• เสือไม่กัดกับหมา แม้ชนะมา ก็มิน่า...ภาคภูมิใจ ศิลปะประเมินคู่ขัดแย้ง ปัญญาชน หรือปัญญาอ่อน? รู้จักหลักคิดจาก "เสือกับหมาบ้า" เลือกสู้ให้เป็น เพื่อชีวิตที่สงบสุขกว่าเดิม

    เรียนรู้บทเรียนชีวิตจากนิทาน "เสือกับหมาบ้า" พร้อมเทคนิคการประเมินคู่ขัดแย้ง อย่างผู้มีปัญญา เพื่อหลีกเลี่ยงการต่อสู้ ที่ไม่จำเป็น

    เจาะลึกบทเรียนจาก "เสือกับหมาบ้า" พร้อมเทคนิคการประเมินคู่ขัดแย้ง เพื่อใช้ชีวิตด้วยสติ เลือกศึกอย่างชาญฉลาด และรักษาพลังชีวิตไว้ เพื่อเป้าหมายที่แท้จริง

    โลกแห่งความขัดแย้ง และบทเรียนที่เราต้องเลือกสู้ให้เป็น ในโลกที่เต็มไปด้วยการแข่งขัน การเอาชนะ และความตึงเครียดสะสม หลายคนถูกปลุกเร้า ให้ตอบโต้ทุกความขัดแย้งที่พบเจอ โดยลืมไปว่า "ไม่ใช่ทุกศึกที่ควรลงแรง"

    บทเรียนจากนิทาน "เสือกับหมาบ้า" ถ่ายทอดผ่านเรื่องราวที่เรียบง่าย แต่สอดแทรกหลักคิดลึกซึ้ง ไว้ชัดเจนว่า...

    "ไม่ใช่ทุกการต่อสู้ จะคุ้มค่ากับเวลาและพลังงานที่เราจะเสียไป"

    แล้วทำไมเราต้องรู้จักเลือกสู้? แล้วอะไรคือศิลปะของการประเมินคู่ขัดแย้ง? มาค้นหาคำตอบด้วยกัน

    "เสือกับหมาบ้า" นิทานสั้นที่สอนบทเรียนยิ่งใหญ่ เสือตัวหนึ่งเดินอยู่ในป่า เห็นหมาบ้าตัวหนึ่งวิ่งเข้ามา เสือเลือกที่จะเบี่ยงทางเลี่ยง โดยไม่สู้ ทั้ง ๆ ที่เสือสามารถกำราบหมาบ้า ได้อย่างง่ายดาย

    ลูกเสือที่เห็นเหตุการณ์เกิดความสงสัย จึงถามพ่อเสือว่า... "เจอสัตว์ใหญ่ พ่อยังกล้าสู้ได้ แต่ทำไมเจอแค่หมาบ้าตัวเดียว ถึงต้องหลีกเลี่ยง? น่าอายจริง ๆ!"

    พ่อเสือยิ้มอย่างอารมณ์ดี และตอบว่า...

    "ลูกเอ๋ย... การเอาชนะหมาบ้า มันมีเกียรตินักหรือ? หากพลาดพลั้งโดนกัด อาจติดเชื้อจนเสียชีวิต เสียแรงโดยใช่เหตุ"

    ลูกเสือพยักหน้าด้วยความเข้าใจ

    ไม่ใช่ทุกการชนะ คือชัยชนะที่แท้จริง การหลีกเลี่ยงศึกที่ไม่จำเป็น คือการปกป้องตัวเองอย่างฉลาด

    การควบคุมอารมณ์ และประเมินสถานการณ์ คือสัญลักษณ์ของผู้มีปัญญา

    "ผู้มีปัญญา" จะไม่สู้กับ "คนที่หัวใจเต็มไปด้วยขยะ" สังคมทุกวันนี้เต็มไปด้วยความตึงเครียด ความเครียดสะสมในจิตใจมนุษย์ ถูกเปรียบได้กับ "ขยะทางอารมณ์" ที่รอวันระเบิด

    หลายคนเลือกปล่อยขยะเหล่านี้ ใส่คนรอบข้างในรูปแบบต่าง ๆ เช่น การประชดประชัน พูดจาทำร้ายจิตใจ หรือแม้แต่การหาเรื่องทะเลาะ

    หากเราไปตอบโต้ ก็เท่ากับเรา... รับเอาขยะของเขาเข้ามาในตัวเอง ลดค่าศักดิ์ศรีของตนเอง เสียเวลาและพลังงานโดยไม่จำเป็น

    ผู้มีปัญญาจึงเลือก... ยิ้มให้แล้วเดินจากไป โฟกัสเป้าหมายชีวิต ไม่เสียเวลากับการพิสูจน์ตัวเอง กับคนที่ไม่คู่ควร

    "อย่าปล่อยให้ความโกรธชั่ววูบ ทำลายอนาคตที่คุณสร้างมา"

    ศิลปะแห่งการประเมินคู่ขัดแย้ง หลักการประเมินคู่ขัดแย้ง ก่อนที่เราจะตอบโต้ใคร ลองถามตัวเอง ด้วยคำถามเหล่านี้...

    คู่กรณีของเรา "มีสติปัญญา" หรือ "ขาดสติ"?

    การทะเลาะครั้งนี้ "ให้ประโยชน์อะไร" กับชีวิตเราบ้าง?

    ถ้าชนะ จะได้อะไร? ถ้าแพ้ จะเสียอะไร?

    พลังงานที่ต้องเสียไป "คุ้มค่า" หรือไม่?

    เรา "อยากลดตัว" ลงไปสู้กับเขาจริงหรือ?

    ถ้าคำตอบส่วนใหญ่คือ "ไม่" แสดงว่า "ไม่สู้" คือคำตอบที่ฉลาดกว่า

    วิธีหลีกเลี่ยงการรับขยะทางอารมณ์จากผู้อื่น

    รักษาสติให้มั่นคงก่อนตอบสนองต่อคำพูด หรือการกระทำแย่ ๆ ให้หยุดคิดเสี้ยววินาที แล้วถามตัวเองว่า "จำเป็นต้องโต้ตอบไหม?"

    อย่าเอาขยะคนอื่นมาใส่หัวตัวเอง นึกไว้เสมอว่า "คำพูดลบ" เปรียบเสมือนขยะ อย่าเก็บมาแบกไว้

    ใช้รอยยิ้มเป็นโล่กำบัง ยิ้มอย่างจริงใจ เป็นอาวุธที่มีพลังที่สุด ในการดับเพลิงแห่งความโกรธ

    เดินจากไปอย่างสง่างาม ไม่มีอะไรน่าอาย ในการหลีกเลี่ยงการโต้เถียงที่ไร้สาระ

    โฟกัสเป้าหมายในชีวิต เมื่อมีเป้าหมายที่ใหญ่พอ เรื่องเล็กน้อยจะดูไร้ความหมายในทันที

    ชีวิตเรามีพลังงานจำกัด เลือกใช้ให้คุ้มค่า พลังงานชีวิตของเรามีจำกัดในแต่ละวัน จะดีกว่าไหม ถ้าเราจะเก็บพลังงานนั้น ไว้สำหรับสิ่งที่สำคัญจริง ๆ เช่น...

    ความฝัน เป้าหมายชีวิต คนที่เรารัก การพัฒนาตัวเอง การสร้างคุณค่าให้สังคม

    อย่าเสียเวลาทะเลาะกับคนที่ "ไม่ได้มีบทบาทอะไร ในชีวิตระยะยาวของเราเลย"

    ป็นเสือ ไม่ต้องกัดกับหมา "เสือ" เลือกศึกอย่างมีสติ ไม่หลงไปกับการพิสูจน์ศักดิ์ศรีกับหมาบ้า

    ชีวิตจริงก็เช่นกัน การเลือกไม่สู้ในศึกที่ไม่คู่ควร ไม่ใช่ความอ่อนแอ แต่มันคือเครื่องหมายของ "ผู้มีปัญญา" และ "ผู้มีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่"

    พร้อมหรือยัง ที่จะเลือกชีวิตอย่างมีสติ? จงจำไว้ว่า... "ไม่ใช่ทุกการชนะ คือชัยชนะที่แท้จริง" เลือกศึกให้เป็น แล้วใช้พลังชีวิตกับสิ่งที่คู่ควรเถอะนะ

    ป้อม-อัครวัฒน์ ธนันฐ์กิตติกุล 261545 เม.ย. 2568

    #เสือกับหมาบ้า #ชีวิตอย่างมีสติ #ศิลปะการประเมินคู่ขัดแย้ง #บทเรียนชีวิต #ไม่ทะเลาะไม่ใช่อ่อนแอ #เลือกศึกให้เป็น #พลังงานชีวิต #การควบคุมอารมณ์ #นิทานสอนใจ #พัฒนาตนเอง
    เสือไม่กัดกับหมา แม้ชนะมา ก็มิน่า...ภาคภูมิใจ ศิลปะประเมินคู่ขัดแย้ง ปัญญาชน หรือปัญญาอ่อน? รู้จักหลักคิดจาก "เสือกับหมาบ้า" เลือกสู้ให้เป็น เพื่อชีวิตที่สงบสุขกว่าเดิม 🐅🐶 เรียนรู้บทเรียนชีวิตจากนิทาน "เสือกับหมาบ้า" พร้อมเทคนิคการประเมินคู่ขัดแย้ง อย่างผู้มีปัญญา เพื่อหลีกเลี่ยงการต่อสู้ ที่ไม่จำเป็น ✨ เจาะลึกบทเรียนจาก "เสือกับหมาบ้า" พร้อมเทคนิคการประเมินคู่ขัดแย้ง เพื่อใช้ชีวิตด้วยสติ เลือกศึกอย่างชาญฉลาด และรักษาพลังชีวิตไว้ เพื่อเป้าหมายที่แท้จริง 🌟 โลกแห่งความขัดแย้ง และบทเรียนที่เราต้องเลือกสู้ให้เป็น 🎯 ในโลกที่เต็มไปด้วยการแข่งขัน การเอาชนะ และความตึงเครียดสะสม 🌀 หลายคนถูกปลุกเร้า ให้ตอบโต้ทุกความขัดแย้งที่พบเจอ โดยลืมไปว่า "ไม่ใช่ทุกศึกที่ควรลงแรง" บทเรียนจากนิทาน "เสือกับหมาบ้า" ถ่ายทอดผ่านเรื่องราวที่เรียบง่าย แต่สอดแทรกหลักคิดลึกซึ้ง ไว้ชัดเจนว่า... "ไม่ใช่ทุกการต่อสู้ จะคุ้มค่ากับเวลาและพลังงานที่เราจะเสียไป" แล้วทำไมเราต้องรู้จักเลือกสู้? แล้วอะไรคือศิลปะของการประเมินคู่ขัดแย้ง? มาค้นหาคำตอบด้วยกัน ✨ "เสือกับหมาบ้า" นิทานสั้นที่สอนบทเรียนยิ่งใหญ่ 🐅🐕 เสือตัวหนึ่งเดินอยู่ในป่า 🍃 เห็นหมาบ้าตัวหนึ่งวิ่งเข้ามา เสือเลือกที่จะเบี่ยงทางเลี่ยง โดยไม่สู้ ทั้ง ๆ ที่เสือสามารถกำราบหมาบ้า ได้อย่างง่ายดาย ลูกเสือที่เห็นเหตุการณ์เกิดความสงสัย จึงถามพ่อเสือว่า... "เจอสัตว์ใหญ่ พ่อยังกล้าสู้ได้ แต่ทำไมเจอแค่หมาบ้าตัวเดียว ถึงต้องหลีกเลี่ยง? น่าอายจริง ๆ!" พ่อเสือยิ้มอย่างอารมณ์ดี และตอบว่า... "ลูกเอ๋ย... การเอาชนะหมาบ้า มันมีเกียรตินักหรือ? หากพลาดพลั้งโดนกัด อาจติดเชื้อจนเสียชีวิต เสียแรงโดยใช่เหตุ" ลูกเสือพยักหน้าด้วยความเข้าใจ 🙏 ไม่ใช่ทุกการชนะ คือชัยชนะที่แท้จริง การหลีกเลี่ยงศึกที่ไม่จำเป็น คือการปกป้องตัวเองอย่างฉลาด การควบคุมอารมณ์ และประเมินสถานการณ์ คือสัญลักษณ์ของผู้มีปัญญา "ผู้มีปัญญา" จะไม่สู้กับ "คนที่หัวใจเต็มไปด้วยขยะ" 🧠🚫 สังคมทุกวันนี้เต็มไปด้วยความตึงเครียด 🔥 ความเครียดสะสมในจิตใจมนุษย์ ถูกเปรียบได้กับ "ขยะทางอารมณ์" ที่รอวันระเบิด หลายคนเลือกปล่อยขยะเหล่านี้ ใส่คนรอบข้างในรูปแบบต่าง ๆ เช่น การประชดประชัน พูดจาทำร้ายจิตใจ หรือแม้แต่การหาเรื่องทะเลาะ หากเราไปตอบโต้ ก็เท่ากับเรา... รับเอาขยะของเขาเข้ามาในตัวเอง ลดค่าศักดิ์ศรีของตนเอง เสียเวลาและพลังงานโดยไม่จำเป็น ผู้มีปัญญาจึงเลือก... ยิ้มให้แล้วเดินจากไป 😌 โฟกัสเป้าหมายชีวิต ไม่เสียเวลากับการพิสูจน์ตัวเอง กับคนที่ไม่คู่ควร ✨"อย่าปล่อยให้ความโกรธชั่ววูบ ทำลายอนาคตที่คุณสร้างมา"✨ ศิลปะแห่งการประเมินคู่ขัดแย้ง 🎨⚖️ หลักการประเมินคู่ขัดแย้ง ก่อนที่เราจะตอบโต้ใคร ลองถามตัวเอง ด้วยคำถามเหล่านี้... คู่กรณีของเรา "มีสติปัญญา" หรือ "ขาดสติ"? การทะเลาะครั้งนี้ "ให้ประโยชน์อะไร" กับชีวิตเราบ้าง? ถ้าชนะ จะได้อะไร? ถ้าแพ้ จะเสียอะไร? พลังงานที่ต้องเสียไป "คุ้มค่า" หรือไม่? เรา "อยากลดตัว" ลงไปสู้กับเขาจริงหรือ? ถ้าคำตอบส่วนใหญ่คือ "ไม่" แสดงว่า "ไม่สู้" คือคำตอบที่ฉลาดกว่า 🎯 วิธีหลีกเลี่ยงการรับขยะทางอารมณ์จากผู้อื่น 🛡️🧘‍♂️ รักษาสติให้มั่นคงก่อนตอบสนองต่อคำพูด หรือการกระทำแย่ ๆ ให้หยุดคิดเสี้ยววินาที 🌬️ แล้วถามตัวเองว่า "จำเป็นต้องโต้ตอบไหม?" อย่าเอาขยะคนอื่นมาใส่หัวตัวเอง นึกไว้เสมอว่า "คำพูดลบ" เปรียบเสมือนขยะ อย่าเก็บมาแบกไว้ ใช้รอยยิ้มเป็นโล่กำบัง ยิ้มอย่างจริงใจ เป็นอาวุธที่มีพลังที่สุด ในการดับเพลิงแห่งความโกรธ 😄 เดินจากไปอย่างสง่างาม ไม่มีอะไรน่าอาย ในการหลีกเลี่ยงการโต้เถียงที่ไร้สาระ 🚶‍♀️ โฟกัสเป้าหมายในชีวิต เมื่อมีเป้าหมายที่ใหญ่พอ เรื่องเล็กน้อยจะดูไร้ความหมายในทันที 🎯 ชีวิตเรามีพลังงานจำกัด เลือกใช้ให้คุ้มค่า 🔥 พลังงานชีวิตของเรามีจำกัดในแต่ละวัน 🌞 จะดีกว่าไหม ถ้าเราจะเก็บพลังงานนั้น ไว้สำหรับสิ่งที่สำคัญจริง ๆ เช่น... ความฝัน เป้าหมายชีวิต คนที่เรารัก การพัฒนาตัวเอง การสร้างคุณค่าให้สังคม อย่าเสียเวลาทะเลาะกับคนที่ "ไม่ได้มีบทบาทอะไร ในชีวิตระยะยาวของเราเลย" ป็นเสือ ไม่ต้องกัดกับหมา 🐯🚫🐕 "เสือ" เลือกศึกอย่างมีสติ ไม่หลงไปกับการพิสูจน์ศักดิ์ศรีกับหมาบ้า ชีวิตจริงก็เช่นกัน การเลือกไม่สู้ในศึกที่ไม่คู่ควร ไม่ใช่ความอ่อนแอ แต่มันคือเครื่องหมายของ "ผู้มีปัญญา" และ "ผู้มีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่" พร้อมหรือยัง ที่จะเลือกชีวิตอย่างมีสติ? จงจำไว้ว่า... "ไม่ใช่ทุกการชนะ คือชัยชนะที่แท้จริง" เลือกศึกให้เป็น แล้วใช้พลังชีวิตกับสิ่งที่คู่ควรเถอะนะ ✨ ป้อม-อัครวัฒน์ ธนันฐ์กิตติกุล 261545 เม.ย. 2568 #เสือกับหมาบ้า #ชีวิตอย่างมีสติ #ศิลปะการประเมินคู่ขัดแย้ง #บทเรียนชีวิต #ไม่ทะเลาะไม่ใช่อ่อนแอ #เลือกศึกให้เป็น #พลังงานชีวิต #การควบคุมอารมณ์ #นิทานสอนใจ #พัฒนาตนเอง
    0 Comments 0 Shares 623 Views 0 Reviews
  • จาก “ทุกวัน” กลายเป็นแค่คนเคยรู้จัก: ความสัมพันธ์ที่จบลงโดยไม่มีคำลา แม้ไม่มีใครพูดลา…แต่ใจเรารู้ดีว่า มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว

    เมื่อความสัมพันธ์ค่อย ๆ เลือนหายไป โดยไม่มีคำลา บางครั้งเราไม่ได้หายไป... แค่เปลี่ยนไปตามธรรมชาติของชีวิต

    บางคนเคยอยู่ในทุกวันของเรา แต่ตอนนี้กลายเป็นเพียงความทรงจำเงียบ ๆ ในใจ สำรวจความสัมพันธ์ที่จบลง โดยไม่มีคำลา... และทำไมมันถึงเจ็บกว่าที่คิด

    ความเงียบที่ดังที่สุด คือการหายไปของใครบางคน... ในทุกปี... เราอาจได้เจอใครบางคน ที่กลายมาเป็น "คนสำคัญ" ในชีวิต แต่ในขณะเดียวกัน... เราก็อาจเสียใครบางคนไป ไม่ใช่ด้วยการทะเลาะ ไม่ใช่ด้วยความผิดพลาด แต่เป็นการ “ค่อย ๆ หายไป” แบบไม่มีแม้แต่คำลา

    เรื่องนี้ไม่ใช่แค่เรื่องของความรัก แต่คือทุกความสัมพันธ์ในชีวิต เพื่อนสนิท ครอบครัว คนเคยใกล้ชิด หรือแม้แต่คนที่เคยอยู่ในทุกช่วงเวลาสำคัญ...

    วันนี้ เราจะมาคุยกันถึง "การจากลาในความเงียบ" ทำไมมันถึงเกิดขึ้น และเราจะเข้าใจมันได้อย่างไร?

    ความเงียบไม่ใช่จุดจบ แต่คือสัญญาณของความเปลี่ยนแปลง ในหลายความสัมพันธ์ จุดจบไม่ได้มาพร้อมคำพูด
    ไม่มีคำบอกลาชัดเจน ไม่มีน้ำตา ไม่มีการโต้แย้ง แต่กลับเป็นเพียง “การเงียบ” ที่ค่อย ๆ สร้างระยะห่าง

    ข้อความที่ค่อย ๆ หายไป บทสนทนาที่สั้นลง และหัวใจที่ไม่เต้นพร้อมกันอีกต่อไป

    บางครั้ง... เราเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า มันเริ่มห่างกันตั้งแต่เมื่อไร แต่รู้ตัวอีกที เขาหรือเธอก็กลายเป็น “คนเคยรู้จัก” ไปแล้ว...

    ทำไมเราถึงหายไปจากกัน…แม้ไม่ได้ตั้งใจ?

    เราทุกคนมีชีวิตที่ยุ่งขึ้นทุกวัน ชีวิตผู้ใหญ่เต็มไปด้วยความรับผิดชอบ งาน การเงิน สุขภาพ ครอบครัว ความฝัน ทั้งหมดนี้ดึงพลังใจของเรา ไปจากความสัมพันธ์เดิม ๆ จนบางครั้ง... เรา “ลืม” ว่าเคยมีใครอีกคนรอคุยกับเราอยู่

    มันไม่ได้เกิดจากการเบื่อกัน แต่เกิดจาก “ชีวิตที่พาให้เราหายไป”

    ความเหนื่อยล้าในใจที่บอกไม่ออก บางคนไม่ได้อยากหายไป แต่แค่ "เหนื่อยเกินไป" ที่จะเป็นคนเดิม เหนื่อยที่จะยิ้ม เหนื่อยที่จะคุย เหนื่อยที่จะพยายามรักษาความสัมพันธ์นั้นไว้

    และเมื่อเราปล่อยให้ความเงียบเกิดขึ้น... มันก็กลายเป็น “กำแพง” ที่สูงขึ้นเรื่อย ๆ

    เราเติบโตในเส้นทางที่ต่างกัน การเติบโตทำให้มุมมองเปลี่ยน ความฝันเปลี่ยน สิ่งที่เคยชอบเหมือนกัน กลับไม่ตรงกันอีกต่อไป แม้จะไม่มีใครผิด… แต่เมื่อเราเดินไปคนละเส้นทาง "ระยะห่าง" ก็เกิดขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้

    ความสัมพันธ์ที่จางหายไป… ไม่ได้หมายความว่าไร้ค่า ถึงแม้เราจะไม่ได้อยู่ในชีวิตกันแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า “วันเวลาที่เคยมีร่วมกัน” ไร้ความหมาย

    ความทรงจำดี ๆ ยังคงอยู่ในใจ

    ความห่วงใยยังแทรกอยู่ในความเงียบ

    บางบทสนทนายังคงอยู่ในความคิดเสมอ

    และบางครั้ง... เพียงแค่ได้คิดถึงใครคนนั้น ในความทรงจำ ก็เพียงพอแล้ว... ที่จะทำให้ใจอบอุ่นขึ้นในวันเหงา ๆ

    บางคนเคยเป็น "ทุกวัน" ของเรา… แต่กลายเป็นเพียงคนในความทรงจำ ลองย้อนกลับไปนึกถึงใครบางคนที่...

    เคยโทรหากันทุกคืน
    เคยเล่าเรื่องให้ฟังทุกเช้า
    เคยไปทุกที่ด้วยกัน
    เคยรู้ใจโดยไม่ต้องพูดอะไร

    แล้ววันนี้... เราอาจจะไม่ได้คุยกันเลย ไม่ได้พบกันอีกเลย แต่สิ่งหนึ่งที่ยังอยู่คือ... ความทรงจำ

    “ไม่มีใครผิดที่เปลี่ยนไป” ประโยคที่เข้าใจได้ เมื่อเรารักตัวเองมากพอ การเติบโตคือการเปลี่ยนแปลง และการเปลี่ยนแปลง คือสิ่งที่ไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้

    คนบางคนสอนให้เรารู้จักรัก
    บางคนสอนให้เรารู้จักเจ็บ
    และบางคน… สอนให้เรารู้จักปล่อยวาง

    ถึงสุดท้ายเราจะไม่ได้อยู่ในชีวิตกันอีก แต่เรายังอยู่ใน "บทเรียนชีวิต" ของกันและกันเสมอ

    แล้วเราจะเยียวยาหัวใจ หลังความสัมพันธ์ที่จบลงในความเงียบ ได้อย่างไร?

    ยอมรับว่าความเปลี่ยนแปลง คือเรื่องธรรมดา การหายไปไม่ได้แปลว่าใครไม่รัก แต่เป็นเพราะเส้นทางของเรา มาถึงจุดที่ต้องแยกกันเดิน

    ให้อภัยตัวเอง และให้อภัยอีกฝ่าย แม้จะไม่มีคำขอโทษ หรือคำอธิบาย แต่เราสามารถเลือก “ให้อภัยในใจ” เพื่อปลดปล่อยตัวเองจากความเจ็บ

    เก็บความทรงจำดี ๆ ไว้… แต่ไม่ต้องยึดติด ความทรงจำดี ๆ ไม่ต้องลบทิ้ง แต่เราไม่จำเป็นต้องใช้มัน มาฉุดรั้งเราไว้จากการเติบโต

    แม้จะจางหายไป…แต่ยังคงมีอยู่ในใจเสมอ

    เราไม่สามารถห้ามใครหายไปจากชีวิตเราได้ และเราเองก็ไม่สามารถอยู่ในชีวิตทุกคน ได้ตลอดไป

    แต่สิ่งที่เราทำได้ คือการ...

    🫶 รักษาความทรงจำดี ๆ
    เรียนรู้จากความสัมพันธ์ที่ผ่านมา
    และใช้มันเป็นพลังในการเติบโตต่อไป

    เพราะสุดท้าย... สิ่งสำคัญ ไม่ใช่การอยู่กับใครไปตลอดชีวิต แต่คือ ในวันที่ยังอยู่ด้วยกัน เราได้สร้างความทรงจำ ที่งดงามพอหรือยัง?

    ป้อม-อัครวัฒน์ ธนันฐ์กิตติกุล 192315 เม.ย. 2568

    #ความสัมพันธ์ #คนเคยรู้จัก #จากลาที่ไม่มีคำลา #คิดถึงเสมอ #คนในความทรงจำ
    #เติบโตด้วยกัน #บทเรียนชีวิต #ความเงียบที่เจ็บปวด #ความเปลี่ยนแปลง #รักในความทรงจำ
    จาก “ทุกวัน” กลายเป็นแค่คนเคยรู้จัก: ความสัมพันธ์ที่จบลงโดยไม่มีคำลา 💔 แม้ไม่มีใครพูดลา…แต่ใจเรารู้ดีว่า มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เมื่อความสัมพันธ์ค่อย ๆ เลือนหายไป โดยไม่มีคำลา บางครั้งเราไม่ได้หายไป... แค่เปลี่ยนไปตามธรรมชาติของชีวิต บางคนเคยอยู่ในทุกวันของเรา แต่ตอนนี้กลายเป็นเพียงความทรงจำเงียบ ๆ ในใจ สำรวจความสัมพันธ์ที่จบลง โดยไม่มีคำลา... และทำไมมันถึงเจ็บกว่าที่คิด ความเงียบที่ดังที่สุด คือการหายไปของใครบางคน... ในทุกปี... เราอาจได้เจอใครบางคน ที่กลายมาเป็น "คนสำคัญ" ในชีวิต แต่ในขณะเดียวกัน... เราก็อาจเสียใครบางคนไป ไม่ใช่ด้วยการทะเลาะ ไม่ใช่ด้วยความผิดพลาด แต่เป็นการ “ค่อย ๆ หายไป” แบบไม่มีแม้แต่คำลา 🕊️ เรื่องนี้ไม่ใช่แค่เรื่องของความรัก แต่คือทุกความสัมพันธ์ในชีวิต เพื่อนสนิท ครอบครัว คนเคยใกล้ชิด หรือแม้แต่คนที่เคยอยู่ในทุกช่วงเวลาสำคัญ... วันนี้ เราจะมาคุยกันถึง "การจากลาในความเงียบ" ทำไมมันถึงเกิดขึ้น และเราจะเข้าใจมันได้อย่างไร? 🌒 ความเงียบไม่ใช่จุดจบ แต่คือสัญญาณของความเปลี่ยนแปลง ในหลายความสัมพันธ์ จุดจบไม่ได้มาพร้อมคำพูด ไม่มีคำบอกลาชัดเจน ไม่มีน้ำตา ไม่มีการโต้แย้ง แต่กลับเป็นเพียง “การเงียบ” ที่ค่อย ๆ สร้างระยะห่าง 📱 ข้อความที่ค่อย ๆ หายไป บทสนทนาที่สั้นลง และหัวใจที่ไม่เต้นพร้อมกันอีกต่อไป บางครั้ง... เราเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า มันเริ่มห่างกันตั้งแต่เมื่อไร แต่รู้ตัวอีกที เขาหรือเธอก็กลายเป็น “คนเคยรู้จัก” ไปแล้ว... ทำไมเราถึงหายไปจากกัน…แม้ไม่ได้ตั้งใจ? เราทุกคนมีชีวิตที่ยุ่งขึ้นทุกวัน ชีวิตผู้ใหญ่เต็มไปด้วยความรับผิดชอบ งาน การเงิน สุขภาพ ครอบครัว ความฝัน ทั้งหมดนี้ดึงพลังใจของเรา ไปจากความสัมพันธ์เดิม ๆ จนบางครั้ง... เรา “ลืม” ว่าเคยมีใครอีกคนรอคุยกับเราอยู่ 🌀 มันไม่ได้เกิดจากการเบื่อกัน แต่เกิดจาก “ชีวิตที่พาให้เราหายไป” ความเหนื่อยล้าในใจที่บอกไม่ออก บางคนไม่ได้อยากหายไป แต่แค่ "เหนื่อยเกินไป" ที่จะเป็นคนเดิม เหนื่อยที่จะยิ้ม เหนื่อยที่จะคุย เหนื่อยที่จะพยายามรักษาความสัมพันธ์นั้นไว้ และเมื่อเราปล่อยให้ความเงียบเกิดขึ้น... มันก็กลายเป็น “กำแพง” ที่สูงขึ้นเรื่อย ๆ 🧱 เราเติบโตในเส้นทางที่ต่างกัน การเติบโตทำให้มุมมองเปลี่ยน ความฝันเปลี่ยน สิ่งที่เคยชอบเหมือนกัน กลับไม่ตรงกันอีกต่อไป แม้จะไม่มีใครผิด… แต่เมื่อเราเดินไปคนละเส้นทาง "ระยะห่าง" ก็เกิดขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ 🚶‍♂️🚶‍♀️ ความสัมพันธ์ที่จางหายไป… ไม่ได้หมายความว่าไร้ค่า ถึงแม้เราจะไม่ได้อยู่ในชีวิตกันแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า “วันเวลาที่เคยมีร่วมกัน” ไร้ความหมาย ❤️ ความทรงจำดี ๆ ยังคงอยู่ในใจ 🌿 ความห่วงใยยังแทรกอยู่ในความเงียบ 💬 บางบทสนทนายังคงอยู่ในความคิดเสมอ และบางครั้ง... เพียงแค่ได้คิดถึงใครคนนั้น ในความทรงจำ ก็เพียงพอแล้ว... ที่จะทำให้ใจอบอุ่นขึ้นในวันเหงา ๆ บางคนเคยเป็น "ทุกวัน" ของเรา… แต่กลายเป็นเพียงคนในความทรงจำ ลองย้อนกลับไปนึกถึงใครบางคนที่... 📌 เคยโทรหากันทุกคืน 📌 เคยเล่าเรื่องให้ฟังทุกเช้า 📌 เคยไปทุกที่ด้วยกัน 📌 เคยรู้ใจโดยไม่ต้องพูดอะไร แล้ววันนี้... เราอาจจะไม่ได้คุยกันเลย ไม่ได้พบกันอีกเลย แต่สิ่งหนึ่งที่ยังอยู่คือ... ความทรงจำ “ไม่มีใครผิดที่เปลี่ยนไป” ประโยคที่เข้าใจได้ เมื่อเรารักตัวเองมากพอ การเติบโตคือการเปลี่ยนแปลง และการเปลี่ยนแปลง คือสิ่งที่ไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้ 👤 คนบางคนสอนให้เรารู้จักรัก 👤 บางคนสอนให้เรารู้จักเจ็บ 👤 และบางคน… สอนให้เรารู้จักปล่อยวาง ถึงสุดท้ายเราจะไม่ได้อยู่ในชีวิตกันอีก แต่เรายังอยู่ใน "บทเรียนชีวิต" ของกันและกันเสมอ แล้วเราจะเยียวยาหัวใจ หลังความสัมพันธ์ที่จบลงในความเงียบ ได้อย่างไร? ยอมรับว่าความเปลี่ยนแปลง คือเรื่องธรรมดา การหายไปไม่ได้แปลว่าใครไม่รัก แต่เป็นเพราะเส้นทางของเรา มาถึงจุดที่ต้องแยกกันเดิน ให้อภัยตัวเอง และให้อภัยอีกฝ่าย แม้จะไม่มีคำขอโทษ หรือคำอธิบาย แต่เราสามารถเลือก “ให้อภัยในใจ” เพื่อปลดปล่อยตัวเองจากความเจ็บ เก็บความทรงจำดี ๆ ไว้… แต่ไม่ต้องยึดติด ความทรงจำดี ๆ ไม่ต้องลบทิ้ง แต่เราไม่จำเป็นต้องใช้มัน มาฉุดรั้งเราไว้จากการเติบโต แม้จะจางหายไป…แต่ยังคงมีอยู่ในใจเสมอ 🕊️ เราไม่สามารถห้ามใครหายไปจากชีวิตเราได้ และเราเองก็ไม่สามารถอยู่ในชีวิตทุกคน ได้ตลอดไป แต่สิ่งที่เราทำได้ คือการ... 🫶 รักษาความทรงจำดี ๆ 📌 เรียนรู้จากความสัมพันธ์ที่ผ่านมา 🌱 และใช้มันเป็นพลังในการเติบโตต่อไป เพราะสุดท้าย... สิ่งสำคัญ ไม่ใช่การอยู่กับใครไปตลอดชีวิต แต่คือ ในวันที่ยังอยู่ด้วยกัน เราได้สร้างความทรงจำ ที่งดงามพอหรือยัง? 💫 ป้อม-อัครวัฒน์ ธนันฐ์กิตติกุล 192315 เม.ย. 2568 📱 #ความสัมพันธ์ #คนเคยรู้จัก #จากลาที่ไม่มีคำลา #คิดถึงเสมอ #คนในความทรงจำ #เติบโตด้วยกัน #บทเรียนชีวิต #ความเงียบที่เจ็บปวด #ความเปลี่ยนแปลง #รักในความทรงจำ
    0 Comments 0 Shares 651 Views 0 Reviews
  • 15 ปี สิ้น “จ่าเพียร ขาเหล็ก” ผู้กำกับนักสู้แห่งเทือกเขาบูโด ตำนานย้ายยากเย็น เซ่นสลับบัญชี โชคร้ายตายก่อนขึ้นรองผู้การ

    “คงอยากจะขอยศพันตำรวจเอกให้ผม ตอนที่ผมตายแล้ว” คำพูดที่ยังคงก้องในหัวใจคนไทยหลายคน…

    ตำนานที่ยังไม่ลืม ผ่านมากว่า 15 ปี แล้ว... แต่เรื่องราวของ “จ่าเพียร ขาเหล็ก” หรือ พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา ผกก.สภ.บันนังสตา ภ.จว.ยะลา ยังถูกเล่าขานในฐานะ “นักสู้แห่งเทือกเขาบูโด” ผู้ทุ่มเทชีวิตเพื่อความสงบสุขของแผ่นดินปลายด้ามขวาน แม้จะแลกด้วยความเหน็ดเหนื่อย เจ็บปวด และสุดท้าย... ชีวิต

    “สมเพียร เอกสมญา” หรือชื่อเล่นว่า “เนี้ยบ” เกิดเมื่อปี 2493 ในครอบครัวยากจนที่จังหวัดสงขลา ชีวิตในวัยเด็กเต็มไปด้วยความลำบาก ต้องช่วยพ่อแม่กรีดยาง เพื่อหารายได้จุนเจือครอบครัว แต่ความยากจน ไม่สามารถปิดกั้นความฝันได้

    หลังเรียนจบชั้นประถมปีที่ 4 สมเพียรตัดสินใจเป็นศิษย์วัดเพื่อเรียนต่อ และก้าวขึ้นสู่การเป็นนักเรียนตำรวจ ต้องเปลี่ยนนามสกุลจาก “แซ่เจ่ง” เป็น “เอกสมญา” เพื่อเข้ารับราชการในยุคนั้น

    จุดเริ่มต้นของนักรบแดนใต้ ปี 2513 สมเพียรเริ่มต้นอาชีพตำรวจที่ สถานีตำรวจภูธรบันนังสตา ภ.จว.ยะลา ในช่วงเวลาที่ภาคใต้ร้อนระอุ จากความขัดแย้งของพรรคคอมมิวนิสต์มลายา (พคม.) และกลุ่มขบวนการแบ่งแยกดินแดน

    ชีวิตของสมเพียร ไม่ใช่แค่การจับผู้ร้ายทั่วไป แต่ต้องเผชิญหน้ากับสงครามกองโจร และการลอบสังหารเกือบทุกวัน

    วีรกรรมและตำนาน “ขาเหล็ก” เหตุการณ์ปะทะที่เกือบเอาชีวิตไม่รอด ปี 2519 ขณะที่ครองยศ "จ่าสิบตำรวจ" ได้เข้าปะทะกับขบวนการก่อการไม่สงบ ที่จับตำรวจและครอบครัวเป็นตัวประกัน บนเขาเจาะปันตัง เหตุการณ์นั้นทำให้ จ่าเพียรเกือบเสียขาข้างซ้าย ต้องใส่เหล็กดามขามาตลอดชีวิต จนได้ฉายาว่า “จ่าเพียร ขาเหล็ก”

    “ผมไม่อยากเป็นวีรบุรุษ และจะไม่ขอตายในชุดนักรบ” พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา

    ปฏิบัติการ “ยูงทอง” ชุดปฏิบัติการปราบปราม กลุ่มก่อการไม่สงบในบันนังสตา มีชื่อเสียงอย่างมากภาย ใต้การนำของจ่าเพียร เคยนำทีมเข้าปะทะกองกำลังกว่า 30 คน ในปี 2526 แม้ตัวเองจะโดนยิงที่ต้นขาขวา แต่ยังสู้ไม่ถอย

    ความฝันสุดท้ายของจ่าเพียร อยากกลับบ้าน...แค่ใช้ชีวิตกับครอบครัว ในช่วงสุดท้ายของชีวิต พ.ต.อ.สมเพียร ยื่นเรื่องขอย้ายกลับไปอยู่ สภ.กันตัง จ.ตรัง บ้านเกิดของภรรยา เพื่อใช้ชีวิตเงียบสงบช่วง 18 เดือนก่อนเกษียณ แต่การโยกย้ายกลับไม่เกิดขึ้น แม้ว่าจะมีชื่อติดในโผโยกย้ายตั้งแต่แรก แต่ในขั้นตอนสุดท้าย กลับถูกสับเปลี่ยนชื่อ สลับบัญชี เพื่อหลีกทางให้คนของนักการเมือง

    จ่าเพียรไม่ยอมรับโผอัปยศ จึงเดินทางจากชายแดนใต้สู่กรุงเทพฯ ไปทวงถามความเป็นธรรม ถึงทำเนียบรัฐบาล และสำนักงานตำรวจแห่งชาติ ซึ่งได้รับคำปลอบใจว่า จะเยียวยาโดยให้ขึ้นตำแหน่ง "รองผู้บังคับการตำรวจภูธรจังหวัด" ก่อนที่จะเกษียณอายุราชการ

    “ไม่มีการแต่งตั้งตำรวจครั้งไหนที่แย่เท่าครั้งนี้อีกแล้ว” แม้ว่าจ่าเพยีจะพูดด้วยน้ำตา แต่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

    วันแห่งความสูญเสีย ปฏิบัติการสุดท้ายที่บ้านทับช้าง ในเช้าวันศุกร์ที่ 12 มีนาคม 2553 จ่าเพียร พร้อมด้วยลูกน้อง 4 นาย และ อส.คนสนิทอีก 1 นาย นั่งรถยนต์ปิกอัพ โตโยต้าไฮลักซ์วีโก้ 4 ประตู สีน้ำตาล หมายเลขทะเบียน กข 9302 ยะลา และอส.คนสนิท อีก 1 นาย ออกลาดตระเวนในพื้นที่บ้านทับช้าง แต่ถูกกลุ่มก่อการไม่สงบ กดระเบิด และกราดยิงด้วยอาวุธสงครามอย่างหนัก จ่าเพียรได้รับบาดเจ็บสาหัส และเสียชีวิตในเวลาต่อมา ที่โรงพยาบาลศูนย์ยะลา ลูกน้องได้รับบาดเจ็บสาหัส 3 นาย และอีก 1 นายเสียชีวิต

    อายุ 59 ปี สิ้นสุดเส้นทางของนักรบผู้ภักดีต่อหน้าที่ บทเรียนชีวิตและความจริงที่เจ็บปวด การต่อสู้ของจ่าเพียร ไม่ใช่แค่ศึกในสนามรบ แต่ยังเป็นศึกในระบบราชการที่ซับซ้อน และมีปัญหาเรื่องอุปถัมภ์ จ่าเพียรไม่ได้รับโอกาสเลื่อนยศหรือโยกย้าย จนกว่าจะเสียชีวิตแล้ว ถึงได้เลื่อนยศ 7 ขั้น เป็น "พลตำรวจเอก"

    ระบบที่ควรตอบแทนคนทุ่มเท กลับถูกแทนที่ด้วยสายสัมพันธ์และอำนาจ มรดกและแรงบันดาลใจ
    หลังจากการเสียชีวิตของจ่าเพียร สำนักงานตำรวจแห่งชาติ ได้มอบเงินช่วยเหลือครอบครัวจำนวน 3 ล้านบาท และรับผิดชอบการศึกษาของลูก จนจบปริญญาตรี แต่สิ่งที่จ่าเพียรทิ้งไว้ไม่ใช่แค่เงินทอง

    “จ่าเพียร ขาเหล็ก” กลายเป็นสัญลักษณ์ของตำรวจที่ทุ่มเท และไม่ยอมแพ้ต่ออุปถัมภ์

    คำพูดสุดท้ายที่ยังตราตรึง "ผมไม่ได้อยากย้ายเพื่อความก้าวหน้า แต่อยากกลับไปอยู่กับครอบครัว ผมทำงานมา 40 ปี แทบไม่มีเวลาให้พวกเขาเลย"

    คำถามที่ยังไร้คำตอบ แม้เวลาจะผ่านไป 15 ปี แต่เรื่องราวของจ่าเพียร ยังเป็นกระจกสะท้อนปัญหาระบบราชการไทย หลายคนยังสงสัยว่า…

    - ทำไมตำรวจน้ำดี ต้องตายก่อนจึงได้รับการยกย่อง?
    - ทำไมระบบโยกย้าย ถึงเต็มไปด้วยข้อครหา?
    - ใครจะปกป้องผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ ที่ไม่มีเส้นสาย?

    เสียงจากคนในพื้นที่ “จ่าเพียรกลับมาแล้ว” ไม่ใช่แค่ตำรวจ แต่เป็นที่พึ่งของชาวบ้าน

    “กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน ยะลา ปัตตานี นราธิวาส รู้จักจ่าเพียรในฐานะคนที่ไม่เคยทิ้งพื้นที่”

    "คนที่เคยเป็นเยาวชนไม่มีอนาคต กลายมาเป็นอาสาสมัครในทีมของจ่าเพียร ด้วยศรัทธาและความเชื่อมั่น"

    ตำนานที่ไม่ควรจางหาย ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ที่ชื่อ "สมเพียร เอกสมญา" ไม่ได้ตายเพราะกระสุนหรือระเบิด แต่เพราะระบบที่ล้มเหลวในการดูแลคนดี

    ป้อม-อัครวัฒน์ ธนันฐ์กิตติกุล 121155 มี.ค. 2568

    #จ่าเพียรขาเหล็ก #ฮีโร่แดนใต้ #ผู้กำกับนักสู้ #สมเพียรเอกสมญา #ชายแดนใต้ #นักรบแห่งบูโด #ตำรวจไทย #ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ #วีรบุรุษแดนใต้ #ระบบอุปถัมภ์

    15 ปี สิ้น “จ่าเพียร ขาเหล็ก” ผู้กำกับนักสู้แห่งเทือกเขาบูโด ตำนานย้ายยากเย็น เซ่นสลับบัญชี โชคร้ายตายก่อนขึ้นรองผู้การ 🚔 “คงอยากจะขอยศพันตำรวจเอกให้ผม ตอนที่ผมตายแล้ว” คำพูดที่ยังคงก้องในหัวใจคนไทยหลายคน… 🕊️ 🌿 ตำนานที่ยังไม่ลืม ผ่านมากว่า 15 ปี แล้ว... แต่เรื่องราวของ “จ่าเพียร ขาเหล็ก” หรือ พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา ผกก.สภ.บันนังสตา ภ.จว.ยะลา ยังถูกเล่าขานในฐานะ “นักสู้แห่งเทือกเขาบูโด” ผู้ทุ่มเทชีวิตเพื่อความสงบสุขของแผ่นดินปลายด้ามขวาน 🗡️ แม้จะแลกด้วยความเหน็ดเหนื่อย เจ็บปวด และสุดท้าย... ชีวิต 👮‍♂️ “สมเพียร เอกสมญา” หรือชื่อเล่นว่า “เนี้ยบ” เกิดเมื่อปี 2493 ในครอบครัวยากจนที่จังหวัดสงขลา ชีวิตในวัยเด็กเต็มไปด้วยความลำบาก ต้องช่วยพ่อแม่กรีดยาง เพื่อหารายได้จุนเจือครอบครัว แต่ความยากจน ไม่สามารถปิดกั้นความฝันได้ 🎓 หลังเรียนจบชั้นประถมปีที่ 4 สมเพียรตัดสินใจเป็นศิษย์วัดเพื่อเรียนต่อ และก้าวขึ้นสู่การเป็นนักเรียนตำรวจ ต้องเปลี่ยนนามสกุลจาก “แซ่เจ่ง” เป็น “เอกสมญา” เพื่อเข้ารับราชการในยุคนั้น จุดเริ่มต้นของนักรบแดนใต้ ปี 2513 สมเพียรเริ่มต้นอาชีพตำรวจที่ สถานีตำรวจภูธรบันนังสตา ภ.จว.ยะลา ในช่วงเวลาที่ภาคใต้ร้อนระอุ จากความขัดแย้งของพรรคคอมมิวนิสต์มลายา (พคม.) และกลุ่มขบวนการแบ่งแยกดินแดน ชีวิตของสมเพียร ไม่ใช่แค่การจับผู้ร้ายทั่วไป แต่ต้องเผชิญหน้ากับสงครามกองโจร และการลอบสังหารเกือบทุกวัน 😔 🔥 วีรกรรมและตำนาน “ขาเหล็ก” เหตุการณ์ปะทะที่เกือบเอาชีวิตไม่รอด ปี 2519 ขณะที่ครองยศ "จ่าสิบตำรวจ" ได้เข้าปะทะกับขบวนการก่อการไม่สงบ ที่จับตำรวจและครอบครัวเป็นตัวประกัน บนเขาเจาะปันตัง เหตุการณ์นั้นทำให้ จ่าเพียรเกือบเสียขาข้างซ้าย ต้องใส่เหล็กดามขามาตลอดชีวิต จนได้ฉายาว่า “จ่าเพียร ขาเหล็ก” 🦿 🦾 “ผมไม่อยากเป็นวีรบุรุษ และจะไม่ขอตายในชุดนักรบ” พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา 🦅 ปฏิบัติการ “ยูงทอง” ชุดปฏิบัติการปราบปราม กลุ่มก่อการไม่สงบในบันนังสตา มีชื่อเสียงอย่างมากภาย ใต้การนำของจ่าเพียร เคยนำทีมเข้าปะทะกองกำลังกว่า 30 คน ในปี 2526 แม้ตัวเองจะโดนยิงที่ต้นขาขวา แต่ยังสู้ไม่ถอย ✊ 🏡 ความฝันสุดท้ายของจ่าเพียร อยากกลับบ้าน...แค่ใช้ชีวิตกับครอบครัว ในช่วงสุดท้ายของชีวิต พ.ต.อ.สมเพียร ยื่นเรื่องขอย้ายกลับไปอยู่ สภ.กันตัง จ.ตรัง บ้านเกิดของภรรยา เพื่อใช้ชีวิตเงียบสงบช่วง 18 เดือนก่อนเกษียณ แต่การโยกย้ายกลับไม่เกิดขึ้น แม้ว่าจะมีชื่อติดในโผโยกย้ายตั้งแต่แรก แต่ในขั้นตอนสุดท้าย กลับถูกสับเปลี่ยนชื่อ สลับบัญชี เพื่อหลีกทางให้คนของนักการเมือง 🍃 จ่าเพียรไม่ยอมรับโผอัปยศ จึงเดินทางจากชายแดนใต้สู่กรุงเทพฯ ไปทวงถามความเป็นธรรม ถึงทำเนียบรัฐบาล และสำนักงานตำรวจแห่งชาติ ซึ่งได้รับคำปลอบใจว่า จะเยียวยาโดยให้ขึ้นตำแหน่ง "รองผู้บังคับการตำรวจภูธรจังหวัด" ก่อนที่จะเกษียณอายุราชการ 💬 “ไม่มีการแต่งตั้งตำรวจครั้งไหนที่แย่เท่าครั้งนี้อีกแล้ว” แม้ว่าจ่าเพยีจะพูดด้วยน้ำตา แต่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง 💔 วันแห่งความสูญเสีย ปฏิบัติการสุดท้ายที่บ้านทับช้าง ในเช้าวันศุกร์ที่ 12 มีนาคม 2553 จ่าเพียร พร้อมด้วยลูกน้อง 4 นาย และ อส.คนสนิทอีก 1 นาย นั่งรถยนต์ปิกอัพ โตโยต้าไฮลักซ์วีโก้ 4 ประตู สีน้ำตาล หมายเลขทะเบียน กข 9302 ยะลา และอส.คนสนิท อีก 1 นาย ออกลาดตระเวนในพื้นที่บ้านทับช้าง แต่ถูกกลุ่มก่อการไม่สงบ กดระเบิด และกราดยิงด้วยอาวุธสงครามอย่างหนัก จ่าเพียรได้รับบาดเจ็บสาหัส และเสียชีวิตในเวลาต่อมา ที่โรงพยาบาลศูนย์ยะลา ลูกน้องได้รับบาดเจ็บสาหัส 3 นาย และอีก 1 นายเสียชีวิต 🔫 ⚰️ อายุ 59 ปี สิ้นสุดเส้นทางของนักรบผู้ภักดีต่อหน้าที่ บทเรียนชีวิตและความจริงที่เจ็บปวด การต่อสู้ของจ่าเพียร ไม่ใช่แค่ศึกในสนามรบ แต่ยังเป็นศึกในระบบราชการที่ซับซ้อน และมีปัญหาเรื่องอุปถัมภ์ จ่าเพียรไม่ได้รับโอกาสเลื่อนยศหรือโยกย้าย จนกว่าจะเสียชีวิตแล้ว ถึงได้เลื่อนยศ 7 ขั้น เป็น "พลตำรวจเอก" 🕊️ ⚖️ ระบบที่ควรตอบแทนคนทุ่มเท กลับถูกแทนที่ด้วยสายสัมพันธ์และอำนาจ มรดกและแรงบันดาลใจ หลังจากการเสียชีวิตของจ่าเพียร สำนักงานตำรวจแห่งชาติ ได้มอบเงินช่วยเหลือครอบครัวจำนวน 3 ล้านบาท และรับผิดชอบการศึกษาของลูก จนจบปริญญาตรี แต่สิ่งที่จ่าเพียรทิ้งไว้ไม่ใช่แค่เงินทอง ❤️ “จ่าเพียร ขาเหล็ก” กลายเป็นสัญลักษณ์ของตำรวจที่ทุ่มเท และไม่ยอมแพ้ต่ออุปถัมภ์ 🗣️ คำพูดสุดท้ายที่ยังตราตรึง "ผมไม่ได้อยากย้ายเพื่อความก้าวหน้า แต่อยากกลับไปอยู่กับครอบครัว ผมทำงานมา 40 ปี แทบไม่มีเวลาให้พวกเขาเลย" ❓ คำถามที่ยังไร้คำตอบ แม้เวลาจะผ่านไป 15 ปี แต่เรื่องราวของจ่าเพียร ยังเป็นกระจกสะท้อนปัญหาระบบราชการไทย หลายคนยังสงสัยว่า… - ทำไมตำรวจน้ำดี ต้องตายก่อนจึงได้รับการยกย่อง? - ทำไมระบบโยกย้าย ถึงเต็มไปด้วยข้อครหา? - ใครจะปกป้องผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ ที่ไม่มีเส้นสาย? 🤝 เสียงจากคนในพื้นที่ “จ่าเพียรกลับมาแล้ว” ไม่ใช่แค่ตำรวจ แต่เป็นที่พึ่งของชาวบ้าน 🕊️ “กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน ยะลา ปัตตานี นราธิวาส รู้จักจ่าเพียรในฐานะคนที่ไม่เคยทิ้งพื้นที่” 🌳 "คนที่เคยเป็นเยาวชนไม่มีอนาคต กลายมาเป็นอาสาสมัครในทีมของจ่าเพียร ด้วยศรัทธาและความเชื่อมั่น" 🕯️ ตำนานที่ไม่ควรจางหาย ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ที่ชื่อ "สมเพียร เอกสมญา" ไม่ได้ตายเพราะกระสุนหรือระเบิด แต่เพราะระบบที่ล้มเหลวในการดูแลคนดี 💐 ป้อม-อัครวัฒน์ ธนันฐ์กิตติกุล 121155 มี.ค. 2568 #จ่าเพียรขาเหล็ก #ฮีโร่แดนใต้ #ผู้กำกับนักสู้ #สมเพียรเอกสมญา #ชายแดนใต้ #นักรบแห่งบูโด #ตำรวจไทย #ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ #วีรบุรุษแดนใต้ #ระบบอุปถัมภ์
    0 Comments 0 Shares 1649 Views 0 Reviews
  • แฟนพันธฺุ์แท้นักร้องดัง แสตมป์-อภิวัชร์ เผยใจสลายสิ่งที่เจ้าตัวแถลง กรณีพิพาทบนเวทีคอนเสิร์ต เสียใจและเฟลกับเรื่องนี้มาก ขอให้เป็นบทเรียนชีวิต เหลือไว้เพียงความทรงจำดี ๆ แต่กลับไปฟังเพลงด้วยความรู้สึกแบบเดิมไม่ได้อีกแล้ว

    วันนี้ (20 ม.ค.) จากกรณีที่แสตมป์-อภิวัชร์ เอื้อถาวรสุข นักร้องชื่อดังออกมาโพสต์ขอโทษทุกฝ่ายที่กล่าวถึงบนเวทีเมื่อวันที่ 15 ม.ค. ที่ผ่านมา ไม่ครบทุกประเด็น ทำให้เกิดความเสียหายออกไปในวงกว้าง ทั้งกับตัวบุคคลและวงดนตรีต่างๆ มากมาย โดยเลือกเว้นประเด็นที่แท้จริงของปัญหาทั้งหมด คือการนอกใจภรรยา แต่ยืนยันว่ามีการคุกคามและข่มขู่ด้วยคดีทางการเมือง รวมไปถึงกล่าวถึงเรื่องคดีความ ถอนฟ้องในคดีร่วมกันหมิ่นประมาท 3 คดี ส่วนภรรยาแสตมป์ฟ้องคดีมือที่สาม และจบลงด้วยการได้รับค่าชดใช้ 1 ล้านบาทจากแจม ตามที่ปรากฎเป็นข่าวไปแล้วนั้น

    ล่าสุด บนโซเชียลฯ แชร์โพสต์จากเฟซบุ๊ก Phukijnat Kijmaneemas ผู้ที่ระบุว่าเป็นแฟนพันธฺุ์แท้แสตมป์-อภิวัชร์ โพสต์ข้อความระบุว่า "ถึงพี่แสตมป์ อภิวัชร์ ขอบคุณที่ครั้งหนึ่ง บทเพลงของพี่ได้สร้างแรงบันดาลใจให้ผมในชีวิตหลายอย่างมาก ๆ จนทำให้ผมมีวันนี้ได้ ผมนับถือและศรัทธาพี่ในฐานะแฟนเพลงและน้องชายคนหนึ่งมาโดยตลอด และไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ผมก็พร้อมที่จะเป็นกำลังใจให้พี่ชายคนนี้อยู่เสมอ

    คลิกอ่านรายละเอียดเพิ่มเติม >>https://mgronline.com/onlinesection/detail/9680000005982

    #MGROnline #แสตมป์อภิวัชร์
    แฟนพันธฺุ์แท้นักร้องดัง แสตมป์-อภิวัชร์ เผยใจสลายสิ่งที่เจ้าตัวแถลง กรณีพิพาทบนเวทีคอนเสิร์ต เสียใจและเฟลกับเรื่องนี้มาก ขอให้เป็นบทเรียนชีวิต เหลือไว้เพียงความทรงจำดี ๆ แต่กลับไปฟังเพลงด้วยความรู้สึกแบบเดิมไม่ได้อีกแล้ว • วันนี้ (20 ม.ค.) จากกรณีที่แสตมป์-อภิวัชร์ เอื้อถาวรสุข นักร้องชื่อดังออกมาโพสต์ขอโทษทุกฝ่ายที่กล่าวถึงบนเวทีเมื่อวันที่ 15 ม.ค. ที่ผ่านมา ไม่ครบทุกประเด็น ทำให้เกิดความเสียหายออกไปในวงกว้าง ทั้งกับตัวบุคคลและวงดนตรีต่างๆ มากมาย โดยเลือกเว้นประเด็นที่แท้จริงของปัญหาทั้งหมด คือการนอกใจภรรยา แต่ยืนยันว่ามีการคุกคามและข่มขู่ด้วยคดีทางการเมือง รวมไปถึงกล่าวถึงเรื่องคดีความ ถอนฟ้องในคดีร่วมกันหมิ่นประมาท 3 คดี ส่วนภรรยาแสตมป์ฟ้องคดีมือที่สาม และจบลงด้วยการได้รับค่าชดใช้ 1 ล้านบาทจากแจม ตามที่ปรากฎเป็นข่าวไปแล้วนั้น • ล่าสุด บนโซเชียลฯ แชร์โพสต์จากเฟซบุ๊ก Phukijnat Kijmaneemas ผู้ที่ระบุว่าเป็นแฟนพันธฺุ์แท้แสตมป์-อภิวัชร์ โพสต์ข้อความระบุว่า "ถึงพี่แสตมป์ อภิวัชร์ ขอบคุณที่ครั้งหนึ่ง บทเพลงของพี่ได้สร้างแรงบันดาลใจให้ผมในชีวิตหลายอย่างมาก ๆ จนทำให้ผมมีวันนี้ได้ ผมนับถือและศรัทธาพี่ในฐานะแฟนเพลงและน้องชายคนหนึ่งมาโดยตลอด และไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ผมก็พร้อมที่จะเป็นกำลังใจให้พี่ชายคนนี้อยู่เสมอ • คลิกอ่านรายละเอียดเพิ่มเติม >>https://mgronline.com/onlinesection/detail/9680000005982 • #MGROnline #แสตมป์อภิวัชร์
    0 Comments 0 Shares 461 Views 0 Reviews
  • กันต์ กันตถาวร กับ บทเรียนชีวิต ที่ต้องแลกด้วยชีวิต … 🫥
    กันต์ กันตถาวร กับ บทเรียนชีวิต ที่ต้องแลกด้วยชีวิต … 🫥
    Like
    Haha
    Sad
    Angry
    10
    1 Comments 0 Shares 443 Views 0 Reviews
  • สนธิเล่าเรื่อง 4-9-67
    .
    "ผมเรียนรู้อย่างนึงของคนที่ยิ่งใหญ่ เวลาเขาจ้างใครเข้ามาทำงาน เขาไม่สนใจหรอกว่าคุณจบที่ไหน จบอะไร เขาต้องการดูความคิดคุณ เขาซักถึงปรัชญาของผม ซักถึงเรื่องถ้าเกิดเรื่องอย่างนี้ อย่างนั้น ผมจะทำยังไง เขาให้ผมเล่าฟังว่า เหตุการณ์บ้านเมืองตอนนี้ผมมองยังไง ..." --- คุณสนธิ ลิ้มทองกุลเล่าถึงการสัมภาษณ์งานกับ พร สิทธิอำนวย เจ้าของกลุ่ม บ.พีเอสเอ (PSA)
    .
    วันนี้คุณสนธิ เล่าถึงบทเรียนชีวิตจากการทำธุรกิจทั้งใน และต่างประเทศ รวมถึงประวัติของคนอย่าง พันศักดิ์ วิญญรัตน์
    .
    https://www.youtube.com/watch?v=Ots3l6XO1P0
    สนธิเล่าเรื่อง 4-9-67 . "ผมเรียนรู้อย่างนึงของคนที่ยิ่งใหญ่ เวลาเขาจ้างใครเข้ามาทำงาน เขาไม่สนใจหรอกว่าคุณจบที่ไหน จบอะไร เขาต้องการดูความคิดคุณ เขาซักถึงปรัชญาของผม ซักถึงเรื่องถ้าเกิดเรื่องอย่างนี้ อย่างนั้น ผมจะทำยังไง เขาให้ผมเล่าฟังว่า เหตุการณ์บ้านเมืองตอนนี้ผมมองยังไง ..." --- คุณสนธิ ลิ้มทองกุลเล่าถึงการสัมภาษณ์งานกับ พร สิทธิอำนวย เจ้าของกลุ่ม บ.พีเอสเอ (PSA) . วันนี้คุณสนธิ เล่าถึงบทเรียนชีวิตจากการทำธุรกิจทั้งใน และต่างประเทศ รวมถึงประวัติของคนอย่าง พันศักดิ์ วิญญรัตน์ . https://www.youtube.com/watch?v=Ots3l6XO1P0
    Like
    Love
    13
    1 Comments 1 Shares 2017 Views 0 Reviews