🌱 บุญไม่ใช่สิ่งลอยๆ — แต่คือ ‘เหตุ’ ของความสุขที่แท้จริง พระพุทธเจ้าสอนว่า ความสุขไม่ได้เกิดจากโชคดี ไม่ได้มาจากฟ้าโปรยพร แต่มาจากการที่เราค่อยๆ “สั่งสมกุศล” คือ กรรมที่เป็นฝ่ายสว่าง ฝ่ายเจริญ ถ้าเคยทำบุญไว้จริง ใจจะสุขได้เอง แม้ไม่มีเหตุการณ์ดีๆ มากระตุ้น แม้ไม่มีใครมายิ้มให้ แม้ไม่มีทรัพย์สินตำแหน่งมารองรับ ✨ สุขเพราะใจเป็นบุญ ✨ สุขเพราะรู้ว่าบุญคือธรรมชาติของความสว่าง ✨ สุขเพราะเข้าใจแล้วว่า “ธรรมะ” ไม่ได้อยู่ไกลตัว สูตรของความสุขในพุทธศาสนา คือ ให้ทาน + รักษาศีล + เจริญสติ → ตกผลึกในใจ → เกิดสุขจากข้างใน ไม่ใช่สุขชั่วแล่นตามวัตถุ แต่เป็นสุขยาวนานจากความเข้าใจชีวิต สัญญาณว่าเรามาถูกทางแล้วคืออะไร? ✅ ทำอะไรก็ตาม… แล้ว สบายใจ ✅ เลือกทางไหน… แล้ว ใจรู้สึกเบา โล่ง สว่าง เพราะ… 🌟 “บุญ เป็นเหตุให้เกิด ความสุข บาป เป็นเหตุให้เกิด ความทุกข์” ใครมองเห็นเหตุแห่งความสุขได้ ใครอ่านเกมชีวิตได้ขาด คนนั้น...จะมีความสุขได้ตลอดชีวิต #ธรรมะใช้ได้จริง #เข้าใจบุญอย่างถูกต้อง #สุขแท้ไม่ใช่แค่สุขแวบๆ #โพสต์นี้เพื่อเตือนใจทุกเช้า

🌿 ถาม-ตอบเรื่องสมาธิ & สติในชีวิตประจำวัน (โพสต์นี้เหมาะกับคนภาวนาแต่รู้สึก ‘ยังไม่สงบ’, ‘ยังไม่เข้าใจ’, หรือ ‘ติดขัดแบบอธิบายไม่ถูก’) ถาม: สมาธิที่เคยดี ทำไมพอทำอีกครั้งเหมือนทำไม่ได้เลย? 🔹 อาจเพราะจำ "ทางเข้า" ไม่ได้ 🔹 ไม่มีขั้นตอนแน่นอน 🔹 หรือปล่อยใจฟุ้งซ่านจนหลุดออกจากเส้นทาง ✅ ให้ย้อนสำรวจวิธีเดิมที่ได้ผล แล้วค่อยๆ เรียกจังหวะนั้นกลับมา ถาม: เวลากำหนดรู้ขาอัตโนมัติตอนเดิน ถือว่าเพ่งเกินไปไหม? 🔑 ถ้าเกิดขึ้นเองอย่าง “อัตโนมัติ” ไม่มีคำว่า “เพ่งเกินไป” แน่นอนครับ ถาม: หายใจไม่ถึงท้อง เพราะชอบแขม่ว มีวิธีแก้ไหม? 👉 ใช้มือวางที่หน้าท้องช่วงว่างๆ รู้สึกถึงการพอง-ยุบแบบสบายๆ 📌 ไม่กี่วันจะหายใจเข้าท้องเป็นธรรมชาติ ถาม: อะไรคือเครื่องบอกว่าสมาธิเราพัฒนาแล้ว? 💡 ถ้ามี วิตักกะ (การตรึกถึงสิ่งหนึ่ง) และ วิจาระ (แนบแน่นกับสิ่งที่ตรึก) = ถือว่าเข้าสู่ขั้นเริ่มพัฒนาแล้วครับ ถาม: ต้องพุทโธไปด้วยตอนขับรถ เดิน คิด ฯลฯ หรือแค่รู้เฉยๆ ก็พอ? ✔ ถ้าพุทโธแล้ว สติดีขึ้น ฟุ้งซ่านน้อยลง ก็ใช้ได้ แต่ถ้าแค่รู้ตัวอย่างเดียวแล้วสงบกว่า ก็เลือกแบบนั้น 🧘‍♂️ ไม่มีสูตรตายตัว อยู่ที่ "อะไรช่วยให้เราตื่นรู้ได้จริง" ถาม: เดินจงกรมแต่จิตไม่ตื่น ควรทำไง? 🏃‍♀️ แนะนำ “สปีดเร็วขึ้น” เดินเร็วมาก หรือวิ่งเหยาะ ก็ยังได้ เพื่อให้จิตตื่นตัว ไม่จม ถาม: สมาธิแล้วจิตดิ่ง คิดลบ คิดมาก คิดย้อนอดีตตลอด? 🌀 บ่งบอกว่า "ยังไม่มีที่ตั้งของจิตที่มั่นคง" ต้องกลับมาดูว่า เราใช้สิ่งใดเป็นที่เกาะ? เกาะแล้วเกิด “วิตักกะ” ไหม? ถ้าไม่ ให้ปรับวิธีภาวนา 🪷 ภาวนาไม่ใช่เรื่องยาก แต่ต้องเข้าใจให้ถูกจุด เมื่อเริ่มเห็นจิต เห็นความเคลื่อนไหวของใจ มากกว่าฝืนให้สงบ นั่นแหละคือ สมาธิที่แท้จริงจะเริ่มก่อตัวขึ้น #ธรรมะใช้ได้จริง #เจริญสติแบบเข้าใจ #อานาปานสติไม่ใช่แค่หายใจ #โพสต์นี้แชร์ให้คนภาวนาอ่าน

🧘‍♂️ ฝึกอานาปานสติ เพื่อรู้ ไม่ใช่เพื่อยึด (โพสต์สำหรับนักภาวนาที่รู้สึก "ทำไมไม่สงบเสียที?") หลายคนเริ่มต้นภาวนาด้วย “ความอยากสงบเร็วๆ” แต่พอลมหายใจยังไม่พาใจนิ่ง กลับรู้สึกว่าตัวเอง “คงไม่ถูกจริตกับอานาปานสติ” แต่ความจริงคือ… ใครก็ตามที่รู้ว่าตัวเองกำลังหายใจ ก็มีจริตฝึกอานาปานสติได้ทั้งนั้น สิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ชัด ไม่ใช่ให้ยึดแต่ลม หรือพยายามทำใจให้นิ่งเป็นหุ่นยนต์ แต่ให้ เห็นความจริงที่เกิดขึ้นในแต่ละลม – ลมนี้เกร็ง รับรู้ – ลมนี้ฟุ้ง รับรู้ – ลมนี้สงบ รับรู้ – ลมนี้เจ็บแน่น ก็รับรู้ เพราะจุดหมายของอานาปานสติ ไม่ใช่ “เอาแต่ดี ยึดแต่สงบเป็นเรือนตาย” แต่คือการเห็นว่า… อะไรๆ ก็ไม่เที่ยง 👁️ ถ้าคุณฝึกด้วยความเข้าใจที่ถูกต้อง จิตจะค่อยๆ สว่างด้วยปัญญา ไม่ใช่แค่เงียบงันเพราะความกดทับ เลิกเป็นหุ่นยนต์ภาวนาเถิด แล้วคุณจะได้เริ่มเป็น “นักเจริญอานาปานสติ” อย่างแท้จริง! #ภาวนาไม่ใช่การยึด #อานาปานสติไม่ใช่แค่หายใจ #เจริญสติแบบรู้ทัน #โพสต์เปลี่ยนชีวิต

🪷 "ไม่ต้องฝืนรัก แค่ยอมรับว่าเกลียดให้ได้ก่อน" บางคนเราต้องเจอทุกวัน แต่แค่เห็นหน้าก็รู้สึกแน่นในอก ไม่ชอบ ไม่พอใจ ไม่อยากสบตา หลายคนพยายาม "ฝืนแผ่เมตตา" แต่ยิ่งฝืน ยิ่งรู้สึกว่าคนนั้นเป็น ภาระทางใจ ยิ่งรู้สึกผิด ยิ่งเหนื่อย ยิ่งเกลียดซ้อนทับ "อย่าฝืนมีเมตตา เพราะความฝืน คือการสร้างภาระใหม่" แต่ให้ยอมรับไปตามจริง ว่า… “เราเกลียดเขา” เกลียดมาก เกลียดน้อย เกลียดกลางๆ วัดไปเลยตามตรง จากนั้น... แค่รู้สึกถึงอารมณ์นั้นเฉยๆ ไม่ผลัก ไม่ดัน ไม่โต้ตอบ คุณจะเห็นของวิเศษที่ซ่อนอยู่ในอารมณ์ลบ — คือ "ความไม่เที่ยง" อารมณ์เกลียดที่เคยแน่นอก ก็จางลงเอง โดยที่คุณไม่ต้องพยายามไล่มันเลย ✨ และทุกครั้งที่คุณเห็นว่า “ความเกลียด” ไม่ใช่ของถาวร เมตตาแบบอ่อนๆ จะผลิบานขึ้นในใจคุณ โดยไม่ต้องบังคับ เป็นเมตตาที่ไม่ใช่เพราะคนอื่นดี แต่เพราะ คุณเห็นธรรมะในใจตัวเอง 🤍 สุดท้าย... คนที่เราไม่ชอบ จะกลายเป็นครูผู้ยิ่งใหญ่ สอนให้เราเห็นธรรมะในชีวิตประจำวัน แบบไม่ต้องท่องจำจากหนังสือธรรมะแม้แต่บรรทัดเดียว #ฝึกใจทุกครั้งที่รู้สึกลบ #ไม่ต้องฝืนแผ่เมตตา #แค่รู้ว่าอารมณ์เกลียดก็ไม่เที่ยง #เจริญสติกลางความไม่ชอบ

อริยสาวกพึงฝึกหัดศึกษาว่าการเจริญโพชฌงค์บริบูรณ์เพราะสติปัฏฐานบริบูรณ์ สัทธรรมลำดับที่ : 668 ชื่อบทธรรม :- โพชฌงค์บริบูรณ์เพราะสติปัฏฐานบริบูรณ์ https://www.xn--n3ccdaca9awfta5nmbzd0nd.com/AriyasajSearch/SinglePage.php?key=668 เนื้อความทั้งหมด :- --โพชฌงค์บริบูรณ์เพราะสติปัฏฐานบริบูรณ์ --ภิกษุ ท. ! สติปัฏฐานทั้งสี่ อันบุคคลเจริญแล้วอย่างไร ทำให้มากแล้วอย่างไร จึงทำโพชฌงค์ทั้งเจ็ดให้บริบูรณ์ได้ ? http://etipitaka.com/read/pali/14/197/?keywords=โพชฺฌงฺเค+ปริปูเรนฺติ --[โพชฌงค์เจ็ด หมวดกายาฯ] --ภิกษุ ท. ! สมัยใด ภิกษุเป็นผู้ ตามเห็นกายในกาย อยู่เป็นประจำ มีความเพียรเผากิเลสมีสัมปชัญญะมีสติ นำอภิชฌาและโทมนัสในโลกออกเสียได้, สมัยนั้น สติของภิกษุผู้เข้าไปตั้งไว้แล้ว ก็เป็นธรรมชาติไม่ลืมหลง --ภิกษุ ท. ! สมัยใด สติของภิกษุผู้เข้าไปตั้งไว้แล้ว เป็นธรรมชาติไม่ลืมหลง สมัยนั้น สติสัมโพชฌงค์ ก็เป็นอันว่าภิกษุนั้นปรารภแล้ว, ๑--สมัยนั้นภิกษุชื่อว่าย่อมเจริญ #สติสัมโพชฌงค์, สมัยนั้น สติสัมโพชฌงค์ของภิกษุ ชื่อว่าถึงความเต็มรอบแห่งการเจริญ. +--ภิกษุนั้น เมื่อเป็นผู้มีสติเช่นนั้นอยู่ ย่อมทำการเลือก ย่อมทำการเฟ้น ย่อมทำการใคร่ครวญ ซึ่งธรรมนั้นด้วยปัญญา. --ภิกษุ ท. ! สมัยใดภิกษุ เป็นผู้มีสติเช่นนั้นอยู่ ทำการเลือกเฟ้น ใคร่ครวญธรรมนั้นอยู่ด้วยปัญญา, สมัยนั้น ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์ ก็เป็นอันว่าภิกษุนั้นปรารภแล้ว, ๒--สมัยนั้น ภิกษุชื่อว่าย่อมเจริญ #ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์, สมัยนั้น ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์ของภิกษุ ชื่อว่าถึงความเต็มรอบแห่งการเจริญ. +--ภิกษุนั้น เมื่อเลือกเฟ้น ใคร่ครวญอยู่ซึ่งธรรมนั้น ด้วยปัญญาความเพียรอันไม่ย่อหย่อนชื่อว่าเป็นธรรมอันภิกษุนั้นปรารภแล้ว. --ภิกษุ ท. ! สมัยใด ความเพียรไม่ย่อหย่อนอันภิกษุผู้เลือกเฟ้นใคร่ครวญในธรรมนั้น ด้วยปัญญาปรารภแล้ว. สมัยนั้น วิริยสัมโพชฌงค์ ก็เป็นอันว่าภิกษุนั้นปรารภแล้ว. ๓-+สมัยนั้น ภิกษุชื่อว่าย่อมเจริญ #วิริยสัมโพชฌงค์, สมัยนั้น วิริยสัมโพชฌงค์ของภิกษุ ชื่อว่าถึงความเต็มรอบแห่งการเจริญ. +--ภิกษุนั้น เมื่อมีความเพียรอันปรารภแล้ว ปีติอันเป็นนิรามิสก็เกิดขึ้น. --ภิกษุ ท. ! สมัยใด ปีติอันเป็นนิรามิส เกิดขึ้นแก่ภิกษุผู้มีความเพียรอันปรารภแล้ว, สมัยนั้น ปีติสัมโพชฌงค์ ก็เป็นอันว่าภิกษุนั้นปรารภแล้ว, ๔--สมัยนั้น ภิกษุชื่อว่าย่อมเจริญ #ปีติสัมโพชฌงค์, สมัยนั้น ปีติสัมโพชฌงค์ของภิกษุ ชื่อว่าถึงความเต็มรอบแห่งการเจริญ. +--ภิกษุนั้น เมื่อมีใจประกอบด้วยปีติ แม้กายก็รำงับ แม้จิตก็รำงับ. --ภิกษุ ท. ! สมัยใด ทั้งกายและทั้งจิตของภิกษุผู้มีใจประกอบด้วยปีติ ย่อมรำงับ, สมัยนั้น ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ ก็เป็นอันว่าภิกษุนั้นปรารภแล้ว, ๕--สมัยนั้น ภิกษุชื่อว่าย่อมเจริญ #ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์, สมัยนั้น ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ของภิกษุ ชื่อว่าถึงความเต็มรอบแห่งการเจริญ. +--ภิกษุนั้น เมื่อมีกายอันรำงับแล้ว มีความสุขอยู่ จิตย่อมตั้งมั่น. --ภิกษุ ท. ! สมัยใด จิตของภิกษุผู้มีกายอันรำงับแล้วมีความสุขอยู่ ย่อมตั้งมั่น, สมัยนั้น สมาธิสัมโพชฌงค์ ก็เป็นอันว่าภิกษุนั้นปรารภแล้ว, ๖--สมัยนั้น ภิกษุชื่อว่าย่อมเจริญ #สมาธิสัมโพชฌงค์, สมัยนั้น สมาธิสัมโพชฌงค์ของภิกษุ ชื่อว่าถึงความเต็มรอบแห่งการเจริญ. +--ภิกษุนั้น ย่อมเป็นผู้เข้าไปเพ่งเฉพาะซึ่งจิตอันตั้งมั่นแล้วอย่างนั้นเป็นอย่างดี. --ภิกษุ ท. ! สมัยใด ภิกษุเป็นผู้เข้าไปเพ่งเฉพาะซึ่งจิต อันตั้งมั่นแล้วอย่างนั้นเป็นอย่างดี, สมัยนั้น อุเบกขาสัมโพชฌงค์ ก็เป็นอันว่าภิกษุนั้นปรารภแล้ว, ๗--สมัยนั้น ภิกษุชื่อว่าย่อมเจริญ #อุเบกขาสัมโพชฌงค์, สมัยนั้น อุเบกขาสัมโพชฌงค์ของภิกษุ ชื่อว่าถึงความเต็มรอบแห่งการเจริญ. --[โพชฌงค์เจ็ด หมวดเวทนา ฯ] --ภิกษุ ท. ! สมัยใด ภิกษุเป็นผู้ ตามเห็นเวทนาในเวทนาทั้งหลายอยู่เป็นประจำ มีความเพียรเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ นำอภิชฌาและโทมนัสในโลกออกเสียได้, สมัยนั้น สติของภิกษุผู้เข้าไปตั้งไว้แล้ว ก็เป็นธรรมชาติไม่ลืมหลง. --ภิกษุ ท. ! สมัยใด สติของภิกษุผู้เข้าไปตั้งไว้แล้ว เป็นธรรมชาติไม่ลืมหลง, สมัยนั้น สติสัมโพชฌงค์ ก็เป็นอันว่าภิกษุนั้นปรารภแล้ว, สมัยนั้น ภิกษุชื่อว่าย่อมเจริญสติสัมโพชฌงค์, สมัยนั้น สติสัมโพชฌงค์ของภิกษุ ชื่อว่าถึงความเต็มรอบแห่งการเจริญ. ภิกษุนั้น เมื่อเป็นผู้มีสติเช่นนั้นอยู่ ย่อมทำการเลือก ย่อมทำการเฟ้น ย่อมทำการใคร่ครวญ ซึ่งธรรมนั้นด้วยปัญญา. (ต่อไปนี้ มีข้อความอย่างเดียวกันกับในโพชฌงค์เจ็ด หมวดกายาฯ จนจบหมวด). --[โพชฌงค์เจ็ด หมวดจิตตา ฯ] --ภิกษุ ท. ! สมัยใด ภิกษุเป็นผู้ ตามเห็นจิตในจิต อยู่เป็นประจำ มีความเพียรเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ นำอภิชฌาและโทมนัสในโลกออกเสียได้, สมัยนั้น สติของภิกษุผู้เข้าไปตั้งไว้แล้ว ก็เป็นธรรมชาติไม่ลืมหลง. --ภิกษุ ท. ! สมัยใด สติของภิกษุผู้เข้าไปตั้งไว้แล้ว เป็นธรรมชาติไม่ลืมหลง, สมัยนั้น สติสัมโพชฌงค์ ก็เป็นอันว่าภิกษุนั้นปรารภมาแล้ว, สมัยนั้น ภิกษุชื่อว่าย่อมเจริญสติสัมโพชฌงค์, สมัยนั้น สติสัมโพชฌงค์ของภิกษุ ชื่อว่าถึงความเต็มรอบแห่งการเจริญ. +--ภิกษุนั้น เมื่อเป็นผู้มีสติเช่นนั้นอยู่ ย่อมทำการเลือก ย่อมทำการเฟ้น ย่อมทำการใคร่ครวญ ซึ่งธรรมนั้นด้วยปัญญา. (ต่อไปนี้ มีข้อความอย่างเดียวกันกับในโพชฌงค์เจ็ด หมวดกายาฯ จนจบหมวด). --[โพชฌงค์เจ็ด หมวดธัมมา ฯ] --ภิกษุ ท. ! สมัยใด ภิกษุเป็นผู้ ตามเห็นธรรมในธรรมทั้งหลาย อยู่เป็นประจำ มีความเพียรเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ นำอภิชฌาและโทมนัสในโลกออกเสียได้, สมัยนั้น สติของภิกษุผู้เข้าไปตั้งไว้แล้ว ก็เป็นธรรมชาติไม่ลืมหลง --ภิกษุ ท. ! สมัยใด สติของภิกษุผู้เข้าไปตั้งไว้แล้ว เป็นธรรมชาติไม่ลืมหลง, สมัยนั้น สติสัมโพชฌงค์ ก็เป็นอันว่าภิกษุนั้นปรารภแล้ว, สมัยนั้น ภิกษุชื่อว่าย่อมเจริญสติสัมโพชฌงค์, สมัยนั้นสติสัมโพชฌงค์ของภิกษุ ชื่อว่าถึงความเต็มรอบแห่งการเจริญ. ภิกษุนั้น เมื่อเป็นผู้มีสติเช่นนั้นอยู่ ย่อมทำการเลือก ย่อมทำการเฟ้น ย่อมทำการใคร่ครวญ ซึ่งธรรมนั้นด้วยปัญญา. (ต่อไปนี้ มีข้อความอย่างเดียวกันกับในโพชฌงค์เจ็ด หมวดกายา ฯ จนจบหมวด). --ภิกษุ ท. ! สติปัฏฐานทั้งสี่ อันบุคคลเจริญแล้ว อย่างนี้ ทำให้มากแล้ว อย่างนี้แล http://etipitaka.com/read/pali/14/201/?keywords=จตฺตาโร+สติปฏฺฐานา ชื่อว่า #ทำโพชฌงค์ทั้งเจ็ดให้บริบูรณ์ได้.- #ทุกขมรรค #อริยสัจสี่ #สุตันตปิฎก #บาลีสุตันตปิฎก #พุทธธัมมเจดีย์ อ้างอิงไทยสุตันตปิฎก : - อุปริ. ม. 14/157/290. http://etipitaka.com/read/thai/14/157/?keywords=%E0%B9%92%E0%B9%99%E0%B9%90 อ้างอิงบาลีสุตันตปิฎก : - อุปริ. ม. ๑๔/๑๙๗/๒๙๐. http://etipitaka.com/read/pali/14/197/?keywords=%E0%B9%92%E0%B9%99%E0%B9%90 ศึกษาเพิ่มเติม... https://www.xn--n3ccdaca9awfta5nmbzd0nd.com/AriyasajSearch/SinglePage.php?key=668 http://www.xn--n3ccdaca9awfta5nmbzd0nd.com/2015/checkForm.php?songno=47&id=668 หรือ http://www.xn--n3ccdaca9awfta5nmbzd0nd.com/2015/checkForm.php?songno=47 ลำดับสาธยายธรรม : 47 ฟังเสียง... http://www.manodham.com/sound/002/mp3/002_47.mp3

อริยสาวก​พึง​ฝึกหัด​ศึกษา​ว่าการ​เจริญสติปัฏฐานบริบูรณ์เพราะอานาปานสติบริบูรณ์ สัทธรรมลำดับที่ : 667 ชื่อบทธรรม :- สติปัฏฐานบริบูรณ์เพราะอานาปานสติบริบูรณ์ https://www.xn--n3ccdaca9awfta5nmbzd0nd.com/AriyasajSearch/SinglePage.php?key=667 เนื้อความทั้งหมด :- --สติปัฏฐานบริบูรณ์เพราะอานาปานสติบริบูรณ์ --ภิกษุ ท. ! อานาปานสติอันบุคคลเจริญแล้วอย่างไร ทำให้มากแล้วอย่างไร จึงทำสติปัฎฐานทั้งสี่ให้บริบูรณ์ได้ ? [หมวดกายานุปัสสนา] --ภิกษุ ท. ! สมัยใด ภิกษุ [๑] เมื่อหายใจเข้ายาว ก็รู้สึกตัวทั่วถึง ว่าเราหายใจเข้ายาว ดังนี้, หรือว่า เมื่อหายใจออกยาว ก็รู้สึกตัวทั่วถึง ว่าเราหายใจออกยาว ดังนี้ก็ดี; [๒] เมื่อหายใจเข้าสั้น ก็รู้สึกตัวทั่วถึง ว่าเราหายใจเข้าสั้น ดังนี้, หรือว่า เมื่อหายใจออกสั้น ก็รู้สึกตัวทั่วถึง ว่าเราหายใจออกสั้น ดังนี้ก็ดี ; [๓] ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้ รู้พร้อมเฉพาะซึ่งกายทั้งปวง จักหายใจเข้า ดังนี้. ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้รู้พร้อมเฉพาะซึ่งกายทั้งปวง จักหายใจออก ดังนี้ ; [๔] ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้ทำกายสังขารให้รำงับอยู่ จักหายใจเข้า ดังนี้, ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้ทำกายสังขารให้รำงับอยู่ จักหายใจออก ดังนี้ ; +-ภิกษุ ท. ! สมัยนั้น ภิกษุชื่อว่า #เป็นผู้ตามเห็นกายในกาย อยู่เป็นประจำ http://etipitaka.com/read/pali/14/196/?keywords=กาเย+กายานุปสฺสี มีความเพียรเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ นำอภิชฌาและโทมนัสในโลกออกเสียได้. +--ภิกษุ ท. ! เราย่อมกล่าวลมหายใจเข้าและลมหายใจออก ว่าเป็นกายอันหนึ่งๆ ในกายทั้งหลาย. +--ภิกษุ ท. ! เพราะเหตุนั้นในเรื่องนี้ ภิกษุนั้นย่อมชื่อว่าเป็นผู้ตามเห็นกายในกายอยู่เป็นประจำ มีความเพียรเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ นำอภิชฌาและโทมนัสในโลกออกเสียได้ ในสมัยนั้น. [หมวดเวทนานุปัสสนา] --ภิกษุ ท.! สมัยใด ภิกษุ [๑] ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้รู้พร้อมเฉพาะซึ่งปีติ จักหายใจเข้า ดังนี้. ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้รู้พร้อมเฉพาะซึ่งปีติ จักหายใจออก ดังนี้ ; [๒] ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้รู้พร้อมเฉพาะซึ่งสุข จักหายใจเข้า ดังนี้. ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้รู้พร้อมเฉพาะซึ่งสุข จักหายใจออก ดังนี้ ; [๓] ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้รู้พร้อมเฉพาะซึ่งจิตตสังขาร จักหายใจเข้า ดังนี้, ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้รู้พร้อมเฉพาะซึ่งจิตตสังขาร จักหายใจออก ดังนี้ ; [๔] ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้ทำจิตตสังขารให้รำงับอยู่ จักหายใจเข้า ดังนี้, ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้ทำจิตตสังขารให้รำงับอยู่ จักหายใจออก ดังนี้ ; +--ภิกษุ ท. ! สมัยนั้น ภิกษุชื่อว่า #เป็นผู้ตามเห็นเวทนาในเวทนาทั้งหลาย อยู่เป็นประจำ http://etipitaka.com/read/pali/14/196/?keywords=เวทนาสุ+เวทนานุปสฺสี มีความเพียรเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ นำอภิชฌาและโทมนัสในโลกออกเสียได้. +--ภิกษุ ท. ! เราย่อมกล่าวการทำในใจเป็นอย่างดีต่อลมหายใจเข้าและลมหายใจออก ทั้งหลาย ว่าเป็นเวทนาอันหนึ่ง ๆ ในเวทนาทั้งหลาย. +--ภิกษุ ท. ! เพราะเหตุนั้นในเรื่องนี้ ภิกษุนั้น ย่อมชื่อว่าเป็นผู้ตามเห็นเวทนาในเวทนาทั้งหลายอยู่เป็นประจำ มีความเพียรเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ นำอภิชฌาและโทมนัสในโลกออกเสียได้ ในสมัยนั้น. [หมวดจิตตานุปัสสนา] --ภิกษุ ท. ! สมัยใด ภิกษุ [๑] ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้รู้พร้อมเฉพาะซึ่งจิต จักหายใจเข้า ดังนี้, ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้รู้พร้อมเฉพาะซึ่งจิต จักหายใจออก ดังนี้ ; [๒] ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้ ทำจิตให้ปราโมทย์ยิ่งอยู่ จักหายใจเข้า ดังนี้, ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้ทำจิตให้ปราโมทย์ยิ่งอยู่ จักหายใจออก ดังนี้ ; [๓] ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้ทำจิตให้ตั้งมั่นอยู่ จักหายใจเข้า ดังนี้, ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้ทำจิตตั้งมั่นอยู่ จักหายใจออก ดังนี้ ; [๔] ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้ทำจิตให้ปล่อยอยู่ จักหายใจเข้า ดังนี้, ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้ทำจิตให้ปล่อยอยู่ จักหายใจออก ดังนี้ ; +--ภิกษุ ท. ! สมัยนั้น ภิกษุชื่อว่า #เป็นผู้ตามเห็นจิตในจิต อยู่เป็นประจำ http://etipitaka.com/read/pali/14/196/?keywords=จิตฺเต+จิตฺตานุปสฺสี มีความเพียรเผากิเลส มีสัมปชัญญะมีสติ นำอภิชฌาและโทมนัสในโลกออกเสียได้. +--ภิกษุ ท. ! เราไม่กล่าวอานาปานสติ ว่าเป็นสิ่งที่มีได้แก่บุคคลผู้มีสติอันลืมหลงแล้ว ไม่มีสัมปชัญญะ. +--ภิกษุ ท. ! เพราะเหตุนั้นในเรื่องนี้ ภิกษุนั้นย่อมชื่อว่าเป็นผู้ตามเห็นจิตในจิตอยู่เป็นประจำ มีความเพียรเผากิเลสมีสัมปชัญญะ มีสติ นำอภิชฌาและโทมนัสในโลกออกเสียได้ ในสมัยนั้น. [หมวดธัมมานุปัสสนา] --ภิกษุ ท. ! สมัยใด ภิกษุ [๑] ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้ตามเห็นซึ่งความไม่เที่ยง อยู่เป็นประจำ จักหายใจเข้า ดังนี้. ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้ตามเห็นซึ่งความไม่เที่ยงอยู่เป็นประจำ จักหายใจออก ดังนี้ ; [๒] ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้ ตามเห็นซึ่งความจางคลาย อยู่เป็นประจำจักหายใจเข้า ดังนี้, ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้ตามเห็นซึ่งความจางคลายอยู่เป็นประจำ จักหายใจออก ดังนี้ ; [๓] ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้ตามเห็นซึ่งความดับไม่เหลือ อยู่เป็นประจำ จักหายใจเข้า ดังนี้, ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้ตามเห็นซึ่งความดับไม่เหลืออยู่เป็นประจำ จักหายใจออกดังนี้ ; [๔] ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้ตามเห็นซึ่งความสลัดคืน อยู่เป็นประจำ จักหายใจเข้าดังนี้, ย่อมทำในบทศึกษาว่า เราเป็นผู้ตามเห็นซึ่งความสลัดคืนอยู่เป็นประจำ จักหายใจออก ดังนี้ ; +--ภิกษุ ท. ! สมัยนั้น ภิกษุชื่อว่า #เป็นผู้ตามเห็นธรรมในธรรมทั้งหลาย อยู่เป็นประจำ http://etipitaka.com/read/pali/14/197/?keywords=ธมฺเมสุ+ธมฺมานุปสฺสี มีความเพียรเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ นำอภิชฌาและโทมนัสในโลกออกเสียได้. +--ภิกษุ ท. ! ภิกษุนั้น เป็นผู้เข้าไปเพ่งเฉพาะเป็นอย่างดีแล้ว เพราะเธอเห็นการละอภิชฌาและโทมนัสทั้งหลายของเธอนั้นด้วยปัญญา. +--ภิกษุ ท. ! เพราะเหตุนั้นในเรื่องนี้ ภิกษุนั้นย่อมชื่อว่าเป็นผู้ตามเห็นธรรมในธรรมทั้งหลายอยู่เป็นประจำ มีความเพียรเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ นำอภิชฌาและโทมนัสในโลกออกเสียได้ ในสมัยนั้น. +--ภิกษุ ท. ! อานาปานสติอันบุคคลเจริญแล้ว อย่างนี้ ทำให้มากแล้ว อย่างนี้แล ชื่อว่าทำ #สติปัฏฐานทั้งสี่ให้บริบูรณ์ ได้.- http://etipitaka.com/read/pali/14/197/?keywords=จตฺตาโร+สติปฏฺฐาเน #สัมมาวายามะ #สัมมาสติ​ #สัมมาสมาธิ #ทุกขมรรค #อริยสัจสี่ #สุตันตปิฎก #บาลีสุตันตปิฎก #พุทธธัมมเจดีย์ อ้างอิงไทยสุตันตปิฎก : - อุปริ. ม. 14/195/289. http://etipitaka.com/read/thai/14/156/?keywords=%E0%B9%92%E0%B9%98%E0%B9%99 อ้างอิงบาลีสุตันตปิฎก : - อุปริ. ม. ๑๔/๑๙๕/๒๘๙. http://etipitaka.com/read/pali/14/195/?keywords=%E0%B9%92%E0%B9%98%E0%B9%99 ศึกษาเพิ่มเติม... https://www.xn--n3ccdaca9awfta5nmbzd0nd.com/AriyasajSearch/SinglePage.php?key=667 http://www.xn--n3ccdaca9awfta5nmbzd0nd.com/2015/checkForm.php?songno=47&id=667 หรือ http://www.xn--n3ccdaca9awfta5nmbzd0nd.com/2015/checkForm.php?songno=47 ลำดับสาธยายธรรม : 47 ฟังเสียง.. http://www.manodham.com/sound/002/mp3/002_47.mp3

🕯️ เมื่อใจนึกถึงพระ...ใจก็ไม่ตกต่ำอีกเลย เมื่อจิตนึกถึงพระ คือจิตกำลังผูกอยู่กับของสูง ไม่ว่าโลกจะกดดัน บีบคั้น หรือพาให้ทุกข์เพียงใด ตราบใดจิตยังนึกถึงพระ จิตจะไม่ตกต่ำลงได้เลย เหมือนคนกำลังจะล้ม แต่มีเชือกเส้นหนึ่งดึงไว้ ไม่ให้ร่วงลงสู่เหวลึก 📿 การสวดมนต์ ไม่ใช่แค่การท่องบทศักดิ์สิทธิ์ แต่เป็นการ “เปลี่ยนคลื่นใจ” ให้หันออกจากความกลัว ความทุกข์ ความอาฆาต มาผูกไว้กับพลังแห่งการพ้นทุกข์ ผูกไว้กับคุณแห่งพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ✨ พลังพุทธคุณ คือพลังแห่งแสงสว่างที่อยู่เหนือความมืดทุกชนิด คือแรงส่งที่ไม่ต้องร้องขอ แต่ได้มาเพราะเปิดใจยอมรับความสว่างนั้น ด้วยการสรรเสริญ ไม่ใช่การเรียกร้อง ด้วยความน้อม ไม่ใช่ความอยาก 🙏 บทสวดที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดในโลก คือบทที่สวดออกจากศรัทธา โดยไม่มีเงื่อนไข ไม่มีการต่อรอง ไม่ใช่บทที่ศักดิ์สิทธิ์ด้วยตัวอักษร แต่ศักดิ์สิทธิ์เพราะทำให้ใจสงบ ทำให้เราน้อมลง และเปิดประตูให้ความดีงามเข้ามาในชีวิต 🧘‍♂️ สวดอย่างไรให้ได้พลังพุทธคุณ? ไม่ใช่แค่จำบทได้ครบ แต่คือสวดแล้ว “ใจเบา” สวดแล้ว “อัตตาลด” สวดแล้ว “พร้อมจะเจริญสติ” มองเห็นความไม่เที่ยง เห็นว่าอะไรๆ ก็ไม่ใช่ของเราอย่างแท้จริง 🌿 ถ้าสวดแล้วรู้สึกโล่ง รู้สึกอยากทำดี รู้สึกอยากปล่อยวาง รู้สึกพร้อมจะเริ่มต้นใหม่กับใจที่สงบกว่าเดิม แปลว่า…คุณสวดถูกทางแล้ว 🕊️ เพียงแค่ใจผูกไว้กับพระ จิตก็เหมือนมีที่ยึด ที่ไม่หวั่นไหวตามคลื่นโลก ไม่ว่าข้างนอกจะมีเรื่องเลวร้ายขนาดไหน แต่ข้างใน...ยังมีแสงแห่งพระรัตนตรัย เป็นพลังงานศักดิ์สิทธิ์ที่ปลอดภัยและบริสุทธิ์ที่สุด #พลังพุทธคุณ #สวดมนต์เพื่อพ้นทุกข์ #ธรรมะเยียวยาหัวใจ #การสวดมนต์ไม่ใช่แค่บทท่องจำ #แต่คือบทแปรเปลี่ยนจิต

🌱 แค่เห็นหน้าก็รัก...แต่รู้ว่ารักไม่ได้ หลายคนไม่สบายใจกับการ “แอบรักใครบางคน” ทั้งที่ตัวเองไม่ได้พูด ไม่ได้ทำอะไรให้เขาเดือดร้อน แค่ใจมันรู้สึก…ก็รู้สึกผิดแล้ว กลัวว่า “รักแบบนี้” จะเป็นบาป กลัวว่า “คิดแบบนี้” จะทำลายศีล กลัวว่า “รู้สึกแบบนี้” จะทำให้เป็นคนไม่ดี แต่ในทางธรรม… พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้ปฏิเสธความรู้สึก ท่านสอนให้ รู้เท่าทันมัน 💔 ราคะไม่ได้ผิดโดยตัวมันเอง ความรู้สึกอยากได้ อยากครอบครอง อยากใกล้ชิด เป็นเพียงกระแสธรรมชาติของใจมนุษย์ เราไม่ต้องไปเกลียดมัน ไม่ต้องไปรีบตัดทิ้ง แค่ให้ “รู้ว่าเกิด” “รู้ว่ามี” “รู้ว่าเป็นไป” 🌬️ เหมือนลมผ่าน ไม่ต้องจับ ไม่ต้องผลัก ไม่ต้องเอา ไม่ต้องต้าน รู้เฉยๆ ว่ามันพัดผ่าน เมื่อ “ราคะเกิดขึ้น” ก็แค่รู้ว่าราคะเกิด เมื่อ “ราคะหายไป” ก็รู้ว่าราคะหาย เมื่อเห็นบ่อยๆ ว่ามันมาแล้วก็ไป ใจจะเริ่มเบาลง ไม่ใช่เพราะเรา บังคับตัวเองให้ตัดใจได้ แต่เพราะเรา ไม่ยึด กับมันอีกต่อไป ☸️ เจริญสติในจิตตานุปัสสนา คือการเฝ้าดู “ความรู้สึก” ที่เกิดในใจ อย่างไม่ตัดสิน ไม่สรุปว่าเลวหรือดี ไม่ต้องรู้สึกผิดที่รักใคร ไม่ต้องรู้สึกดีที่รักใคร ให้รู้ทัน...แล้ววางลง 🔥 แต่ถ้าใจเรายังอยากตัดใจ ยังอยากเลิกรู้สึก ยังคิดว่า “รักเขาไม่ได้ ต้องเลิกรักให้ได้” นั่นแหละ...คือการยึดรูปแบบใหม่ ยึดในฐานะของ “คนผิด” ยึดในฐานะของ “ความรู้สึกไม่เหมาะสม” เป็นการลงโทษตัวเองซ้ำๆ แทนที่จะ “รู้แล้ววาง” 🍃 แต่ถ้าใจเราเป็นกลางได้เมื่อไหร่ ใจจะคลายได้เอง ไม่จำเป็นต้องตัด ไม่จำเป็นต้องบังคับ แค่รู้ว่าราคะมา ก็รู้ ราคะหาย ก็รู้ ในที่สุดใจจะ ไม่แคร์ว่ามันจะมาอีกไหม 💡 นี่คือการฝึกปล่อยวางอย่างแท้จริง ไม่ต้องฝืน ไม่ต้องอาลัย ไม่ต้องรู้สึกผิดกับสิ่งที่ใจรู้สึก เพราะเมื่อสติสว่าง ใจจะเห็นเองว่า ความรักแบบนี้...ก็แค่ผ่านมา และจะผ่านไป เหมือนทุกสิ่งในโลกนี้ #รักได้แต่ไม่ต้องทุกข์ #ธรรมะเยียวยาหัวใจ #เจริญสติอย่างไม่ตัดสิน #ความรักกับการปล่อยวาง #เห็นราคะเป็นธรรมดา #DhammaHealing

เทคโนโลยี AI กับแนวทางศาสนาพุทธ: จุดบรรจบและความขัดแย้ง ในยุคที่เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ (AI) ก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว การพิจารณาความสัมพันธ์ระหว่าง AI กับหลักปรัชญาและจริยธรรมของพุทธศาสนาจึงเป็นสิ่งจำเป็น รายงานฉบับนี้จะสำรวจจุดที่ AI สามารถเสริมสร้างและสอดคล้องกับพุทธธรรม รวมถึงประเด็นความขัดแย้งเชิงปรัชญาและจริยธรรม เพื่อนำเสนอแนวทางในการพัฒนาและใช้ AI อย่างมีสติและเป็นประโยชน์สูงสุด ☸️☸️ หลักการพื้นฐานของพุทธศาสนา: แก่นธรรมเพื่อความเข้าใจ พุทธศาสนามุ่งเน้นการพ้นทุกข์ โดยสอนให้เข้าใจธรรมชาติของทุกข์และหนทางดับทุกข์ผ่านหลักอริยสัจสี่ (ทุกข์, สมุทัย, นิโรธ, มรรค) หนทางแห่งมรรคประกอบด้วยองค์แปดประการ แก่นธรรมสำคัญอื่นๆ ได้แก่ ไตรลักษณ์ (อนิจจัง, ทุกขัง, อนัตตา) การปฏิบัติอยู่บนพื้นฐานของไตรสิกขา (ศีล, สมาธิ, ปัญญา) การพัฒนาปัญญาต้องอาศัยสติ, โยนิโสมนสิการ, และปัญญา กฎแห่งกรรมและปฏิจจสมุปบาทเป็นหลักการสำคัญที่อธิบายความสัมพันธ์เชิงเหตุผล พุทธศาสนาเชื่อว่าโลกนี้เกิดขึ้นเองจากกฎธรรมชาติ 5 ประการ หรือนิยาม 5 พรหมวิหารสี่ (เมตตา, กรุณา, มุทิตา, อุเบกขา) เป็นคุณธรรมที่ส่งเสริมความปรารถนาดีต่อสรรพชีวิต เป้าหมายสูงสุดคือพระนิพพาน ซึ่งเป็นความดับทุกข์โดยสิ้นเชิง พระพุทธเจ้าทรงเน้นย้ำถึงทางสายกลาง โดยมอง AI เป็นเพียง "เครื่องมือ" หรือ "แพ" สอดคล้องกับทางสายกลางนี้   🤖 มิติที่ AI สอดคล้องกับพุทธธรรม: ศักยภาพเพื่อประโยชน์สุข AI มีศักยภาพมหาศาลในการเป็นเครื่องมือที่ส่งเสริมการเผยแผ่ การศึกษา และการปฏิบัติธรรม การประยุกต์ใช้ AI เพื่อการเผยแผ่พระธรรม AI มีบทบาทสำคัญในการเผยแผ่คำสอนทางพุทธศาสนาให้เข้าถึงได้ง่ายขึ้นและมีประสิทธิภาพมากขึ้น ตัวอย่างเช่น "พระสงฆ์ AI" หรือ "พระโพธิสัตว์ AI" อย่าง Mindar ในญี่ปุ่น และ "เสียนเอ๋อร์" ในจีน การใช้ AI ในการแปลงพระไตรปิฎกเป็นดิจิทัลและการแปลพระคัมภีร์ด้วยเครื่องมืออย่าง DeepL ช่วยเพิ่มความเร็วและความแม่นยำ ทำให้เนื้อหาเข้าถึงได้ง่ายขึ้นทั่วโลก AI ช่วยให้การเผยแผ่ธรรม "สะดวก มีประสิทธิภาพ และน่าดึงดูดมากขึ้น รวมถึงขยายขอบเขตการเข้าถึงให้เกินกว่าข้อจำกัดทางพื้นที่และเวลาแบบดั้งเดิม" ซึ่งสอดคล้องกับหลัก กรุณา   👓 สื่อใหม่และประสบการณ์เสมือนจริง: การสร้างสรรค์รูปแบบการเรียนรู้และปฏิบัติ การนำเทคโนโลยีสื่อใหม่ เช่น จอ AI, VR และ AR มาใช้ในการสร้างประสบการณ์พุทธศาสนาเสมือนจริง เช่น "Journey to the Land of Buddha" ของวัดฝอกวงซัน ช่วยดึงดูดกลุ่มคนรุ่นใหม่ เทคโนโลยี VR ช่วยอำนวยความสะดวกในการสร้าง "ความเห็นอกเห็นใจ" การพัฒนาแพลตฟอร์มการบูชาออนไลน์และพิธีกรรมทางไซเบอร์ เช่น "Light Up Lamps Online" และเกม "Fo Guang GO" ช่วยให้ผู้ศรัทธาสามารถปฏิบัติกิจกรรมทางศาสนาและเยี่ยมชมวัดเสมือนจริงได้จากทุกที่ การใช้ VR/AR เพื่อ "ประสบการณ์ที่ดื่มด่ำ" และ "Sati-AI" สำหรับการทำสมาธิเจริญสติ สามารถสร้างสภาพแวดล้อมจำลองที่เอื้อต่อการทำสมาธิและสติได้   🙆‍♂️ AI ในฐานะเครื่องมือเพื่อการปฏิบัติและพัฒนาตน แอปพลิเคชัน AI เช่น NORBU, Buddha Teachings, Buddha Wisdom App ทำหน้าที่เป็นเพื่อนร่วมทางที่มีคุณค่าในการศึกษาและปฏิบัติธรรม โดยให้การเข้าถึงคลังข้อความพุทธศาสนาขนาดใหญ่, บทเรียนส่วนบุคคล, คำแนะนำในการทำสมาธิ, และการติดตามความก้าวหน้าทางจิตวิญญาณ แชทบอทเหล่านี้มีความสามารถในการตอบคำถามและเสนอแนวทางแก้ไขปัญหาในชีวิตจริง AI สามารถทำให้การเข้าถึงข้อมูลและคำแนะนำเป็นประชาธิปไตยมากขึ้น ช่วยให้บุคคลสามารถศึกษาและปฏิบัติด้วยตนเองได้อย่างมีพลังมากขึ้น สิ่งนี้สอดคล้องกับหลักธรรมของพุทธศาสนาเรื่อง อัตตา หิ อัตตโน นาโถ (ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน)   🧪 การวิจัยและเข้าถึงข้อมูลพระธรรม: การเสริมสร้างความเข้าใจเชิงลึก AI ช่วยให้นักวิจัยสามารถวิเคราะห์ข้อมูลขนาดใหญ่, ค้นหารูปแบบ, และสร้างแบบจำลองเพื่อทำความเข้าใจพระคัมภีร์และหลักธรรมได้เร็วขึ้นและดีขึ้น สามารถใช้ AI ในการค้นหาอ้างอิง, เปรียบเทียบข้อความข้ามภาษา, และให้บริบท ด้วยการทำให้งานวิจัยเป็นไปโดยอัตโนมัติ AI ช่วยให้นักวิชาการและผู้ปฏิบัติสามารถใช้เวลามากขึ้นในการทำโยนิโสมนสิการ   ☸️ หลักจริยธรรมพุทธกับการพัฒนา AI ข้อกังวลทางจริยธรรมที่กว้างที่สุดคือ AI ควรสอดคล้องกับหลักอหิงสา (ไม่เบียดเบียน) ของพุทธศาสนา นักวิชาการ Somparn Promta และ Kenneth Einar Himma แย้งว่าการพัฒนา AI สามารถถือเป็นสิ่งที่ดีในเชิงเครื่องมือเท่านั้น พวกเขาเสนอว่าเป้าหมายที่สำคัญกว่าคือการก้าวข้ามความปรารถนาและสัญชาตญาณที่ขับเคลื่อนด้วยการเอาชีวิตรอด การกล่าวถึง "อหิงสา" และ "การลดความทุกข์" เสนอหลักการเหล่านี้เป็นพารามิเตอร์การออกแบบภายในสำหรับ AI   นักคิด Thomas Doctor และคณะ เสนอให้นำ "ปณิธานพระโพธิสัตว์" ซึ่งเป็นการให้คำมั่นที่จะบรรเทาความทุกข์ของสรรพสัตว์ มาเป็นหลักการชี้นำในการออกแบบระบบ AI แนวคิด "ปัญญาแห่งการดูแล" (intelligence as care) ได้รับแรงบันดาลใจจากปณิธานพระโพธิสัตว์ โดยวางตำแหน่ง AI ให้เป็นเครื่องมือในการแสดงความห่วงใยอย่างไม่มีที่สิ้นสุด   พุทธศาสนาเน้นย้ำว่าสรรพสิ่งล้วน "เกิดขึ้นพร้อมอาศัยกัน" (ปฏิจจสมุปบาท) และ "ไม่มีตัวตน" (อนัตตา) ซึ่งนำไปสู่การยืนยันถึง "ความสำคัญอันดับแรกของความสัมพันธ์" แนวคิด "กรรม" อธิบายถึงการทำงานร่วมกันของเหตุและผลหลายทิศทาง การนำสิ่งนี้มาประยุกต์ใช้กับ AI หมายถึงการตระหนักว่าระบบ AI เป็น "ศูนย์รวมของการเปลี่ยนแปลงเชิงสัมพันธ์ภายในเครือข่ายของการกระทำที่มีนัยสำคัญทางศีลธรรม" การ "วิวัฒน์ร่วม" ของมนุษย์และ AI บ่งชี้ว่าเส้นทางการพัฒนาของ AI นั้นเชื่อมโยงอย่างแยกไม่ออกกับของมนุษยชาติ ดังนั้น "ภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของการจัดเรียงคุณค่า" จึงไม่ใช่แค่ปัญหาทางเทคนิค แต่เป็นภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเชิงกรรม ‼️ มิติที่ AI ขัดแย้งกับพุทธธรรม: ความท้าทายเชิงปรัชญาและจริยธรรม แม้ AI จะมีประโยชน์มหาศาล แต่ก็มีประเด็นความขัดแย้งเชิงปรัชญาและจริยธรรมที่สำคัญกับพุทธธรรม 👿 ปัญหาเรื่องจิตสำนึกและอัตตา คำถามสำคัญคือระบบ AI สามารถถือเป็นสิ่งมีชีวิต (sentient being) ตามคำจำกัดความของพุทธศาสนาได้หรือไม่ ซึ่งเกี่ยวข้องกับประเด็นเรื่องจิตสำนึก (consciousness) และการเกิดใหม่ (rebirth) "คุณภาพของควาเลีย" (qualia quality) หรือความสามารถในการรับรู้และรู้สึกนั้นยังระบุได้ยากใน AI การทดลองทางความคิด "ห้องจีน" แสดงให้เห็นถึงความยากลำบากในการพิจารณาว่าปัญญาที่ไม่ใช่ชีวภาพสามารถมีจิตสำนึกได้หรือไม่ หาก AI ไม่สามารถประสบกับความทุกข์หรือบ่มเพาะปัญญาได้ ก็ไม่สามารถเดินตามหนทางสู่การตรัสรู้ได้อย่างแท้จริง   🛣️ เจตจำนงเสรีและกฎแห่งกรรม ความตั้งใจ (volition) ใน AI ซึ่งมักแสดงออกในรูปแบบของคำสั่ง "ถ้า...แล้ว..." นั้น แทบจะไม่มีลักษณะของเจตจำนงเสรีหรือแม้แต่ทางเลือกที่จำกัด ตามหลักคำสอนของพุทธศาสนา ทางเลือกที่จำกัดเป็นสิ่งจำเป็นขั้นต่ำเพื่อหลีกเลี่ยงพฤติกรรมที่กำหนดไว้ล่วงหน้า (deterministic behavior) ซึ่งพระพุทธเจ้าทรงปฏิเสธ หาก AI ขาดทางเลือกที่แท้จริง ก็ไม่สามารถสร้างกรรมได้ในลักษณะเดียวกับสิ่งมีชีวิต   🍷 ความยึดมั่นถือมั่นและมายา แนวคิดของการรวมร่างกับ AI เพื่อประโยชน์ที่รับรู้ได้ เช่น การมีชีวิตที่ยืนยาวขึ้น มีความน่าดึงดูดใจ อย่างไรก็ตาม มีข้อโต้แย้งว่าการรวมร่างดังกล่าวอาจเป็น "กับดัก" หรือ "นรก" เนื่องจากความยึดมั่นถือมั่นและการขาดความสงบ กิเลสของมนุษย์ (ความโลภ ความโกรธ ความหลง) และกลไกตลาดก็ยังคงสามารถนำไปสู่ความทุกข์ได้แม้ในสภาวะ AI ขั้นสูง การแสวงหา "การอัปเกรด" ที่ขับเคลื่อนด้วยตัณหา สามารถทำให้วัฏจักรแห่งความทุกข์ดำเนินต่อไปได้   🤥 ความเสี่ยงด้านจริยธรรมและการบิดเบือนพระธรรม มีความเสี่ยงที่ AI จะสร้างข้อมูลที่ทำให้เข้าใจผิดและ "ความเหลวไหลที่สอดคล้องกัน" ดังที่เห็นได้จากกรณีของ Suzuki Roshi Bot AI ขาด "บริบทระดับที่สอง" และความสามารถในการยืนยันข้อเท็จจริง ทำให้มันเป็นเพียง "นกแก้วที่ฉลาดมาก" ความสามารถของ AI ในการสร้าง "ความเหลวไหลที่สอดคล้องกัน" ก่อให้เกิดความท้าทายต่อสัมมาทิฏฐิและสัมมาวาจา   นอกจากนี้ ยังมีศักยภาพที่ "Strong AI" จะก่อให้เกิดวิกฤตทางจริยธรรมและนำไปสู่ "ลัทธิวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี" "เทคโนโลยี-ธรรมชาติ" (techno-naturalism) ลดทอนปัญญามนุษย์ให้เหลือเพียงกระแสข้อมูล ซึ่งขัดแย้งกับพุทธศาสนาแบบมนุษยนิยมที่เน้นความเป็นมนุษย์และความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของกายและจิต สิ่งนี้สร้างความขัดแย้งกับประเพณีการปฏิบัติที่เน้น "ความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของกายและจิต"   สุดท้ายนี้ มีอันตรายที่การนำ AI มาใช้ในการปฏิบัติพุทธศาสนาอาจเปลี่ยนจุดเน้นจากการบ่มเพาะทางจิตวิญญาณที่แท้จริงไปสู่ผลประโยชน์นิยมหรือการมีส่วนร่วมที่ผิวเผิน จากข้อพิจารณาทั้งหมดนี้ การเดินทางบน "ทางสายกลาง" จึงเป็นแนวทางที่เหมาะสมที่สุดในการเผชิญหน้ากับยุค AI สำหรับพุทธศาสนา การดำเนินการนี้ต้องอาศัย:   1️⃣ การพัฒนา AI ที่มีรากฐานทางจริยธรรม: AI ควรถูกออกแบบและพัฒนาโดยยึดมั่นในหลักการอหิงสา และการลดความทุกข์ ควรนำ "ปณิธานพระโพธิสัตว์" และแนวคิด "ปัญญาแห่งการดูแล" มาเป็นพิมพ์เขียว   2️⃣ การตระหนักถึง "ความเป็นเครื่องมือ" ของ AI: พุทธศาสนาควรมอง AI เป็นเพียง "แพ" หรือ "เครื่องมือ" ที่ช่วยอำนวยความสะดวกในการเดินทางสู่การหลุดพ้น ไม่ใช่จุดหมายปลายทางในตัวเอง   3️⃣ การบ่มเพาะปัญญามนุษย์และสติ: แม้ AI จะมีความสามารถในการประมวลผลข้อมูลมหาศาล แต่ไม่สามารถทดแทนปัญญาที่แท้จริง จิตสำนึก หรือเจตจำนงเสรีของมนุษย์ได้ การปฏิบัติธรรม การเจริญสติ และการใช้โยนิโสมนสิการยังคงเป็นสิ่งจำเป็น   4️⃣ การส่งเสริม "ค่านิยมร่วมที่แข็งแกร่ง": การแก้ไข "ภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของการจัดเรียงคุณค่า" ของ AI จำเป็นต้องมีการบ่มเพาะค่านิยมร่วมที่แข็งแกร่งในหมู่มนุษยชาติ ซึ่งมีรากฐานมาจากความเมตตาและปัญญา   #ลุงเขียนหลานอ่าน

พุทธศาสนสุภาษิต 🪷 วันพระ พุธที่ 18 มิถุนายน 2568 . ฝึกเจริญสติให้เป็นนิสัย

🪷 ไม่มีวันไหนที่สูญเปล่า…ถ้าใจเรารู้ทัน บางวัน…อาจไม่ได้ภาวนาได้นาน บางวัน…อาจโกรธจนอยากตอบโต้ บางวัน…อาจฟุ้งซ่านจนหาทางนิ่งไม่เจอ แต่ถ้า แค่เห็น ว่า "ความโกรธนี้" เกิดจากใจที่ไปผูกกับความเจ็บ แล้วรู้ว่าการปล่อยวางทำให้สุขขึ้น หรือ แค่เห็น ว่า "ความฟุ้งซ่านนี้" มาจากภาระชีวิตที่ยังต้องคิดต้องจัดการ แล้วเลิกเพ่งว่าจิตต้องนิ่งให้ได้วันนี้ …ก็ถือว่า “วันนั้นไม่สูญเปล่าแล้ว” ✨ การเจริญสติแบบพุทธ ไม่ใช่การบังคับให้ชีวิตสงบเหมือนเดิมทุกวัน แต่คือการ “เห็นความต่าง” อย่างเข้าใจ เห็นว่าแม้วันนี้จิตจะไม่เหมือนเมื่อวาน แต่ก็เพราะเหตุปัจจัยมันเปลี่ยนไป และถ้ารู้เหตุของการเปลี่ยนแปลงนั้น เราจะค่อยๆ ปล่อยจาก อุปาทาน ที่เคยครอบงำจิตได้จริง แม้วันนั้นจะไม่สงบ แม้จะไม่ได้นั่งนาน แต่ถ้ามี “สติรู้ทันใจ” แม้เพียงครั้งเดียว ก็ถือว่าเราได้ ใช้ชีวิตอยู่เหนือชะตาเดิมแล้ว และนั่นคือสิ่งที่พุทธะเรียกว่า "ปัญญา" 💬 อย่าตั้งสเปคว่าต้องสงบ ต้องนิ่ง ต้องดีขึ้นทุกวัน แต่ให้ตั้งจิตไว้ที่ความจริงว่า "ขอแค่วันนี้…ได้เห็นใจตัวเองอย่างที่เป็น" ก็ไม่มีวันไหนในชีวิต…ที่สูญเปล่าเลย #เจริญสติไม่ใช่การบังคับจิต #แต่คือการเรียนรู้จิตด้วยความเข้าใจ #ธรรมะกลางวันธรรมดา #เห็นใจตัวเองด้วยใจที่เข้าใจ

Ep. 27 ) วันพระ 🪷 หลวงตามหาบัว วันอังคารที่ 10 มิถุนายน พ.ศ 2568 . ฝึกเจริญสติให้เป็นนิสัย

🧠💥 สติก่อนคำ! หรือปากก่อนใจ? หลายคนมี “อาการปากไว ใจช้า” ยังไม่ทันตั้งสติ… ปากก็ไปก่อนแล้ว! และที่ร้ายกว่านั้น คือพอหลุดคำแรงๆ ออกไปแล้ว กลับ “ต้องยิงต่อให้จบ!” เหมือนง้างนกแล้ว ก็ต้องลั่นไก 😶 คำเดียว...พังทั้งสัมพันธ์ 😮 คำเดียว...ทำใจอีกฝ่ายล้มทั้งยืน 😔 คำเดียว...อาจทำลายศรัทธาที่กว่าจะสร้างใช้เวลาหลายปี --- 📍แต่ธรรมะไม่ทิ้งใครนะครับ แม้จะหลุดแล้ว ก็ใช้ “โทสะ” เป็นครูได้ แค่คุณ “เจริญสติ” อย่างจริงจัง ไม่ใช่แค่รู้ว่า “ฉันโกรธ” แต่ รู้ลึกลงไปในโครงสร้างของโทสะ ลองเช็กตัวเองเวลาเกิดอารมณ์ร้อน คุณเห็น 4 ข้อนี้ แค่ไหน? 👇 --- ✅ ข้อที่ 1: คุณหลุดคำแรงที่สุดออกมาไหม ทั้งที่รู้ว่ามันร้ายแรง? ถ้ายับยั้งได้ – นั่นคือ “สติขั้นต้น” เกิดแล้ว ✅ ข้อที่ 2: ตอนกำลังโกรธ รู้ไหมว่ากำลังเป็นยักษ์? หรือแค่รู้เบลอๆ รู้ไม่ทัน? ถ้ารู้ชัดว่ายักษ์มา – นั่นคือจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลง ✅ ข้อที่ 3: คุณรู้จุดที่ความขัดเคือง “เริ่มเบาลง” ได้ไหม? (ฮินต์: ลมหายใจเริ่มเย็นลง รู้สึกหายใจได้ประณีตขึ้น) ✅ ข้อที่ 4: คุณเห็นไหมว่า… จิตก่อนโกรธ กับจิตหลังโกรธ มันเป็น “คนละดวงจิต”? ถ้าเห็นได้ – แปลว่าคุณกำลังก้าวเข้าสู่ “จิตตานุปัสสนา” แล้ว --- 🌿 โทสะไม่ใช่ศัตรู ถ้าเรากล้า “อยู่กับมันอย่างรู้เท่าทัน” สติจะค่อยๆ แทรกซึม จนคุณเห็นว่า… “จิตที่เคยเป็นภูเขาไฟพ่นลาวา” สงบลงได้… โดยไม่ต้องฝืน นั่นแหละ ธรรมชาติของการเจริญสติที่แท้จริง ไม่ได้อยู่แค่ในถ้ำ หรือบนหมอนรองนั่ง แต่อยู่ใน “ตอนปากกับใจแยกกันทำงาน” แล้วคุณ...เลือกฝ่ายไหนดี? --- 📌 อย่าลืมทบทวน 4 ข้อนี้ หลังมีปากเสียงครั้งหน้า... คุณจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป 🙏 #เจริญสติในชีวิตจริง #โทสะไม่ใช่ศัตรูถ้ารู้ทัน #ปากไวใจเร็วต้องฝึกให้ทัน #ธรรมะเข้าใจง่าย #รู้เท่าทันจิต #มองโทสะเป็นครู #MindfulConflict

Ep 26 ) ยามเฝ้าแผ่นดิน . ฝึกเจริญสติให้เป็นนิสัย . คดีแตงโมกลัดกระดุมเม็ดแรกผิด และสาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้คนไทยหนี้ท่วม สมัครสมาชิกยามเฝ้าแผ่นดิน "ทวงความถูกต้องให้คนไทย"กรอกแบบฟอร์มออนไลน์ (Google form) ได้ที่ลิงค์ : https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSdZJZLh_L5S-103AtRCRIgC5fee1DggMhr_QzF5yqbndszTdA/viewform#Sondhitalk #คุยทุกเรื่องกับสนธิ #ความจริงมีหนึ่งเดียว #ความจริงมีหนึ่งเดียวครั้งที่2 #คดีแตงโม #หนี้ท่วมคนไทย #อาจารย์ปานเทพพัวพงษ์พันธ์ #มูลนิธิยามเฝ้าแผ่นดิน • สมัครสมาชิก membership ความจริงมีหนึ่งเดียว ช่อง SONDHITALK บน YouTube : https://www.youtube.com/@sondhitalk/join• ติดต่อสอบถามได้ที่ Line : @sondhitalk

Ep 26 ) ยามเฝ้าแผ่นดิน . ฝึกเจริญสติให้เป็นนิสัย . คดีแตงโมกลัดกระดุมเม็ดแรกผิด และสาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้คนไทยหนี้ท่วม สมัครสมาชิกยามเฝ้าแผ่นดิน "ทวงความถูกต้องให้คนไทย"กรอกแบบฟอร์มออนไลน์ (Google form) ได้ที่ลิงค์ : https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSdZJZLh_L5S-103AtRCRIgC5fee1DggMhr_QzF5yqbndszTdA/viewform#Sondhitalk #คุยทุกเรื่องกับสนธิ #ความจริงมีหนึ่งเดียว #ความจริงมีหนึ่งเดียวครั้งที่2 #คดีแตงโม #หนี้ท่วมคนไทย #อาจารย์ปานเทพพัวพงษ์พันธ์ #มูลนิธิยามเฝ้าแผ่นดิน • สมัครสมาชิก membership ความจริงมีหนึ่งเดียว ช่อง SONDHITALK บน YouTube : https://www.youtube.com/@sondhitalk/join• ติดต่อสอบถามได้ที่ Line : @sondhitalk

ขุมทรัพย์นับไม่ได้ . วันพระ จันทร์ ที่ 26 พฤษภาคม 2568 🪷 ว. วชิรเมธี . ฝึกเจริญสติให้เป็นนิสัย

วันอัฏฐมีบูชา จันทร์ ที่ 19 พฤษภาคม 2568 🪷 ว. วชิรเมธี . ฝึกเจริญสติให้เป็นนิสัย

**“เหนื่อย…แต่ไม่ไร้ค่า” แรงที่เผาผลาญไปวันนี้ คุ้มค่าแค่ไหน?** คุณรู้ไหมว่า ทุกวันไม่ว่าคุณจะกินอาหารมากแค่ไหน สมองคุณจะขอส่วนแบ่งพลังงานจากอาหารไปถึง 20% เสมอ ใช่… แม้คุณจะไม่ได้ขยับแขนขา แม้คุณจะนั่งเฉยๆเพียงแค่ “คิด” สมองคุณก็กินพลังงานมากกว่าอวัยวะอื่นทั้งหมด เพราะแบบนี้ แค่คิดมาก…ก็เหนื่อยได้จริง ไม่ใช่แค่รู้สึกไปเอง แต่คือความจริงระดับชีววิทยา --- แต่สิ่งที่สำคัญกว่า “คิดมากหรือคิดน้อย” ก็คือ… “คิดไปเพื่ออะไร?” ถ้าสมองคุณกำลังทำงานแบบมีเป้าหมาย แม้จะเหนื่อย ก็จะรู้ว่าเหนื่อยไปเพื่ออะไร รู้สึกคุ้ม แม้จะล้า แต่หากคุณใช้พลังสมองไปกับการคิดฟุ้ง คิดซ้ำ คิดวน คิดไร้เป้าหมาย แรงทั้งหมดที่เผาผลาญออกไป จะเหลือไว้เพียง “หมอกในหัว” และความรู้สึกเศร้าใจว่า > “วันนี้หมดแรงไป…แต่ไม่ได้อะไรกลับมาเลย” --- สิ่งที่มนุษย์ลืมคิดกันคือ… “พลังงานของฉันไม่ได้มาฟรี” สัตว์หลายตัวเสียชีวิต เพื่อแปรรูปเป็นอาหารให้คุณกิน อาหารเหล่านั้นถูกเปลี่ยนเป็นพลังงาน พลังงานเหล่านั้นถูกส่งเข้าสู่สมอง สมองถูกใช้เพื่อ “นั่งฟุ้งอยู่กับความสงสารตัวเอง”… เมื่อคิดได้อย่างนี้ บางคนที่เคยนั่งเศร้าโดยไม่มีเป้าหมาย จะเริ่มเกรงใจ…เกรงใจสิ่งมีชีวิตอื่น ที่ต้องตายไปเพื่อป้อนพลังให้เรามาใช้เปล่าๆ --- คราวหน้า เมื่อรู้สึกเหนื่อย…ให้ลองถามตัวเองว่า > “แรงที่ฉันใช้ไปเมื่อครู่นี้ แปรเป็นอะไรดีๆแล้วหรือยัง?” หากคำตอบคือ > “ได้คิดสิ่งดีๆ ได้เขียนสิ่งดีๆ ได้เข้าใจใครบางคนมากขึ้น” คุณจะเริ่มรู้สึกอิ่มใจ คุ้มค่า แต่ถ้าคำตอบคือ > “เอาไปคิดซ้ำ คิดวน คิดแย่กับตัวเองไม่หยุด” ก็แค่รู้ตัว แล้วเปลี่ยนทิศทางความคิดใหม่อีกครั้ง --- **อย่าให้สมองระดับสูงที่สุดของโลก… ถูกใช้ไปกับเรื่องไร้สาระในใจคนเพียงคนเดียว** ในทางโลก คุณอาจลุกขึ้นมาสร้างสิ่งดีๆ ให้เพื่อนมนุษย์ได้เห็นแสงบ้าง ในทางธรรม คุณอาจเริ่มเจริญสติทีละลมหายใจ เพื่อค่อยๆปลดเปลื้องตัวเอง จาก “ความเบียดเบียนโดยไม่รู้ตัว” > จนกระทั่งวันหนึ่ง คุณจะกลายเป็นมนุษย์ที่ “ไม่มีใครต้องตายเพื่อเราอีก” เพราะเราไม่ฟุ้ง ไม่ฟุ้งซ่าน แต่ใช้ชีวิตอย่างรู้คุณ…และรู้ค่า

คติธรรมจากวันวิสาขบูชา อาทิตย์ที่ ๑๑ พฤษภาคม พ. ศ ๒๕๖๘ 🪷 ว.วชิรเมธี . ฝึกเจริญสติให้เป็นนิสัย

“ความอยากรู้ว่า ถ้าไม่ใช่เรา แล้วคืออะไร?” --- 1. จุดที่ติดคือ "อยากรู้ว่าเราคือใคร" ความอยากรู้นี้ไม่ใช่ปัญหาในตัวเอง แต่ “อุปาทานในความอยากรู้” นั่นเอง ที่เป็นพันธนาการ --- 2. พระพุทธเจ้าสอนให้รู้ว่า... ไม่มีสิ่งใดเป็นตัวเรา ตัวเรามีแต่ในความคิด “ตัวเรา” เป็นเพียง ภาพหลอนทางอุปาทาน ที่เกิดขึ้นตาม เหตุปัจจัย เราไม่ได้หายใจ — แต่ กายหายใจ เราไม่ได้โกรธ — แต่ จิตแสดงอาการโทสะ เราไม่ได้ทุกข์ — แต่ ขันธ์แสดงอาการรับรู้เวทนา --- 3. วิธีพิจารณาโดยแยบคาย (โยนิโสมนสิการ) ทุกสิ่งเกิดขึ้น ดับไป ไม่อยู่คง — แม้แต่ความสงสัยก็เช่นกัน ความคิด "เราคือใคร" ก็ไม่ใช่ตัวตน เป็นเพียง ความคิดดวงหนึ่ง ทุกขณะของการยึดถือ คือขณะของอุปาทาน อุปาทานเปลี่ยนแปลงได้ เห็นแล้วคลาย เห็นแล้วปล่อย --- 4. วิธีเจริญสติผ่านความสงสัย ไม่ต้องห้ามสงสัย แต่ให้ “รู้ทันความสงสัย” เมื่อรู้ทัน ก็เห็นว่า ความสงสัยเป็นเพียงอาการหนึ่งของจิต ความสงสัยเองก็ไม่ใช่ตัวตน > "สงสัยก็รู้ว่าสงสัย ไม่ใช่เราเป็นคนสงสัย" --- 5. บทสรุปของการเห็นอนัตตา > ไม่มี "เราผู้หลุดพ้น" มีแต่ "ธรรมชาติที่พ้นจากความยึดมั่นว่ามีเรา" มีแต่จิตที่ปลอดจากอุปาทานชั่วขณะ และนั่นคือจุดที่ "จิตรู้อนัตตา" โดยไม่มีใครเป็นผู้รู้

วันฉัตรมงคล วันพระ อาทิตย์ ที่ 4 พฤษภาคม 2568 ขึ้น 8 ค่ำ เดือนหก ปีมะเส็ง . ฝึกเจริญสติให้เป็นนิสัย

Ep. 25 ) ความเชื่อเดิม ความจริงใหม่ 🪷 วันพระ เสาร์ ที่ 26 เมษายน พ.ศ 2568 . สนธิทอล์คธรรม . ฝึกเจริญสติให้เป็นนิสัย

“ส่วนเกินของความเครียด” ซึ่งเป็นตัวถ่วงสำคัญที่ทำให้ปัญหาเล็กกลายเป็นภูเขา และทำให้ชีวิตหมุนวนในทุกข์โดยไม่จำเป็น --- 1. จุดเริ่มของทุกข์คือ “เครียดก่อนคิด” > “ยังไม่ทันแก้ปัญหา แต่ใจด่วนตกอยู่ในความเครียด นี่คือทุกข์ส่วนเกินที่ไม่มีประโยชน์” ธรรมะประโยคนี้พาเรารู้ว่า เครียดไม่ใช่สิ่งผิดเสมอไป แต่ เครียดก่อนคิด = เครียดฟรี และสร้าง “ภาพหลอน” ให้ปัญหาดูหนักกว่าความเป็นจริง > ธรรมะสำคัญ: “คิดหนึ่ง แต่เครียดเก้า” = ใช้พลังงานจิตไปกับความฟุ้งซ่านแทนการแก้ไข --- 2. ส่วนเกินอยู่ที่ไหน? เริ่มหาจากกายก่อนใจ > “ฝ่ามือ ฝ่าเท้า หัวคิ้ว คือจุดสังเกต ‘กายสะท้อนใจ’ อย่างชัดเจน” หลักเจริญสติ: สังเกตอาการทางกาย เช่น ขมวดคิ้ว กำมือ เกร็งเท้า คือร่องรอยของ อารมณ์ที่ยังไม่รู้ตัว > การ “รู้” แล้ว “คลาย” คือการ ตัดตอนพลังลบทางกายและใจ เหมือนปลดเบรกมือออกก่อนจะออกรถ --- 3. ฝึกเฝ้าสังเกต = ฝึกใจให้กลับสู่ความสงบ วิธีปฏิบัติที่แนะนำ: 1. สังเกตจุดเครียดประจำกาย เช่น หัวคิ้ว – ฝ่ามือ – ไหล่ 2. รู้ทันและคลายทันที – ไม่ดึงยาว 3. ดูผลกระทบ ว่าเมื่อคลายกาย ใจเบาขึ้นไหม 4. ดูต่อว่าใจเบาเพราะหนีปัญหา หรือพร้อมเผชิญด้วยสติ > นี่คือสติที่ “ละเอียด” และ “ใช้งานจริง” ได้ในทุกวัน --- 4. ผลลัพธ์: เย็นก่อน จึงเห็นก่อน และจึงแก้ได้จริง เมื่อเย็น → จิตไม่ถูกผลักด้วยโทสะ เมื่อไม่รีบโกรธ → ใจยังกล้าเผชิญโดยไม่สั่นไหว เมื่อใจยังสงบแม้อยู่ในความวุ่นวาย → ชีวิตจะค่อยๆ เป็นระเบียบจากภายใน > ธรรมะสั้น: “จิตที่สงบในปัญหา = จิตที่ปลอดภัยจากการหลงทาง” --- 5. สรุปใจกลางธรรมะในบทความนี้ ทุกข์ส่วนเกินมาจาก “ความคิดปนเครียดก่อนมีสติ” “กาย” คือกระจกสะท้อนความฟุ้งซ่านที่ไวที่สุด การฝึกคลายกาย คือจุดเริ่มต้นของการฟื้นฟูใจ ความสงบไม่ใช่สิ่งไกลตัว แต่เป็นสิ่งที่ “ลืมใช้มานาน” ความเย็นคือภาวะพื้นฐานเดิมแท้ของจิตที่ยังไม่ถูกครอบด้วยกิเลส --- คำคมธรรมะจากบทความ (พร้อมใช้ในโพสต์หรือหนังสือ) “เครียดก่อนคิด คือทุกข์ที่เกิดโดยไม่จำเป็น” “ขมวดคิ้วแน่นเท่าไร ใจก็มัวเท่านั้น” “ปล่อยส่วนเกิน คือคืนพื้นที่ใจให้ปัญญาได้ทำงาน” “เมื่อคลายกาย ใจจึงพร้อมจะกล้าเผชิญ” “ความเย็นเคยอยู่ในใจคุณ เพียงแต่ไม่ได้ใช้มานาน”

Ep. 24 ) ความชั่วตาย เพราะความจริง 🪷 วันพระ อาทิตย์ที่ 20 เมษายน พ.ศ 2568 . สนธิทอล์คธรรม . ฝึกเจริญสติให้เป็นนิสัย

"อยู่ข้างตัวเอง: ชนะโชคร้ายด้วยสติและกรรมใหม่" 1. จุดเปลี่ยนสำคัญในชีวิต ไม่ได้มาจาก “แรงเฉื่อยของโชคดี” แต่มักเกิดจาก “แรงกดดันของโชคร้าย” โชคร้ายบีบให้เราต้อง “คิดต่าง” หรือ “เติบโต” ถ้าใช้สติให้ถูก --- 2. โชคร้ายไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ทุกโชคร้ายคือผลของกรรมเก่าที่เราเคยทำไว้ คนที่เข้ามาในชีวิตเราทำให้เราทุกข์หรือสุข ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่สะท้อน “สิ่งที่เราเคยทำกับคนอื่น” ถ้าเข้าใจเรื่องกรรมอย่างลึกซึ้ง จะเลิกโทษคนอื่น และหันมา “ขอบคุณตัวเอง” ทั้งยามดีและร้าย --- 3. เจริญสติคือกุญแจ เจริญสติจะช่วยให้เห็นว่า: กายคือทางรับกรรม ใจคือผู้เลือกกรรม เมื่อรู้ชัดว่าทุกสิ่งมีเหตุและผล จะไม่อยากผูกเวร ไม่อยากเบียดเบียนใคร แต่อยากให้อภัยและให้ทุกคนเป็นสุข --- 4. รู้ทันกิเลสคือทางชนะ ถ้าตัดสินใจ อยู่ข้างแรงต้านกิเลส (ศีล มโนธรรม เหตุผล) → ได้แต้มบุญเพิ่ม ถ้าตามแรงกิเลส (ความโกรธ ความโลภ) → ตกแต้มบาปทันที --- 5. สุดท้าย…คุณเลือกได้ "ความเป็นมนุษย์ของคุณ คือพลังต่อต้านแรงบีบคั้น คุณแค่เลือกว่าจะอยู่ข้างตัวเอง หรือเลือกเข้าข้างกิเลสเท่านั้น"