❤️ #รีวิว เส้นทาง #โอซาก้า #โตเกียว จากคุณสุวรรณานะคะ❤️ เมื่อวันที่ 1-6 ต.ค.67 ที่ผ่านมานะคะ ❤️ขอขอบพระคุณมากๆเลยนะคะที่ไว้ใจทาง eTravelWay.com แอดมินประทับใจเสมอที่เห็นภาพสวยๆจากผู้เดินทาง และเป็นกำลังใจกับพวกเราค่ะ😘 LINE ID: @etravelway 78s.me/d0c307 Facebook: etravelway 78s.me/8a4061 Twitter: @eTravelWay 78s.me/e603f5 Tiktok : https://78s.me/543eb9 📷: etravelway 78s.me/05e8da ☎️: 0 2116 6395 #แพ็คเกจทัวร์ #จัดกรุ๊ปส่วนตัว #eTravelway #เทรนวันนี้ #thaitimes #News1 #Sondhitalk #คุยทุกเรื่องกับสนธิ #คิงส์โพธิ์แดง

"อัจฉริยะ !" สำหรับตัวผมแล้ว ถ้าพูดถึงนักเขียนญี่ปุ่นที่เป็นปรมาจารย์ด้านการเล่าเรื่อง และการบรรยายที่สร้างบรรยากาศที่หลอน ๆ สั่นประสาท ความดำมืดและวิปริตของจิตใจของตัวฆาตกรร้าย รวมถึงความรู้สึกเย็บวาบ ขนลุกซู่เมื่ออ่านไปเรื่อย ๆ ที่มีความโดดเด่นแล้ว ชื่อที่นึกถึงเป็นอันดับแรกเลยคือ เอโดะงะวะ รัมโปะ ตามมาด้วย โยโคมิโซะ เซชิ #ลายนิ้วมือปีศาจ คืออีกหนึ่งผลงานที่ยืนยันข้อความข้างต้น สนพ.เจคลาส ผู้เขียน เอโดะงาวะ รัมโปะ ผู้แปล ทินภาส พาหะนิชย์ พิมพ์ เม.ย.2561 230 บาท 226 หน้า เมื่อเกิดคดีฆาตกรรมไม่คาดฝันขึ้น โดยเหยื่อรายแรกเป็นผู้ช่วยงานของนักสืบเอกชนผู้มีชื่อเสียงนามว่า ดร.มุนะกะตะ ซึ่งมีความสามารถและเชี่ยวชาญทางด้านนิติวิทยาศาสตร์ ชื่อเสียงควบคู่มากับยอดนักสืบเอกอะเกะชิ โคะโงะโร เรื่องราวจึงไม่ธรรมดา แต่เป็นคดีที่มีความยอกย้อนซ่อนเงื่อน และคนร้ายมีวิธีการที่น่ากลัวกว่าฆาตกรทั่วไปอย่างเทียบไม่ได้ เนื่องจาก นักสืบอะเกะชิที่เป็นเพื่อนและรู้จักกับสารวัตรนะกะมุระแห่งกรมตำรวจนครบาลโตเกียวไม่ว่าง ติดภารกิจที่ต่างแดน จึงเป็นหน้าที่ของ ดร.มุนะกะตะ ที่ต้องออกโรง ทั้งเพื่อล้างอายตนเองที่ไม่สามารถช่วยลูกน้องได้ และเพื่อชื่อเสียงในฐานะนักสืบของตนไม่ให้มัวหมอง เขาจึงเริ่มตามสืบหาตัวคนร้าย ที่ส่งข้อความมาถึง เศรษฐีนักธุรกิจผู้หนึ่งที่มีกิจการค้าของตนเองนาม คะวะเตะ โชตะโร ระบุชัดว่ามีเป้าหมายเพื่อต้องการฆ่าล้างแค้นคนในครอบครัวของเขาทั้งหมด 3 ชีวิต คือตัวคะวะเตะ และลูกสาวอีกสองคนที่เติบโตเป็นสาวสวยแล้ว โดยเขาก็นึกไม่ออกว่าได้สร้างความโกรธแค้นให้เกิดแก่ใครจนถึงขั้นจ้องจะทำลายล้างตระกูลให้ไม่เหลือสักคนเดียว แม้นว่า ดร.มุนะกะตะ จะได้หลักฐานสำคัญที่พบจากซองเอกสารที่ผู้ช่วยชายพยายามจะส่งให้ถึงมือเขา ก่อนจะถูกวางยาพิษเสียชีวิต เป็นรอยนิ้วมือที่คาดว่าน่าจะเป็นของผู้ที่กำลังวางแผนฆ่าครอบครัวคะวะเตะ เป็นรอยนิ้วประหลาดน่าขนลุกที่มีลักษณะคล้ายก้นหอย3วง จึงพยายามตามสืบจากเบาะแสดังกล่าว โดยมอบหมายให้ผู้ช่วยชายอีกคนไปดำเนินการ ไม่นานต่อมาลูกสาวทั้งสองของผู้ว่าจ้างกลับพบชะตากรรมดำมืด กลายเป็นเหยื่อถูกฆ่าตายไปทีละคนอย่างน่าพิศวง ทั้งที่มีตำรวจจำนวนมาก และนักสืบคอยเฝ้ายามรักษาความปลอดภัยให้อย่างรัดกุมแน่นหนา นี่..ไม่น่าเป็นไปได้ ฆาตกรทำอย่างไร จึงสามารถราวกับภูติผีปีศาจ แถมยังหยามน้ำหน้านักสืบด้วยการทิ้งรอยนิ้วมือที่มีก้นหอย3วงเอาไว้ในหลายวาระ ดร.มุนะกะตะเหมือนถูกคนร้ายนำหน้าหนึ่งก้าวเสมอ สถานการณ์เลวร้ายลง คะวะตะเองนั้นทั้งเศร้าเสียใจและตื่นกลัวอย่างมาก ความแค้นใดในอดีต ที่ฝังแน่นในจิตใจของฆาตกร จนถึงขั้นวางแผนเพื่อจะกำจัดตระกูลของเขาให้สิ้นซาก หลังฆ่าเหยื่อแล้วยังจัดแสดงศพเพื่อหวังให้สาธารณะพบเห็นเป็นการประจานอย่างอำมหิต แต่ในที่สุดฆาตกรก็ไม่อาจรอดพ้นฝีมือในการสืบสวนและแกะรอยของดร.มุนะกะตะ จนสามารถปิดคดีลงได้ แม้จะมีผู้เสียชีวิตเพิ่มอีกถึง 3 รายก็ตาม แต่เรื่องราวกลับไม่จบลงง่ายดายเพียงนั้น หลังจากนักสืบอะเกะชิเสร็จจากภารกิจกลับมา และได้รับทราบเรื่องราวทั้งหมดจากคำบอกเล่าของสารวัตรนะกะมุระ เขาจึงเริ่มดำเนินการสืบสวนในแบบฉบับของตนอย่างลับ ๆ และได้ข้อสรุปที่มีมุมมองต่อคดีนี้แตกต่างไปจากของตำรวจและ ดร.มุนะกะตะโดยสิ้นเชิง อาเกะชิเชื่อว่าคดียังไม่จบ คนร้ายตัวจริงยังลอยนวล แล้วที่แท้ได้เกิดอะไรขึ้นกับเหยื่อทั้งหมดที่สูญเสียไปกันแน่ ตกลงความจริงคือ..ใครกันที่สืบสวนผิดพลาดระหว่าง ดร.มุนะกะตะ กับอาเกะชิ นี่คืออีกหนึ่งสุดยอดของความร้ายกาจ กับความจงเกลียดจงชังเข้าขั้นหมกมุ่น และอาฆาตพยาบาทรุนแรงที่สุดคดีหนึ่งเท่าที่ผมเคยได้อ่านมา 🖋หลังอ่านจบ โคตรน่าทึ่ง...คงต้องใช้คำนี้ ไม่นึกว่าผู้เขียนจะบรรจงสร้างโครงเรื่องที่ดูเหมือนเป็นการฆ่าล้างแค้นที่พบได้ในนิยายแนวสืบสวนฆาตกรรมทั่วไป ให้มีความแตกต่างอย่างมีเอกลักษณ์ และชั้นเชิงลูกเล่นเทคนิกแพรวพรายได้ขนาดนี้ ดูเหมือนคนร้ายแทบจะไม่ได้ใช้หรืออาศัยความรู้เฉพาะทางพิเศษใดในวิธีการลงมือฆ่าเหยื่อ เพียงอาศัยเรื่องที่ดูธรรมดาสามัญที่สุด มาสร้างขึ้นเป็นกำดักทางจิตใจ หลอกทั้งตัวละครนักสืบในเรื่องและหลอกคนอ่านได้อย่างแนบเนียน แม้นจะมีวางจุดสังเกตที่ชวนให้คิดด้วยความน่าฉงนตามรายทางเป็นระยะ ซึ่งหากใคร่ครวญอย่างถี่ถ้วนดี ๆ อาจพอจะเริ่มจับจุดและสังเกตเห็นบางอย่าง แต่ถ้าอ่านแบบขี้เกียจคิดให้วุ่นวาย แค่ตามเรื่องราวไปเรื่อย ๆ พอถึงช่วงเฉลยจะส่งผลให้ชวนอัศจรรย์ใจเพิ่มขึ้น ในส่วนของการดำเนินเรื่องตั้งแต่เริ่มต้นจนตลอดทางถึงตอนจบ ไม่มีความน่าเบื่อปรากฏให้เห็น มีแต่สร้างความรู้สึกอยากรู้ ชวนลุ้น เอาใจช่วยให้เหยื่อรอดพ้น และนักสืบจับคนร้ายได้โดยไว ขณะเดียวกันก็อดไม่ได้ที่จะสยิวไปกับบรรยากาศแห่งความไม่น่าไว้ใจ ปริศนาที่ราวกับลูกเล่นหรือมายากลของปีศาจฆาตกร ความโรคจิตขั้นรุนแรงชวนสะอิดสะเอียนที่เลือดเย็น ปนเปกับความรู้สึกอกสั่นขวัญบิน เมื่อนึกถึงแผนการอันชั่วร้ายที่ถูกวางแผนมาอย่างยาวนานหลายสิบปี ตอนนี้ดีที่ไม่ยาวมาก เรียกว่าเนื้อหากำลังเหมาะ เอโดะงาวะมีความสามารถในการสร้างปมตัวร้ายที่น่าเศร้าระคนน่ารังเกียจ ไปจนถึงขั้นน่าเกลียดได้อย่างถึงแก่น ราวกับว่าเขาสามารถมองทะลุเห็นถึงสิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ภายในของบุคคลธรรมดา ที่ภายนอกดูไม่เหมือนจะเป็นคนร้ายได้เลยนำมาใช้เป็นวัตถุดิบชั้นดี แต่ทั้งอย่างนั้นชีวิตเบื้องหลังที่ถูกแต่งแต้มขึ้นก็ช่างสมจริง จนทำให้รู้สึกสงสารในชะตากรรมรันทดของผู้ก่ออาชญากรรมด้วยเช่นกัน เมื่อบวกกับสไตล์ที่เฉพาะตัวไม่เหมือนใคร ในการเล่าเรื่องเสมือนประหนึ่งตัวเองกำลังนั่งชวนคุยกับคนอ่านในวงล้อมรอบกองไฟยามดึกสงัด และรู้จักการหยอดถ้อยคำบางช่วงตอนที่ยิ่งสร้างอารมณ์ให้คนที่กำลังติดตามเรื่องเล่าของเขาอย่างจดจ่อ เกิดความตื่นเต้นตึงเตรียดไปด้วยแล้ว ก็ยิ่งเป็นความน่าหลงใหลอันชวนให้ไม่อยากลุกไปไหนหรือทำอิริยาบถใดอื่น นอกจากฟังสิ่งที่เขาเล่าต่อจนจบเรื่อง ใจที่เขม็งเกลียวจนแน่นจึงคลายออกและปลอดโปร่งในที่สุด เรื่องนี้ก็เป็นเช่นที่ว่ามานี้ แม้นถูกเขียนมานานกว่า 80 ปี แต่อ่านในยุคปัจจุบันยังคงได้อรรถรส สาระความบันเทิงไม่ด้อยกว่าเรื่องที่แต่งโดยนักเขียนรุ่นใหม่ยุคหลังเลย . . . . . . . . . . . และอะเกะชิเองก็สมกับความเป็นยอดนักสืบเอกโดยแท้ บุคลิกที่ดูน่าเกรงขามในยามที่ต้องแสดงออกถึงอำนาจให้คนอื่นเห็น แต่ก็ขี้เล่น หัวเราะง่ายยิ้มง่าย ช่วยทำให้ผู้ฟังผ่อนคลาย อีกทั้งวาทศิลป์ในการเลือกใช้คำพูดให้เข้ากับสถานการณ์ก็ยอดเยี่ยม ประกอบกับไหวพริบความช่างสังเกตในการแยกแยะและประมวลผลข้อมูล เห็นถึงจุดอื่นที่คนทั้งหลายไม่ทันเห็นหรือมองข้ามไป ล้วนเป็นคุณสมบัติและภาพลักษณ์ที่น่าจดจำ แม้นจะปรากฏตัวมาในช่วงท้ายใกล้จบ แต่มีบทบาทสำคัญยิ่งที่ส่งผลต่อการพลิกโฉมของคดีนี้ที่สุด สำหรับใครที่ยังไม่เคยอ่านงานของรัมโปะมาก่อนเลย เริ่มต้นด้วย "ลายนิ้วมือปีศาจ" ก็ไม่เลวครับ ป.ล. พบความผิดพลาดในการพิมพ์หนึ่งจุด #thaitimes #เอโดะงาวะรัมโปะ #ฆาตกรรม #สืบสวน #นิยายแปล #นิยายญี่ปุ่น #หนังสือน่าอ่าน #ล้างแค้น #นักสืบ #รีวิวหนังสือ #วิจารณ์หนังสือ

GALAXY EXPRESS 999 By  LEIJI MATSUMOTO ผู้แต่ง Galaxy Express 999, Leiji Matsumoto (ชื่อจริง Akira Matsumoto) เป็นนักเขียนและศิลปินการ์ตูนชาวญี่ปุ่นที่มีชื่อเสียงในวงการมังงะและอนิเมะสำหรับผลงานแนวไซไฟที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการผจญภัยในอวกาศ โดย Matsumoto เกิดเมื่อวันที่ 25 มกราคม ค.ศ. 1938 ในจังหวัดฟุกุโอกะ ประเทศญี่ปุ่น และเสียชีวิตในวันที่ 13 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2023 ประวัติและการทำงาน Matsumoto เริ่มต้นอาชีพนักเขียนตั้งแต่อายุ 15 ปี และเริ่มมีชื่อเสียงในช่วงปี 1970 ด้วยผลงานที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว รวมถึงสไตล์การวาดตัวละครที่มีใบหน้าเรียวยาว โดยมักจะเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการเดินทางในอวกาศและการผจญภัยที่ท้าทาย แนวเรื่องที่ Matsumoto สร้างสรรค์จะสะท้อนถึงคุณค่าทางศีลธรรม มิตรภาพ ความกล้าหาญ และความเป็นมนุษย์ ผลงานสำคัญอื่นๆ นอกจาก Galaxy Express 999 แล้ว Matsumoto ยังมีผลงานสำคัญอื่นๆ ที่ได้รับความนิยมทั่วโลก เช่น Space Battleship Yamato: หรือ "อวกาศยานรบยามาโตะ" ผลงานนี้ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในฐานะหนึ่งในอนิเมะไซไฟที่ประสบความสำเร็จที่สุด Captain Harlock: เป็นเรื่องราวของโจรสลัดอวกาศผู้ที่มีชื่อเสียงในการต่อสู้เพื่อความยุติธรรมในอวกาศ Queen Emeraldas: เป็นอีกหนึ่งตัวละครที่มีการเชื่อมโยงกับจักรวาลของ Galaxy Express 999 และ Captain Harlock อิทธิพลและมรดกที่ทิ้งไว้ Matsumoto เป็นหนึ่งในผู้บุกเบิกของอนิเมะและมังงะไซไฟ เขามีอิทธิพลอย่างมากต่อวงการนี้ด้วยแนวคิดที่ล้ำสมัย การออกแบบอวกาศยานและการสร้างจักรวาลที่เชื่อมโยงกันได้อย่างน่าสนใจ จักรวาลของ Matsumoto ได้สร้างแรงบันดาลใจให้กับนักเขียนและศิลปินในรุ่นต่อมา อีกทั้ง Matsumoto ยังได้รับรางวัลและเกียรติยศต่างๆ ในวงการอนิเมะและมังงะ ถือว่าเป็นตำนานที่ทิ้งมรดกสำคัญให้กับโลก Leiji Matsumoto เกิดเมื่อปี 1938 ในครอบครัวที่มีพี่น้องหลายคนช่วงที่ญี่ปุ่นยังทำสงครามกับนานาประเทศ ในฐานะฝ่ายอักษะ และท้ายที่สุดก็พ่ายแพ้ ทำให้ตัวเขาต้องเห็นความเลวร้ายของสงครามตั้งแต่ยังเด็ก และพ่อของเขาที่เป็นนักบินกองทัพก็เล่าให้ฟังว่าต้องเสียลูกน้องใต้บังคับบัญชาทั้งหมดไปจนไม่อยากขับเครื่องบินอีกเลย Leiji Matsumoto เริ่มหัดวาดการ์ตูนหลังชื่นชอบในผลงานของ Osamu Tezuka ปรมาจารย์ของวงการ และที่สุดก็เดินทางจากเมืองฟูกูโอกะบ้านเกิดไปยังกรุงโตเกียว เพื่อตามฝันในการเป็นนักวาดการ์ตูน ด้วยวัยเพียง 18 ปี Otoko Oidon ในปี 1971 ที่เล่าเรื่องชายหนุ่มที่มุ่งมั่นสอบเข้ามหาวิทยาลัย คือผลงานเรื่องแรกของ Leiji Matsumoto แต่เรื่องที่ทำให้เขาโด่งดังคือ Space Battleship Yamato ที่ถูกนำมาทำเป็นอนิเมะออกอากาศทางโทรทัศน์ญี่ปุ่นระหว่างปี 1975-1978 และต่อเนื่องด้วย Galaxy Express 999 ซึ่งท่ามกลางการผจญภัยท่องอวกาศแล้ว Leiji Matsumoto ยังแทรกแนวคิดต่อต้านสงคราม และผลกระทบของความขัดแย้ง ที่เขากล่าวอยู่เสมอว่า ความย่อยยับจากสงครามที่ญี่ปุ่นได้รับไม่ควรเกิดขึ้นกับประเทศอื่น ๆ อีก จากนั้นแม้ผลงานของ Leiji Matsumoto ที่ออกมาจะไม่ดังเหมือนก่อน แต่  Space Battleship Yamato กับ Galaxy Express 999 ก็ยังถือเป็นการ์ตูนคลาสสิกของญี่ปุ่น ที่ถูกนำมาทำบ่อยอีกหลายครั้งในรูปแบบต่าง ๆ และยังมีอิทธิต่อการ์ตูนดังรุ่นต่อมา เช่น Gundam และ Evangalion อีกด้วย ขณะเดียวกันก็ข้ามไปดังในยุโรป เช่นที่ปรากฏให้เห็นใน Music video เพลง One More Time ของ Daft Punk อันเป็นส่วนหนึ่งของหนังอนิเมะ Interstella 555 ซึ่ง Leiji Matsumoto รับหน้าที่ดูแลภาพรวม ปี 2019 แฟน ๆ การ์ตูนญี่ปุ่นยุคคลาสสิกต้องใจหาย หลังมีข่าวว่า Leiji Matsumoto ที่อายุมากอยู่แล้วเจ็บหนัก ระหว่างเที่ยวอิตาลี แต่เขาก็ฟื้นกลับมาได้ แล้วที่สุดชีวิตของ Leiji Matsumoto ก็มาถึงบทสุดท้าย โดยเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา เขาเสียชีวิตจากอาการหัวใจล้มเหลวด้วยวัย 85 ปี แต่แน่นอนว่าเขาจะได้รับการจดจำตลอดไปในฐานะเจ้าพ่อการ์ตูนอากาศญี่ปุ่นที่ดังในระดับโลก ที่มา https://www.mangasuphan.com/manga-collection-2/

24/10/67 ร้านกาแฟในฮาราจูกุ โตเกียว เสิร์ฟเค้กรูปหมูเด้ง

United Airlines ประกาศเพิ่มเส้นทางบินระหว่างประเทศครั้งใหญ่ ในปี2568 เพิ่มเส้นทางบินใหม่ 13 เส้นทางไปยัง 8 เมือง และขยายเส้นทางบินในเอเชียแปซิฟิก เปิดบินไปเกาสง ไต้หวันและอูลานบาตอร์ในมองโกเลียด้วย 11 ตุลาคม 2567 -รายงานจากยูไนเต็ดแอร์ไลน์ส(UA/UAL) สายการบินของสหรัฐอเมริกา ได้ประกาศการขยายเส้นทางบินระหว่างประเทศครั้งใหญ่ในปี 2568 นี้ โดยจะเพิ่มเส้นทางบินใหม่ 13 เส้นทางไปยัง 8 เมือง ในจำนวนนี้มีจุดบินที่น่าสนใจในเอเชียแปซิฟิก เมื่อยูไนเต็ดประกาศว่าจะให้บริการสู่เกาสง ไต้หวัน จากโตเกียวด้วยความถี่วันละ 1 เที่ยวบินตั้งแต่ 11 กรกฎาคม 2568 และให้บริการสู่อูลานบาตอร์ มองโกเลีย จากโตเกียวด้วยความถี่ 3 เที่ยวบินต่อสัปดาห์ แบบเฉพาะฤดูกาลเริ่มตั้งแต่ 1 พฤษภาคม 2568 การขยายสู่จุดบินใหม่สองแห่งในเอเชียด้วยการใช้สิทธิตามเสรีภาพการบินที่ 5(Fifth Freedom of Flight) จากโตเกียวนี้เป็นการเพิ่มโอกาสและการเชื่อมต่อเมืองหรือดินแดนใหม่ ๆ ให้กับสายการบินยูไนเต็ด โดยผู้โดยสารจากเมืองต่าง ๆ ในเอเชียสามารถเดินทางกับยูไนเต็ดและพันธมิตรไปยังสหรัฐอเมริกาและอเมริกาเหนือ รวมถึงดินแดนของสหรัฐฯ ในแปซิฟิกได้ ผ่านโตเกียว ยูไนเต็ดแอร์ไลน์สมีเที่ยวบินจากโตเกียว(นาริตะ) สู่เซบู(เริ่มบิน 27 ตุลาคม) และจะเพิ่มอีก 2 จุดบินในเอเชียคือ เกาสง และอูลานบาตอร์จะเริ่มให้บริการในปี 2568 และให้บริการจุดบินอื่น ๆ ในเอเชียรวมถึงกรุงเทพฯ(สุวรรณภูมิ) ผ่านกิจการร่วมค้ากับสายการบินออลนิปปอนแอร์เวยส์ โดยที่ยูไนเต็ดมีเที่ยวบินเชื่อม 7 จุดบินในสหรัฐอเมริกากับนาริตะ ได้แก่ เดนเวอร์ กวม ฮุสตัน ลอสแอนเจลิส นูอาร์ก ไซปันและซานฟรานซิสโก (หากรวมเที่ยวบินที่บริการด้วยออลนิปปอนแอร์เวย์สด้วยจะเพิ่มเป็น 9 จุดบินคือเพิ่ม ชิคาโก และโฮโนลูลู) สำหรับในเอเชียปัจจุบัน สายการบินยูไนเต็ดให้บริการเที่ยวบิน(รวมที่ทำการบินจากจุดบินอื่น ๆ ไม่เพียงแค่โตเกียว นาริตะ)สู่จุดบินต่าง ๆ ได้แก่ ปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ โซล(อินชอน) โตเกียว(ฮาเนดะ) นาโกย่า ฟุกุโอกะ ฮ่องกง ไทเป มะนิลา และสิงคโปร์ แต่เส้นทางบินใหม่ของUnited Airlines ยังขยายเครือข่ายในแปซิฟิกด้วย โดยจะเพิ่มเที่ยวบินตรงจากโตเกียว นาริตะ ไปยังอูลานบาตอร์ ประเทศมองโกเลีย และเกาสง ประเทศไต้หวัน ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางที่ไม่มีสายการบินอื่นใดในสหรัฐฯ ให้บริการ นอกจากนี้ United ยังจะเปิดตัวเที่ยวบินตรงจากโตเกียว นาริตะ ไปยังโครอร์ ประเทศปาเลา โดยต่อยอดจากบริการที่มีอยู่จากกวมและมะนิลา สำหรับประเทศไทย ในอดีตสายการบินยูไนเต็ดเคยให้บริการมายังกรุงเทพฯ โดยทำการบินจากจุดบินในสหรัฐอเมริกาผ่านโตเกียว ต่อมายังกรุงเทพฯ ซึ่งเที่ยวบินสู่กรุงเทพฯ ของยูไนเต็ดนั้นได้ให้บริการต่อเนื่องยาวนานถึง 28 ปี จนกระทั่งสายการบินยูไนเต็ดได้หยุดให้บริการเที่ยวบินระหว่างนาริตะกับกรุงเทพฯ เมื่อ 31 มีนาคม 2557 (เที่ยวบินสุดท้าย 30 มีนาคม 2557) และให้บริการกรุงเทพฯ ผ่านกิจการร่วมค้ากับออลนิปปอนแอร์เวย์สแทน ซึ่งออลนิปปอนแอร์เวย์สจะเป็นผู้ให้บริการเที่ยวบินที่เชื่อมต่อกรุงเทพฯ จากทั้งโตเกียว(นาริตะและฮาเนดะ) เพื่อเชื่อมต่อกับเที่ยวบินของยูไนเต็ดหรือออลนิปปอนแอร์เวย์สในเส้นทางสู่อเมริกาเหนือมานับแต่นั้น ทั้งนี้ วิกิพีเดียระบุว่ายูไนเต็ดแอร์ไลน์ (อังกฤษ: United Airlines) เป็นสายการบินหลักของสหรัฐ ที่มีสำนักงานใหญ่อยู่ที่ชิคาโก รัฐอิลลินอย ตามจำนวนฝูงบินและจุดหมายปลายทาง ยูไนเต็ดแอร์ไลน์เป็นสายการบินที่ใหญ่ที่สุดอันดับสามของโลก หลังจากการผนวกกิจการเข้ากับคอนติเนนตัลแอร์ไลน์ในปี 2010 ยูไนเต็ดมีฐานการบินหลักในท่าอากาศยานนานาชาติโอแฮร์ และเป็นหนึ่งในสมาชิกก่อตั้งของสตาร์อัลไลแอนซ์ #Thaitimes

8 ตุลาคม 2567-รายงานข่าวTNN World ระบุว่า แตกตื่นทั้งเครื่องบิน ! เมื่อจู่ ๆ สายการบิน “แควนตัส” เปิดภาพยนตร์เรต R ให้ผู้โดยสารดู เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัวเมื่อ "จอภาพ" บนพนักพิงเบาะผู้โดยสารของสายการบินแควนตัสที่กำลังออกเดินทางจากนครซิดนีย์ของออสเตรเลีย มุ่งหน้าสนามบินฮาเนดะในกรุงโตเกียวของญี่ปุ่นดันฉาย "ภาพยนต์เรต R" หรือ ภาพยนตร์ที่มีเนื้อหาแนววาบหวิวสำหรับผู้ใหญ่ บนจอภาพ “ทุกจอ” และมีผู้โดยสารที่อยู่ในเหตุการณ์สามารถบันทึกช่วงเวลาโกลาหลนี้เอาไว้ได้ ในเวลาต่อมาสายการบินแควนตัสออกแถลงการณ์ยืนยันว่าเหตุดังกล่าวเกิดขึ้นจริง โดยอธิบายว่าปกติแล้วลูกเรือจะมีรายการภาพยนตร์บนเครื่องบินทั้งหมดและลูกเรือจะสามารถควบคุมได้ว่าจะให้ภาพยนตร์เรื่องไหนเล่นบนจอภาพกี่จอก็ได้ภาพตามคำเรียกร้องของผู้โดยสาร แต่ในเที่ยวบินนี้ดันเกิดความขัดข้องทางเทคนิคเกี่ยวกับระบบให้ความบันเทิงบนเครื่องบินจนเปิดเป็นภาพยนตร์เรต R และยังทำให้ลูกเรือไม่สามารถบังคับจอให้ปิดได้ จึงตัดสินใจเปลี่ยนเป็นภาพยนตร์สําหรับเด็กแทนตลอดระยะทางที่เหลือบนเครื่องบิน อย่างไรก็ตาม สายการบินระบุว่าเหตุการณ์แบบนี้ไม่ค่อยเกิดขึ้นนัก แต่ได้ขอโทษผู้โดยสารทุกคนพร้อมน้อมรับคำวิพากษ์จารณ์ โดยสายการบินกำลังตรวจสอบว่าภาพยนตร์ที่มีเนื้อหาไม่เหมาะสมเช่นนี้ถูกนำเข้าสู่ระบบความบันเทิงบนเครื่องบินได้อย่างไร แม้ว่าตามแถลงการณ์ของสายการบินจะไม่ได้ระบุว่าภาพยนตร์เจ้าปัญหาเรื่องนี้คือเรื่องอะไรแต่จากภาพที่มีผู้โดยสารแชร์ในอินเตอร์เน็ตจำนวนมากก็พบว่ามันคือภาพยนตร์เรื่อง “Daddio” ของปี 2023 นำแสดงโดย ดาโกตา จอห์นสัน และ ฌอน เพนน์ ที่นอกจากจะมีเนื้อหาเป็นภาพเปลือยแล้วในภาพยนตร์ยังมีฉากการส่งข้อความสนทนาเรื่องเพศที่รวมถึงไปถึงการส่งภาพเซ็กซี่ หวาบหวิวของตัวเองให้กับคนอื่นผ่านการพูดคุยกันบนโลกออนไลน์ หรือที่เรียกว่าฉาก “Sexting” ด้วย หนึ่งในผู้โดยสารบนเที่ยวบินนี้เล่าว่าภาพยนตร์เรต R ได้ฉายบนหน้าจอนานอยู่เกือบชั่วโมง จนกระทั่งมีการเปลี่ยนไปฉายภาพยนตร์ที่เป็นมิตรกับเด็ก ๆ แทน แต่ในช่วงเวลาเกือบชั่วโมงกับภาพยนตร์เรื่องนี้ พวกเขารู้สึกอึดอัดมากที่ต้องทนดูแต่ละฉากที่หวาบหวิวโดยเฉพาะครอบครัวที่มีเด็กเดินทางมาด้วย ในขณะที่ผู้โดยสารบางคนกล่าวว่าตลอดเกือบหนึ่งชั่วโมงบนหน้าจอของเธอมีแต่ภาพอวัยวะเพศชายกับหน้าอกของผู้หญิง ภาพ: Reuters https://www.facebook.com/share/p/SMAnhvdMBgvAyops/?mibextid=CTbP7E #Thaitimes

🔹️แพ็กคู่ซีรีส์ชุด พิกัดต่อไปใครเป็นศพ❗ คำเตือน เนื้อหายาวมากถึงมากที่สุด 1 #พิกัดต่อไปใครเป็นศพ #masqueradehotel อ่านจนจบในวันเดียว หนาถึง 547 หน้า ดีที่ขนาดไม่เทอะทะแม้หนาแต่ไม่หนัก ตอนตัดสินใจเลือกยืมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเคยชมที่สร้างเป็นหนังมาแล้วเมื่อหลายปีก่อน พออ่านไปได้ไม่กี่หน้าเริ่มรู้สึกฉากช่างคุ้นเคย เนื้อเรื่องเหมือนเคยรู้มาก่อน ทบทวนความทรงจำตนเองจึงค่อยจำได้ว่าคือเรื่องเดียวกับหนังที่ดูจบแล้วชอบมากนั่นเอง แต่ห้วงเวลาที่ชมนั้นไม่เคยทราบว่าสร้างจากนิยายเล่มนี้ ดูเพราะชอบนักแสดงหลักทั้งสองคนเลยคือ ทาคูยะ และมาซามิ และก็ไม่ผิดหวังทั้งคู่แสดงในบทบาทที่ได้รับได้ดีมาก พระนางมีการขัดแย้งในความเห็นอย่างที่เรียกว่าคู่กัด แต่ก็ห่วงใยช่วยเหลือกันมีความน่ารักปนน่าหมั่นไส้ โรงแรมที่ใช้เป็นฉากก็หรูหราโอ่โถงงดงามน่าใช้บริการอย่างมากครับ 📚วกกลับมาเข้าเรื่องในหนังสือ สำนักพิมพ์น้ำพุ ปี พ.ศ.2023 /ราคา 425 บาท ฮิงาชิโนะ เคโงะ เขียน อภิญญา เตชะบุญไพศาล แปล เนื้อหาในเล่มกล่าวถึงชีวิตของพนักงานโรงแรมคอร์เทเชียโตเกียวสุดหรูที่มีนามว่า ยามางิชิ นาโอมิ ซึ่งเป็นตัวเอกที่ดำเนินเรื่องหลักของนิยายเล่มนี้ ที่ฉากแรกปรากฏก็เปิดตัวอย่างสง่างามสมกับความเป็นพนักงานต้อนรับมืออาชีพยิ่ง เพราะมีลูกค้าชายประเภทที่จงใจก่อปัญหาเพื่อหวังจะได้เข้าพักในห้องราคาสูงกว่าที่ตนได้เลือกจองไว้ จนพนักงานยกกระเป๋าที่เข็นของไปให้ ต้องโทร.ลงมาปรึกษาว่าจะทำอย่างไรดี ซึ่งเธอสามารถบริหารจัดการให้ผ่านพ้นสิ่งที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้าลงได้อย่างสวยงาม จากนั้นเรื่องจึงนำพาผู้อ่านเข้าสู่ประเด็นของที่มาอันกลายเป็นชื่อเรื่องคือ ทางผู้จัดการใหญ่ที่รับผิดชอบดูแลพนักงานในโรงแรมทั้งหมด ได้รับการติดต่อขอความร่วมมือจากกรมตำรวจนครบาลโตเกียว ในการสืบสวนคดีที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่นานนี้ ที่มีแนวโน้มเป็นคดีฆาตกรรมต่อเนื่องโดยคนร้ายรายเดียวกัน 🏨 รายละเอียดของคดีคือ มีการพบศพผู้ตาย 3 ราย ในระยะเวลาห่างกันประมาณ 6-7 วันนับจากศพแรก ทราบชื่อผู้ตายทั้งสาม เป็นชาย2หญิง1 สาเหตุเสียชีวิตจากการถูกทำร้ายด้วยการตีจากด้านหลังบ้าง รัดคอบ้าง ทุกรายพบตัวเลขปริศนา2ชุดในจุดเกิดเหตุ ซึ่งยังไม่แน่ชัดว่าเกี่ยวข้องกับการตายของเหยื่อหรือไม่อย่างไร แต่ตำรวจมั่นใจว่าคนร้ายหมายตาที่จะก่อเหตุในครั้งต่อไป โดยเล็งเป้าหมายคือโรงแรมที่นาโอมิทำงานอยู่ ปัญหาใหญ่คือไม่ทราบว่าใครที่คนร้ายหมายจะฆ่า ทำไมถึงเลือกที่นี่ และคนร้ายคือใคร ซึ่งรายละเอียดปลีกย่อยพวกนี้ ฝ่ายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ได้คุยตกลงกันกับผู้จัดการใหญ่ของโรงแรมแล้ว ดังนั้นจึงเรียกตัว หัวหน้าจากหลายฝ่ายให้มาร่วมประชุม ไม่ว่าฝ่ายห้องพัก ฝ่ายเข็นสัมภาระลูกค้าไปส่งห้อง ฝ่ายประชาสัมพันธ์ และในการนี้นาโอมิยังถูกระบุให้เข้าร่วมประชุมแม้จะเป็นแค่เพียง พนักงานระดับปฏิบัติการณ์ฝ่ายต้อนรับเท่านั้น 🏨 เหตุผลเพราะหัวหน้างานไว้วางใจ เชื่อมั่นในคุณสมบัติและประสบการณ์ของเธอจะสามารถเป็นพี่เลี้ยงให้กับตำรวจ ที่จะปลอมเข้ามาเป็นพนักงานเพื่อเฝ้าสังเกตบุคคลที่มาใช้บริการโรงแรม ซึ่งแผนกต้อนรับเองนาโอมิถูกเลือกให้จับคู่กับรองสารวัตรนิตตะ ส่วนแผนกอื่นก็มีตำรวจปลอมตัวเข้าไปด้วยเช่นกัน นอกจากนั้นก็มีตำรวจส่วนหนึ่งที่ถูกสั่งการให้ปะปนเข้ามาเป็นคนใช้บริการหรือจับตาความเคลื่อนไหวบริเวณโถงรับแขก ห้องอาหาร และอื่นๆ 🏨 นั่นคือจุดเริ่มแห่งความหรรษา เพราะนิตตะไม่ชอบอะไรที่เป็นพิธีการ แต่จำใจต้องเชื่อฟังนาโอมิที่อายุน้อยกว่า ตั้งแต่เรื่องชุดพนักงาน ท่าทีการพูดจา บุคลิกภายนอกที่ต้องถูกปรับให้กลายจากความเป็นตำรวจมาเป็นพนักงานต้อนรับให้สมจริงมากที่สุด ทั้งคู่จึงมีการกระทบกระทั่งทางความคิดที่ไม่ตรงกัน จนมีการโต้เถียงบ่อยครั้ง ซึ่งเป็นความบันเทิงประการหนึ่ง ด้วยคู่นี้มีความน่ารัก น่าลุ้น ที่จะกลายมาเป็นคู่ใจในอนาคตได้ 🏨 ระหว่างนั้น นาโอมิมีข้อสงสัยมากมายหลายประการ เธอมักถามนิตตะที่ทราบรายละเอียดของคดีมากกว่าที่พนักงานโรงแรมทราบ แต่นิตตะไม่บอกเล่าโดยให้เหตุผลว่าเป็นความลับของทางราชการไม่อาจให้คนนอกทราบได้ งานบริการของนาโอมิยังคงต้องดำเนินต่อไป เกิดปัญหาจากความต้องการของลูกค้าที่แวะเวียนเข้ามาพักเป็นระยะ ซึ่งเธอและนิตตะต้องพยายามแก้ไขสถานการณ์ให้ผ่านพ้น ทำให้ทั้งสองเริ่มมีความเข้าใจและยอมรับในตัวตนและงานของอีกฝ่ายได้ดีขึ้นกว่าเมื่อแรกพบหน้า ลูกค้าบางคนดูไม่น่าไว้ใจและมีท่าทางแปลกจนนิตตะจับตามองเป็นพิเศษ ด้วยสัญชาตญาณของนักสืบ 🏨 ขณะที่มีตำรวจวัยเลยกลางคนไปแล้ว ซึ่งเป็นตำรวจในท้องที่เกิดเหตุคนหนึ่งที่รู้จักกับนิตตะ และได้รับการมอบหมายให้เป็นคู่หูสืบคดีก่อนที่นิตตะจะต้องปลอมตัวมาเป็นพนักงานต้อนรับนั้น มีน้ำใจที่อยากจะช่วยเหลือ จึงมักอาสาช่วยสืบเรื่องราวต่าง ๆ จากด้านนอก ตามที่นิตตะมีความสงสัยด้วยอีกทางหนึ่ง ในที่สุดนิตตะก็ทนรบเร้าจากนาโอมิไม่ไหว อีกทั้งเริ่มมีความไว้ใจเธอมากขึ้น จนยอมเล่าให้ทราบถึงปริศนาของชุดตัวเลขที่ปรากฏทุกครั้งในสถานที่พบศพอันเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้ตำรวจตัดสินใจปะปนเข้ามาในโรงแรม ทำให้เธอเริ่มเกิดความตื่นตัวและทึ่งในความสามารถของเขา รวมถึงมีความกังวลถึงเหตุที่อาจจะเกิดขึ้นเมื่อไรก็ได้จนส่งผลต่อสุขภาพและงานในหน้าที่ความรับผิดชอบ 🏨 อย่างไรก็ตาม สุดท้ายตัวคนร้ายคือคนที่คิดไม่ถึง ซึ่งไม่น่าเชื่อจริง ๆ ว่าจะวางแผนการณ์ได้อย่างแยบยลขนาดนั้น แต่แรงจูงใจในการก่อคดียังรู้สึกว่ามีน้ำหนักน้อยไปสักหน่อย คงเพราะความที่คนร้ายเป็นคนประเภทมีจิตรุนแรงในพื้นนิสัย ทำให้ต้องลุ้นเอาใจช่วยนิตตะและนาโอมิในตอนที่เนื้อเรื่องเปิดเผยให้คนอ่านทราบแล้วว่าเป็นใคร ทั้งสองจะปลอดภัยหรือไม่ จะจับตัวคนร้ายได้ไหม ใครจะถูกฆ่าเป็นรายถัดไปหรือเปล่า ต้องตามอ่านต่อในพิกัดต่อไปใครเป็นศพครับ 🖋วิจารณ์หลังจบเรื่อง เป็นการเล่าในมุมมองบุคคลที่สามคือมุมมองพระเจ้า ฉากหลักตลอดทั้งเรื่องเกิดขึ้นภายในโรงแรม ตัวละครที่มีการเอ่ยชื่อและมีบทบาทสำคัญไม่เยอะจนเกินไป จึงทำให้คนอ่านจดจำและรู้สึกใกล้ชิดกับตัวเอก ไปจนตัวรองที่ถูกกล่าวถึงบ่อย ๆ ได้ไม่ยาก ความจริงในส่วนของคดีที่เกิดในเล่มนี้นั้น พูดตามจริงแล้วไม่ได้มีความซับซ้อนซ่อนเงื่อนอะไร รูปแบบการฆ่าก็ธรรมดาเกินกว่าจะดูน่ากลัวหรือลึกลับ เพียงแต่มีจุดเด่นตรงชุดตัวเลขปริศนาว่าหมายถึงอะไร และชวนน่าสงสัยเล็กน้อยว่าคนร้ายจะฆ่าคนไปทำไม เพราะดูเหมือนตำรวจมีข้อมูลน้อยมาก จนการสืบสวนแทบไม่เดินหน้าไปไหนเลย 🏨 เป็นความตั้งใจของผู้เขียนที่คงจะต้องการให้โทนของเรื่องออกมาในลักษณะนี้ คือไม่เน้นที่การสืบสวนคลี่คลายปมเป็นพิเศษ จึงไม่จำเป็นต้องผูกเรื่องราวของคดีที่เกิดขึ้นให้มีความอลังการ จนดึงดูดความสนใจกระหายใคร่รู้ และกระตุ้มต่อมนักสืบของคนอ่านจนพุ่งสูงด้วยความเข้มข้นของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเหยื่อ แต่กลับเลือกที่จะให้ดูเป็นคดีทั่วไป ไม่มีความโชกเลือดหรือบ้าคลั่งของฆาตกรเป็นที่ปรากฏออกมาในบรรยากาศ ซึ่งในแง่นี้ถือว่านักอ่านหลายคนอาจถูกภาพปกของหนังสือหลอกเอาได้ เพราะโทนสีดำแดง กับเลือดเปรอะกระจายบนแผนที่ อีกทั้งชื่อเรื่องชวนค้นหาว่าคงจะดำเนินไปในแนวทางน่าตื่นเต้นกับการตามสืบอะไรทำนองนั้น ซึ่งใครที่คาดหวังมากก็อาจผิดหวังเมื่อพบว่าหนังสือเล่มนี้ไม่ได้เป็นไปในทิศทางที่ตนคาดว่าจะได้พบเจอ 🏨 แต่นี่ไม่มีปัญหากับผม ส่วนตัวชอบมาก แทบไม่ได้สนใจในคดีด้วยซ้ำว่าใครจะเป็นคนร้าย ใครเป็นเป้าหมายที่กำลังจะถูกฆ่า และทำไมต้องฆ่า คืออ่านไปได้เรื่อย ๆ อย่างเพลิดเพลิน ชอบในความที่เนื้อหาเจาะลึกถึงวงการคนโรงแรม ทำให้เราได้รู้ข้อมูลหลายอย่าง สิ่งที่พนักงานต้องแบกรับและพบเจอที่เป็นเรื่องเบื้องลึกเบื้องหลัง ซึ่งคนทั่วไปไม่ค่อยได้คำนึงถึงและไม่เคยมองในมุมของคนทำงานเหล่านั้น จึงเป็นความบันเทิงที่สามารถได้รู้เรื่องราวอินไซด์โดยผ่านการทำงานเพื่อแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าของนาโอมิ กับประเด็นต่าง ๆ ที่เข้ามามากมาย คล้ายกำลังได้ติดตามดูซีรีส์ชีวิตการทำงานในอาชีพด้านการบริหารโรงแรมดี ๆ สักเรื่องหนึ่ง ซึ่งอดีตเมื่อ 30 กว่าปีก่อน เคยได้รับชมมาบ้างทั้งของญี่ปุ่นและเกาหลี 🏨 จุดเด่นในการดำเนินเรื่องคือเราจะได้เห็นพัฒนาการความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นของสองตัวละครหลัก ในระหว่างร่วมกันแก้ไขปัญหา แม้มีความขัดแย้งจากความเห็นมุมมองที่ต่างสถานะบ้างก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ดีเสียอีกทำให้ต่างฝ่ายได้เรียนรู้เพิ่ม เป็นประสบการณ์ใหม่และเปิดมุมมองอีกด้านที่ตนไม่เคยใส่ใจ จนเกิดเป็นความเห็นอกเห็นใจ และเชื่อใจกันโดยไม่รู้ตัว แม้นภายนอกเหมือนไม่ชอบหน้ากันก็ตาม ที่สำคัญคือแม้เรื่องแนวทางการสืบหาตัวคนร้ายเหมือนไม่คืบหน้าไปไหน แต่เมื่อนาโอมิแก้ปัญหาลูกค้าไปทีละเรื่องต่อเนื่องไป ทำให้นิตตะเองสะดุดคิดได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่จะเกี่ยวโยงไปถึงคดีได้อย่างไม่ตั้งใจ บางครั้งคำพูดของนาโอมิเองช่วงสนทนากับนิตตะ ไปจุดประกายให้เขาพลันนึกอะไรได้ขึ้นมาอย่างกะทันหันก็มี รวมถึงคู่หูนายตำรวจท้องที่ผู้มีอายุมากกว่าเขา ก็ยังมีส่วนช่วยอย่างคาดไม่ถึงเช่นกัน ทำให้เห็นถึงพลังของความช่วยเหลือกันและกันของความเป็นเพื่อน แม้เพิ่งทำความรู้จักกันชั่วระยะเวลาไม่นาน นี่จึงไม่ใช่นิยายสืบสวนที่เน้นความเก่งฉกาจของนักสืบที่รับผิดชอบคดีแบบฉายเดี่ยว แต่ต้องอาศัยความเชื่อใจระหว่างกันในการแลกเปลี่ยนข้อมูล ความเห็นที่มีของตนคนเดียวอาจจะไม่เพียงพอ หากพิจารณาให้ดี จะได้เห็นถึงความสำคัญของบุคคลแวดล้อมที่ดูราวกับไม่มีส่วนสำคัญ แต่แท้จริงถ้าไม่ได้ความคิดเห็นหรือความช่วยเหลือของเขา พระเอกของเราก็ยังคงไม่อาจฉุกใจได้คิด จนนำไปสู่การรู้ตัวคนร้ายในช่วงท้ายของเรื่อง บทสรุปก่อนจบ มีแนวโน้มให้คนอ่านได้ลุ้นว่านิตตะกับนาโอมิ จะมีความเป็นไปได้ในการเป็นคู่รักหรือไม่ แต่ที่มั่นใจคือน่าจะมีเล่มต่อให้ได้ติดตามกันอย่างแน่นอน. ......................................... 2. #พิกัดต่อไปใครเป็นศพตอนลางร้ายใต้หน้ากาก #masqueradeeve เล่มที่สองของซีรีส์ ที่ยังคงความสนุกได้ไม่แพ้เล่มแรก แต่ความหนาน้อยลงเหลือ 352 หน้า สำนักพิมพ์น้ำพุ ปี พ.ศ.2023 /ราคา 345 บาท ฮิงาชิโนะ เคโงะ เขียน อภิญญา เตชะบุญไพศาล แปล เนื้อหาย่อของเล่มนี้ ถึงจะออกมาเป็นเล่มที่สองของชุด แต่เหตุการณ์เป็นเรื่องก่อนหน้าคดีในเล่มแรก คือย้อนไปเล่าสมัยที่นาโอมิเพิ่งจะเข้าทำงานใน คอร์เทเชียโตเกียวได้แค่สี่ปี และย้ายแผนกมาอยู่ฝ่ายต้อนรับไม่นาน ยังเห็นถึงความผิดพลาดบกพร่องที่ไม่คล่องตัว ยังไม่มีความเชื่อมั่นในประสบการณ์ และความเชี่ยวชาญดังภาพที่ปรากฏในเล่มก่อนหน้า ทว่าก็ยังคงบุคลิกที่มุ่งมั่นในการให้บริการ และมีหัวใจในการคิดถึงและเอาใจใส่ต่อลูกค้าทุกคนอย่างซื่อสัตย์ 🏨 เริ่มต้นมา นาโอมิก็ได้แสดงความสามารถที่ทำให้เห็นถึงความมีไหวพริบปฏิภาณ และช่างสังเกต อันเป็นคุณสมบัติที่ควรต้องมีในคนที่ทำอาชีพเช่นเธอ โดยมีชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งนาโอมิจดจำได้ว่าเป็นอดีตแฟนที่เคยคบหากันชั่วเวลาหนึ่งสมัยที่เธอเรียนมหาวิทยาลัย แต่มีเหตุให้ต้องเลิกราแยกย้ายกันไปคนละเส้นทาง เขามากับชายอีกคนหนึ่งซึ่งเป็นนักกีฬาเบสบอลอาชีพที่มีชื่อเสียงมาก โดยทำหน้าที่เป็นผจก.ส่วนตัวนักกีฬาชาย แล้วได้เกิดเหตุการณ์ชุลมุนขึ้นในขณะที่ทั้งสองมาพักอยู่ในโรงแรม จนเป็นเหตุให้แฟนเก่าคนนี้โทร.ตามตัวนาโอมิจากหน้าฟรอนต์ให้มาช่วยแก้ไขปัญหา ซึ่งเธอไม่เต็มใจนักแต่ต้องตัดความรู้สึกส่วนตัวออก แล้วสวมหัวใจพนักงานฝ่ายต้อนรับที่ต้องช่วยเหลือบริการแก่ลูกค้าอย่างดีที่สุด ซึ่งสุดท้ายเธอก็สามารถจัดการกับปัญหาให้จบลงด้วยดี 🏨 ทางด้านนิตตะนั้น เพิ่งเริ่มต้นอาชีพด้วยการเข้าเป็นน้องใหม่ในสังกัดกรมตำรวจหลังกลับมาจากต่างประเทศไม่นาน โดยมีรุ่นพี่โมโตมิยะ(ปรากฏตัวในเล่มแรกด้วย โดยเป็นหนึ่งที่ปลอมตัวเข้าไปในโรงแรม) ที่เป็นคู่หูและพี่เลี้ยง ซึ่งคดีแรกที่เขาต้องคลี่คลายคือ คดีฆาตกรรมวันไวต์เดย์ โดยตำรวจได้รับแจ้งจากหญิงสาวคนหนึ่งว่าสามีของตนออกไปวิ่งออกกำลังตอนกลางดึกแต่ยังไม่กลับถึงบ้านตามเวลา สุดท้ายมีการพบว่าสามีของเธอกลายเป็นศพอยู่ในสวน ซึ่งเสียชีวิตจากการถูกแทงที่ท้องและหลัง มีอะไรหลายอย่างที่พบในที่เกิดเหตุ รวมถึงข้อมูลที่ตำรวจได้สืบทราบมา ที่รบกวนใจของนิตตะ เขาได้แสดงความสามารถออกมาเป็นที่ปรากฏจนรุ่นพี่ออกจะไม่พอใจและหมั่นไส้อยู่บ้าง ด้วยสิ่งที่นิตตะคาดคะเนและวิเคราะห์ทำให้ตำรวจสามารถพบตัวของผู้ก่อเหตุได้ในเวลาไม่นาน แต่คดีนี้มีอะไรที่ซับซ้อนยิ่งกว่าสิ่งที่ตำรวจรู้ 🏨 ตัดมาที่การปฏิบัติงานของนาโอมิ ในเหตุการณ์ที่มีกลุ่มชายหลายคน มาจองห้องพักและมีพฤติการณ์ที่ทำให้เธอรู้สึกว่าแปลกพิกล ต่อมาทราบว่าที่แท้คนกลุ่มนี้หวังที่จะมาเฝ้ารอเพื่อจะได้พบเจอกับนักเขียนนิยายที่โด่งดังนามว่า ทาจิบานะ ซากุระซึ่งเขียนแนวประโลมโลก และจะเข้ามาพักที่โรงแรมเพื่อเขียนงานใหม่ เนื่องจากเหล่าสาวกที่ชื่นชอบงานเขียนของซากุระ ไปเห็นรูปที่ถูกระบุว่าเป็นนักเขียนหญิงคนดังในโซเชียลมีเดีย พอเห็นว่าเป็นสาวสวยจึงหาวิธีที่จะได้พบเจอตัวจริงให้ได้ จึงเป็นหน้าที่ของนาโอมิ ที่จะต้องรักษาความเป็นส่วนตัวรวมถึงความปลอดภัยให้แก่ลูกค้าที่มาใช้บริการ ความยุ่งยากจึงเกิดขึ้น 🏨 ตอนสุดท้าย นาโอมิได้รับการขอจากผู้จัดการให้ช่วยไปสอนงานให้กับพนักงานแผนกต้อนรับที่สาขาโอซาก้า ซึ่งเพิ่งเปิดโรงแรมได้ไม่นาน เธอจึงต้องไปทำงานอยู่ที่นั่นชั่วระยะเวลาหนึ่งแต่ไม่เกินครึ่งปี ในขณะที่นิตตะมีคดีใหม่ที่ต้องรับผิดชอบกับรุ่นพี่โมโตมิยะ คือการตายของอาจารย์มหาวิทยาลัย ที่กำลังทำวิจัยเกี่ยวกับเรื่องทางสิทยาศาสตร์ โดยพบศพในห้องทำงาน คดีนี้มีผู้ต้องสงสัยที่ตำรวจค่อนข้างมั่นใจว่าน่าจะเป็นบุคคลคนหนึ่ง แต่ทว่าเขากลับมีหลักฐานยืนยันที่อยู่ชัดเจนในช่วงเวลาที่คาดว่าเหยื่อถูกฆ่าตาย ซึ่งเจ้าตัวเข้าใจว่าตนเองรอดพ้นแน่แต่แท้จริงเบื้องหลังยังมีอะไรที่ไม่เป็นดังที่คิด ที่มีความซับซ้อนซ่อนเงื่อนมากกว่า ในกรณีทีมสืบสวนเอง ผู้ใหญ่ได้สั่งการลงมาให้นิตตะจับคู่กันกับตำรวจหญิงวัยละอ่อน ที่เป็นตำรวจท้องที่มีนามว่า ริสะ ที่ถูกย้ายมาจากแผนกความปลอดภัยชุมชน ให้มาร่วมในทีมเป็นครั้งแรก นิตตะไม่พอใจนักแต่จำใจต้องทำตาม แม้จะดูเหมือนเป็นตำรวจหญิงที่อ่อนต่อโลก พูดเป็นต่อยหอย และขาดไหวพริบม แต่ริสะก็ถือเป็นเจ้าหน้าที่ที่มีความกระตือรือร้น มุ่งมั่นใส่ใจในหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายอย่างยิ่ง โดยเฉพาะการที่เธอได้รับคำสั่งจากนิตตะให้ไปสืบเช็กข้อมูลจากโรงแรมคอร์เทเชียโอซาก้า เพื่อยืนยันคำพูดจากปากของชายผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในคดี ทำให้ริสะได้พบกับนาโอมิ อันก่อให้เกิดประโยชน์อย่างมากมาถึงผลลัพธ์ในภายหลัง 🖋วิเคราะห์หลังอ่านจบ เล่มนี้เล่าเรื่องโดยแยกเนื้อหาระหว่างการแก้ปัญหาในโรงแรมของนาโอมิ กับการไขคดีของนิตตะออกจากกันชัดเจนเป็นตอนที่จบในตัว เริ่มจากตอนของนาโอมิก่อน จากนั้นสลับไปเล่าฝั่งนิตตะ แต่ในตอนสุดท้ายจะผนวกสองฝั่งให้เชื่อมถึงกันในคดีที่มีผู้เกี่ยวข้องได้ไปเข้าพักที่โรงแรมคอร์เทเชียโอซาก้าซึ่งนาโอมิกำลังอยู่ในช่วงที่สอนงานให้พนักงานที่นั่น ทั้งคู่ไม่ได้พบกันเลย เพราะการพบกันครั้งแรกเกิดขึ้นในเล่มแรก แต่ผู้เขียนมีความสามารถในการผูกโยงเรื่องราวให้คนอ่านรู้สึกเหมือนว่าได้เห็นคนทั้งสองอย่างใกล้ชิด และได้เห็นบุคลิกกับอุปนิสัยส่วนตัวของนาโอมิกับนิตตะมากขึ้น นิตตะในเล่มนี้ มีโอกาสได้แสดงฝีมือในการคิดวิเคราะห์ และประเมินสถานการณ์กับข้อมูลที่ใช้หาตัวคนร้าย ได้เด่นชัดกว่าเล่มแรก สมกับที่เป็นระดับหัวกะทิที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ แต่เราก็จะได้เห็นถึงข้อเสียใหญ่ของเขาที่ไม่น่ารักเช่นกัน คือเป็นคนมั่นใจในความฉลาดของตนมากจนเหมือนดูถูกคนที่ด้อยกว่า โดยเฉพาะความคิดที่เห็นว่าผู้หญิงเป็นตัวถ่วง สู้ผู้ชายไม่ได้ ดังที่นิตตะแสดงออกทางสีหน้าท่าทางและคำพูดต่อเด็กใหม่อย่างริสะ ที่เหมือนเป็นได้แค่ลูกไล่ไร้ประโยชน์ ซึ่งต่างจากนาโอมิ ที่แม้จะมองออกว่าริสะเป็นตำรวจที่ความสามารถไม่ถึงขั้น แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีรำคาญ กลับมองเห็นถึงมุมที่เป็นความอดทน ไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคใดของตำรวจหญิงในการพยายามค้นหาความจริงให้ได้ ความมุ่งมั่นของริสะจึงเอาชนะใจของนาโอมิ จนยอมช่วยเหลือด้วยการเปิดเผยเรื่องราวบางส่วนให้ริสะทราบ ในส่วนของการคลี่คลายคดี ไม่มีอะไรลึกลับซับซ้อนจนเกินไป แต่เล่มนี้จะเน้นไปที่คดีที่น่าจะเป็นที่มาของชื่อตอน (ลางร้ายใต้หน้ากาก) ถึงสองคดีด้วยกันครับ ถ้าได้อ่านแล้วจะเข้าใจ และน่าจะเห็นตรงกันว่าภายใต้หน้ากากที่ภายนอกดูไม่ได้รู้เลยว่าจะกลายเป็นคนร้ายได้ สุดท้ายก็แอบซ่อนความบิดเบี้ยวของใจที่โดนกิเลสเข้าครอบงำได้อย่างน่ากลัว ตัวละครในเรื่อง สำหรับเล่มนี้ รู้สึกว่าริสะที่แม้จะมีบทบาทเพียงแค่ช่วงคดีสุดท้ายนั้น เป็นตัวละครที่เขียนมาได้น่าสนใจมาก โผล่มาทีไรก็ทำให้คนอ่านอย่างผมอดขำไม่ได้ ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ไปต่อในเล่มอื่น ๆ ของชุดนี้หรือไม่ ส่วนนาโอมินั้นยังคงเป็นตัวละครที่มีเสน่ห์เช่นเดิม เทียบกับนิตตะแล้วส่วนตัวมีความรู้สึกชอบนาโอมิมากกว่า นอกจากนี้ยังชอบตอนจบของเรื่อง ที่มีการโยงถึงเหตุการณ์ที่เป็นต้นตอนำไปสู่ความอาฆาตแค้นของฆาตกรในคดีที่เกิดขึ้นในเล่มแรก สรุปว่าอ่านจบเล่มสองแล้วก็จะไปต่อเหตุการณ์ของเล่มแรกพอดี ใครเริ่มอ่านจากเล่มนี้ก่อน สามารถอ่านเล่มแรกต่อเนื่องได้เลย 📌คำเตือน : สำหรับคนที่ชอบการสืบคดีแบบเข้มข้น มีวิธีการฆ่าที่ค่อนข้างแปลกพิสดารหรือโหดสยอง และมีกลวิธีในการอำพรางซ่อนเร้นที่ไม่ธรรมดา ซีรีส์ชุดนี้อาจไม่ตอบโจทย์ แล้วเลยพาลจะไม่ชอบหรือหมดสนุกได้ง่าย แต่ถ้าชอบแนวได้ศึกษาเรียนรู้เกี่ยวกับอาชีพของตัวเอกควบคู่ไปกับการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า และการไขคดีที่ไม่โลดโผน ชุดนี้น่าจะเป็นที่ชื่นชอบของคุณได้ไม่ยากครับ ป.ล. มีปกใหม่ออกมาที่คิดว่าทำได้ดีตรงกับแนวเรื่องและชื่อตอนมากกว่าปกฉบับตีพิมพ์ครั้งแรกด้วย เพราะปกของเล่มสองนี้ดูเหมือนน่าจะโหดมาก แต่เนื้อในไม่ใช่อย่างที่คิด ใครอ่านตั้งแต่ต้นมาจนถึงบรรทัดสุดท้ายนี้ได้ขอได้รับความขอบคุณจากผมด้วยครับ #thaitimes #หนังสือ #หนังสือน่าอ่าน #นิยายแปล #นิยายญี่ปุ่น #นิยายสืบสวน #สืบสวน #คดีฆาตกรรม #งานโรงแรม #พนักงานต้อนรับ #ตำรวจ #นักสืบ #ลูกค้า #งานบริการ #อาชีพ #ฮิงาชิโนะเคโงะ

สื่อญี่ปุ่น Nikkei Asia พลาดเรื่อง QR Payment ในที่สุดนิกเกอิ เอเชีย (Nikkei Asia) สื่อจากประเทศญี่ปุ่น ยอมแก้ไขเนื้อหาข่าวหัวข้อ "Malaysia and Cambodia lead QR payment expansion in ASEAN" (มาเลเซียและกัมพูชาเป็นผู้นำการขยายตัวของระบบการชำระเงิน QR Payment ในอาเซียน) ซึ่งตีพิมพ์ไปเมื่อวันที่ 18 ก.ย. ที่ผ่านมา เป็น "QR payments expand in Thailand, Malaysia and Cambodia" (การชำระเงินด้วย QR ขยายตัวในประเทศไทย มาเลเซีย และกัมพูชา) เมื่อค่ำวันที่ 24 ก.ย. พร้อมกับแก้ไขแผนภูมิหัวข้อ "QR code payments in Southeast Asia" (เปรียบเทียบการชำระเงินด้วยคิวอาร์โค้ดในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้) จากเดิมไม่มีประเทศไทยอยู่ในการจัดอันดับ เป็นอันดับหนึ่งของแผนภูมิดังกล่าว หลังเฟซบุ๊กทางการของธนาคารแห่งประเทศไทย ระบุว่า การโอนเงินและการชำระเงินผ่านระบบพร้อมเพย์เพิ่มขึ้นจาก 14,800 ล้านครั้งในปี 2022 เป็น 19,900 ล้านครั้งในปี 2023 ส่วนปริมาณธุรกรรมการชำระงินผ่าน QR payment ในประเทศไทยผ่านระบบพร้อมเพย์ เพิ่มขึ้นจาก 2,500 ล้านครั้งในปี 2022 เป็น 5,700 ล้านครั้งในปี 2023 พร้อมกับแนบลิงก์สถิติดังกล่าว กระทั่งเว็บไซต์ Nikkei Asia ได้แก้ไขเนื้อหาและแผนภูมิในที่สุด ก่อนหน้านี้ Nikkei Asia ลงแผนภูมิเปรียบเทียบการชำระเงินด้วยคิวอาร์โค้ดในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ปรากฎว่าจัดอันดับประเทศไทยรั้งท้าย เมื่อผู้ใช้เฟซบุ๊กชาวไทยคอมเมนต์ว่าข้อมูลผิด จึงได้ลงแผนภูมิใหม่ โดยไม่มีประเทศไทยอยู่ในการจัดอันดับอีกเลย ผลก็คือคนไทยจำนวนมากไม่พอใจ และธนาคารแห่งประเทศไทยต้องให้ข้อมูลที่แท้จริง จึงยอมแก้ไข หากไม่นับเรื่องการเมืองในไทย มีหลายกรณีที่การนำเสนอข่าวของ Nikkei Asia เป็นที่เคลือบแคลงสงสัยของผู้อ่านชาวไทย อาทิ วิจารณ์ค่ายรถยนต์จากจีนว่าเป็นวงจรอุบาทว์ในอุตสาหกรรมรถยนต์ไทย วิจารณ์ว่าประเทศไทยฟื้นตัวจากโควิด-19 ช้าที่สุด ทำให้เอกอัครราชทูตไทย ณ กรุงโตเกียวขณะนั้นตอบโต้ และวิจารณ์การเปิดตัวศูนย์การค้าไอคอนสยามในแง่ลบ แม้จะแก้ไขข้อมูลที่ถูกต้องในเวลานี้ แต่ผู้อ่านชาวไทยต่างมีภาพจำเรื่องดังกล่าว ย่อมกระทบไปถึงชื่อเสียงในระยะยาว ยิ่งเป็นระบบบอกรับสมาชิก (Subsciption) คือต้องจ่ายเงินก่อน ถึงจะอ่านเนื้อหาข่าวได้ ผู้บริโภคสื่อย่อมลังเลถึงความน่าเชื่อถือ ในฐานะสมาชิก ที่ยอมเสียเงินเพื่อหวังเสพเนื้อหาข่าวที่เชื่อว่ามีคุณภาพ จากสำนักข่าวที่มีชื่อเสียง ถือเป็นบทเรียนของคนทำสื่อ ที่ต้องรักษาคุณภาพ ภายใต้การแบกรับความคาดหวังของสมาชิกเป็นเดิมพัน #Newskit #NikkeiAsia #BankOfThailand

ทำไมสหรัฐฯถึงต้องควักเงินกว่า ๔๐๐ ล้านดอลลาร์ เพื่อสร้างสนามบินบนเกาะแปซิฟิกสมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ ขึ้นมาใหม่? กองทัพอากาศสหรัฐฯกำลังยึดสนามบินเก่าในแปซิฟิกคืน “เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการสู้รบในอนาคตที่อาจเกิดขึ้นกับจีน,” รายงานของสื่อสหรัฐฯ ระบุ สนามบินดังกล่าวตั้งอยู่บนเกาะทินเนียน และรายงานว่าวอชิงตันกำลังใช้เงิน ๔๐๙ ล้านดอลลาร์ ในความพยายาม “ขัดขวาง, หรือเอาชนะ, กองทัพจีน” การปรับปรุงปัจจุบันของวอชิงตันมุ่งเป้าไปที่การเพิ่มศักยภาพของสนามบินสำหรับปฏิบัติการประจำวันและปฏิบัติการฉุกเฉินเพื่อสนับสนุนภารกิจในพื้นที่อินโด-แปซิฟิกอันกว้างใหญ่ 📌ในเดือนสิงหาคม ๑๙๔๕, สนามบินเหนือของทินเนียนได้ส่งเครื่องบินทิ้งระเบิดที่มีชื่อเสียงของสหรัฐฯสองลำ ที่ทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ใส่เมืองฮิโรชิม่าและนางาซากิของญี่ปุ่น ทำให้พลเรือนเสียชีวิตมากกว่า ๒๐๐,๐๐๐ คน📌 ทำไมเหยี่ยวอีแร้งของสหรัฐฯจึงมองว่าทินเนียนมีความสำคัญเชิงยุทธศาสตร์? 🔹เกาะทิเนียนเป็นหนึ่งในหมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนาในแปซิฟิกตะวันตก, ซึ่งเป็นชายแดนตะวันตกสุดของสหรัฐอเมริกา, ร่วมกับเกาะกวม; 🔹ความสำคัญเชิงยุทธศาสตร์ของเกาะทิเนียนมาจากความใกล้ชิดกับโตเกียวและจีน (ห่างจากทั้งสองเกาะน้อยกว่า ๑,๕๐๐ ไมล์); 🔹เกาะนี้ตั้งอยู่ห่างจากช่องแคบไต้หวัน, ทะเลจีนตะวันออก และทะเลจีนใต้ ๑,๕๐๐ – ๑,๗๐๐ ไมล์; 🔹เกาะนี้เคยถูกใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางการทหารมาแล้ว, ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ ๒, เกาะนี้เคยมีสนามบินที่ใช้งานอยู่ ๒ แห่ง . Why’s the US shelling out over $400 mln to rebuild a WWII-era Pacific island airfield? The US Air Force is reclaiming an old airfield in the Pacific “as it prepares for a possible future fight with China,” a US media report said. The airfield in question is located on Tinian island, and Washington is reportedly spending $409 million in efforts to “deter, or defeat, the Chinese military.” Washington’s current enhancements are aimed at boosting the airfield's capacity for routine and contingency operations in support of missions in the vast Indo-Pacific theater. In August 1945, Tinian’s North Field launched the two infamous US bombers that dropped nukes on Japan’s Hiroshima and Nagasaki, killing over 200,000 civilians. Why do US hawks see Tinian as strategically important? 🔹Tinian is one of the Northern Mariana Islands in the Western Pacific, the US’s westernmost frontier, along with Guam; 🔹Tinian’s strategic importance stems from its proximity to Tokyo and China (less than 1,500 miles away from both); 🔹The island is 1,500 – 1,700 miles from the Taiwan Strait, and the East and South China seas; 🔹It’s already been used for military purposes, during WWII, the island housed two active airfields. . 1:48 AM · Sep 19, 2024 · 3,452 Views https://x.com/SputnikInt/status/1836477418695217348

คนสวยในกีฬาโอลิมปิก ปารีส2024 ต้องยกให้นักวิ่งลมกรดสาวชาวเยอรมัน “ เอลิกา ชมิดต์” วัย 25 ปี สาวชาวเยอรมัน เกิดวันที่ 8 พฤศจิกายน 1998 นักวิ่งผลัด 4x400 เมตร ผลงานกรีฑา เธอลงสนามครั้งแรกปี 2017 ได้เหรียญเงินจากการแข่งขันวิ่งผลัด 4X400 เมตรความสวยของเธอ สื่อออสเตรเลียยกให้เธอเป็น 'The Sexiest Athlete in the World'และนิตยสาร Playboy จีบให้เธอมาถ่ายแบบ แต่ชมิดต์ปฏิเสธ เพราะเธอมีจุดยืน และแน่วแน่ในเส้นทางชีวิตนักกรีฑาของตัวเอง “ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้รับเลือก ทั้งๆที่มีผู้หญิงเป็นพันๆ คนบนอินสตาแกรมที่ดูดี“ ชมิดต์กล่าวแบบถ่อมตัวพร้อมทิ้งท้ายว่า สำหรับเธอ “สุขภาพต้องมาก่อนเสมอ” ปัจจุบันเธอยังรับเงินจากหน่วยงานด้านกีฬาของเยอรมนีราวๆ 700 ยูโร หรือประมาณ 27,000 บาท ชมิดท์ยอมรับว่า เงินเป็นอีกปัจจัยสำคัญที่จะสามารถพัฒนาศักยภาพการวิ่งของเธอ เนื่องจากต้องตระเวนแข่งขันรายการต่างๆ ทำให้มีค่าใช้จ่ายค่าเดินทาง ค่าโรงแรมที่พัก ซึ่งเงินเดือนไม่พอจ่าย บางครั้งต้องทำงานพาร์ทไทม์มาเสริมการเป็นนักกรีฑามืออาชีพ นักวิ่งลมกรดวัย 25 ปีคนนี้เล่นกรีฑาได้หลากหลายชนิดทั้งประเภทลู่และลาน เคยเป็นสมาชิกทีมชุดเหรียญเงินวิ่งผลัด 4 คูณ 400 เมตร ในกรีฑายู 20 ชิงแชมป์ยุโรปปี 2017 ,และเหรียญทองแดง 4 คูณ 400 เมตร กรีฑายู 23 ชิงแชมป์ยุโรปเมื่อปี 2019 ก่อนหน้านี้ เอลิก้า ชมิดท์ เคยได้รับเลือกเป็นสมาชิกทีมวิ่งผลัดผสม 4 คูณ 400 เมตรของเยอรมนี ในโอลิมปิกเกมส์ 2020 ที่กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น แต่ในฐานะนักวิ่งสำรอง และไม่ได้โอกาสลงสนาม กระทั่งวันนี้เธอเป็นกำลังสำคัญของทีมในโอลิมปิกเกมส์2024 #Thaitimes

ทองแท้ในเหรียญทองโอลิมปิก ในการแข่งโอลิมปิก ปี 1904,1908 และ 1912 เหรียญทองทำด้วยทองคำแท้ล้วนๆไม่ปนโลหะอื่นๅ แต่เป็นเหรียญทองขนาดเล็ก ขนาดประมาณเหรียญ 10 บาทไทย แต่เหรียญทองในโอลิมปิก ปารีส2024 เหรียญทองมีทองคำแท้ๆเพียง 6 กรัมเท่านั้น นอกนั้นมีส่วนผสมเป็นโลหะเงิน 92.5% ส่วนเหรียญเงินและเหรียญทองแดง จะทำมาจากเงินและทองแดง 100 เปอร์เซ็นต์ นอกจากนี้เหรียญรางวัลของปารีส 2024 มีการนำชิ้นส่วนของหอไอเฟล แลนด์มาร์กสำคัญของกรุงปารีส ใส่เข้าไปในเหรียญ ทำให้มีน้ำหนักมากขึ้น 18 กรัม  สำหรับมูลค่าตามโลหะมีค่าในเหรียญรางวัลในอดีตเมื่อครั้งโอลิมปิกเกมส์ 2020 ที่กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น เหรียญทองมีมูลค่าที่ 540 ปอนด์(24,900 บาท) เหรียญเงิน 297 ปอนด์(13,700 บาท) และเหรียญทองแดง 5 ปอนด์(230 บาท) สาเหตุที่เหรียญทองแดงมีมูลค่าต่ำเพราะทำมาจากทองแดงและสังกะสีนั่นเอง ภาพ : เหรียญทองคำแท้ 100% ปี1904(ซ้าย) เหรียญทอง 1% ปี 2024 (ขวา) #Thaitimes

เอกอัครราชทูตอังกฤษ-สหรัฐฯ ประจำญี่ปุ่น ปฏิเสธไม่เข้าร่วมพิธีรำลึกสันติภาพ(Peace Memorial Ceremony)ที่เมืองนางาซากิในวันที่ 9 ส.ค. เพื่อรำลึกถึงเหยื่อระเบิดปรมาณูเมื่อปี 1945 อ้างไม่ไปงานนี้เพราะไม่ได้เชิญอิสราเอลเข้าร่วม 7 สิงหาคม 2567 -รายงานข่าวอาซาฮีระบุว่า เอกอัครราชทูตอังกฤษประจำญี่ปุ่น นางจูเลีย ลองบัตทอม ชี้แจงว่าการตัดสินใจของเธอเป็นเพราะนายกเทศมนตรีเมืองนางาซากิไม่ได้เชิญอิสราเอลเข้าร่วม ทั้งนี้พิธีรำลึกสันติภาพนี้จัดขึ้นเป็นปีที่ 79 นับตั้งแต่สหรัฐฯทิ้ง ระเบิดปรมาณู “ลิตเติลบอย” ซึ่งถูกปล่อยจากเครื่องบินทิ้งระเบิด บี-29 “อีโนลา เกย์” เมื่อเวลา 8.15 น. ของวันที่ 6 สิงหาคม ปี 1945 ทำให้พื้นที่ส่วนใหญ่ของเมืองฮิโรชิมา ถูกเผาผลาญด้วยไฟร้อนจัดถึง 4,000 องศาเซลเซียส ซึ่งร้อนพอที่จะหลอมเหล็กให้ละลาย ผลจากระเบิดปรมาณูลูกแรก ทำให้มีผู้เสียชีวิตทันทีและเจ็บป่วยตายในภายหลังรวมกันประมาณ 140,000 คน ซึ่งหลังจากนั้นอีกเพียง 3 วัน 9 ส.ค.ที่เมืองท่านางาซากิของญี่ปุ่น ก็ต้องประสบกับชะตากรรมไม่ต่างกัน และทำให้ญี่ปุ่นต้องประกาศยอมแพ้สงครามโลกในวันที่ 15 ส.ค. ปี 1945 นางจูเลีย ลองบัตทอม ซึ่งเข้าร่วมพิธีรำลึกสันติภาพที่เมืองฮิโรชิม่า กล่าวกับผู้สื่อข่าวเมื่อวันที่ 6 ส.ค. ว่า อิสราเอลใช้สิทธิในการป้องกันตนเอง ซึ่งแตกต่างจากรัสเซียที่รุกรานยูเครน และเบลารุสที่ให้การสนับสนุนการรุกราน ดังนั้น การปฏิบัติต่ออิสราเอลในลักษณะเดียวกันจึงถือเป็นการเข้าใจผิด เธอกล่าว ตัวแทนอิสราเอลเข้าร่วมพิธีสันติภาพที่เมืองฮิโรชิม่าในปีนี้ ราห์ม เอ็มมานูเอล เอกอัครราชทูตสหรัฐฯ ประจำญี่ปุ่น จะไม่เข้าร่วมพิธีสันติภาพที่เมืองนางาซากิเช่นกัน แม้ว่าเขาจะเข้าร่วมพิธีที่เมืองฮิโรชิม่าเมื่อวันที่ 6 สิงหาคมแล้วก็ตาม เอ็มมานูเอล ทูตสหรัฐฯ เผยว่า ไม่ต้องการให้เหตุการณ์ที่นางาซากิกลายเป็นประเด็นทางการเมือง แต่ทางสถานทูตจะจัดการให้เขาเข้าร่วมพิธีรำลึกถึงเหยื่อระเบิดปรมาณูที่นางาซากิ ณ วัดโซโจจิ ในกรุงโตเกียวในวันเดียวกันแทน เจ้าหน้าที่สถานทูตกล่าวว่า ความปรารถนาของเอกอัครราชทูตที่ต้องการรำลึกถึงผู้เสียชีวิตยังคงไม่เปลี่ยนแปลง สหรัฐฯ จะยังคงส่งตัวแทนเข้าร่วมพิธีสันติภาพที่นางาซากิ สถานกงสุลสหรัฐฯ ในฟุกุโอกะ ใกล้เมืองนางาซากิ กล่าวเมื่อวันที่ 7 ส.ค. ว่า ชูกะ อาซิเกะ เจ้าหน้าที่หลักของสถานกงสุลจะเข้าร่วมงานนี้ นางาซากิไม่ได้เชิญรัสเซียหรือเบลารุสซึ่งเป็นพันธมิตรของนางาซากิเข้าร่วมพิธีรำลึกสันติภาพประจำปีตั้งแต่มอสโกว์บุกยูเครนในปี 2022 และในปีนี้ นางาซากิไม่ได้เชิญอิสราเอล โดยอ้างถึง “ความเสี่ยงของเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดระหว่างพิธี” เนื่องจากความขัดแย้งที่ยังคงดำเนินอยู่ในฉนวนกาซา ด้วยเหตุนี้ ทูตฝรั่งเศส อิตาลี และออสเตรเลียก็จะไม่เข้าร่วมพิธีรำลึกสันติภาพที่นางาซากิในวันที่ 9 สิงหาคมด้วย ที่มา : https://www.asahi.com/sp/ajw/articles/15379321 #Thaitimes

ผงชูรส หรือที่หลายคนรู้จักชื่อทางเคมีว่า “โมโนโซเดียมกูลตาเมต” ถือกำเนิดใน พ.ศ. 2451 โดย ศาสตราจารย์ ดร. คิคุนาเอะ อิเคดะ (พ.ศ. 2407-2479) นักวิชาการด้านเคมี ม.โตเกียวอิมพีเรียล ญี่ปุ่น เขาค้นพบผลึกสีน้ำตาลที่สกัดได้จากสาหร่ายทะเลที่ชื่อว่า “คอมบุ” ซึ่งเป็นกรดลูตามิกประเภทหนึ่ง #ความรู้ #misctoday

ผลการแข่งขันฟุตบอลในกีฬาโอลิมปิกที่ปารีส เมื่อวันที่ 24 กรกฎาคม 2567 ฝรั่งเศสเอาชนะสหรัฐอเมริกา 3-0 โดย อเล็กซานเดร ลากาแซ็ตต์ ยิงประตูจากระยะไกลใน นาที ที่ 61 ,มิชาเอล โอลิเซ่และ โลอิก บาเด้ ทำให้ฝรั่งเศสขึ้นเป็นจ่าฝูงของกลุ่มเอ นำหน้านิวซีแลนด์ที่เอาชนะกินีไป 2-1 โดยเบน เวน ยิงประตูขึ้นนำ และนิวซีแลนด์คว้าชัยชนะในนัดเปิดสนามกลุ่มเอเหนือกินีในเมืองนีซ ขณะที่เกมวันเปิดการแข่งขันฟุตบอลโอลิมปิกดุเดือด โมร็อกโกเอาชนะอาร์เจนตินาไป 2-1 โมร็อกโก 2, อาร์เจนตินา 1 แต่เกมต้องหยุดการแข่งขันไปประมาณ 2 ชั่วโมงเนื่องจากแฟนบอลบุกเข้าไปในสนามในช่วงทดเวลาบาดเจ็บ โดย ราฮิมี่ยิงให้โมร็อกโกขึ้นนำในช่วงทดเวลาบาดเจ็บครึ่งแรก จากนั้นยิงจุดโทษเข้าประตูในนาทีที่ 49 ส่วนกลุ่มซี สเปนชนะอุซเบกิสถาน 2-1 โดยเซร์คิโอ โกเมซ ยิงประตูชัยให้สเปนเอาชนะอุซเบกิสถาน ในเกมนัดเปิดสนามกลุ่มซี ที่ปาร์กเดส์แพร็งซ์ในปารีส ส่วน อียิปต์และสาธารณรัฐโดมินิกันเสมอกันแบบไร้สกอร์ในกลุ่ม C ที่เมืองน็องต์ อียิปต์เข้าร่วมการแข่งขันโอลิมปิก 13 ครั้ง ซึ่งมากที่สุด แต่ไม่เคยจบการแข่งขันได้สูงกว่าอันดับสี่ ทีมอียิปต์นี้ผ่านเข้ารอบก่อนรองชนะเลิศในโอลิมปิกที่โตเกียว อย่างไรก็ตามวันแรกของการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่ปารีส การแข่งขันฟุตบอลระหว่างอาร์เจนตินาและโมร็อกโกต้องถูกเลื่อนออกไป เนื่องจากเหตุการณ์ แฟนบอลโมร็อกโกไม่พอใจ ต่างวิ่งเข้าไปในสนาม ขณะที่บางคนขว้างขยะใส่ ทำให้เกมต้องหยุดชะงักลงอย่างเป็นทางการ สนามมาร์โรนีส์ และเกิดเหตุการณ์ กระเป๋าสตางค์ แหวน และนาฬิกาของนักกีฬาถูกขโมย รถของทีมจักรยานออสเตรเลียถูกทำลาย และข้าวของส่วนตัวของนักกีฬาถูกขโมยไป https://www.lemonde.fr/en/sports/article/2024/07/25/paris-2024-olympic-men-s-football-matchday-1-roundup_6697507_9.html

XJ กลับดอนเมือง เหลือไฟล์ตกัวลาลัมเปอร์ XJ คือรหัสเที่ยวบินของสายการบินไทยแอร์เอเชีย เอ็กซ์ ซึ่งทำการบินที่สนามบินสุวรรณภูมิ สู่เส้นทางโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น และโซล ประเทศเกาหลีใต้ มาตั้งแต่ 1 มิถุนายน 2565 หลังสถานการณ์โควิด-19 คลี่คลาย ล่าสุดประกาศว่า ย้ายทุกเที่ยวบินมาให้บริการที่สนามบินดอนเมือง 1 ตุลาคม 2567 ที่จะถึงนี้ ผู้โดยสารที่จองตั๋วไว้แล้วจะปรับเปลี่ยนเที่ยวบินโดยอัตโนมัติ เส้นทางที่จะเปลี่ยนแปลง เป็นรหัสเที่ยวบินขึ้นต้นด้วย XJ ทั้งหมด ได้แก่ เที่ยวบินตรงเข้าออกกรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้ โตเกียว โอซาก้า นาโกย่า ซัปโปโร ประเทศญี่ปุ่น เซี่ยงไฮ้ ประเทศจีน และซิดนีย์ ประเทศออสเตรเลีย เหตุผลที่ไทยแอร์เอเชีย เอ็กซ์ ย้ายกลับจากสุวรรณภูมิมาดอนเมืองเพื่อลดต้นทุน เพราะรันเวย์และแท็กซี่เวย์ระยะสั้นกว่า และค่าบริการขึ้น-ลงอากาศยาน กับค่าบริการที่เก็บอากาศยานถูกกว่า รวมทั้งเชื่อมต่อผู้โดยสารกับสายการบินไทยแอร์เอเชีย ที่มีเส้นทางบินรวมกว่า 93 เส้นทาง หรือ 1,250 เที่ยวบินต่อสัปดาห์ ช่วยให้มีผู้โดยสารระหว่างประเทศเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม ยังคงมีเส้นทางสุวรรณภูมิ-กัวลาลัมเปอร์ ที่ดำเนินการโดย แอร์เอเชียเอ็กซ์ มาเลเซีย (รหัสเที่ยวบิน D7) ให้บริการที่สนามบินสุวรรณภูมิตามเดิม เช่นเดียวกับเที่ยวบิน FD เส้นทางจากสุวรรณภูมิ ไปเชียงใหม่ ภูเก็ต กระบี่ หาดใหญ่ ปัจจุบัน สายการบินไทยแอร์เอเชีย เอ็กซ์ ซึ่งคนละส่วนกับสายการบินไทยแอร์เอเชีย มีฝูงบินแอร์บัส เอ 330 รวม 8 ลำ และจะทยอยเพิ่มเป็น 11 ลำ ภายในสิ้นปี 2567 หลังจากนั้นวางแผนรับเครื่องบินเพิ่มปีละ 3-5 ลำ เพื่อเพิ่มความถี่เเละเปิดบินเส้นทางใหม่อย่างต่อเนื่อง #Newskit #AirasiaX #DMK