อริยสาวกพึงฝึกหัดศึกษาว่าลักษณะความสะอาด - ไม่สะอาด ในอริยวินัย
สัทธรรมลำดับที่ : 1064
ชื่อบทธรรม :- ลักษณะความสะอาด - ไม่สะอาด ในอริยวินัย
https://www.xn--n3ccdaca9awfta5nmbzd0nd.com/AriyasajSearch/SinglePage.php?key=1064
เนื้อความทั้งหมด :-
--ลักษณะความสะอาด - ไม่สะอาด ในอริยวินัย
กำเนิดห้าปรากฏ(นรก เดรัจฉาน เปรตวิสัย มนุษย์ เทพ)
ก.ความไม่สะอาด
--จุนทะ !
ความไม่สะอาดทางกาย มี ๓ อย่าง
ความไม่สะอาดทางวาจา มี ๔ อย่าง
ความไม่สะอาดทางใจ มี ๓ อย่าง.
--จุนทะ ! ความไม่สะอาดทางกาย มี ๓ อย่าง เป็นอย่างไรเล่า ?
--จุนทะ ! คนบางคนในกรณีนี้
๑--เป็นผู้ มีปกติทำสัตว์มีปาณะให้ตกล่วง
หยาบช้ามีฝ่ามือเปื้อนด้วยโลหิต มีแต่การฆ่าและการทุบตี ไม่มีความเอ็นดูในสัตว์มีชีวิต ,
๒--เป็นผู้ มีปกติถือเอาสิ่งของที่มีเจ้าของมิได้ให้
คือวัตถุอุปกรณ์แห่งทรัพย์ของบุคคลอื่นที่อยู่ในบ้านหรือในป่าก็ตาม เป็นผู้ถือเอาสิ่งของที่เขาไม่ได้ให้ด้วยอาการแห่งขโมย ,
๓--เป็นผู้ มีปกติประพฤติผิดในกาม (คือประพฤติผิด) ในหญิง
ซึ่งมารดารักษา บิดารักษา พี่น้องชาย พี่น้องหญิง
หรือญาติรักษา อันธรรมรักษา
เป็นหญิงมีสามี หญิงอยู่ในสินไหม
โดยที่สุดแม้หญิงอันเขาหมั้นไว้ (ด้วยการคล้องพวงมาลัย)
เป็นผู้ประพฤติผิดจารีตในรูปแบบเหล่านั้น :
--จุนทะ ! อย่างนี้แล เป็นความไม่สะอาดทางกาย ๓ อย่าง.
--จุนทะ ! ความไม่สะอาดทางวาจา มี ๔ อย่าง เป็นอย่างไรเล่า ?
--จุนทะ ! คนบางคนในกรณีนี้
๑--เป็นผู้ มีปกติกล่าวเท็จ
ไปสู่สภาก็ดี ไปสู่บริษัทก็ดี ไปสู่ท่ามกลางหมู่ญาติก็ดี
ไปสู่ท่ามกลางศาลาประชาคมก็ดี ไปสู่ท่ามกลางราชสกุลก็ดี อันเขานำไปเป็นพยาน
ถามว่า “บุรุษผู้เจริญ ! ท่านรู้อย่างไร ท่านจงกล่าวไปอย่างนั้น”
ดังนี้ ,
บุรุษนั้น เมื่อไม่รู้ก็กล่าวรู้ เมื่อรู้ก็กล่าวไม่รู้
เมื่อไม่เห็นก็กล่าวว่าเห็น เมื่อเห็นก็กล่าวไม่เห็น,
เพราะเหตุตนเอง เพราะเหตุผู้อื่น หรือเพราะเหตุเห็นแก่อามิสไรๆ ก็เป็นผู้กล่าวเท็จทั้งที่รู้อยู่ ,
๒--เป็นผู้ มีวาจาส่อเสียด
คือฟังจากฝ่ายนี้แล้วไปบอกฝ่ายโน้น เพื่อทำลายฝ่ายนี้
หรือฟังจากฝ่ายโน้นแล้วมาบอกฝ่ายนี้เพื่อทำลายฝ่ายโน้น
เป็นผู้ทำคนที่สามัคคีกันให้แตกกัน
หรือ ทำคนที่แตกกันแล้วแตกกันยิ่งขึ้น พอใจ ยินดี เพลิดเพลินในการแตกกันเป็นพวก
เป็นผู้กล่าววาจาที่กระทำให้แตกกันเป็นพวก ,
๓--เป็นผู้ มีวาจาหยาบ
อันเป็นวาจาหยาบคาย กล้าแข็ง แสบเผ็ด ต่อผู้อื่น
กระทบกระเทียบผู้อื่น แวดล้อมอยู่ด้วยความโกรธ
ไม่เป็นไปเพื่อสมาธิ เขาเป็นผู้กล่าววาจามีรูปลักษณะเช่นนั้น ,
๔--เป็นผู้ มีวาจาเพ้อเจ้อ
คือเป็นผู้กล่าวไม่ถูกกาล ไม่กล่าวตามจริง
กล่าวไม่อิงอรรถไม่อิงธรรม ไม่อิงวินัย
เป็นผู้กล่าววาจาไม่มีที่ตั้งอาศัย ไม่ถูกกาลเทศะ ไม่มีจุดจบ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ :
--จุนทะ ! อย่างนี้แล เป็นความไม่สะอาดทางวาจา ๔ อย่าง.
--จุนทะ ! ความไม่สะอาดทางใจ มี ๓ อย่าง เป็นอย่างไรเล่า ?
--จุนทะ ! คนบางคนในกรณีนี้
๑--เป็นผู้ มากด้วยอภิชฌา (ความโลภเพ่งเล็ง)
เป็นผู้โลภเพ่งเล็งวัตถุอุปกรณ์แห่งทรัพย์ของผู้อื่น
ว่า “สิ่งใดเป็นของผู้อื่น สิ่งนั้นจงเป็นของเรา” ดังนี้ ,
๒--เป็นผู้ มีจิตพยาบาท
มีความดำริในใจเป็นไปในทางประทุษร้าย
ว่า “สัตว์ทั้งหลายเหล่านี้จงเดือดร้อน จงแตกทำลาย จงขาดสูญ จงพินาศ อย่าได้มีอยู่เลย” ดังนี้เป็นต้น ,
๓--เป็นผู้ มีความเห็นผิด มีทัสสนะวิปริต ว่า
“ทานที่ให้แล้ว ไม่มี (ผล) ,
ยัญที่บูชาแล้ว ไม่มี (ผล) ,
การบูชาที่บูชาแล้ว ไม่มี (ผล) ,
ผลวิบากแห่งกรรมที่สัตว์ทำดีทำชั่ว ไม่มี ,
โลกนี้ ไม่มี , โลกอื่น ไม่มี , มารดา ไม่มี, บิดา ไม่มี, โอปปาติกะสัตว์ ไม่มี,
สมณพราหมณ์ที่ไปแล้วปฏิบัติแล้วโดยชอบ
ถึงกับกระทำให้แจ้งโลกนี้และโลกอื่นด้วยปัญญาโดยชอบเอง
แล้วประกาศให้ผู้อื่นรู้ ก็ไม่มี” ดังนี้ :
+--จุนทะ ! อย่างนี้แล เป็นความไม่สะอาดทางใจ ๓ อย่าง.
--จุนทะ ! เหล่านี้แล เรียกว่า อกุศลกรรมบถสิบ.
--จุนทะ ! บุคคลประกอบด้วย อกุศลกรรมบถสิบเหล่านี้ ลุกจากที่นอนตามเวลาแห่งตนแล้ว
+--แม้จะลูบแผ่นดิน ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้,
แม้จะไม่ลูบแผ่นดิน ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้;
+--แม้จะจับโคมัยสด ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้,
แม้จะไม่จับโคมัยสด ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้;
+--แม้จะจับหญ้าเขียว ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้,
แม้จะไม่จับหญ้าเขียว ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้;
แม้จะไม่บำเรอไฟ ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้;
+--แม้จะไหว้ดวงอาทิตย์ ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้,
แม้จะไม่ไหว้ดวงอาทิตย์ ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้;
+--แม้จะลงน้ำในเวลาเย็นเป็นครั้งที่สาม ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้,
แม้จะไม่ลงน้ำในเวลาเย็นเป็นครั้งที่สาม ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้.
ข้อนั้นเพราะเหตุไร ?
--จุนทะ ! เพราะเหตุว่า อกุศลกรรมบถสิบ ประการเหล่านี้
เป็นตัวความไม่สะอาด และเป็นเครื่องกระทำความไม่สะอาด.
--จุนทะ ! อนึ่ง เพราะมีการประกอบด้วยอกุศลกรรมบถทั้งสิบประการเหล่านี้
เป็นเหตุ
#นรกย่อมปรากฏ #กำหนดเดรัจฉานย่อมปรากฏ #เปรตวิสัยย่อมปรากฏ
หรือว่า ทุคคติใด ๆ แม้อื่นอีก ย่อมมี.
(การปฏิบัติมีการจับแผ่นดิน จับของเขียว ในเวลาตื่นนอน เป็นต้น
เพื่อเป็นผู้มีความบริสุทธิ์สะอาดนั้น
เป็นลัทธิคำสอนของพราหมณ์ชาวบ้านปัจฉาภูมิ ผู้ถือกมัณฑลุ (ภาชนะใส่น้ำมีพวย)
สวมพวงมาลัยเสวาล (กรองด้วยหญ้ามอสและพืชในน้ำ)
บำเรอไฟ ลงน้ำเป็นวัตรอันเป็นลัทธิที่นายจุนทกัมมารบุตรเคยชอบใจมาก่อน
ครั้นมาเฝ้าพระพุทธเจ้า,
ได้ตรัสว่า นั่นมิใช่ความสะอาดในอริยวินัย,
ครั้นนายจุนทะทูลขอให้ตรัสความสะอาดในอริยวินัย
ก็ได้ตรัสข้อความดังกล่าวมาข้างต้น ซึ่งเป็นเรื่องความไม่สะอาด;
แล้วได้ตรัสเรื่องของความสะอาดอีกดังต่อไปนี้ :-
)
ข. ความสะอาด
--จุนทะ !
ความสะอาดทางกายมี ๓ อย่าง
ความสะอาดทางวาจามี ๔ อย่าง
ความสะอาดทางใจมี ๓ อย่าง.
--จุนทะ ! ความสะอาดทางกาย มี ๓ อย่าง นั้นเป็นอย่างไรเล่า ?
--จุนทะ ! บุคคลบางคนในกรณีนี้
๑--ละการทำสัตว์มีปาณะให้ตกล่วง เว้นขาดจากปาณาติบาต
วางท่อนไม้ วางศัสตรา มีความละอายถึงความเอ็นดูกรุณาเกื้อกูลแก่สัตว์ทั้งหลายอยู่ ;
๒--ละการถือเอาสิ่งของที่เจ้าของมิได้ให้
เว้นขาดจาจากการถือเอาสิ่งของที่เจ้าของมิได้ให้
ไม่ถือเอาทรัพย์และอุปกรณ์แห่งทรัพย์อันเจ้าของไม่ได้ให้
ในบ้านก็ดี ในป่าก็ดี ด้วยอาการแห่งขโมย;
๓--ละการประพฤติผิดในกาม เว้นขาดจากการประพฤติผิดในกาม,
(คือเว้นจากการประพฤติผิด) ในหญิงซึ่งมารดารักษา บิดารักษา
พี่น้องชาย พี่น้องหญิง หรือญาติรักษา อันธรรมรักษา
เป็นหญิงมีสามี หญิงอยู่ในสินไหม
โดยที่สุดแม้หญิงอันเขาหมั้นไว้ (ด้วยการคล้องพวงมาลัย)
ไม่เป็นผู้ประพฤติผิดจารีตในรูปแบบเหล่านั้น.
--จุนทะ ! อย่างนี้แล เป็นความสะอาดทางกาย ๓ อย่าง.
--จุนทะ ! ความสะอาดทางวาจา มี ๔ อย่าง นั้นเป็นอย่างไรเล่า ?
--จุนทะ ! บุคคลบางคนในกรณีนี้
๑--ละมุสาวาท เว้นขาดจากมุสาวาท
ไปสู่สภาก็ดี ไปสู่บริษัทก็ดี ไปสู่ท่ามกลางหมู่ญาติก็ดี
ไปสู่ท่ามกลางศาลาประชาคมก็ดี ไปสู่ท่ามกลางราชสกุลก็ดี
อันเขานำไปเป็นพยาน ถามว่า “บุรุษผู้เจริญ ! ท่านรู้อย่างไร ท่านจงกล่าวไปอย่างนั้น”
ดังนี้,
บุรุษนั้น เมื่อไม่รู้ก็กล่าวว่าไม่รู้ เมื่อรู้ก็กล่าวว่ารู้
เมื่อไม่เห็นก็กล่าวว่าไม่เห็น เมื่อเห็นก็กล่าวว่าเห็น,
เพราะเหตุตนเอง เพราะเหตุผู้อื่น
หรือเพราะเหตุเห็นแก่อามิสไร ๆ ก็ไม่เป็นผู้กล่าวเท็จทั้งที่รู้อยู่;
๒--ละคำส่อเสียด เว้นขาดจากคำส่อเสียด
ได้ฟังจากฝ่ายนี้แล้วไม่เก็บไปบอกฝ่ายโน้น เพื่อแตกจากฝ่ายนี้
หรือได้ฟังจากฝ่ายโน้นแล้วไม่เก็บมาบอกแก่ฝ่ายนี้ เพื่อแตกจากฝ่ายโน้น
แต่จะสมานคนที่แตกกันแล้วให้กลับพร้อมเพรียงกัน
อุดหนุนคนที่พร้อมเพรียงกันอยู่ให้พร้อมเพรียงกันยิ่งขึ้นเป็นคนชอบในการพร้อมเพรียง เป็นคนยินดีในการพร้อมเพรียง เป็นคนพอใจในการพร้อมเพรียง
กล่าวแต่วาจาที่ทำให้ให้พร้อมเพรียงกัน ;
๓--ละการกล่าวคำหยาบเสีย เว้นขาดจากกล่าวคำหยาบ
กล่าวแต่วาจาที่ไม่มีโทษ เสนาะโสตให้เกิดความรัก
เป็นคำฟูใจ เป็นคำสุภาพที่ชาวเมืองเขาพูดกัน
เป็นที่ใคร่ที่พอใจของมหาชน กล่าวแต่วาจาเช่นนั้นอยู่ ;
๔--ละคำพูดเพ้อเจ้อ เว้นขาดจากคำพูดเพ้อเจ้อ
กล่าวแต่ในเวลาอันสมควร กล่าวแต่คำจริง เป็นประโยชน์
เป็นธรรม เป็นวินัย กล่าวแต่วาจามีที่ตั้ง
มีหลักฐานที่อ้างอิง มีเวลาจบ ประกอบด้วยประโยชน์ สมควรแก่เวลา.
--จุนทะ ! อย่างนี้แล เป็นความสะอาดทางวาจา ๔ อย่าง.
--จุนทะ ! ความสะอาดทางใจ มี ๓ อย่าง นั้นเป็นอย่างไรเล่า ?
--จุนทะ ! บุคคลบางคนในกรณีนี้
๑--เป็นผู้ ไม่มากด้วยอภิชฌา คือเป็นผู้ไม่โลภ
เพ่งเล็งวัตถุอุปกรณ์แห่งทรัพย์ของผู้อื่น
ว่า “สิ่งใดเป็นของผู้อื่น สิ่งนั้นจงเป็นของเรา” ดังนี้ ;
๒--เป็นผู้ ไม่มีจิตพยาบาท
มีความดำริแห่งใจอันไม่ประทุษร้าย
ว่า “สัตว์ทั้งหลายเหล่านี้ จงเป็นผู้ไม่มีเวร
ไม่มีความเบียดเบียนไม่มีทุกข์ มีสุข บริหารตนอยู่เถิด”
ดังนี้ เป็นต้น;
๓--เป็นผู้ มีความเห็นถูกต้อง
มีทัสสนะไม่วิปริต ว่า
“ทานที่ให้แล้ว มี (ผล), ยัญที่บูชาแล้ว มี (ผล), การบูชาที่บูชาแล้ว มี (ผล),
ผลวิบากแห่งกรรมที่สัตว์ทำดีทำชั่ว มี,
โลกนี้ มี, โลกอื่น มี, มารดา มี, บิดา มี,
โอปปาติกะสัตว์ มี, สมณพราหมณ์ที่ไปแล้วปฏิบัติแล้วโดยชอบ
ถึงกับกระทำให้แจ้งโลกนี้และโลกอื่น ด้วยปัญญาโดยชอบเอง
แล้วประกาศให้ผู้อื่นรู้ ก็มี” ดังนี้.
--จุนทะ ! อย่างนี้แล เป็นความสะอาดทางใจ ๓ อย่าง.
--จุนทะ ! เหล่านี้แล เรียกว่า กุศลกรรมบถสิบ.
--จุนทะ ! บุคคลประกอบด้วยกุศลกรรมบถสิบประการเหล่านี้
ลุกจากที่นอนตามเวลาแห่งตนแล้ว แม้จะลูบแผ่นดิน ก็เป็นคนสะอาด,
แม้จะไม่ลูบแผ่นดิน ก็เป็นคนสะอาด;
แม้จะจับโคมัยสด ก็เป็นคนสะอาด;
แม้จะไม่จับโคมัยสด ก็เป็นคนสะอาด;
แม้จะจับหญ้าเขียว ก็เป็นคนสะอาด;
แม้จะบำเรอไฟ ก็เป็นคนสะอาด,
แม้จะไม่บำเรอไฟ ก็เป็นคนสะอาด;
แม้จะไหว้ดวงอาทิตย์ ก็เป็นคนสะอาด, แม้จะไม่ไหว้ดวงอาทิตย์ ก็เป็นคนสะอาด ;
แม้จะลงน้ำในเวลาเย็นเป็นครั้งที่สามก็เป็นคนสะอาด แม้จะไม่ลงน้ำในเวลาเย็นเป็นครั้งที่สาม ก็เป็นคนสะอาด. ข้อนั้นเพราะเหตุไร ?
--จุนทะ ! เพราะเหตุว่า กุศลกรรมบถสิบ ประการเหล่านี้ เป็นตัวความสะอาด
และเป็นเครื่องกระทำความสะอาด.
--จุนทะ ! อนึ่ง เพราะมีการประกอบด้วยกุศลกรรมบถทั้งสิบประการเหล่านี้เป็นเหตุ
#พวกเทพจึงปรากฏ #พวกมนุษย์จึงปรากฏ
หรือว่าสุคติใด ๆ แม้อื่นอีก ย่อมมี.-
#ทุกขมรรค #อริยสัจสี่ #สุตันตปิฎก #บาลีสุตันตปิฎก #พุทธธัมมเจดีย์
อ้างอิงสุตันตปิฎก : - ทสก. อํ. 24/238 – 242/165.
http://etipitaka.com/read/thai/24/238/?keywords=%E0%B9%91%E0%B9%96%E0%B9%95
อ้างอิงบาลีสุตันตปิฎก : - ทสก. อํ. ๒๔/๒๘๓ – ๒๙๐/๑๖๕.
http://etipitaka.com/read/pali/24/283/?keywords=%E0%B9%91%E0%B9%96%E0%B9%95
ศึกษาเพิ่มเติม...
https://www.xn--n3ccdaca9awfta5nmbzd0nd.com/2015/checkForm.php?songno=95&id=1064 https://www.xn--n3ccdaca9awfta5nmbzd0nd.com/2015/checkForm.php?songno=95
ลำดับสาธยายธรรม : 95 ฟังเสียงอ่าน...
http://www.manodham.com/sound/002/mp3/002_95.mp3อริยสาวกพึงฝึกหัดศึกษาว่าลักษณะความสะอาด - ไม่สะอาด ในอริยวินัย
สัทธรรมลำดับที่ : 1064
ชื่อบทธรรม :- ลักษณะความสะอาด - ไม่สะอาด ในอริยวินัย
https://www.xn--n3ccdaca9awfta5nmbzd0nd.com/AriyasajSearch/SinglePage.php?key=1064
เนื้อความทั้งหมด :-
--ลักษณะความสะอาด - ไม่สะอาด ในอริยวินัย
กำเนิดห้าปรากฏ(นรก เดรัจฉาน เปรตวิสัย มนุษย์ เทพ)
ก.ความไม่สะอาด
--จุนทะ !
ความไม่สะอาดทางกาย มี ๓ อย่าง
ความไม่สะอาดทางวาจา มี ๔ อย่าง
ความไม่สะอาดทางใจ มี ๓ อย่าง.
--จุนทะ ! ความไม่สะอาดทางกาย มี ๓ อย่าง เป็นอย่างไรเล่า ?
--จุนทะ ! คนบางคนในกรณีนี้
๑--เป็นผู้ มีปกติทำสัตว์มีปาณะให้ตกล่วง
หยาบช้ามีฝ่ามือเปื้อนด้วยโลหิต มีแต่การฆ่าและการทุบตี ไม่มีความเอ็นดูในสัตว์มีชีวิต ,
๒--เป็นผู้ มีปกติถือเอาสิ่งของที่มีเจ้าของมิได้ให้
คือวัตถุอุปกรณ์แห่งทรัพย์ของบุคคลอื่นที่อยู่ในบ้านหรือในป่าก็ตาม เป็นผู้ถือเอาสิ่งของที่เขาไม่ได้ให้ด้วยอาการแห่งขโมย ,
๓--เป็นผู้ มีปกติประพฤติผิดในกาม (คือประพฤติผิด) ในหญิง
ซึ่งมารดารักษา บิดารักษา พี่น้องชาย พี่น้องหญิง
หรือญาติรักษา อันธรรมรักษา
เป็นหญิงมีสามี หญิงอยู่ในสินไหม
โดยที่สุดแม้หญิงอันเขาหมั้นไว้ (ด้วยการคล้องพวงมาลัย)
เป็นผู้ประพฤติผิดจารีตในรูปแบบเหล่านั้น :
--จุนทะ ! อย่างนี้แล เป็นความไม่สะอาดทางกาย ๓ อย่าง.
--จุนทะ ! ความไม่สะอาดทางวาจา มี ๔ อย่าง เป็นอย่างไรเล่า ?
--จุนทะ ! คนบางคนในกรณีนี้
๑--เป็นผู้ มีปกติกล่าวเท็จ
ไปสู่สภาก็ดี ไปสู่บริษัทก็ดี ไปสู่ท่ามกลางหมู่ญาติก็ดี
ไปสู่ท่ามกลางศาลาประชาคมก็ดี ไปสู่ท่ามกลางราชสกุลก็ดี อันเขานำไปเป็นพยาน
ถามว่า “บุรุษผู้เจริญ ! ท่านรู้อย่างไร ท่านจงกล่าวไปอย่างนั้น”
ดังนี้ ,
บุรุษนั้น เมื่อไม่รู้ก็กล่าวรู้ เมื่อรู้ก็กล่าวไม่รู้
เมื่อไม่เห็นก็กล่าวว่าเห็น เมื่อเห็นก็กล่าวไม่เห็น,
เพราะเหตุตนเอง เพราะเหตุผู้อื่น หรือเพราะเหตุเห็นแก่อามิสไรๆ ก็เป็นผู้กล่าวเท็จทั้งที่รู้อยู่ ,
๒--เป็นผู้ มีวาจาส่อเสียด
คือฟังจากฝ่ายนี้แล้วไปบอกฝ่ายโน้น เพื่อทำลายฝ่ายนี้
หรือฟังจากฝ่ายโน้นแล้วมาบอกฝ่ายนี้เพื่อทำลายฝ่ายโน้น
เป็นผู้ทำคนที่สามัคคีกันให้แตกกัน
หรือ ทำคนที่แตกกันแล้วแตกกันยิ่งขึ้น พอใจ ยินดี เพลิดเพลินในการแตกกันเป็นพวก
เป็นผู้กล่าววาจาที่กระทำให้แตกกันเป็นพวก ,
๓--เป็นผู้ มีวาจาหยาบ
อันเป็นวาจาหยาบคาย กล้าแข็ง แสบเผ็ด ต่อผู้อื่น
กระทบกระเทียบผู้อื่น แวดล้อมอยู่ด้วยความโกรธ
ไม่เป็นไปเพื่อสมาธิ เขาเป็นผู้กล่าววาจามีรูปลักษณะเช่นนั้น ,
๔--เป็นผู้ มีวาจาเพ้อเจ้อ
คือเป็นผู้กล่าวไม่ถูกกาล ไม่กล่าวตามจริง
กล่าวไม่อิงอรรถไม่อิงธรรม ไม่อิงวินัย
เป็นผู้กล่าววาจาไม่มีที่ตั้งอาศัย ไม่ถูกกาลเทศะ ไม่มีจุดจบ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ :
--จุนทะ ! อย่างนี้แล เป็นความไม่สะอาดทางวาจา ๔ อย่าง.
--จุนทะ ! ความไม่สะอาดทางใจ มี ๓ อย่าง เป็นอย่างไรเล่า ?
--จุนทะ ! คนบางคนในกรณีนี้
๑--เป็นผู้ มากด้วยอภิชฌา (ความโลภเพ่งเล็ง)
เป็นผู้โลภเพ่งเล็งวัตถุอุปกรณ์แห่งทรัพย์ของผู้อื่น
ว่า “สิ่งใดเป็นของผู้อื่น สิ่งนั้นจงเป็นของเรา” ดังนี้ ,
๒--เป็นผู้ มีจิตพยาบาท
มีความดำริในใจเป็นไปในทางประทุษร้าย
ว่า “สัตว์ทั้งหลายเหล่านี้จงเดือดร้อน จงแตกทำลาย จงขาดสูญ จงพินาศ อย่าได้มีอยู่เลย” ดังนี้เป็นต้น ,
๓--เป็นผู้ มีความเห็นผิด มีทัสสนะวิปริต ว่า
“ทานที่ให้แล้ว ไม่มี (ผล) ,
ยัญที่บูชาแล้ว ไม่มี (ผล) ,
การบูชาที่บูชาแล้ว ไม่มี (ผล) ,
ผลวิบากแห่งกรรมที่สัตว์ทำดีทำชั่ว ไม่มี ,
โลกนี้ ไม่มี , โลกอื่น ไม่มี , มารดา ไม่มี, บิดา ไม่มี, โอปปาติกะสัตว์ ไม่มี,
สมณพราหมณ์ที่ไปแล้วปฏิบัติแล้วโดยชอบ
ถึงกับกระทำให้แจ้งโลกนี้และโลกอื่นด้วยปัญญาโดยชอบเอง
แล้วประกาศให้ผู้อื่นรู้ ก็ไม่มี” ดังนี้ :
+--จุนทะ ! อย่างนี้แล เป็นความไม่สะอาดทางใจ ๓ อย่าง.
--จุนทะ ! เหล่านี้แล เรียกว่า อกุศลกรรมบถสิบ.
--จุนทะ ! บุคคลประกอบด้วย อกุศลกรรมบถสิบเหล่านี้ ลุกจากที่นอนตามเวลาแห่งตนแล้ว
+--แม้จะลูบแผ่นดิน ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้,
แม้จะไม่ลูบแผ่นดิน ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้;
+--แม้จะจับโคมัยสด ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้,
แม้จะไม่จับโคมัยสด ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้;
+--แม้จะจับหญ้าเขียว ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้,
แม้จะไม่จับหญ้าเขียว ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้;
แม้จะไม่บำเรอไฟ ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้;
+--แม้จะไหว้ดวงอาทิตย์ ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้,
แม้จะไม่ไหว้ดวงอาทิตย์ ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้;
+--แม้จะลงน้ำในเวลาเย็นเป็นครั้งที่สาม ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้,
แม้จะไม่ลงน้ำในเวลาเย็นเป็นครั้งที่สาม ก็เป็นคนสะอาดไปไม่ได้.
ข้อนั้นเพราะเหตุไร ?
--จุนทะ ! เพราะเหตุว่า อกุศลกรรมบถสิบ ประการเหล่านี้
เป็นตัวความไม่สะอาด และเป็นเครื่องกระทำความไม่สะอาด.
--จุนทะ ! อนึ่ง เพราะมีการประกอบด้วยอกุศลกรรมบถทั้งสิบประการเหล่านี้
เป็นเหตุ
#นรกย่อมปรากฏ
#กำหนดเดรัจฉานย่อมปรากฏ
#เปรตวิสัยย่อมปรากฏ
หรือว่า ทุคคติใด ๆ แม้อื่นอีก ย่อมมี.
(การปฏิบัติมีการจับแผ่นดิน จับของเขียว ในเวลาตื่นนอน เป็นต้น
เพื่อเป็นผู้มีความบริสุทธิ์สะอาดนั้น
เป็นลัทธิคำสอนของพราหมณ์ชาวบ้านปัจฉาภูมิ ผู้ถือกมัณฑลุ (ภาชนะใส่น้ำมีพวย)
สวมพวงมาลัยเสวาล (กรองด้วยหญ้ามอสและพืชในน้ำ)
บำเรอไฟ ลงน้ำเป็นวัตรอันเป็นลัทธิที่นายจุนทกัมมารบุตรเคยชอบใจมาก่อน
ครั้นมาเฝ้าพระพุทธเจ้า,
ได้ตรัสว่า นั่นมิใช่ความสะอาดในอริยวินัย,
ครั้นนายจุนทะทูลขอให้ตรัสความสะอาดในอริยวินัย
ก็ได้ตรัสข้อความดังกล่าวมาข้างต้น ซึ่งเป็นเรื่องความไม่สะอาด;
แล้วได้ตรัสเรื่องของความสะอาดอีกดังต่อไปนี้ :-
)
ข. ความสะอาด
--จุนทะ !
ความสะอาดทางกายมี ๓ อย่าง
ความสะอาดทางวาจามี ๔ อย่าง
ความสะอาดทางใจมี ๓ อย่าง.
--จุนทะ ! ความสะอาดทางกาย มี ๓ อย่าง นั้นเป็นอย่างไรเล่า ?
--จุนทะ ! บุคคลบางคนในกรณีนี้
๑--ละการทำสัตว์มีปาณะให้ตกล่วง เว้นขาดจากปาณาติบาต
วางท่อนไม้ วางศัสตรา มีความละอายถึงความเอ็นดูกรุณาเกื้อกูลแก่สัตว์ทั้งหลายอยู่ ;
๒--ละการถือเอาสิ่งของที่เจ้าของมิได้ให้
เว้นขาดจาจากการถือเอาสิ่งของที่เจ้าของมิได้ให้
ไม่ถือเอาทรัพย์และอุปกรณ์แห่งทรัพย์อันเจ้าของไม่ได้ให้
ในบ้านก็ดี ในป่าก็ดี ด้วยอาการแห่งขโมย;
๓--ละการประพฤติผิดในกาม เว้นขาดจากการประพฤติผิดในกาม,
(คือเว้นจากการประพฤติผิด) ในหญิงซึ่งมารดารักษา บิดารักษา
พี่น้องชาย พี่น้องหญิง หรือญาติรักษา อันธรรมรักษา
เป็นหญิงมีสามี หญิงอยู่ในสินไหม
โดยที่สุดแม้หญิงอันเขาหมั้นไว้ (ด้วยการคล้องพวงมาลัย)
ไม่เป็นผู้ประพฤติผิดจารีตในรูปแบบเหล่านั้น.
--จุนทะ ! อย่างนี้แล เป็นความสะอาดทางกาย ๓ อย่าง.
--จุนทะ ! ความสะอาดทางวาจา มี ๔ อย่าง นั้นเป็นอย่างไรเล่า ?
--จุนทะ ! บุคคลบางคนในกรณีนี้
๑--ละมุสาวาท เว้นขาดจากมุสาวาท
ไปสู่สภาก็ดี ไปสู่บริษัทก็ดี ไปสู่ท่ามกลางหมู่ญาติก็ดี
ไปสู่ท่ามกลางศาลาประชาคมก็ดี ไปสู่ท่ามกลางราชสกุลก็ดี
อันเขานำไปเป็นพยาน ถามว่า “บุรุษผู้เจริญ ! ท่านรู้อย่างไร ท่านจงกล่าวไปอย่างนั้น”
ดังนี้,
บุรุษนั้น เมื่อไม่รู้ก็กล่าวว่าไม่รู้ เมื่อรู้ก็กล่าวว่ารู้
เมื่อไม่เห็นก็กล่าวว่าไม่เห็น เมื่อเห็นก็กล่าวว่าเห็น,
เพราะเหตุตนเอง เพราะเหตุผู้อื่น
หรือเพราะเหตุเห็นแก่อามิสไร ๆ ก็ไม่เป็นผู้กล่าวเท็จทั้งที่รู้อยู่;
๒--ละคำส่อเสียด เว้นขาดจากคำส่อเสียด
ได้ฟังจากฝ่ายนี้แล้วไม่เก็บไปบอกฝ่ายโน้น เพื่อแตกจากฝ่ายนี้
หรือได้ฟังจากฝ่ายโน้นแล้วไม่เก็บมาบอกแก่ฝ่ายนี้ เพื่อแตกจากฝ่ายโน้น
แต่จะสมานคนที่แตกกันแล้วให้กลับพร้อมเพรียงกัน
อุดหนุนคนที่พร้อมเพรียงกันอยู่ให้พร้อมเพรียงกันยิ่งขึ้นเป็นคนชอบในการพร้อมเพรียง เป็นคนยินดีในการพร้อมเพรียง เป็นคนพอใจในการพร้อมเพรียง
กล่าวแต่วาจาที่ทำให้ให้พร้อมเพรียงกัน ;
๓--ละการกล่าวคำหยาบเสีย เว้นขาดจากกล่าวคำหยาบ
กล่าวแต่วาจาที่ไม่มีโทษ เสนาะโสตให้เกิดความรัก
เป็นคำฟูใจ เป็นคำสุภาพที่ชาวเมืองเขาพูดกัน
เป็นที่ใคร่ที่พอใจของมหาชน กล่าวแต่วาจาเช่นนั้นอยู่ ;
๔--ละคำพูดเพ้อเจ้อ เว้นขาดจากคำพูดเพ้อเจ้อ
กล่าวแต่ในเวลาอันสมควร กล่าวแต่คำจริง เป็นประโยชน์
เป็นธรรม เป็นวินัย กล่าวแต่วาจามีที่ตั้ง
มีหลักฐานที่อ้างอิง มีเวลาจบ ประกอบด้วยประโยชน์ สมควรแก่เวลา.
--จุนทะ ! อย่างนี้แล เป็นความสะอาดทางวาจา ๔ อย่าง.
--จุนทะ ! ความสะอาดทางใจ มี ๓ อย่าง นั้นเป็นอย่างไรเล่า ?
--จุนทะ ! บุคคลบางคนในกรณีนี้
๑--เป็นผู้ ไม่มากด้วยอภิชฌา คือเป็นผู้ไม่โลภ
เพ่งเล็งวัตถุอุปกรณ์แห่งทรัพย์ของผู้อื่น
ว่า “สิ่งใดเป็นของผู้อื่น สิ่งนั้นจงเป็นของเรา” ดังนี้ ;
๒--เป็นผู้ ไม่มีจิตพยาบาท
มีความดำริแห่งใจอันไม่ประทุษร้าย
ว่า “สัตว์ทั้งหลายเหล่านี้ จงเป็นผู้ไม่มีเวร
ไม่มีความเบียดเบียนไม่มีทุกข์ มีสุข บริหารตนอยู่เถิด”
ดังนี้ เป็นต้น;
๓--เป็นผู้ มีความเห็นถูกต้อง
มีทัสสนะไม่วิปริต ว่า
“ทานที่ให้แล้ว มี (ผล), ยัญที่บูชาแล้ว มี (ผล), การบูชาที่บูชาแล้ว มี (ผล),
ผลวิบากแห่งกรรมที่สัตว์ทำดีทำชั่ว มี,
โลกนี้ มี, โลกอื่น มี, มารดา มี, บิดา มี,
โอปปาติกะสัตว์ มี, สมณพราหมณ์ที่ไปแล้วปฏิบัติแล้วโดยชอบ
ถึงกับกระทำให้แจ้งโลกนี้และโลกอื่น ด้วยปัญญาโดยชอบเอง
แล้วประกาศให้ผู้อื่นรู้ ก็มี” ดังนี้.
--จุนทะ ! อย่างนี้แล เป็นความสะอาดทางใจ ๓ อย่าง.
--จุนทะ ! เหล่านี้แล เรียกว่า กุศลกรรมบถสิบ.
--จุนทะ ! บุคคลประกอบด้วยกุศลกรรมบถสิบประการเหล่านี้
ลุกจากที่นอนตามเวลาแห่งตนแล้ว แม้จะลูบแผ่นดิน ก็เป็นคนสะอาด,
แม้จะไม่ลูบแผ่นดิน ก็เป็นคนสะอาด;
แม้จะจับโคมัยสด ก็เป็นคนสะอาด;
แม้จะไม่จับโคมัยสด ก็เป็นคนสะอาด;
แม้จะจับหญ้าเขียว ก็เป็นคนสะอาด;
แม้จะบำเรอไฟ ก็เป็นคนสะอาด,
แม้จะไม่บำเรอไฟ ก็เป็นคนสะอาด;
แม้จะไหว้ดวงอาทิตย์ ก็เป็นคนสะอาด, แม้จะไม่ไหว้ดวงอาทิตย์ ก็เป็นคนสะอาด ;
แม้จะลงน้ำในเวลาเย็นเป็นครั้งที่สามก็เป็นคนสะอาด แม้จะไม่ลงน้ำในเวลาเย็นเป็นครั้งที่สาม ก็เป็นคนสะอาด. ข้อนั้นเพราะเหตุไร ?
--จุนทะ ! เพราะเหตุว่า กุศลกรรมบถสิบ ประการเหล่านี้ เป็นตัวความสะอาด
และเป็นเครื่องกระทำความสะอาด.
--จุนทะ ! อนึ่ง เพราะมีการประกอบด้วยกุศลกรรมบถทั้งสิบประการเหล่านี้เป็นเหตุ
#พวกเทพจึงปรากฏ
#พวกมนุษย์จึงปรากฏ
หรือว่าสุคติใด ๆ แม้อื่นอีก ย่อมมี.-
#ทุกขมรรค #อริยสัจสี่ #สุตันตปิฎก #บาลีสุตันตปิฎก #พุทธธัมมเจดีย์
อ้างอิงสุตันตปิฎก : - ทสก. อํ. 24/238 – 242/165.
http://etipitaka.com/read/thai/24/238/?keywords=%E0%B9%91%E0%B9%96%E0%B9%95
อ้างอิงบาลีสุตันตปิฎก : - ทสก. อํ. ๒๔/๒๘๓ – ๒๙๐/๑๖๕.
http://etipitaka.com/read/pali/24/283/?keywords=%E0%B9%91%E0%B9%96%E0%B9%95
ศึกษาเพิ่มเติม...
https://www.xn--n3ccdaca9awfta5nmbzd0nd.com/2015/checkForm.php?songno=95&id=1064
https://www.xn--n3ccdaca9awfta5nmbzd0nd.com/2015/checkForm.php?songno=95
ลำดับสาธยายธรรม : 95 ฟังเสียงอ่าน...
http://www.manodham.com/sound/002/mp3/002_95.mp3
English