บรรยากาศคึกคักที่หน้าร้าน ย.ย่งฮะเฮง ถนนบรรทัดทอง! 🤩 ลูกค้าแวะเวียนมาเลือกชมเครื่องจักรและอุปกรณ์คุณภาพดีกันอย่างไม่ขาดสาย ทีมงานพร้อมให้คำแนะนำและบริการอย่างเต็มที่ 🙏✨ ใครกำลังมองหาเครื่องจักรสำหรับธุรกิจ ห้ามพลาดเลยนะครับ! แวะมาชมสินค้าจริงได้ที่ร้าน หรือสอบถามเพิ่มเติมโทร 02-2153515-9 ยินดีให้บริการครับ! #ย่งฮะเฮง #YongHahHeng #ถนนบรรทัดทอง #เครื่องจักร #อุปกรณ์อุตสาหกรรม #ขายดิบขายดี #คุณภาพดี

2568 ปีแห่งวิกฤตข้าวแพงในญี่ปุ่น . ตั้งแต่ปีที่แล้ว ปี 2567 เป็นต้นมา ทำไมราคาข้าวในญี่ปุ่นถึงได้แพงขึ้นอย่างมาก? . จากข้อมูลที่มีการเปิดเผยออกมา ก็สาเหตุมีหลายประการ ทั้งเรื่องอากาศที่ร้อนผิดปกติ ทำให้ผลผลิตข้าวน้อยลง, ต้นทุนการผลิต ค่าแรง ค่าปุ๋ย ค่าน้ำ ค่าไฟ แพงขึ้น นอกจากนี้ยังมีสาเหตุมาจากการที่ชาวนาญี่ปุ่นจำนวนมากเลิกปลูกข้าว เพราะไม่มีคนมาสานต่อกิจการ มีแต่ผู้สูงอายุ และคนรุ่นใหม่ก็ไม่อยากจะ “หลังขดหลังแข็ง” ทำนาอีกต่อไปครับ . นอกจากนี้ ญี่ปุ่นยังมีนักท่องเที่ยวต่างชาติมากเป็นประวัติการณ์ ทำให้อาหารญี่ปุ่นขายดิบขายดีไปด้วย ความต้องการข้าวจึงมีมากกว่าปริมาณข้าวที่ผลิตได้ เรียกได้ว่า อุปสงค์มากกว่าอุปทาน . คลิกชม >> https://vt.tiktok.com/ZShvcggEM/ . #บูรพาไม่แพ้ #วิกฤตข้าวแพงในญี่ปุ่น #ข้าวญี่ปุ่น #วิกฤตข้าวแห่งสมัยเรวะ

ญี่ปุ่น 4 : รถจิ๋ว Kei car ใครที่มาเที่ยวญี่ปุ่น คงจะสะดุดตาและชอบใจกับรถคันจิ๋วๆทรงกล่องที่วิ่งขวักไขว่ไปมาอยู่ตามท้องถนนนะครับ รถจิ๋วเหล่านี้มีชื่อว่า Kei car ครับเป็นรถขนาดประหยัดที่คนญี่ปุ่นเขาเอาไปพลิกแพลงใช้งานหลากหลาย ทั้งใช้เป็นรถส่วนตัว รถขนของ รถบรรทุกจิ๋ว หรือบางคนเอาไปทำเป็นรถแคมปิ้งก็มี จุดสังเกตง่ายๆคือ ป้ายทะเบียนรถ Kei car จะเป็นสีเหลืองครับ Kei นั้นเป็นคำย่อมาจากภาษาญี่ปุ่นว่า Kei-jidosha แปลว่า ”รถยนต์ขนาดเล็ก“ ตรงๆตัวเลยครับ รถ Kei car นี้มีจุดเริ่มต้นในปี 1949 อันเป็นช่วงที่ญี่ปุ่นแพ้สงครามโลกครั้งที่ 2 มาหมาดๆ รัฐบาลญี่ปุ่นในตอนนั้นได้ดำริว่า “เราจะต้องรื้อฟื้นอุตสาหกรรมยานยนต์กลับมาให้ได้โดยเร็ว“ ว่าแล้วก็ออกประกาศว่า ถ้าผู้ผลิตรถยนต์เจ้าไหนสร้างรถยนต์ที่ขนาดเครื่องยนต์ไม่เกิน 150 ซีซีขึ้นมา รัฐบาลจะช่วยอุดหนุน แถมยังว่าหากประชาชนคนไหนซื้อไปใช้ จะลดภาษี ลดค่าประกันภัยให้ด้วย ทำไปทำมาปรากฏว่าขายดิบขายดี คนญี่ปุ่นชอบมาก เพราะถูกจริตกับการใช้งานในธุรกิจย่อมๆในเมืองและราคาสบายกระเป๋า ต่อมารัฐบาลญี่ปุ่นเขาก็ได้เพิ่มขนาดเครื่องยนต์สำหรับรถ Kei ขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงปัจจุบันคือสูงสุดที่ 660 ซีซี รถ Kei car นี้มียอดขายแซงหน้ารถประเภทอื่นๆมายาวนานหลายปี ว่ากันว่า Kei car นั้นมีส่วนแบ่งตลาดรถยนต์ในญี่ปุ่นถึง 30-40% เลยเชียว แม้ตอนนี้รัฐบาลจะไม่ได้อุดหนุน Kei car เหมือนแต่ก่อนแล้ว Kei car ก็ยังคงขายดีเช่นเดิม Kei car รุ่นยอดนิยมตลอดกาลก็คือ ฮอนด้า N-box ครับ สำหรับของยี่ห้ออื่นก็มีไดฮัทสุ Tanto, ซูซูกิ Spacia และอีกมากมายหลายรุ่น . . . การพัฒนาล่าสุดของรถ Kei car ก็คือ เขาพัฒนาขึ้นมาเป็นรถไฟฟ้าด้วย ซึ่งก็ยังคงคอนเซ็ปต์ความจิ๋วไว้เช่นเดิมทุกประการ รถไฟฟ้าจิ๋วที่โด่งดังก็คือ นิสสันรุ่นซากุระ (Sakura) ครับ ใช้แบตเตอรี่ขนาด 20 กิโลวัตต์ ชาร์จเต็มหนึ่งครั้งวิ่งได้ไกลสุด 160 กม. และที่ผมเพิ่งเห็นเมื่อวานนี้ก็คือ รถไฟฟ้าจิ๋วยี่ห้อมิตซูบิชิที่เขาผลิตขึ้นมาสำหรับไปรษณีย์ญี่ปุ่น (Japan Post) ครับ ทำออกมาเป็นสีแดงสวยงาม เอาไว้วิ่งส่งพัสดุและจดหมายได้คล่องตัวดี ทีนี้ผู้อ่านบางท่านคงเกิดคำถามว่า “แล้วทำไมญี่ปุ่นไม่ส่ง Kei car ออกไปทำตลาดต่างประเทศบ้าง?” คำตอบมีสองประการครับคือ หนึ่ง… รถ Kei car นี้ทำกำไรไม่มาก ไม่คุ้มกับการทำการตลาด สอง… ในบางประเทศเช่น อเมริกาและออสเตรเลีย เขาบอกว่ารถ Kei car นั้นไม่ผ่านมาตรฐานความปลอดภัยของประเทศเขา ก็เลยไม่อนุญาตให้ญี่ปุ่นเอาเข้าไปขาย สำหรับผมแล้ว ชอบ Kei car มากๆเลยครับ ถ้าคนไทยคนไหนอยากริเริ่มผลิตรถจิ๋วๆขึ้นมา ผมว่าคงมีคนซื้อไม่น้อยเลย นัทแนะ

มีหลายครั้งที่เห็นโพสต์ของเด็กรุ่นใหม่หลายคน ส่วนใหญ่น่าจะเป็นวัยรุ่นวันเรียน หรือวัยทำงานได้ไม่นาน มักถามเกี่ยวกับให้ช่วยแนะนำหนังสือแนวการพัฒนาตัวเอง จิตวิทยาการดำเนินชีวิต การบริหารอะไรเหล่านั้น ซึ่งผู้ที่มาแนะนำก็มักจะแนะเล่มที่ตนเคยอ่านแล้วชอบ โดยมากหรือเรียกได้ว่าเกิน 90 % ก็จะเป็นหนังสือจากทางฝั่งตะวันตกซึ่งเป็นแนวฮาวทู ก็อาจจะดีในระดับหนึ่ง แต่โดยพื้นฐานแล้วคือแนวคิดของทางตะวันตกนั้นอิงอยู่กับระบบธุรกิจทุนนิยม ปลาใหญ่กินปลาเล็ก และเขาก็ไม่ได้มองว่าสิ่งนั้นคือความไม่ดี มองว่าคือความยุติธรรมที่ให้แข่งขันกันโดยเสรี แต่แท้จริงแล้ว ส่วนตัวเห็นว่าทุนนิยมนั้นพาโลกและพลเมืองชาวมนุษย์ไปผิดทางมาเป็นระยะเวลายาวนานแล้ว และปัจจุบันเริ่มส่งผลชัดขึ้นเรื่อย ๆ ว่าได้ทำลายหลายสิ่งหลายอย่าง รวมทั้งจิตใจให้ตกต่ำลง จึงมองว่าหากเราศึกษาทัศนจากผู้รู้ที่เป็นปราชญ์หรือบัณฑิต ที่ไม่ได้หมายรวมเฉพาะว่าจำต้องเรียนจบสูงมากจากสถาบันมีชื่อเสียงเฉพาะด้าน หรือมีตำแหน่งสถานะทางสังคมเป็นดอกเตอร์ ศาสตราจารย์ นักวิชาการอะไรเยอะแยะยืดยาว ขอเพียงเป็นผู้มีประสบการณ์ เข้าใจในเรื่องทางโลกและทางธรรมอยู่บ้าง คือมีความสมดุลในสองด้าน อีกทั้งมองโลกอย่างตรงไปตรงมาตามความเป็นจริง หาใช่มองโลกในแง่ใดแง่หนึ่งเพียงแง่เดียว เช่นคนมองโลกแง่บวกก็มองสิ่งใดบวกไปหมด หรือคนมองโลกแง่ลบก็เห็นอะไรเป็นลบไปหมด ซึ่งนั้นผิดธรรมชาติและผิดไปจากความจริง นี่ก็น่าสนใจพอที่จะลองเรียนรู้ถึงความคิดของคนคนนั้นแล้ว ซึ่งที่ผ่านมามีหนังสืออยู่เล่มหนึ่งไม่หนามาก ร้อยกว่าหน้า อ่านไม่ถึงครึ่งวันก็จบ แต่ต้องอ่านแล้วไตร่ตรอง พิจารณาตามอย่างลึกซึ้ง แล้วจะพบขุมทรัพย์อันมีค่า ที่ไม่ด้อยกว่าหนังสือแนวพัฒนาตนเอง จิตวิทยาการดำเนินชีวิต หรือการบริหารของนักเขียน นักคิดมีชื่อฝั่งตะวันตก ที่มียอดขายดิบขายดีมายาวนานเลยแม้แต่น้อย แถมยังเป็นแนวคิดเชิงปรัชญา ที่ได้มาจากการตกผลึกของการทำงานหลายสิบปีที่เก็บเกี่ยวประสบการณ์ บวกกับทัศนคติที่ดีงามในแนวทางความเชื่ออย่างคนฝั่งตะวันออกทางแถบประเทศที่นับถือพุทธโดยเฉพาะ น่าจะเหมาะสมกับคนไทยด้วยกันอย่างมาก นอกเหนือไปจากความรู้ความสามารถที่สั่งสมมา ผู้เขียนยังเป็นผู้หนึ่งซึ่งดำเนินชีวิตในหลักที่ตรงข้ามกับทุนนิยม คือมองเห็นความสำคัญของอะไรที่ดูเหมือนเป็นสิ่งเล็ก ๆ คนตัวน้อย ๆ ในสังคม แม้นเล่มนี้จะไม่ได้พูดอะไรที่เป็นศัพท์แสงวิชาการเข้าใจยาก หรือหมวดธรรมในหลักศาสนาเลย แต่เมื่อผู้อ่านค่อย ๆ ซึมซับเนื้อหาผ่านตัวอักษรเหล่านั้น ที่กลั่นกรองออกมาจากการปฏิบัติจริงในชีวิตของผู้เขียน กลับทำให้รู้สึกได้ว่าลึก ๆ แล้วเจ้าของคำแนะนำคนนี้ เป็นผู้ที่มีความเข้าใจในหลักธรรมทางศาสนาที่ตนยึดถือไม่ธรรมดา และสามารถนำมาปฏิบัติใช้ในชีวิตประจำวันและการทำงานได้อย่างกลมกลืนเป็นอย่างดี ผมอ่านครั้งแรกหลังจบระดับอุดมศึกษาหมาด ๆ ซึ่งก็ตรงกับปีที่หนังสือตีพิมพ์ครั้งแรก คือ พ.ศ.2542 ได้รับแจกจากอาจารย์ประจำคณะที่เคารพรักท่านหนึ่ง ประทับใจตั้งแต่หน้าปก และยิ่งได้อ่านเนื้อใน ความประทับใจยิ่งเพิ่มพูนเท่าทวี ปัจจุบันไม่แน่ใจว่าตีพิมพ์ครั้งสุดท้ายครั้งที่เท่าใดและปี พ.ศ.ไหน แต่น่าจะเกินสิบครั้ง จัดพิมพ์โดยกองทุนวุฒิธรรม จัดจำหน่ายโดยเคล็ดไทย กับราคาในยุคนั้นแค่เล่มละ 60 บาท เมื่อหยิบมาเปิดอ่านคราใด ก็ให้พลังใจในการดำเนินชีวิต อ่านแล้วอยากทำอะไรดี ๆ ไม่ใช่แค่ต่อตนเองหรือครอบครัว แต่อยากทำตนให้เป็นหน่วยเล็ก ๆ หน่วยหนึ่งที่ดีเพื่อประโยชน์กับสังคม กับโลกนี้บ้าง ช่างเป็นหนังสือที่มีชื่อทรงพลังยิ่งนัก อ่านแล้วพบว่า ชื่อนี้เหมาะสมจริง ๆ #แรงดลใจแห่งชีวิต โดย #โสภณสุภาพงษ์ #บทความ #ข้อคิด #แง่คิด #thaitimes #การพัฒนาตนเอง #หนังสือ #แนะนำหนังสือ #ฮาวทู

อ่านเอาเรื่อง Ep.72 : ชอล์ควิเศษ “ฮาโกโรโม” ความในตอนนี้เกิดจากที่ผมไปดูคอร์สสอนหนังสือของ MIT ที่เขาเปิดให้ชมฟรีบนยูทูบครับ ซึ่งอันที่ผมดูเป็นวิชาแคลคูลัส ดูไปดูมาผมกลับไปสังเกตว่า “เออแฮะ ขนาดโปรเฟสเซอร์ในมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งอย่าง MIT เขายังใช้ชอล์คเขียนบนกระดานเหมือนสมัยเราเด็กๆเลย” แล้วก็คิดต่อไปว่า “ทำไมชอล์คที่โปรเฟสเซอร์ใช้มันดูเขียนลื่น คุณภาพดีจังแฮะ” ว่าแล้วผมก็ไปหาข้อมูลต่อว่า ชอล์คที่อาจารย์ MIT ใช้น่ะ “มันเป็นชอล์คยี่ห้ออะไร?” คำตอบคือ “เป็นชอล์คแบรนด์ญี่ปุ่น ยี่ห้อฮาโกโรโม (Hagoromo)“ ครับ และเรื่องต่อไปนี้คือ เรื่องของความวิเศษของชอล์คยี่ห้อฮาโกโรโมครับ . . . ความน่าสนใจอย่างหนึ่งคือ บรรดาศาสตราจารย์ด้านคณิตศาสตร์ในมหาวิทยาลัยชื่อดังไม่ว่าจะเป็นไอวี่ลีกอย่าง บราวน์, โคลัมเบีย, คอร์แนล หรือมหาวิทยาลัยอื่นๆในอเมริกานั้น ยังคงลุ่มหลงกับการสอนคณิตศาสตร์โดยใช้ชอล์คเขียนบนกระดานดำอยู่ครับ เหตุผลก็คือ มันได้อารมณ์สุนทรีที่ต่างจากการเขียนบนไวท์บอร์ด และชอล์คยี่ห้อที่บรรดาศาสตราจารย์เหล่านี้ใช้ ก็ล้วนแต่ระบุมาว่า ต้องใช้ยี่ห้อฮาโกโรโมเท่านั้น เพราะเขียนลื่น ไม่สะดุด ฝุ่นน้อยมาก มีสีให้ใช้หลายสี และให้สัมผัสการเขียนที่ละมุนสุดๆ ศาสตราจารย์ที่คอร์แนลถึงกับบรรยายว่า “มันคือโรลส์รอยซ์ของชอล์คเลยนะคุณ” เมื่อตอนปี 2015 ที่มีข่าวว่าบริษัทในญี่ปุ่นจะเลิกผลิตชอล์คฮาโกโรโมนั้น บรรดาศาสตราจารย์เหล่านี้ก็เร่งซื้อตุนเก็บกันไว้เป็นคลังส่วนตัวเลยเชียว และราคาของชอล์คยี่ห้อนี้ถือว่าไม่ถูกเลย เพราะบนเว็บแอมะซอนนั้นขายเฉลี่ยอยู่ที่แท่งละ 1 ดอลล่าร์สหรัฐ (35 บาท) ในขณะที่ยี่ห้ออเมริกันที่ถูกกว่าคือเครโยลา (Crayola) ขายแท่งละประมาณ 10 บาท ศาสตราจารย์เหล่านี้แกบอกว่า เฉลี่ยแล้วสอนคาบหนึ่ง ใช้ชอล์คไป 4-5 แท่ง แพงหน่อยแต่คุ้มค่าความฟินในการเขียนกระดาน ความพิเศษของชอล์คฮาโกโรโมนั้น ต้องบอกว่าอยู่ที่ความพิถีพิถันทุกรายละเอียดของเจ้าของแบรนด์ชาวญี่ปุ่นชื่อว่า คุณวาตานาเบ้ ทากายาสุ (Watanabe Takayasu) ครับ ส่วนผสมที่พอจะเปิดเผยได้ก็คือ ชอล์คฮาโกโรโมนั้นผลิตขึ้นจากแคลเซียม คาร์บอเนต ซึ่งต่างจากชอล์คราคาถูกทั่วๆไปที่ทำจากผงยิปซัมล้วนๆ นอกจากนั้นแล้วฮาโกโรโมยังผสมผงเปลือกหอยนางรมและดินเหนียวที่ใช้ปั้นถ้วยชามพอร์ชเลนลงไปด้วย ทำให้ชอล์คนี้เนื้อแน่น เขียนติดกระดาน สีที่นำมาผสมในชอล์คนั้นก็เป็นสูตรที่ไม่มีฟอร์มาลดีไฮด์ และยังมีส่วนผสมลับที่ไม่สามารถเปิดเผยได้อีกหลายรายการ นอกจากจะต้นทุนสูงแล้ว การผลิตชอล์คฮาโกโรโมนั้นเกือบจะเรียกได้ว่าต้องมีคนลงมือทำทุกกระบวนการครับ ตั้งแต่ผสมส่วนผสมต่างๆนวดจนออกมาเป็นแป้งเหนียวๆ แล้วตัดออกมาเป็นแท่ง อบร้อนจนแห้ง แล้วเคลือบชอล์คด้วยขี้ผึ้งอีกทีก่อนจะประทับตราแพคส่งขาย ชอล์คแต่ละเซ็ทใช้เวลาผลิต 3 วัน ใช้เครื่องจักรที่คุณวาตานาเบ้แกผลิตเองตั้งแต่ต้น กว่าจะออกมาเป็นชอล์คไฮเอนด์ที่ศาสตราจารย์คณิตศาสตร์ชั้นนำทั่วโลกชอบใช้กัน . . . ในปี 2015 คุณวาตานาเบ้ชราภาพมากแล้ว และหาคนมาสืบทอดกิจการ 3 ชั่วอายุคนนี้ไม่ได้ มีบริษัทเครื่องเขียนญี่ปุ่นหลายแบรนด์พยายามติดต่อขอซื้อสูตรแต่คุณวาตานาเบ้ไม่ยอมขาย เพราะสังเกตเห็นว่าบริษัทพวกนั้นสนใจแต่จะเอาสูตรลับ ไม่ได้คิดจากผลิตชอล์กตามวิธีดั้งเดิมที่แกทำอยู่ จนกระทั่งมีคุณครูคณิตศาสตร์เกาหลีใต้คนหนึ่งชื่อ “ชิน ยง ซุก“ ซึ่งก็ชอบใช้ชอล์คยี่ห้อนี้ไปเขียนกระดานสอนนักเรียนมาก มากจนถึงขนาดตั้งบริษัทมาเป็นตัวแทนจำหน่ายชอล์คฮาโกโรโมในเกาหลีใต้ในปี 2009 เมื่อคุณครูชินแกทราบข่าวว่าคุณวาตานาเบ้แกจะเลิกกิจการ ครูชินก็บินมาหาคุณวาตานาเบ้ แล้วพูดคุยกันถูกคอยังไงก็ไม่รู้ ทำให้คุณวาตานาเบ้แกมองเห็นว่าครูชินนี่แหละที่จะสามารถสืบทอดการทำชอล์คได้ ก็เลยขายกิจการพร้อมทั้งเครื่องจักรให้ครูชินในราคาถูกเหมือนได้เปล่า ครูชินเพียงแต่ลงทุนขนเครื่องจักรทั้งหมดย้ายจากญี่ปุ่นมาเกาหลีใต้เท่านั้นเอง ตอนแรกครูชินแกก็กลัวว่าทำออกมาไม่ดีแล้วจะเสียแบรนด์ แต่คุณวาตานาเบ้ก็สอนเคล็ดลับทุกสิ่งอย่าง กระทั่งว่าเปลือกหอยนางรมที่เอามาบดใส่ชอล์คยังขนมาจากญี่ปุ่นเลย วันเปิดโรงงานที่เกาหลีใต้ คุณวาตานาเบ้ก็บินมาเปิดให้ จนกระทั่งชอล์คฮาโกโรโมออกขายได้คุณภาพดีและคงชื่อแบรนด์ไว้เหมือนเดิมทุกประการ และคุณวาตานาเบ้ก็เสียชีวิตลาโลกนี้ไปด้วยโควิดในปี 2020 ทิ้งไว้แต่ชอล์คฮาโกโมโรให้โลกนี้จดจำ และกิจการของครูชินในชื่อบริษัท “เซจงมอลล์” ก็ขายดิบขายดี ตอนนี้มีปัญหาเดียวคือผลิตไม่พอขายครับ และครูชินไม่กล้าจะขยายการผลิตให้ใหญ่เกินไปนัก เพราะกลัวคุณภาพไม่ดี …เอามาเล่าสู่กันฟังครับ… ใครอยากดูสารคดีที่เขาลงทุนเล่าเรื่องของชอล์คฮาโกโรโม เชิญชมข้างล่างนี้เลยครับ https://youtu.be/PhNUjg9X4g8?si=MlJXTN-hcr3NpJ26 https://youtu.be/BORVxbsdkCM?si=xSquSXFFAxCRAWL2 นัทแนะ