บุคลากรโรงพยาบาลคงเครียดมาก คนทำงานจริงๆเงินก็โคตรน้อย พอๆกับครูผู้ช่วย ครูระดับล่าง แต่ที่แน่ๆ กูเกลียด สปสช. 30บาท รักษาทุกโรคกี่โมง โฆษณาเกินจริงนี่หว่า

คำสาปแช่ง เกลียดชังของเหล่าผู้น้อย อาจส่งผลมาถึงตัวบิ๊กโจ๊กในวันนี้ ก็อาจเป็นไปได้

#แช่งบิ๊กโจ๊ก #กรรมคืนสนองสุรเชษฐ์หักพาล #บิ๊กโจ๊ก #Sondhix #Sondhitalk #คุยทุกเรื่องกับสนธิฯ

ชายชาวอิสราเอลรายหนึ่งที่อาศัยอยู่ในไมอามี รัฐฟลอริดา ถูกตั้งข้อหาพยายามฆ่าหลังจากยิงนักท่องเที่ยว 2 ราย ซึ่งเป็นชาวอิสราเอลด้วยกัน โดยเข้าใจผิดคิดว่าทั้งสองคือชาวปาเลสไตน์

มอร์เดไค บราฟแมน (Mordechai Brafman) ผู้ต้องหาชาวอิสราเอล วัย 28 ปี อาศัยอยู่ในไมอามี รัฐฟลอริดา ก่อเหตุใช้อาวุธปืนยิงใส่นักท่องเที่ยวพ่อลูกชาวอิสราเอล 2 ราย รวม 17 นัด จนได้รับบาดเจ็บสาหัส โดยคิดว่าทั้งสองคือชาวปาเลสไตน์

บราฟแมน เป็นหนึ่งในอิสราเอลหัวรุนแรงที่อาศัยอยู่ในไมอามีบีช ยอมรับกับเจ้าหน้าที่ตำรวจว่า “เขาสังหารชาวปาเลสไตน์ 2 คน”

เจ้าหน้าที่ตำรวจ รายงานว่า จากกล้องวิดีโอวงจรปิดที่บันทึกภาพไว้ เผยให้เห็นภาพรถของบราฟแมนที่กำลังวิ่งอยู่ และจอดตรงหน้ารถของเหยื่อ จากนั้นบราฟแมนก็เดินออกมาจากรถ ยืนอยู่ใกล้ฝั่งคนขับ และเริ่มยิงไปที่รถของเหยื่อทันทีในขณะที่เหยื่อทั้งสองยังอยู่ในรถ

จากรายงานของสื่อระบุว่า บราฟแมนไม่ได้เตรียมตัวในการก่อเหตุมาก่อนล่วงหน้า เขาเห็นคนขับซึ่งเข้าใจว่าเป็นชาวปาเลสไตน์สองคนจึงขับรถตามและยิงใส่ทันที และคิดว่าทั้งคู่เสียชีวิตแล้ว

แต่สิ่งที่น่าตลกคือ เหยื่อที่ถูกยิงในครั้งนี้ โพสต์ข้อความว่าเขาถูกทำร้ายจากกลุ่มผู้ต้อต้านชาวยิว และลงท้ายด้วยการโทษชาวอาหรับ แต่เมื่อเขารู้ความจริงว่าเป็นชาวอิสราเอลด้วยกัน เหยื่อรายนี้ก็ลบโพสต์ทิ้งไป

เหตุการณ์ครั้งนี้บ่งบอกได้เป็นอย่างดีถึงผลจากการป้อนข้อมูลความเกลียดชังและการปลูกฝังลัทธิต่อต้านชาวปาเลสไตน์ที่ฝังรากลึกในอิสราเอลและชุมชนที่สนับสนุนอิสราเอลในสหรัฐฯ

มีการเพิ่มขึ้นของการใช้ปัญญาประดิษฐ์แบบสร้างสรรค์ (Generative AI) ในกลุ่มวัยรุ่นทั่วโลก แม้ว่าเทคโนโลยีนี้จะเป็นที่นิยมและมีประโยชน์ในหลาย ๆ ด้าน แต่ก็มีความเสี่ยงที่มาพร้อมกับการใช้งานโดยเฉพาะในกลุ่มเยาวชน

ในปีที่ผ่านมา การใช้ปัญญาประดิษฐ์แบบสร้างสรรค์ในกลุ่มคนทั่วไปเพิ่มขึ้นอย่างมาก โดยเฉพาะในอินเดียที่มีผู้ใช้งานสูงถึง 80% รองลงมาคือสิงคโปร์ แอฟริกาใต้ บราซิล และสหรัฐอเมริกา แต่ในขณะเดียวกัน 88% ของผู้สำรวจรู้สึกกังวลเกี่ยวกับความเสี่ยงที่มาพร้อมกับเทคโนโลยีนี้ เช่น การปกป้องข้อมูลส่วนบุคคลและการปลอมแปลงภาพ

วัยรุ่นเป็นกลุ่มที่มีความเสี่ยงสูงในการได้รับข้อมูลเท็จ คำพูดแสดงความเกลียดชัง และเนื้อหาที่มีความรุนแรง นอกจากนี้ยังมีความเสี่ยงเกี่ยวกับการกลั่นแกล้งทางอินเตอร์เน็ต การทำร้ายตัวเอง และการเข้าถึงภาพลามกปลอมแบบลึกซึ้ง (deepfake pornography)

เมื่อเผชิญกับความเสี่ยงออนไลน์ วัยรุ่นส่วนใหญ่มักจะเปลี่ยนเนื้อหา บล็อกผู้ติดต่อ หรือปิดเสียง และมักจะพูดคุยกับคนรอบข้างเกี่ยวกับประสบการณ์ของพวกเขา อย่างไรก็ตาม มีเพียง 37% เท่านั้นที่รายงานเหตุการณ์เพราะพวกเขาเชื่อว่ามันจะไม่ส่งผลกระทบต่อผู้กระทำผิด

นอกจากนี้ยังมีข้อกังวลจากผู้ปกครองเกี่ยวกับการใช้ AI เพื่อการโกงในโรงเรียนและการเข้าถึงเนื้อหาที่เป็นอันตราย การวิจัยยังเผยให้เห็นว่ามีเพียง 38% ของผู้สำรวจที่สามารถแยกแยะภาพจริงจากภาพที่สร้างโดย AI ได้อย่างถูกต้อง

https://www.thestar.com.my/tech/tech-news/2025/02/13/teens-and-the-risks-of-generative-ai

Planet #3 เทย์เลอร์ สวิฟต์ เดโมแครตตัวแม่ ถูกโห่ไล่สนั่นสนามซูเปอร์โบว์ล 59 ณ ลุยเซียนาถิ่นรีพับลิกัน ที่แท้ฝีมือแฟนคลับทรัมป์ทั้งนั้น ปธน.US โม้เอง
•
เธออึ้ง เธอเหลือบตามองแรงงงง์ แล้วยิ้มซุกซน ต่อด้วยแย้มหัวเราะน่ารัก พลางกล่าวกับเพื่อนสาว ไอซ์ สไปซ์ แรปเปอร์คนดังว่า “เกิดอะไรขึ้นอ้ะ...” หลังถูกมหาชนหลายหมื่นชีวิตในสนามแข่งมหกรรมซูเปอร์โบว์ลครั้งที่ 59 ร่วมกันโห่ไล่ ขณะกล้องใหญ่ของสนามจับภาพเธอในชุดเสื้อกล้ามงามเก๋ขึ้นบนจอเมก้ายักษ์จัมโบตรอนกลางสเตเดียม ให้ท่านผู้ชมได้เห็นกระจ่างตาว่า “เทย์เลอร์ สวิฟต์” ซุปตาร์ของโลกและลูกสาวเดโมแครตระดับตัวแม่ คนที่โดนัลด์ ทรัมป์ เขียนฟ้องไว้บนโซเชียลมีเดียว่า ผมเกลียดเทย์เลอร์ สวิฟต์ ได้เข้ามานั่งอยู่ในถิ่นรีพับลิกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
•
โดยสุดสวยเจ้าเสน่ห์เทย์เลอร์ สวิฟต์ นักร้องนักธุรกิจดนตรีเจ้าของโครงการเอราส์ คอนเสิร์ตเวิลด์ทัวร์ (2023–2024) รายได้มากกว่า 2 พันล้านดอลลาร์ สรอ. ได้เดินทางไปเชียร์แฟนหนุ่มคือ “ทราวิส เคลซี” และทีมแคนซัส ซิตี ชีฟส์ ปะทะเดือดในศึกคนชนคน กับทีมฟิลาเดลเฟีย อีเกิลส์ ที่สนามซีซาร์ส ซูเปอร์โดม เมืองนิวออร์ลีนส์ รัฐลุยเซียนา ดินแดนที่พลพรรครีพับลิกันของประธานาธิบดี USA ยึดครองทุกตำแหน่งลีดเดอร์ทางการเมืองอย่างครบวงจร ตั้งแต่ผู้ว่าการรัฐ จดจน ส.ว. - ส.ส.ระดับชาติเกือบทุกเขต และนายกเทศมนตรีเกือบทุกเมือง!!
•
แม้จะเจอทีเด็ดดุเดือดเกินเบอร์ ณ ซูเปอร์อีเวนต์ “ซูเปอร์โบว์ล 2025” แต่ เทย์เลอร์ สวิฟต์ ผู้หญิงหัวใจทรหดผู้สนับสนุนพรรคเดโมแครตมาอย่างต่อเนื่องนานปี ไม่ยอมตกเป็นเหยื่อของเกมคู่ขนานแมตช์อเมริกันฟุตบอล โดยเธอใช้วิธีสุภาพอารมณ์ดีของผู้มีสุขภาพจิตแข็งแรงฉลุยผ่านนาทีหน้าสิ่งหน้าขวานไปได้สบายๆ
•
คลิกรายละเอียดเพิ่มเติมที่นี่ >> https://mgronline.com/around/detail/9680000014339
•
#MGROnline #เทย์เลอร์สวิฟต์

📌 เป็นเจ้านายที่ลูกน้องรัก หรือเป็นเจ้านายที่ลูกน้องเกลียด?

👉 ดูได้ตั้งแต่ก่อนเป็นเจ้านาย!
เพราะ "นิสัยก่อนมีอำนาจ" คือสิ่งที่บอกว่า
"เมื่อมีอำนาจแล้วจะเป็นเจ้านายแบบไหน?"


---

📌 ลักษณะของเจ้านายที่ลูกน้องเกลียด

❌ 1. คิดถึงแต่ตัวเอง ไม่เคยคิดถึงลูกน้อง

สั่งงานอย่างเดียว ไม่สนใจว่าลูกน้องเหนื่อยแค่ไหน

อยากได้ผลลัพธ์ แต่ไม่อยากช่วยแก้ปัญหา


❌ 2. ใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล

แทนที่จะพูดดีๆ กลับเลือกโวยวาย

ทำผิดเองก็โทษคนอื่น ไม่เคยรับผิดชอบ


❌ 3. ไม่มีน้ำใจ ไม่ช่วยให้คนอื่นดีขึ้น

ไม่เคยให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์

เห็นลูกน้องมีปัญหาแต่ทำเหมือนไม่ใช่เรื่องของตัวเอง


❌ 4. เอาเปรียบ แต่คาดหวังความซื่อสัตย์

ให้ลูกน้องทำงานหนัก แต่ตัวเองมาสาย กลับเร็ว

ใช้ความเป็นหัวหน้ากดขี่ แต่อยากให้ลูกน้องเคารพ



---

📌 ลักษณะของเจ้านายที่ลูกน้องรัก

✅ 1. เป็นที่พึ่งได้ ไม่ใช่เป็นแค่คนสั่ง

เวลามีปัญหา ลูกน้องกล้ามาปรึกษา

ไม่ใช่คนที่ลูกน้องต้องหนีห่าง


✅ 2. รู้จักพูดให้ลูกน้องสบายใจ

ตักเตือนเป็น แต่ไม่ทำให้หมดกำลังใจ

ให้ฟีดแบ็คเชิงสร้างสรรค์ ไม่ใช่แค่ตำหนิ


✅ 3. มีน้ำใจ และเห็นความลำบากของลูกน้อง

เข้าใจเวลาลูกน้องเหนื่อย ไม่ใช่แค่บีบให้ทำงาน

หาวิธีช่วยให้ลูกน้องทำงานได้ง่ายขึ้น


✅ 4. กล้าขอให้ช่วยเพื่อเป้าหมายส่วนรวม

ไม่ใช่เอาแต่บังคับ แต่สร้างแรงบันดาลใจ

ให้ลูกน้องรู้สึกว่า "ฉันทำเพราะฉันอยากช่วยนาย"


✅ 5. มีความสามารถที่ลูกน้องยกย่องได้

ไม่ใช่แค่มีตำแหน่ง แต่มีฝีมือจริง

เก่งอะไรบางอย่างที่เป็นแรงบันดาลใจให้ลูกน้อง



---

📌 อยากเป็นนายที่ลูกน้องรัก ต้องเริ่มฝึกตั้งแต่วันนี้!

👉 อย่ารอให้เป็นหัวหน้าก่อนแล้วค่อยฝึก เพราะ "นิสัยของเจ้านายที่ดี" ไม่ได้เกิดขึ้นทันที
👉 ฝึกเป็นคนที่คนอื่นอยากพึ่งพา ไม่ใช่แค่สั่ง แต่ช่วยให้คนอื่นทำได้ดีขึ้น
👉 ฝึกใช้อำนาจอย่างมีสติ ไม่ใช่เพื่อให้คนอื่นกลัว แต่เพื่อให้คนอื่นอยากเดินตาม
👉 จำไว้ว่า ลูกน้องไม่ได้เคารพตำแหน่ง แต่เคารพ "คนที่อยู่ในตำแหน่งนั้น"

💡 ถ้าเริ่มฝึกตั้งแต่วันนี้ เมื่อถึงเวลาจริง คุณจะเป็นหัวหน้าที่ลูกน้องรัก ไม่ใช่หัวหน้าที่ลูกน้องทน!

ไอ่เด เผลอแดรกกาแฟผสมเก็กฮวยมาหลายครั้งแล้ว ขนาดบาริสต้าทุกร้านยังเกลียดมัน แต่แสร้งยิ้มให้ไอ่เด แต่แอบหยอดเก็กฮวยให้มันแดรก
#คิงส์โพธิ์แดง
#คิงส์โพธิ์แดงสำรอง
#คิงส์โพธิ์แดงสำรอง3
#น้ำเก๊กฮวยใกล้ฉัน

📌 การแช่ง = การสร้างบ่วงทุกข์ให้ตัวเอง

⚡ คำถามสำคัญที่ต้องถามตัวเอง

แช่งคนเลว แล้วจิตใจมืดหรือสว่าง?

แช่งคนเลว แล้วสบายใจขึ้นจริงๆ ไหม?

แช่งคนเลว แล้วไม่ได้ผลทันตา ใครทุกข์หนักกว่ากัน?


ถ้าคุณตอบอย่างซื่อตรง
จะเห็นว่าทุกคำตอบชี้ว่า “การแช่ง” มีแต่ผลเสีย
เพราะโทสะที่เกิดขึ้น สะท้อนจิตใจเรากำลังมืดหม่น


---

🔍 ความจริงของ “การแช่ง”

✅ หากแช่งแล้วคนเลวเป็นไปตามที่คาด
→ จิตใจเราอาจเกิดความสะใจ แต่จริงๆ เป็นอัตตาใหญ่โต
→ ความรู้สึกว่า “กูมีอำนาจเหนือคนอื่น” เริ่มเข้าครอบงำ
→ ความโลภและโทสะในใจเติบโต

❌ หากแช่งแล้วคนเลวไม่เป็นอะไรเลย
→ เราจะเริ่มคิดว่า “บุญบาปไม่มีจริง”
→ หรือเริ่มรู้สึกว่าตัวเอง “อ่อนแอ ไม่มีพลัง”
→ โทสะและความอาฆาตยังคงอยู่ ไม่ได้ทำให้เราพ้นจากทุกข์


---

📌 จุดอันตรายของการแช่ง

1️⃣ แช่ง = การฝึกใจให้ติดนิสัยคิดร้าย

คนที่ติดนิสัยแช่ง จะเริ่มมองโลกในแง่ลบ ตลอดเวลา

สมองเริ่มสร้างวงจรของความโกรธ จนกลายเป็นคนที่มีแต่ความขุ่นเคือง

จิตใจเริ่มพัฒนาไปทาง “ความประทุษร้าย” โดยไม่รู้ตัว


2️⃣ แช่ง = การปลูกเมล็ดพันธุ์ของอารมณ์ร้าย

คนที่แช่งบ่อยๆ จะมีใบหน้าและดวงตาที่แข็งกระด้างขึ้น

จิตใต้สำนึกจะสะสมความเกลียดชัง

พฤติกรรมของเราจะเริ่มก้าวร้าวขึ้น แม้ในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ


3️⃣ แช่ง = การเสพติดอารมณ์แค้น

ถ้าเคยแช่งแล้วรู้สึกสะใจ

เราจะเริ่มอยากแช่งให้สะใจมากขึ้น

ความอาฆาตจะลุกลามจากคนหนึ่ง ไปสู่อีกหลายคน

สุดท้ายชีวิตจะเต็มไปด้วยแต่ความคับแค้น



---

📌 วิธีแก้ไข “ใจที่อยากแช่ง”

1️⃣ หยุดทันที แล้วสังเกตจิต

เมื่อไหร่ที่อยากแช่ง ให้หยุดตัวเองก่อน

หายใจเข้า รู้ตัวว่า "กำลังโกรธ"

หายใจออก บอกตัวเองว่า "ฉันจะไม่ปล่อยใจให้ตกต่ำ"

วิธีนี้ช่วยให้เรารู้ทันอารมณ์ ก่อนที่โทสะจะควบคุมเรา


2️⃣ ใช้ "คำตรงข้าม" แทนการแช่ง

แทนที่จะแช่ง → ให้พูดว่า “ขอให้เขาเจริญ”

หรือถ้าฝืนใจไม่ได้จริงๆ → พูดว่า “ขอให้เขาได้รับกรรมของตัวเอง”

วิธีนี้เป็นการ “ตัดโทสะ” และไม่สร้างกรรมใหม่


3️⃣ ฝึกเข้าใจว่า "ทุกคนรับกรรมของตัวเอง"

ถ้าเขาเลวจริง กรรมของเขาจะตามมาเอง

ไม่ต้องแช่ง ไม่ต้องจองเวร

ถ้าเราไม่คิดแช่ง เราก็ไม่ต้องแบกพลังลบไว้กับตัวเอง


4️⃣ ฝึกแผ่เมตตา → เพื่อล้างจิตใจตัวเอง

แผ่เมตตาไม่ได้แปลว่าต้องรักเขา

แต่เป็นการ ปล่อยวางใจตัวเอง ไม่ให้ถูกความโกรธเผาผลาญ

หากแผ่เมตตาให้เขาไม่ไหว → แผ่เมตตาให้ตัวเองก่อน



---

📌 สรุป → “แช่ง = ทุกข์ของตัวเอง”

💡 การแช่ง ไม่ได้ทำให้คนเลวเดือดร้อน
💡 แต่ทำให้จิตใจของเราเอง ตกต่ำทันที
💡 การปล่อยวาง คือการปลดปล่อยตัวเองออกจากบ่วงทุกข์

👉 ถ้าอยากมีความสุข → หยุดแช่ง แล้วหันมาสร้างบุญให้ตัวเอง!

ห้องสมุดสาธารณะกำลังเผชิญกับปัญหาหนังสือที่สร้างจาก AI ซึ่งเต็มไปด้วยเนื้อหาคุณภาพต่ำและทำให้การตรวจสอบยากขึ้น ข่าวนี้เปิดเผยว่าหลายบริษัทที่ให้บริการหนังสือดิจิทัลแก่ห้องสมุด ไม่สามารถควบคุมปัญหานี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ

บริษัท OverDrive และ Hoopla ที่เป็นผู้นำในอุตสาหกรรมการให้ยืมอีบุ๊ค กำลังประสบปัญหาในการกรองเนื้อหาคุณภาพต่ำที่สร้างจาก AI โดย OverDrive อนุญาตให้ห้องสมุดคัดเลือกหนังสือที่จะเสนอ ส่วน Hoopla ให้เข้าถึงแคตาล็อกทั้งหมดได้โดยไม่มีการกรอง ทำให้มีเนื้อหาปลอม (vendor slurry) มากมายเข้ามาในระบบ

ตัวอย่างหนึ่งของปัญหานี้คือบริษัท IRB Media ที่มีหนังสือหลายร้อยเล่มบน Hoopla ซึ่งเป็นสรุปที่สร้างจาก AI ของหนังสือที่มีอยู่แล้ว การให้ยืมเนื้อหาที่ไม่มีคุณภาพนี้ทำให้ห้องสมุดต้องเสียค่าใช้จ่ายโดยไม่ได้รับประโยชน์ใด ๆ กลับมา

สองปีที่แล้ว กลุ่ม Library Futures และ Library Freedom Project ได้เรียกร้องให้ Hoopla และ OverDrive แก้ไขปัญหาหนังสือคุณภาพต่ำ โดยเฉพาะหนังสือที่ปฏิเสธการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ของชาวยิวหรือแสดงความเกลียดชังต่อชนกลุ่มน้อย Hoopla ได้ลบหนังสือที่มีปัญหาออก แต่ระบบอัตโนมัติและการตรวจสอบด้วยมนุษย์ยังไม่เพียงพอในการป้องกันปัญหานี้

Luca Bartlomiejczyk บรรณารักษ์จากห้องสมุด Edith Wheeler Memorial ใน Monroe, Connecticut กล่าวว่าความรับผิดชอบในการควบคุมเนื้อหาจาก AI เป็นสิ่งสำคัญ และเนื้อหาดังกล่าวควรมีป้ายกำกับชัดเจนในแคตาล็อก เพื่อให้ผู้อ่านทราบว่าพวกเขากำลังดาวน์โหลดอะไรมาอ่าน

สรุปแล้ว หนังสือที่สร้างจาก AI กำลังเกลื่อนห้องสมุดสาธารณะ และยังไม่มีวิธีการแก้ไขปัญหานี้ที่ง่ายหรือแน่ชัด การควบคุมและการตรวจสอบเนื้อหายังคงเป็นสิ่งที่ต้องดำเนินการต่อไปอย่างเร่งด่วน

https://www.techspot.com/news/106656-ai-generated-books-have-overrun-public-libraries-no.html

ทีเซอร์ฉบับไทย “มังกรหยก จอมยุทธ์ผู้ยิ่งใหญ่"
LENGENDS OF THE CONDOR HEROES: THE GALLANTS
Action / Fantasy / Drama
เข้าฉาย 20 กุมภาพันธ์ 2025

ภาพยนตร์เรื่องนี้ดัดแปลงจากนิยายกาลังภายในอมตะฝีมือกิมย้งเรื่อง “มังกรหยก” ซึ่งบอกเล่าเรื่องราวของความแค้นเคืองและความเกลียดชังในยุคสงคราม ที่เต็มไปด้วยการแก่งแย่งอำนาจ

ก๊วยเจ๋ง (รับบทโดย เซียวจ้าน) จากบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเอง และได้ฝึกวิชาจนมีพลังยุทธมหาศาล ในการเปลี่ยนแปลงโชคชะตา แม้ว่าเขาจะได้รับการเชิดชูจากปรมาจารย์ ผู้ถ่ายทอด "คัมภีร์เก้าอิม” และ “18 ฝ่ามือพิชิตมังกร” ที่ไร้เทียมทานให้ ผู้คนทุกฝ่ายกลับต่างริษยาในตัวเขา จนทำให้เขาตกเป็นที่ครหาของชาวยุทธ ก๊วยเจ๋ง และ อึ้งย้ง (รับบทโดย จวงต๋าเฟย) จึงต้องพลิกสถานการณ์และป้องกันพรมแดนของราชวงศ์ซ่งใต้ ท่ามกลางลูกธนูที่ระดมยิงมาราวกับห่าฝนให้ได้ ด้วยจิตวิญญาณของวีรบุรุษ

มหากาพย์ภาพยนตร์กาลังภายในฟอร์มยักษ์จากผู้กากับ ฉีเคอะ
ตำนาน ‘มังกรหยก’ ที่ยิ่งใหญ่จะกลับมาอีกครั้ง
20 กุมภาพันธ์ 2025 ในโรงภาพยนตร์

สัตยาเคราะห์ : Satyagraha

เขาเดินไปข้างหน้า แม้ไร้โล่ไร้ดาบ แค่เพียงใจที่กร้าวแกร่ง แรงศรัทธาที่ไม่ดับ เผชิญหน้าความมืดมน ด้วยมือเปล่าอันอ่อนโยน แต่พลังที่ซ่อนในใจ ยิ่งใหญ่เกินจะโค่น

เสียงภาวนาดังก้องกลางลาน ท่ามกลางความร้าวราน เขายังยืนหยัดมั่นค' แม้กระสุนสามนัดนั้น พรากลมหายใจ แต่แนวคิดของเขา จะไม่มีวันจมหาย

สัตยาเคราะห์ คือแสงที่ไม่อาจดับ เปลวไฟในหัวใจที่ไม่มีวันหลับ รักและสันติ คือเกราะอันแข็งแรง โค่นเผด็จการ โดยไม่ต้องใช้แรง

จากอินเดียก้องสู่โลกหล้า เสียงของเขายังกังวาน ศรัทธาไม่เคยสูญ แม้ร่างจะลับจากดวงตา อหิงสาไม่ใช่ความอ่อนแอ แต่คือพลังอันยิ่งใหญ่ เปลี่ยนโลกนี้ด้วยรัก แทนที่ความเกลียดชังในใจ

แม้เธอยิงฉันให้ล้มลง แต่เธอไม่มีวันฆ่าความจริงไปได้ เพราะเมล็ดพันธุ์แห่งเสรีภาพ จะเติบโตอยู่กลางหัวใจคน

สัตยาเคราะห์ ยังเป็นตำนาน ก้องกังวาน ไม่มีวันเลือนหาย มหาตมา คานธu จากไปด้วยร่างกาย แต่จิตวิญญาณของเขา ยังอยู่ตลอดไป

ป้อม-อัครวัฒน์ ธนันฐ์กิตติกุล 300859 ม.ค. 2568

#สัตยาเคราะห์ #มหาตมะคานธี #อหิงสา #พลังแห่งรัก #ต่อต้านความอยุติธรรม #เสรีภาพ #สันติวิธี #อินเดีย #ประวัติศาสตร์ #เสียงของความจริง

77 ปี ลอบสังหาร “มหาตมา คานธี” นักต่อสู้ผู้ไร้อาวุธ ผู้บุกเบิกแนวคิด “สัตยาเคราะห์”

“ตาต่อตาฟันต่อฟัน จะทำให้ทั้งโลกมืดบอด” มหาตมา คานธี

ย้อนไปเมื่อ 77 ปี ที่ผ่านมา วันที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2491 นับเป็นวันที่โลกต้องจารึก เมื่อ "มหาตมา คานธี" ผู้นำทางจิตวิญญาณ และนักต่อสู้เพื่อเอกราชของอินเดีย ถูกลอบสังหารขณะอายุ 78 ปี ภายในบริเวณบ้านพิรลา ในกรุงนิวเดลี เหตุการณ์นี้ ไม่เพียงเป็นจุดสิ้นสุดของชีวิต บุคคลผู้เป็นสัญลักษณ์แห่งสันติภาพ แต่ยังเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญ ของประวัติศาสตร์อินเดีย และขบวนการเคลื่อนไหว เพื่อสิทธิพลเมืองทั่วโลก

โศกนาฏกรรมแห่งสันติ วันสุดท้ายของมหาตมา คานธี
ช่วงเย็นของวันที่ 30 มกราคม 2491 "มหาตมา คานธี" เดินไปยังสวนหลังบ้านพิรลา ซึ่งเป็นสถานที่ ที่เขาใช้จัดการสวดภาวนา เป็นประจำทุกเย็น ท่ามกลางฝูงชน ที่มารอฟังคำสอนของเขา "นถูราม โคฑเส" ชายวัย 30 ปี ผู้เป็นสมาชิกกลุ่มชาตินิยมฮินดู ได้แฝงตัวเข้ามาในฝูงชน และเมื่อคานธี เดินลงจากปะรำพิธี โคฑเสก็ฉวยโอกาส ก้าวออกมากั้นทาง แล้วลั่นไกปืน สามนัดยิงเข้าที่อก และท้องของคานธีระยะเผาขน

เสียงปืนนั้น เปรียบเสมือนเสียงสะเทือน แห่งประวัติศาสตร์...
"มหาตมา คานธี" ทรุดลงกับพื้น และกล่าวเพียงว่า "เฮ ราม" (โอ้ พระเจ้า!) ก่อนหมดสติ และจากไปในที่สุด

เหตุใดโคฑเส จึงลอบสังหารคานธี?
"นถูราม โคฑเส" เป็นนักชาตินิยมฮินดู และเป็นสมาชิกของ ราษฏรียสวยัมเสวักสงฆ์ (RSS) กลุ่มขวาจัด ที่สนับสนุนการปกครองโดยชาวฮินดู โคฑเสเชื่อว่า คานธีให้ความช่วยเหลือชาวมุสลิม มากเกินไป และมีบทบาทสำคัญ ในการสนับสนุน การแยกดินแดนอินเดีย และปากีสถาน

เขาเห็นว่าคานธีเป็นอุปสรรค ต่อความเป็นเอกภาพ ของชาวฮินดูในอินเดีย และการที่คานธี เรียกร้องให้รัฐบาลอินเดียส่งเงิน 550 ล้านรูปี ให้กับปากีสถาน ยิ่งทำให้เขาโกรธแค้น

หลังการสังหาร โคฑเสถูกจับกุมทันที และถูกนำตัวขึ้นศาล พร้อมกับผู้สมรู้ร่วมคิดอีกหลายคน ในที่สุด เขาถูกตัดสินประหารชีวิต และถูกแขวนคอ เมื่อวันที่ 15 พฤศจิกายน 2492

บุรุษผู้เปลี่ยนแปลงโลกด้วยสันติวิธี ต้นกำเนิดของนักต่อสู้ผู้ยิ่งใหญ่
"มหาตมา คานธี" หรือ "โมหนทาส กรมจันท์ คานธี" เกิดเมื่อวันที่ 2 ตุลาคม 2412 ที่รัฐคุชราต ประเทศอินเดีย เติบโตมาในครอบครัวชาวฮินดู และเดินทางไปศึกษากฎหมายที่ อินเนอร์เทมเพิล ลอนดอน ก่อนกลับมาอินเดีย

ค้นพบ “สัตยาเคราะห์” บนแผ่นดินแอฟริกาใต้
ขณะที่คานธีทำงานเป็นทนาย ในแอฟริกาใต้ เขาประสบเหตุการณ์เหยียดเชื้อชาติ เมื่อเขาถูกไล่ออกจากตู้รถไฟชั้นหนึ่ง เพียงเพราะเป็นชาวอินเดีย เหตุการณ์นี้ ทำให้คานธี ตระหนักถึงความอยุติธรรม และจุดประกายให้เขาต่อสู้ เพื่อสิทธิพลเมือง

คานธีพัฒนาแนวคิด “สัตยาเคราะห์” (Satyagraha) ซึ่งหมายถึง “การยึดมั่นในสัจจะ” หรือ “การต่อต้านโดยสันติวิธี” โดยมุ่งเน้นการใช้ความจริง ความรัก และความไม่รุนแรง เป็นอาวุธหลัก

สัตยาเคราะห์ พลังแห่งสัจจะและสันติ
สัตยาเคราะห์เป็นหัวใจสำคัญ ในการต่อสู้ของคานธี เพื่อปลดแอกอินเดียจากอังกฤษ โดยมีหลักการสำคัญ ได้แก่

1. อหิงสา (Ahimsa) การไม่ใช้ความรุนแรง
คานธีเชื่อว่า ความรุนแรงก่อให้เกิดความเกลียดชัง และการแก้แค้นที่ไม่มีที่สิ้นสุด

2. สัจจะ (Satya) ความจริง
เขาเชื่อว่าความจริงคือสิ่งสูงสุด และคนที่ยึดมั่นในความจริง จะได้รับชัยชนะเสมอ

3. ตบะ (Tapasya) ความอดทนและเสียสละ
คานธีอดอาหารประท้วงหลายครั้ง เพื่อเรียกร้องความยุติธรรม ให้กับคนทุกศาสนา

ขบวนการอิสระของอินเดีย จุดเปลี่ยนประวัติศาสตร์
เดินขบวนเกลือ (Salt March) ปี 2473
คานธีนำประชาชนเดินเท้า เป็นระยะทางกว่า 400 กิโลเมตร เพื่อประท้วงกฎหมายภาษีเกลือ ของอังกฤษ ซึ่งเป็นหนึ่งในขบวนการต่อต้าน ที่ทรงพลังที่สุด

ขบวนการ “ออกจากอินเดีย” (Quit India Movement) ปี 2485
คานธีเรียกร้องให้อังกฤษ ถอนตัวจากอินเดีย โดยไม่มีเงื่อนไข ทำให้อังกฤษจับกุมเขา และผู้สนับสนุนจำนวนมาก

ในที่สุด วันที่ 15 สิงหาคม 2490 อินเดียได้รับเอกราชจากอังกฤษ แต่ต้องแลกมา ด้วยการแบ่งประเทศเป็นอินเดีย และปากีสถาน ซึ่งก่อให้เกิดความขัดแย้ง และการอพยพครั้งใหญ่

มรดกของมหาตมา คานธี อิทธิพลต่อโลก
แม้จะถูกลอบสังหาร แต่แนวคิดของคานธี ได้เป็นแรงบันดาลใจ ให้ขบวนการเรียกร้องสิทธิพลเมือง ทั่วโลก เช่น

✅ มาร์ติน ลูเธอร์ คิง จูเนียร์ ขบวนการสิทธิพลเมือง ของคนผิวดำในอเมริกา
✅ เนลสัน แมนเดลา การต่อต้านการแบ่งแยกสีผิว ในแอฟริกาใต้
✅ ดาไลลามะ การต่อสู้เพื่อสิทธิเสรีภาพ ของทิเบต

คานธี กับบทเรียนแห่งสันติ
การลอบสังหารมหาตมา คานธี เป็นโศกนาฏกรรมที่ยิ่งใหญ่ แต่แนวคิดของเขายังคงอยู่ และเป็นแรงบันดาลใจ ให้ผู้คนทั่วโลก

🌏 ความจริงและสันติวิธี เป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ในการเปลี่ยนแปลงโลก
🙏 อหิงสา ไม่ใช่ความอ่อนแอ แต่คือความกล้าหาญ ในการให้อภัย
💡 สัตยาเคราะห์ เป็นเครื่องมือแห่งการต่อสู้ เพื่อความยุติธรรม

77 ปี ผ่านไป... ชื่อของคานธี ยังคงเป็นสัญลักษณ์ แห่งสันติภาพ 🕊️

ป้อม-อัครวัฒน์ ธนันฐ์กิตติกุล 300857 ม.ค. 2568

#MahatmaGandhi #Gandhi77Years #Satyagraha #อหิงสา #สันติวิธี #IndiaIndependence #PeaceMovement #QuitIndia #GandhiPhilosophy #GandhiLegacy

Part 1 : The Beats and William S. Burroughs

บีทเจนเนอเรชั่น คือ กลุ่มคนหนุ่ม-สาว ในยุคต้น 1960s ที่เกี่ยวข้องแวะกันด้วยอิทธิพลทางความคิดต้านกระแสสังคม พวกเขายืนอยู่บนเส้นแบ่งของแนวคิดแบบองค์รวมของสังคมอเมริกันอุดมคติแบบ แฟร้งคลิน ดีลาโน่ รูทส์เวลท์ และ สังคมที่นิยมความเป็นปัจเจกบุคคลแบบสุดโต่งในช่วงเวลานั้น ตัวตนขวกเขาถูกแสดงผ่านผลงานการเขียน หลากหลายรูปแบบ เซ็กซ์ ดนตรี และ ศิลปะ พวกเขาเชื่อกันเองว่าในกลุ่มพวกเขามีอยู่เพียงหลักร้อยคน ซึ่งอันที่จริง จำนวนที่แท้จริงของกลุ่ม บีทส์ นั้นไม่ปรากฏเป็นตัวเลขที่ชัดเจนนัก



นอแมน เมลเลอร์ ผู้อุปถัมภ์ค้ำจุน ความมีตัวตนของ บีทส์ กล่าวไว้อย่างสวยงามมากว่า บีทส์นั้นคือผู้กล้าหาญที่จะแสดงถึงความเป็นตัวของตัวเอง ในยุคที่ทุกกระแสสังคมถูกจับจ้องโดยรัฐบาลสหรัฐ พวกเขาคือคนที่อยู่นอกกฏระเบียบของสังคม งานเขียนของพวกเขาสะท้อนสิ่งที่ประชาชนยุคนั้นมองไม่เห็นหรือแกล้งมองไม่เห็น ซึ่งครอบคลุมเรื่องการเมือง วัฒนธรรม และ การแสวงหาทางจิตวิญญาณ โดยที่พวกเขานั้นไม่อิงแอบกับตรรกะภายนอก ไม่ว่าจะเป็น เรื่องทุนนิยมเรื่องสังคมนิยม แต่เป็นการค้นพบสิ่งใหม่ด้วยตัวเอง ผลงานของพวกเขาจึงเป็นดั่งการเบิกทางให้กับผู้ที่จะค้นพบสิ่งใหม่ๆในยุคต่อๆมา



แจ็ค คูโรแวค

แอลลัน กินเบิร์ค

วิลเลี่ยม เอส. เบอร์โรส์



สามศาสดาแถวหน้า บีทเจนเนอเรชั่น



วิลเลี่ยม เอส. เบอร์โรส์ “อัจฉริยะ รุนแรง บ้าคลั่ง”

.

.

วิลเลี่ยม “บิล” เอส. เบอร์โรส์ อายุมากกว่าเพื่อนอีกสองคน และ ผลงานของเขาประสบความสำเร็จช้ากว่าอีกสองคนมาก แต่เป็นการประสบความสำเร็จที่ยาวนานและยั่งยืนที่สุด บิล เกิดในปี ค.ศ. 1914 ในเซนหลุยส์ มิสซูรี่ ปู่ของเขาร่ำรวยจากกว่าเป็นผู้ประดิษฐ์เครื่องบวกเลขเครื่องแรกของโลก แม้ครอบครัวของบิลจะไม่รวยเท่ากับรุ่นปู่แต่บอกได้ว่าเป็นครอบครัวที่มีฐานะดีมากๆครอบครัวหนึ่งในเวลานั้น เมื่ออายุได้ 15 ปี ตามกระแสในยุคนั้น ครอบครัวส่งบิลได้เรียนในโรงเรียน “บ้านไร่” โรงเรียนประจำที่อยู่ในรัฐตะวันตกอเมริกา ซึ่งเขาถูกส่งไปอยู่ถึงรัฐนิวแม็กซิโก - โรงเรียนประจำลอสอลาโมสแรนช์สกูล เนื่องจากบิลเป็นคนที่เกลียดกิจกรรมภายนอกห้องเรียนอยู่เป็นทุนเดิน เขาแทบจะเข้ากับที่นั่นไม่ได้ ยกเว้นเสียแต่กีฬาชนิดหนึ่งของโรงเรียนที่เขาชื่นชอบเป็นพิเศษนั่นก็คือ กีฬายิงปืนนั่นเอง

.

ที่นั่นบิลได้มีประสบการณ์เกี่ยวกับสารเสพติดเป็นครั้งแรกนั่นก็คือ คลอรอลไฮเดรต ยาระงับประสาท และเป็นที่รู้กันว่า บิลเกือบเอาชีวิตไม่รอดจากการเสพเกินขนาด พอเรียนต่อไม่ได้จึงต้องย้ายไปเข้าโรงเรียนเอกชนเพื่อเก็บเกรดไว้ไปต่อที่ฮาร์วาร์ด ซึ่งก็ทันตอนอายุ 18 พอดี พอเข้าไปได้ บิลก็ไม่ได้สนใจเล่าเรียนเท่าไหร่ แต่มักพบว่าไปซ่อนตัวอยู่ในห้องสมุดของมหาวิทยาลัย ที่นั่นเขาได้อ่านวรรณกรรมภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศสอย่างจุใจ พอเรียนจบตอนอายุ 21 ปีพอดี บิลขอพ่อแม่ออกเดินทางท่องเที่ยวทั่วยุโรป และ ก็ได้เมียเป็นแม่หม้าย ชาวยิวอายุ 35 ปี จาก ยูโกสลาเวีย นัยว่าตัวเขานั้นอยากเป็นฮีโร่ ปกป้องผู้หญิงคนหนึ่งจากลัทธิเผด็จการที่เริ่มก่อตัวในยุโรปในขณะนั้น ซึ่งก็อยู่กินกับเขาเกือบ 9 ปีในนิวยอร์ค กระทั่งสงครามโลกครั้งที่ 2 จบลงในปี 1945

.

หลังจากกลับมาถึงสหรัฐอเมริกา บิลเลือกจะที่กลับไปสู่แวดวงการศึกษาโดยเข้าเรียนในระดับปริญญาโทอีกครั้งที่ ฮาร์วาร์ด โดยแรงจูงใจในครั้งนี้คือการได้ใกล้ชิดกับเพื่อนชายของเขา เคลส์ แอลวินส์ ที่นั่นเอง ทั้งสองคนได้ร่วมกันผลิตงานเขียนเสียดสี เกี่้ยวกับการจมลงของเรือไททานิคโดยใช้ชื่อว่า "แสงสะท้อนสุดท้ายของยามพลบค่ำ" ซึ่งพวกเขาไม่ประสบความสำเร็จในการหาสำนักพิมพ์ที่จะรับซื้องานเขียนดังกล่าวได้ โดยนิตยสาร Esquire ตอบกลับมาว่า มันไม่มีเนื้อหาอะไรลึกซึ้งพอที่จะให้พวกเขานำไปตีพิมพ์ได้ แต่อย่างไรก็ตาม งานเขียนนี้กลับมาปรากฏในนิยายเรื่อง "โนวา เอ็กซ์เพรส"ของบิลในเวลาต่อมา

.

บิลเลือกที่จะทิ้งการเรียนปริญญาโทไปแบบครึ่งๆกลางๆ และ กลับไปอยู่ที่ เซนหลุยส์ มิสซูรี่ เพื่อจะไปเป็นลูกศิษย์ของ อัลเฟรด คอซิบสกี้ นักอรรถศาสตร์ ผู้เสนอแนวคิดว่า "คำพูดต่างๆนั้นสูญเสียความหมายที่แท้จริง" และ จากนี้ต่อไปตลอดชีวิต บิลก็ทุ่มเทความคิดให้กับการค้นหาความหมายที่แท้จริงของคำศัพท์แต่ละคำที่เขาเล็งเห็นว่าถูกใช้อย่างผิดๆโดยมนุษย์
.
"ผมขอเสนอทฤษฎีอย่างกว้างๆว่า คำศัพท์ของมนุษย์เราจริงๆแล้วคือ ไวรัส แต่มนุษย์เราจะไม่ได้ทราบว่ามันเป็นไวรัส ก็เพราะว่าเราเป็นพาหะที่ค่อนข้างเสถียร ซึ่ง ไอ้ไวรัสนี่ไม่มีหน้าที่อะไรนอกจาก ทำสำเนาให้ตัวเอง และส่งต่อจากมนุษย์คนหนึ่งไปสู่อีกคนหนึ่งหรือหลายๆคน..."
.
หลังเหตุการณ์ประกาศสงครามกับฝ่ายอักษะ บิลถูกหมายเกณฑ์ให้เป็นทหาร แต่แม่ของบิลช่วยเขาหลีกเลี่ยงการเป็นทหารโดยการส่งเขาเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลจิตเวช และให้การรับรองว่าเขาป่วยทางจิตและไม่เหมาะสมกับการรับใช้ชาติ ช่วงเวลาดังกล่าว บิลเดินทางออกจาก เซนหลุยส์ มิสซูรี่ สู่เมืองชิคาโก้ และหาเลี้ยงชีพโดยการรับจ้างกำจัดสัตว์ไม่พึงประสงค์ (อาชีพนี้ทำให้เขาได้เข้าไปสัมผัสมุมมืดในสังคมเมืองใหญ่ ที่เขาเคยแต่เพียงอ่านจากในหนังสือเท่านั้น พอเป็นแบบนี้มันทำให้บิลมีความรู้สึกว่า สิ่งที่เขาพบเจอนั้นคือของแท้) นอกจากนี้ยังได้รับเงินอุดหนุนจากทางบ้านเป็นค่ากินอยู่อีกเดือนละ 200 เหรียญ เป็นอยู่อย่างนี้อีกประมาณแปดเดือนเศษ กระทั่งเขาได้เจอเพื่อนเก่าจาก เซนหลุยส์ มิสซูรี่ นั่นก็คือ ลูเชี่ยน คารร์ และ เดวิท แคมเมอเรอร์ ที่ชิคาโก้ (ในเวลาต่อมา คารร์ก็ปลิดชีพ แคมเมอเรอร์ ที่นิวยอร์ค)
.
คารร์ มาแวะเพียงชั่วคราว และ มุ่งหน้าสู่นิวยอร์คเพื่อจะกลับไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย และ บิล กับ แคมเมอเรอร์ก็ตามไปสมทบในที่สุด ซึ่งที่นี่เองเป็นที่ ที่ บิลได้พบกับเพื่อนที่จะข้องเกี่ยวกับตัวเขาเองไปอีกครึ่งศตวรรษ เขาคนนั้นคือ แอลลัน กินเบิร์ค - และ แอลลันก็แนะนำพวกเขาให้รู้จักกับ แจ็ค คูโรแวค , อีดี้ ปาร์คเกอร์ (แฟนสาวของแจ็ค) และ โจแอน โวมเมอร์ (ภรรยาของบิลในเวลาต่อมา) แอลลัน กับ แจ็ค ร่วมกันผลิตงานเขียนด้วยกันเป็นครั้งแรก มีชื่อว่า "และฮิปโปโดนต้มในบ่อของมันเอง" ซึ่งก็ไม่ได้ถูกสำนักพิมพ์ใดๆนำไปตีพิมพ์ ขณะเดียวกัน บิลก็เริ่มเบนเข็มสู่อีกช่าวของชีวิต เขาเริ่มเป็นแมงดาข้างถนนย่านไทม์สแควร์ ขายของอีหยิบ ขายมอร์ฟีนแบบเข็มฉีดเข้าเส้น และ ปล้นจี้คนด้วยปืนพกในสถานีรถไฟใต้ดินในยามค่ำคืน คนที่เป็นผู้ชักชวนบิลสู่เส้นทางสายนี้คือ เฮอเบิร์ท ฮังค์คี ซึ่งอยู่ในสายอาชีพ ปล้นชิงทรัพย์ ลักเล็กขโมยน้อย มาแต่เดิม อีกด้านหนึ่ง บิลก็แนะนำ เฮอเบิร์ทให้รู้กจักกับพวกกลุ่มเพื่อนของเขาใน มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย และ รวมกลุ่มกันอยู่แบบชุมชนเล็กในอพาร์ทเม็นท์ใกล้ๆ มหาวิทยาลัย นั่นแหละ
.
โจแอน โวมเมอร์ นักศึกษาสาวคณะวารสารศาสตร์ เริ่มคบหาเชิงชู้สาวกับ บิล ทั้งๆที่ใครๆในกลุ่มก็ทราบดีว่าบิลมีรสนิยมทางเพศแบบโฮโมเซ็กซ์ชั่ล แต่เธอให้เห็นผลว่า "บิลเก่งเรื่องบนเตียง แบบที่แมงดาควรเป็น" - สองคนนี้อยู่กินกันแบบสามีภรรยา และเสพยาหนักทั้งคู่ กระทั่งวันหนึ่งก็ถูกตำรวจบุกจับถึงอพาร์ทเม็นท์ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น สองคนยังหาเวลาไปเขียนบทละครสั้น เกี่ยวกับเรื่องรสนิยมทางเพศ อยู่ด้วยกันอยู่หลายเรื่อง ซึ่งในเวลาต่อมา บิลก็เอาไปยัดใส่ในวรรณกรรมของเขาทีละเรื่อง ทีละเรื่อง ไม่นานหลังจากห้วงเวลาในรั้วมหาวิทยาลัย โวมเมอร์กับบิล ร่วมกันซื้อไร่ขนาด 99 เอเคอร์ ในเมือง นิวเวเวอรี่ รัฐเท็กซัส และ โวมเมอร์ก็ให้กำเนิดลูกชายของบิลหนึ่งคน สองผัวเมียมองหาธุรกิจทำและในที่สุดก็ชักชวน ฮังค์คี ให้มาอยู่ด้วยกันที่ไร่ และไม่นานเกินรอผลผลิตหลักจากไร่ของสองผัวเมีย คือ กัญชา
.
เพื่อนที่เริ่มมีชื่อเสียงมาก ก็ได้แวะเวียนมาเยี่ยมสองผัวเมีย ไม่ว่าจะเป็น อัลแลน รวมไปถึง นีล แคซซิดี้ (คู่ขาเพศชายของอัลแลน) นีลทำหน้าที่หลักคือขนกัญชาของบิลไปขายในนิวยอร์ค ส่วน อัลแลนส่งกัญชาของสองผัวเมียไปขายผ่านเส้นสายของเหล่าพาณิชย์นาวี ที่เขามีแต่เดิม เป็นแผนธุรกิจฟังดูดีใช่ไหม? แต่เอาจริง แม่งเจ๊งไม่เป็นท่า เพราะค่าใช้จ่ายของแต่ละคนมันสูงมาก เนื่องจาก สองผัวเมียนักเสพ ต้องคอยส่งส่วยให้ตำรวจท้องถิ่นตลอด ราคาขายส่งที่ควรจะเป็นมันถีบสูงไปถึงร้อยเหรียญ ในที่สุดสองผัวเมียและอีกหนึ่งนักปลูกเพื่อนผัว ก็ต้องระเห็ดไปอยู่ที่ นิวออร์ลีนส์ แต่แค่พักเดียวยังไม่ทันได้ทำอะไรจริงจัง ตำรวจก็เข้าจับกุมพวกเขาถึงบ้าน ซ้ำร้ายนอกจากกัญชาที่ปลูกไว้เสพด้วย ขายด้วยแล้ว ก็เจอยาเสพติดอีกหลายประเภทในบ้านของสองผัวเมีย แต่โชคดีพวกนี้รู้จักทนายเก่ง ทนายก็ทำให้คดีหลุดด้วยช่องโหว่ทางกฏหมาย แต่ก็แนะนำว่า สองผัวเมียควรออกไปอยู่นอกประเทศสักพักจะเป็นการดีที่สุด
.
ในปี 1950 บิลเขียนจดหมายหาอัลแลน จากที่ประเทศแม็กซิโก แจ้งว่าเขาเขียนหนังสือเกี่ยวกับประสบการณ์ที่ผ่านมาของเขา ใกล้เสร็จแล้ว หนังสือเล่มนี้มีชื่อว่า "ไอ้ขี้ยา" - Junkie. ในวันที่ 6 กันยายน ปีเดียวกันนั้นเอง เล่ากันว่า บิลและโวมเมอร์กำลังเมากันได้ที่ จากการเสพและดื่ม โวมเมอร์เริ่มต้นก่อนด้วยการท้าทายฝีมือการแม่นปืนของบิล ซึ่งเธอเอาแก้วน้ำวางไว้เหนือหัว และ บิลก็ชักปืนสั้นขึ้นยิงแก้วนั้น แต่เล็งพลาด กระสุนเลยพุ่งเข้ากลางหน้าผากโวมเมอร์ ปลิดชีพภรรยาคู่เสพทันที และ ปิดบทบาทสามี ที่ บิลไม่ค่อยเต็มใจนัก
.
.
to be continued...

ขอร่วมแสดงความยินดีกับการประกาศใช้ พ.ร.บ. สมรสเท่าเทียม ด้วยครับ 💜💙💚💛🧡❤️💖

ผมขอยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบานเลยว่า ตัวเองเป็นคนหนึ่งที่เกลียดพวก Woke สุดโต่งและนโยบาย DEI ของอเมริกาในสมัยของไบเดนมาก ๆ จากการรณรงค์ให้สิทธิ์ให้เสียงให้พื้นที่กับชนชายขอบและผู้มีความแตกต่างหลากหลายทางเชื้อชาติและเพศวิถี กลับกลายเป็นความเละเทะในรูปการกดหัว "ชายแทร่" และการยัดเยียดความแตกต่างหลากหลายแบบกระแทกหน้าในสื่อบันเทิงกระแสหลัก (Star Wars กูป่นปี้หมดละอิh่า) จน ฯพณฯ ทรัมป์กลับมาเป็น ปธน. USA อีกรอบแล้วประกาศยกเลิกนโยบาย DEI ทั้งหมดนี่แหละ ผมนี่น้ำตาไหลพราก ๆ แทนอเมริกันชนเลย

แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังเคารพในสิทธิแห่งการแสดงตัวตนของผู้มีความแตกต่างหลากหลายทุกรูปแบบ โดยเฉพาะทางเพศวิถี การจะนิยามตัวคุณเองว่าเป็นเพศอะไร หรือจะรักจะชอบกับเพศอะไร เป็นสิทธิขั้นพื้นฐานที่มนุษย์ทุกคนควรได้รับและควรจะแสดงออกได้โดยไม่ต้องอับอายหรือเกรงกลัวต่อสิ่งใด แต่แน่ละว่าตราบใดที่มันไม่ผิดกฎหมาย (เช่น เพโดฯ) หรือไปสร้างความเดือดร้อนให้ใคร แบบที่พวก Woke สุดโต่งทำ อะไรที่สุดโต่ง ตึงไป หย่อนไป ไม่เคยนำไปสู่ความดีงาม ทุกอย่างควรอยู่ในความพอดี แบบไพ่ Temperance แหละครับ

อนึ่ง ไพ่ในภาพประกอบ ผมหยิบยืมมาจากชุด 'Sakura Oracle' ในสังกัด สนพ.คชานันท์ ทาโรต์ เป็นใบที่ผมมองว่าเหมาะสมสำหรับวาระอันน่ายินดีนี้อย่างยิ่ง

ในงานประชุมทางเศรษฐกิจ World Economic Forum (WEF) "เปโดร ซานเชซ" นายกรัฐมนตรีสเปนเรียกร้องให้ทุกคนควรเปิดใช้โปรไฟล์ตัวตนจริงบนโซเชียลมีเดีย


“ผมเรียกร้องให้ยกเลิกการไม่เปิดเผยตัวตนบนโซเชียลมีเดีย ตอนนี้เราปล่อยให้ผู้คนสามารถท่องไปบนโซเชียลเน็ตเวิร์กได้อย่างอิสระโดยไม่ได้ใช้โปรไฟล์จริงของพวกเขา การกระทำเช่นนี้จะนำไปสู่ข้อมูลเท็จ คำพูดที่แสดงความเกลียดชัง และการคุกคามทางไซเบอร์”

คำถามนี้ชี้ให้เห็นว่า การแผ่เมตตาอย่างแท้จริงต้องเริ่มต้นจากใจที่สงบและเป็นสุขก่อน และไม่สามารถบังคับจิตใจให้เป็นสุขหรือเมตตาได้ทันทีหากยังมีโทสะหรือความเกลียดชังตกค้างอยู่ในใจ คุณอาจลองพิจารณาและปรับกระบวนการแผ่เมตตาให้ถูกต้องดังนี้:


---

1. เริ่มต้นจากการ "รู้ตัวเอง"

ก่อนจะแผ่เมตตา ให้ถามตัวเองก่อนว่า ใจเราสงบและเป็นสุขหรือยัง?

หากใจยังร้อน ยังโกรธ หรือยังมีความไม่พอใจอยู่ อย่าเพิ่งพยายามแผ่เมตตา เพราะนั่นอาจกลายเป็นการ "แผ่ความร้อน" หรือ "แผ่ความทุกข์" ออกไปโดยไม่รู้ตัว


แทนที่จะแผ่เมตตา ให้เริ่มด้วยการพิจารณา ความรู้สึกของตัวเอง ก่อน เช่น:

ทำไมเราถึงโกรธหรือเกลียด?

เรารู้สึกอย่างไรเมื่อโกรธ? ทุกข์ไหม?

เมื่อเข้าใจว่าความโกรธทำให้เราทุกข์ เราจะเริ่มมีแรงจูงใจที่จะ "ปล่อยวาง" ความโกรธนั้น




---

2. สร้างสุขในใจเป็นพื้นฐาน

ก่อนแผ่เมตตา ให้ทำจิตใจตัวเองให้สงบและเป็นสุขด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง เช่น:

การนั่งสมาธิและกำหนดลมหายใจเข้า-ออก

การนึกถึงสิ่งดีๆ หรือคนที่เรารักและทำให้เรารู้สึกอบอุ่นใจ

การระลึกถึงพระพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ เพื่อให้ใจสงบและมั่นคง


เมื่อจิตใจเริ่มสงบและเป็นสุข คุณจะรู้สึก "พร้อมที่จะแผ่เมตตา" อย่างแท้จริง



---

3. การแผ่เมตตาอย่างถูกต้อง

การแผ่เมตตาเริ่มต้นจาก การส่งความสุขในใจออกไป ให้แก่ผู้อื่น ไม่ใช่เพียงการท่องบทสวดมนต์แบบกลไก

หากยังมีความรู้สึกเกลียดชังอยู่ การแผ่เมตตาแบบเจาะจง (เช่น แผ่ให้คนที่เราเกลียด) อาจทำได้ยาก แนะนำให้เริ่มจาก:

1. แผ่เมตตาให้ตัวเองก่อน:

อธิษฐานขอให้ตัวเองมีความสุข ปราศจากทุกข์ และหลุดพ้นจากความโกรธ



2. แผ่เมตตาให้คนที่เรารัก:

นึกถึงคนที่เรารักและรู้สึกดีด้วย เช่น ครอบครัวหรือเพื่อนสนิท แล้วส่งความปรารถนาดีให้พวกเขา



3. แผ่เมตตาให้คนที่เราเกลียดเป็นลำดับสุดท้าย:

เมื่อใจเริ่มสงบและเบาลง ค่อยลองแผ่เมตตาให้คนที่เรามีปัญหาด้วย โดยไม่ต้องบังคับใจตัวเอง






---

4. ฝึก "ปล่อยวาง" แทนการบังคับให้เมตตา

หากยังแผ่เมตตาไม่ได้ ให้เริ่มด้วยการ "ไม่ยึดติด" กับความเกลียดก่อน

แค่รู้ว่าเรายังเกลียดเขาอยู่ก็พอ ไม่ต้องพยายามบังคับตัวเองให้เมตตา

ค่อยๆ ฝึกปล่อยวางความคิดลบ และบอกตัวเองว่า "การเกลียดเขาไม่ได้ทำให้เราเป็นสุข"




---

5. สังเกตผลของการแผ่เมตตา

การแผ่เมตตาที่ถูกต้องจะทำให้ ใจเราสงบและเบาสบายขึ้น

หากแผ่เมตตาแล้วรู้สึกหนักใจหรือเกลียดมากขึ้น นั่นอาจเป็นเพราะใจเรายังไม่พร้อม ให้กลับมาสงบจิตใจตัวเองก่อน


เมื่อฝึกไปเรื่อยๆ ความโกรธหรือเกลียดที่มีต่อคนอื่นจะค่อยๆ ลดลงเอง โดยไม่ต้องเร่งรัด



---

สรุป: แผ่เมตตาอย่างมีสุขเป็นทุน

การแผ่เมตตาเริ่มต้นจาก การสร้างสุขในใจตัวเอง

อย่าฝืนแผ่เมตตาให้คนที่เราเกลียดในทันที แต่ให้เริ่มจากการทำใจสงบ และแผ่เมตตาให้ตัวเองก่อน

เมื่อทำบ่อยๆ ใจจะเริ่มปล่อยวางและรู้สึกเมตตาต่อผู้อื่นได้เองตามธรรมชาติ.

คำคมใหม่ แต่เป็นสัจธรรมเก่า 87
จงรักคนที่เค้ารักเรา เห็นคุณค่าในตัวของเรา และจงอย่าได้สนใจใส่ใจในคนที่เค้าเกลียดเรา ด้อยค่าในตัวของเราเลย

บทกลอนคนดี(ที่ไม่เคยได้ดี)ฉบับเฮฮา
คนดี นั้นหายาก ต้องลำบาก พยายาม
ต้องอดทน ฝืนกลั้นทน ทุกสิ่งอย่าง น่าสงสาร
ถูกด่า โดนเกลียดชัง เพราะสังคม ไม่ต้องการ
โอ้อนิจจา น่ารันทด เกิดใหม่อีก อย่าได้เป็น คนดีเลย

คนดีแท้ อยู่ที่ไหน ที่ๆใจ เฝ้าตามหา
ลำบาก และลำบน ดั้นด้นมา จากที่แสนไกล
เพื่อที่จะ ได้ยลโฉม คนดีแท้ ไม่เฉไฉ
นับนาที ที่ใจใฝ่หา โอ้คนดีแท้ ในโลกนี้ แทบที่จะ ไม่มีเลย

เหมือนดั่งฝัน ลืมตาตื่น จากความจริง
ทุกสิ่งอย่าง อนิจจัง ไม่ยั่งยืน
โลกนี้ หรือโลกหน้า ไม่ว่าโลกไหน ก็ต้องกล้ำกลืน(ฝืนและทน)
อยากได้ดี ต้องทนทำดี หมั่นทำดีไว้ ทุกวันทุกคืน

สุดท้ายนี้ ขอฝากโลกไว้ ให้ได้จารึกชื่อ เป็นเกียรติยศแก่วงศ์ตระกูล เอย

บันทึกบทความจากความรู้สึก 5
อย่าไปให้ค่าคนที่มันไม่ให้ค่าเรา จำเอาไว้ อย่าไปให้ค่าคนที่มันไม่ให้ค่าเรา
โลกนี้มันก็แค่มายา แต่โลกหน้าน่ะของจริง
ผู้คนส่วนใหญ่มันเกลียดชังในตัวตนของฉัน แต่พวกมันกลับหารู้ไม่ว่าพวกมันนั้นเหี้ยชั่วเลวยิ่งกว่าฉัน
ฉันนี่แหล่ะคือตราชั่งแห่งจิตวิญญาณของทุกดวงวิญญาณ
ใครที่เกลียดฉันนั้น พวกมันเป็นคนชั่วทั้งนั้น
ส่วนใครที่รักฉันเข้าใจฉัน ล้วนเป็นคนที่ดีทั้งนั้น
นี่คือหนึ่งในความสามารถพิเศษของฉัน กระชากทุกหน้ากากดวงวิญญาณของทุกดวงวิญญาณ
ทำดีย่อมต้องได้ดีสักวัน ทำชั่วมันต้องย่อมได้ชั่วอย่างแน่นอน
ใครทำอย่างไรก็ย่อมได้อย่างนั้นอย่างแน่นอน
ตัวตนที่แท้จริงของฉันนั้นแข็งแกร่ง ถ้าหากว่ามันไม่จริง พวกมันคงไม่กล้าที่จะทำลายฉันทางอ้อม ไม่กล้าทำลายฉันตรงๆ
ใครที่มันกล้าหาเรื่องฉัน มันต้องตายลงนรกกันทุกดวงวิญญาณ
ฉันเตือนมามากมายหลายครั้งแล้ว และมันถึงเวลาที่ฉันจะแก้แค้นลงทัณฑ์พวกมันกันเสียที เพราะว่าฉันเตือนมามากพอแล้ว
สักวันมันจะได้ลงนรกกันทุกดวงวิญญาณกันอย่างแน่นอน
คำไหนคำนั้น ฉันจะอาฆาตทุกดวงวิญญาณให้ถึงที่สุดแห่งจิตวิญญาณอย่างแน่นอน
สักวันมันคงจะล่มสลายลง โลกที่ถูกลงทัณฑ์ด้วยเบื้องบนเพราะความชั่วของเผ่าพันธ์ุมนุษย์ สักวันมนุษย์จักต้องสูญสิ้นเผ่าพันธุ์ เพราะความโอหังของพวกมัน ที่ทำลายโลกใบนี้ สักวันคำทำนายจักเป็นจริงอย่างแน่นอน
จากความเคียดแค้นสุดจิตวิญญาณของฉัน ที่อดทนมามากเกินพอกับสิ่งที่พวกมันได้ทำกับฉัน
ตายลงนรกให้หมดทุกดวงวิญญาณ
แดนเจอร์
1 ใน 6 ผู้เสาหลักผู้พิทักษ์แห่งจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์
ป.ล.ในโลกเหี้ยๆใบนี้ สักวันมันจักล่มสลายลงอย่างแน่นอน
ไอ้อีเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่แสนโสมมจักสูญสิ้นทั้งเผ่าพันธุ์อย่างแน่นอน
นี่คือคำทำนายของฉัน...

บันทึกบทความจากความรู้สึก 2
ฉันเกลียดมนุษย์...เพราะมนุษย์มันชั่ว...
ไม่เหมือนเทพมาร...พวกเค้าซื่อสัตย์...จริงใจ...
คนที่มีจิตเป็นเทพมารนี้...มีน้อยมาก...ใกล้ที่จะสูญพันธุ์เข้าไปทุกทีๆ...
คนดีหายาก...และก็ตายง่าย...
ไม่เหมือนคนชั่ว...มีเกลื่อนกลาด...หาง่าย...ตายยาก...
กรรมใดใครก่อ...กรรมนั้นคืนสนอง...ไม่มีผู้ใดหลีกหนีพ้นกรรมได้...ไม่มีเลย...
ทุกคนเกิดมาล้วนต้องตาย...แต่ทำไมถึงยังมีคนที่คิดว่าตนเองนั้นไม่มีวันตาย...อยู่ยงคงกระพัน...
ก็เพราะว่ามันลืม...ลืมไปว่าสักวันตนเองก็ต้องตายสักวัน...เหมือนกันกับคนอื่นๆเช่นกัน...
ทุกสรรพสิ่งเกิดมาแล้ว...ก็ย่อมต้องดับไปเป็นธรรมดา...
สัจธรรมของโลกล้วนมีอยู่มาก่อนที่มนุษย์จะเกิดเสียอีก...
ทำไม...ทำไมถึงไม่เร่งกันทำความดี...สั่งสมบุญกุศล...บุญบารมีกัน...
จะได้ไม่ต้องมาลำบากลำบนกัน...เหมือนกับชาตินี้เล่า...
ทำไม...ทำไมกัน...
มนุษย์...หนอมนุษย์...
ปล่อยให้มันเป็นไป...ขอให้พวกมันจงเป็นไป...

เหี้ยเหลือง,ควายแดง,แมลงสาบฟ้า,จิ้งจกกลางกลวง
วันนี้เรามาเจาะลึกกันกับบุคคลที่มีพรรคพวกต่างๆกันนะครับ เอ้า มาเริ่มกันเลยเนาะ
เหี้ยเหลือง-พวกนี้มักจะเป็นพวกหัวดื้อ รักความถูกต้องจนมากเกินไป ไม่ชอบประนีประนอมยอมความกับใครๆ อยู่กันเป็นกระจุก ถึงจะมีพวกน้อยแต่ก็ทรงพลานุภาพและประสิทธิภาพมาก พวกนี้สู้ไม่ถอย สู้ยิบตา และสู้จนตัวตาย แต่ก็รักพวกพ้อง รักกันอย่างเหนียวแน่นกลมกลืนกันเลยทีเดียว พวกนี้กินไก่เป็นอาหารเลยฉลาด แต่ไม่โกง และพวกนี้เคยล้มเสือมาแล้วนะ ระวังตัวกันให้ดีนะทุกคน แต่มีข้อเสียคือ พวกนี้ตายง่ายกันเกินไป แต่ๆละตัวที่ตายนั้นได้สร้างชื่อจารึกในประวัติศาสตร์ไว้ลายทิ้งทวนกันทุกตัวนะจะบอกให้
ควายแดง-พวกนี้นั้นโง่ ถูกชักจูงได้ง่าย ไม่สนในสิ่งใดนอกจากเศษกระดูกหรือเงินทองที่ผู้ชักจูงให้มา พวกนี้กินหญ้าเป็นอาหารนะ เป็นมังสวิรัตินะ พวกนี้ตายได้เพื่อผลประโยชน์แค่เพียงเล็กๆน้อยๆ แต่ส่วนใหญ่ที่ตายนั้นไม่ได้ตายเพราะจากฝ่ายศัตรูนะ ตายเพราะพวกเดียวกัน ขัดผลประโยชน์กันเอง แย่งอาหารกันจนฆ่ากันตายกันไปเองนะ พวกนี้นับถือเชื่อฟังและเคารพจ่าฝูงมาก และตอนนี้จ่าฝูงของพวกมันก็อยู่นอกบ้านนะ เข้าบ้านไม่ได้เพราะทำผิดใหญ่หลวงไว้นะ ตอนนี้พวกนี้รอวันที่จ่าฝูงของพวกมันจะกลับมาเข้าบ้านได้อีกครั้งนะ
แมลงสาบฟ้า-พวกนี้เป็นพวกมีศักดินานะ มีตำแหน่งสูงส่งกว่าชาวบ้านชาวช่องเค้านะ พวกนี้เป็นพวกบ้าศักดินาบ้ายศบ้าตำแหน่ง พวกนี้ตอนนี้มีอิทธิพลมากในบ้าน เพราะได้ไล่รองจ่าฝูงของพวกควายแดงได้สำเร็จ และยังมีพรรคพวกที่มีอิทธิพลในบ้านอยู่เยอะ พวกนี้กินเศษอาหารเป็นปกติ แต่ถ้าขาดอาหารก็จะกินมูลสัตว์แทนนะ พวกนี้รักกันแบบลูบหน้าปาดจมูก รักกันแบบพอเป็นพิธีให้ชาวบ้านเค้าอิจฉากันนะ พวกนี้ไม่โง่นะ แต่ก็ไม่ได้ฉลาดนักนะ และพวกนี้ชอบใช้คำพูดที่ดูสวยหรูพูดคุยกันนะ และก็บ้าวิชาการมาก แต่ทำกันไม่เป็นนะ ดีแต่ชอบใช้ผู้อื่นทำงานให้นะ แบบรักสบายๆสไตล์ชิวๆนะ
จิ้งจกกลางกลวง-พวกนี้เป็นพวกที่เปลี่ยนสีได้เก่ง ใครชนะก็ไปอยู่กับเค้า และเกลียดการพ่ายแพ้ พวกนี้มีความสามารถที่พิเศษปรับตัวได้เก่งนะ แต่พวกนี้ไม่ชอบการทะเลาะเบาะแว้งกันนะ ชอบการปรองดองกันกับทุกฝ่ายนะ และก็ไม่ฉลาดนักนะ แต่จะเรียกว่าโง่ก็ไม่ได้ เพราะฉลาดในการปรับตัวเอาชีวิตอยู่รอดได้เก่ง พวกนี้เป็นพวกที่เห็นแก่ตัวที่สุด รักทุกคนแม้กระทั่งศัตรูจนกระทั่งตัวตายไปเพราะไปหลงรักศัตรูนะ พวกนี้กินขี้เถ้าธุลีเป็นอาหารนะ ขี้เถ้าธุลีของบรรพชนนะ ตอนนี้พวกนี้อาศัยอยู่เต็มบ้านเลยนะ ทุกที่ทุกหนทุกแห่งเต็มบ้านไปหมดเลย ไล่ออกนอกบ้านเท่าไหร่ก็ไม่ยอมไป และมักจะกลับมาเรื่อยๆ พร้อมกับพวกพ้องกลุ่มใหม่ที่มาจากนอกบ้านนะ
จบสรุปโดยคร่าวๆของบุคลในสัตว์ในพรรคพวกประเภทต่างๆกันเท่านี้นะครับ แล้วคุณล่ะ เป็นพวกไหนกันล่ะ

ความในใจชีวิตบัดซบของฉัน
ต่อไปนี้ฉันจะเล่าถึงความหลังในอดีตที่แสนขมขื่นและเจ็บปวดแสนสาหัสในชีวิตชาตินี้ของฉันให้กับทุกคนได้ฟังได้รับรู้กัน ประวัติศาสตร์ที่แสนเจ็บปวดของฉันในชาตินี้ว่ามันโคตรทนทุกข์ทรมานแสนสาหัสมากมายแค่ไหนเพียงใด เอ้าเมาเริ่มกันเลยโดยไม่ต้องลีลาชักช้าเยื่อนเยื้อนะ
ฉันเกิดมาก็มีกายใจจิตที่อ่อนแอบอบบางมาตั้งแต่เด็กๆในทุกๆด้าน ทั้งกายใจจิตทั้งหมดทุกอย่างเลย น่ารันทดชิบ
ตั้งแต่เด็กๆมาฉันก็มักจะถูกกลั่นแกล้งมาโดยตลอดจากคนอื่นๆเสมอ เพราะว่าตัวเล็กและไม่แข็งแรง แต่เพราะอยากมีเพื่อนเลยทนเอา แต่พอเริ่มทนไม่ไหวเข้าก็ร้องไห้ วิ่งกลับบ้านไปหาแม่เพียงคนเดียวในโลกนี้เท่านั้นที่รักและเข้าใจฉันเสมอมา ถึงจะมีบ้างที่แม่ไม่เข้าใจในตัวฉันก็ตามที
พอเริ่มโตมาหน่อยฉันก็เริ่มทำตัวแปลกแยกจากผู้คนทุกคนในโลกนี้ และไม่ยุ่งสุงสิงกับใครอีกต่อไป เพราะทนไม่ไหวกับการถูกกลั่นแกล้งชิงชังจากผู้อื่น และเริ่มมีประสบการณ์และเริ่มฝึกจิตมารสังหาร และเก็บกดกดดันตัวเองระงับความโกรธเกรี้ยวกราดในผู้คนที่ชั่วร้ายเหล่านั้นไว้เรื่อยๆและเรื่อยมารอวันที่จะประทุระเบิดออกมาไม่เวลาใดก็เวลาหนึ่งเมื่อฉันพร้อมรบในสมรภูมิโลกเผ่าพันธุ์มนุษย์ชั่วร้ายที่แสนโสมมโสโครก เพื่อรอวันทำลายล้างโลกและเผ่าพันธุ์มนุษย์ให้สิ้นซากไป และให้เหลือเอาไว้เฉพาะแต่ผู้คนที่เป็นคนที่ดีอย่างแท้จริงเท่านั้น
พอโตขึ้นมาอีกหน่อยพอเริ่มเป็นวัยรุ่น จิตมารเริ่มพลุ่งพล่านควบคุมไม่อยู่ก็เลยระเบิดพลังอาฆาตที่ชั่วร้ายออกมา มันเริ่มออกมามากขึ้นๆเรื่อยๆจนทำให้ตัวฉันเองเริ่มเป็นบ้าในสังคมผู้คนทั่วไป ฉันอาละวาดพาลไปทั่วกับทุกคนที่เข้ามาเกี่ยวข้องวุ่นวายกับฉัน พอทุกคนเห็นฉันทำอย่างนี้ก็ไม่เข้าใจในตัวฉันหาว่าฉันเป็นบ้าเป็นโรคจิตโรคประสาท ทั้งๆที่ฉันไม่ได้ตั้งใจทำลงไปแถมไม่ได้ไปหาเรื่องใครก่อนเลย เป็นเพราะพวกมันมนุษย์ที่ชอบหาเรื่องก่อกวนวุ่นวายกับฉันทำให้ฉันไม่พอใจนั่นเอง ฉันเริ่มเรียนแย่ลงๆทุกทีเรื่อยๆ เพราะไม่มีอารมณ์กะจิตกะใจเรียนเลย เพราะว่ามีแต่ผู้คนเข้ามาวุ่นวายก่อกวนฉันอยู่เรื่อยๆที่โรงเรียน แต่ก็ดีใจที่อย่างน้อยก็มีเพื่อนเพียงไม่กี่คนที่เข้าใจในตัวฉันและสงสารฉัน ซึ่งเพื่อนส่วนใหญ่นั้นเลิกเป็นเพื่อนกับฉันไปเพราะไม่เข้าใจในตัวฉันนั่นเอง แต่ก็มีอยู่อย่างหนึ่งที่ทำให้ฉันนั้นประทับใจมากๆคือ คุณครูหลายๆท่านเค้าเข้าใจในตัวฉันและช่วยผลักดันช่วยเหลือฉันอย่างเต็มที่สุดความสามารถเพื่อให้ฉันนั้นได้เรียนจบในที่สุดในมัธยมปลาย และหลังจากนั้นฉันก็ได้พยายามที่จะเรียนต่อในอุดมศึกษาในหลายๆที่ แต่ก็เป็นที่น่าเสียดายที่ฉันไม่สามารถเรียนจบได้เลย เป็นเพราะว่าฉันไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับเพื่อนๆผู้อื่นในชั้นเรียนได้เลย เพราะมีแต่คนที่ไม่รู้เรื่องราวของฉันและไม่เข้าใจเข้าถึงฉันได้เลย เป็นเพราะว่าฉันมันไม่เหมือนใครไม่เหมือนคนอื่นนั่นเอง และก็ไม่มีเพื่อนเก่าๆที่เข้าใจฉันเลย แถมฉันก็พึ่งจะมารู้ตัวรู้สึกในตัวเองว่าเรามันไม่เหมือนกับคนอื่น เราเป็นเด็กพิเศษ หรือเป็นคนไม่ปกติในสังคมนั่นเอง คือเป็นเด็กที่มีความผิดปกติทางสมองหรือเกี่ยวกับระบบประสาทในสมองนั่นเอง
ฉันเริ่มไปหาหมอที่จะสามารถรักษาโรคของฉันได้ในหลายๆที่ แต่ก็ไม่มีใครที่จะสามารถรักษาฉันได้เลย เพราะพวกเค้าไม่เข้าใจในตัวฉันและไม่สามารถเข้าถึงใจของฉันได้เลย แต่ก็นับว่าเป็นโชคดีที่ฉันได้ไปพบหมอคนหนึ่งที่เป็นหมอที่มีความสามารถสูงมาก และเค้าก็เข้าใจในตัวของฉันและรักษาฉันให้ช่วยบรรเทาอาการลงได้ และเกือบจะหายเป็นปกติเหมือนกับคนผู้อื่นในสังคม ถึงแม้ว่ามันจะไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ก็ตามที แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันนั้นมีสติอยู่กับเนื้อกับตัวของตัวเองได้ตลอดเวลา ถ้าไม่มีใครมาหาเรื่องฉันก่อน อาการก็ไม่กำเริบออกมาหรอก ซึ่งอาการของฉันมันก็มีอยู่สองอย่างคือ อาการที่หนึ่งคือ ไม่มีผู้คนเยอะแยะพลุกพล่านนั่นเอง ส่วนอาการที่สองคือ เสียงดังนั่นเอง โดยเฉพาะเสียงของผู้คนที่ชอบทำร้ายฉันโดยการนินทาว่าร้ายฉันต่างๆนาๆ ซึ่งฉันสามารถรับรู้และรู้สึกได้จากการที่มีวิชาจิตมารสังหารนั่นเอง เพราะฉันสามารถสัมผัสได้ถึงจิตสังหารของพวกมัน
ฉันเริ่มศึกษาในทางสายธรรมะหรือศึกษาศาสนามากขึ้นๆเรื่อยๆ ซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกดีและอิ่มเอิบในรสธรรม ซึ่งมันสามารถทำให้อาการโรคของฉันหายขาดได้ เพราะว่ามันคือตัวของฉันเองที่สามารถที่จะรักษาตัวเองได้นั่นเอง สาเหตุมันอยู่ที่ฉัน เพราะฉะนั้นฉันก็ต้องแก้ด้วยตนเอง ซึ่งมันอยู่ที่พลัง ฉันปรารถนาพลัง พลังที่สามารถสร้างหรือทำลายได้ในทุกๆสิ่งนั่นเองมาตั้งแต่แรกเริ่ม ซึ่งฉันมีวิชาจิตมารสังหารอยู่กับตัว มันควบคุมไม่ได้ ฉันเลยเป็นบ้า มันเป็นพลังที่ชั่วร้าย มีแต่จะทำลายทั้งกับตนเองและผู้อื่น แต่ถ้าฉันควบคุมมันได้ มันก็จะเป็นพลังที่สามารถช่วยเหลือตัวของฉันเองได้อย่างยิ่งยวด ซึ่งตอนนี้ฉันฝึกฝนวิชาจิตมารสังหารสำเร็จแล้ว และสามารถควบคุมมันได้ด้วย และตอนนี้ฉันก็ค้นพบวิชาใหม่อีกหนึ่งวิชา มันตรงกันข้ามกับจิตมารสังหารนั่นเอง มันคือวิชาจิตเทพเมตตา ซึ่งฉันยังคงฝึกฝนอยู่ในขั้นต้น มันเป็นวิชาที่ระงับความโกรธเกรี้ยวอาฆาตพยาบาททำลายของจิตมารสังหาร เวลาที่ฉันควบคุมจิตของตนเองไม่ได้ก็จะพยายามใช้จิตในด้านบวกอีกวิชาหนึ่งช่วยบรรเทาผ่อนปรนพลังด้านลบให้ไม่ทำลายตัวเองและผู้อื่นอีกต่อไปในสถานการณ์ที่คับขันนั่นเอง
สิ่งสุดท้ายที่ฉันจะบอกก่อนจบก็คือ มีผู้คนมากมายที่เกลียดชังไม่ชอบฉันและต้องการทำร้ายทำลายฉันในทุกๆด้าน เป็นเพราะพวกเค้าไม่เข้าใจเข้าถึงตัวฉันได้ พวกนี้มีอยู่ทุกที่ทุกหนทุกแห่ง ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหนก็เจอพวกมัน ฉันแค่อยากจะบอกว่า เวรกรรมมีจริง ใครคิดทำร้ายทำลายฉัน มันทุกผู้จักต้องได้รับคำสาปของฉันไป นั่นก็คือ ในชีวิตจะไม่มีวันมีความสุข เพราะเป็นบ้า จนกว่าจะตายไป ตายแล้วก็ยังไม่จบ จะต้องลงนรกหมกไหม้ไปด้วยกันทุกคน ฉันขอสาปแช่งพวกมัน ทำอย่างไรก็ได้อย่างนั้น มันเป็นสัจธรรม

บทบาทของผู้พิทักษ์เสาหลักแต่ละคน
ความสัมพันธ์ของหกเสาหลักผู้พิทักษ์ที่มีความเกื้อหนุนซึ่งกันและกัน ซึ่งรายละเอียดมีดังต่อไปนี้คือ
ผู้พิทักษ์คนที่หนึ่งแห่งองค์กร ราชาแห่งผืนดิน เปรียบเสมือนดั่งตัวแทนของผู้ที่คอยปกป้องเพื่อนพ้องจากการโจมตีจู่โจมต่อต้านจากศัตรู ซึ่งคอยช่วยเหลือเพื่อนพ้องยามมีภัยอันตรายต่างๆรุกล้ำเข้ามาในองค์กร ซึ่งเค้าเชี่ยวชาญทางด้านการป้องกันปกป้องเพื่อนพ้องจากภัยอันตรายต่างๆที่รุกล้ำเข้ามาหาเพื่อนพ้องที่เค้ารักและต้องการจะปกป้องซึ่งพลังที่แท้จริงของเค้านั้นจะแสดงอย่างเต็มที่ก็ต่อเมื่อมีผู้ที่ต้องคอยปกป้องอยู่ข้างหลัง และยิ่งมีผู้ที่ต้องคอยปกป้องมากเท่าไหร่พลังของเค้าก็จะยิ่งสำแดงเดชออกมามากยิ่งขึ้นเท่านั้น
ผู้พิทักษ์คนที่สองแห่งองค์กร ราชินีแห่งสายน้ำ เปรียบเสมือนดั่งตัวแทนของผู้ที่คอยช่วยเหลือเยียวยารักษาบาดแผลให้กับเพื่อนพ้องยามเพื่อนพ้องได้รับบาดเจ็บได้รับอันตรายจากศัตรูภายนอก ซึ่งเธอเชี่ยวชาญทางด้านการรักษาความบาดเจ็บทั้งทางกายและใจ และเธอก็มักจะอ่อนโยนต่อเพื่อนพ้องของเธอเป็นพิเศษอีกด้วย เธอเป็นคนที่อ่อนโยนที่สุดในองค์กร
ผู้พิทักษ์คนที่สามแห่งองค์กร ราชินีแห่งสายลม เปรียบเสมือนดั่งตัวแทนของผู้ที่คอยประสานงานช่วยเหลือเพื่อนพ้องในทางด้านต่างๆ โดยเฉพาะทางด้านการติดต่อสื่อสาร ค้นหาข้อมูลข่าวสารต่างๆที่เป็นประโยชน์ต่อเพื่อนพ้องของเธอ โดยเฉพาะข้อมูลของศัตรู อาทิเช่น จุดอ่อนจุดแข็งของศัตรู ซึ่งมีผลอย่างมากในการพิชิตศัตรูให้เพื่อนพ้องได้รับชัยชนะ ซึ่งเธอเชี่ยวชาญทางด้านข้อมูลข่าวสาร และเธอก็เป็นคนที่มีความคล่องตัวสูงอีกด้วย
ผู้พิทักษ์คนที่สี่แห่งองค์กร ราชาแห่งเปลวเพลิง เปรียบเสมือนดั่งตัวแทนของผู้ที่เป็นกำลังรบหลักที่คอยทำให้เพื่อนพ้องได้รับชัยชนะ โดยการบุกทะลวงเข้าไปพิชิตศัตรูในค่ายต่างๆของศัตรู เค้าคือตัวแทนของหัวหมู่ทะลวงฟันผู้เป็นแม่ทัพขององค์กร ที่คอยทำหน้าที่ในทางด้านภาคปฏิบัติที่ทำให้แผนการรบประสบความสำเร็จและได้รับชัยชนะ เค้าเชี่ยวชาญทางด้านการรบและยุทธวิธีการรบต่างๆ เค้าเป็นผู้ที่มีพลังโจมตีสูงที่สุดในองค์กร และยังเป็นผู้ที่กล้าหาญมากอีกด้วย
ผู้พิทักษ์คนที่ห้าแห่งองค์กร ราชินีแห่งแสงสว่าง เปรียบเสมือนดั่งตัวแทนแห่งความถูกต้องดีงามและชอบธรรม เธอเป็นเสมือนพระแม่ผู้ให้ความรักและเมตตากับทุกคน เธอมักเป็นคนที่เปรียบเสมือนดั่งขวัญและกำลังใจหลักของทุกคนในองค์กร โดยปกติเธอจะเป็นมันสมองของทุกคนในองค์กร ซึ่งเธอเป็นคนที่มีความเฉลียวฉลาดหลักแหลมและรอบครอบ แถมยังใส่ใจในทุกรายละเอียดอีกด้วย เธอเชี่ยวชาญทางด้านการวางกำลังรบต่างๆและเป็นคนที่กำกับบัญชาการการรบในทุกสมรภูมิ เธอเป็นคนใจดีที่สุดในองค์กรและเป็นคนที่เด็ดเดี่ยวมากอีกด้วย
ผู้พิทักษ์คนที่หกแห่งองค์กร ราชาแห่งความมืด เปรียบเสมือนดั่งผู้ที่เป็นหัวใจของทุกคนในองค์กร เค้าเป็นคนที่อารมณ์แปรปรวนง่ายมาก มีความอ่อนโยนและอ่อนไหวง่าย เค้ามีสัมผัสพิเศษที่รับรู้ถึงความรู้สึกของผู้อื่นได้อย่างแม่นยำ ซึ่งโดยปกติเค้ามักจะเป็นคนที่เงียบขรึมและดูดุดันน่ากลัว แต่แท้ที่จริงแล้วเค้ากลับไม่เคยที่จะคิดร้ายและอาฆาตมาดร้ายกับใครที่ไม่ใช่คนที่เค้าเกลียดชังโดยที่เป็นคู่อริศัตรูซึ่งได้ไปทำให้เค้าได้รับความเดือดเนื้อร้อนใจมาก่อน เค้ามักจะให้อภัยศัตรูคู่อาฆาตโดยให้กลับเนื้อกลับตัวเป็นคนใหม่ที่ดีอยู่เสมอ แต่ก็มีในบางครั้งที่เค้าสุดแสนที่จะทนกับความชั่วช้าของศัตรูของเค้าที่ไม่รู้จักกลับเนื้อกลับตัวกลับใจที่จะเป็นคนดี ซึ่งเป็นกรณีที่น้อยมากที่ทำให้เค้าจำใจต้องเป็นดั่งมัจจุราชที่พิพากษาลงโทษทัณฑ์ตามความเหมาะสมที่ควรกับโทษทัณฑ์ที่ควรได้ก่อเอาไว้นั่นเอง
ผู้พิทักษ์คนที่เจ็ดแห่งองค์กร ราชันแห่งการรู้แจ้งและว่างเปล่า เปรียบเสมือนอาจารย์ของผู้พิทักษ์เสาหลักทั้งหกคนนั่นเอง เค้าเป็นคนที่คอยอบรมสั่งสอนวิธีปลดปล่อยพลังภายในและพลังจักรวาลให้กับศิษย์รักทั้งหกคนให้นำพลังวิเศษที่ได้รับมาไปใช้ในทางที่ถูกต้องดีงามและชอบธรรมกับทุกสรรพสิ่งบนโลก ซึ่งโดยปกติแล้วเค้าเป็นคนที่เข้มงวดมากๆ ซึ่งความเข้มงวดนี้เองที่คอยส่งผลให้ลูกศิษย์ทั้งหกคนได้ดำเนินรอยตามในหนทางที่ถูกต้องและดีงาม เพื่อประโยชน์สุขของเหล่าหมู่มวลสัตว์โลกนั่นเอง เค้าเชี่ยวชาญในทุกศาสตร์ทุกแขนงในจักรวาล เค้าเปรียบเสมือนดั่งพระพุทธเจ้าผู้ซึ่งจุติขึ้นมาบนโลกนี้เพื่อช่วยกอบกู้โลกที่แสนจะเสื่อมทรามและเน่าเฟะลงทุกทีๆ เค้าคือหนึ่งเดียว หรือ ผู้ปลดปล่อยนั่นเอง
นี่คือบทบาทและภารกิจทั้งหมดอย่างคร่าวๆสำหรับผู้พิทักษ์เสาหลักในองค์กร ดิเอลเลเม้นท์ ซึ่งผู้ที่บรรลุธรรมเท่านั้นที่จะสามารถรับรู้ได้ในทุกรายละเอียดทั้งหมดนั่นเอง

วิถีชีวิตของคนเราเกี่ยวกับเรื่องของความตาย
วิถีชีวิตความเป็นอยู่ของคนเรานั้นล้วนแตกต่างกัน
บางคนก็มีชีวิตที่แสนสุขสบาย บางคนก็มีชีวิตที่แสนเรียบง่าย และบางคนก็มีชีวิตที่แสนขมขื่นและน่าอดสู ซึ่งขึ้นอยู่กับ "ดวงชะตา" หรือ "โชคชะตา" ของแต่ละคนที่แตกต่างกัน
เราไม่สามารถที่จะเลือกเกิดได้ แต่เราสามารถเลือกที่จะเป็นได้ หรืออย่างน้อยที่สุดเราก็สามารถเลือกที่จะตายได้
ซึ่งการตายของคนเรานั้นมี 2 แบบด้วยกันคือ
แบบที่ 1 คือการตายอย่างมีค่า
ซึ่งหมายถึงการตายโดยที่ตนเองได้ทำประโยชน์ให้แก่ตนเองและผู้อื่น
ซึ่งการตายแบบนี้นั้น อย่างน้อยที่สุดเขาหรือเธอคนนั้นก็สามารถทำให้ผู้อื่นได้ชื่นชมยกย่องในคุณงามความดีของเขาหรือเธอคนนั้นที่ได้เคยกระทำเอาไว้ในอดีต ทั้งยังเป็นที่จดจำของผู้คน และทำให้ได้รับการยกย่องสรรเสริญแก่วงศ์ตระกูลสืบต่อไปตราบนานเท่านาน อีกทั้งยังเป็นแบบอย่างที่ดีแก่คนรุ่นหลังให้ได้กระทำตามแบบอย่างที่ดีสืบต่อไปอีกด้วย
ส่วนแบบที่ 2 นั้น คือการตายอย่างไร้ค่า
ซึ่งหมายถึงการตายที่ตนเองไม่ได้ทำประโยชน์ให้แก่ตนเองและผู้อื่น อีกทั้งยังทำให้ผู้อื่นต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย
ซึ่งการตายแบบนี้นั้น เป็นการตายที่ไม่น่ากระทำเป็นเยี่ยงอย่างเอาเสียเลย กล่าวคือ มันเป็นการตายที่ไม่มีประโยชน์ ไม่มีคุนค่า และบางคนหนักยิ่งไปกว่านั้นอีก คือ ตอนที่ตนเองยังมีชีวิตอยู่นั้น ตนเองไม่เคยได้ทำประโยชน์ให้แก่ผู้ใดเลย และพอตนเองได้ตายไปแล้วนั้น ยังทำให้ผู้อื่นต้องเป็นธุระลำบากในเรื่องต่างๆอีกด้วย ส่วนบางคนนั้นกลับแย่ยิ่งไปกว่านั้นอีก คือ ตอนที่ตนเองมีชีวิตอยู่นั้น ตนเองได้แต่กระทำบาป ครั้นพอตนเองได้ตายลงไปแล้ว ก็ทำให้ผู้อื่นต้องคอยเป็นธุระจัดการในเรื่องต่างๆแล้วยังไม่พอ ยังทำให้วงศ์ตระกูลพลอยเสื่อมเสียไปด้วย ซ้ำยังถูกก่นด่าจากผู้คนอีก ด้วยความไม่พอใจในตนเอง ว่าตนเองได้เคยทำให้ผู้อื่นนั้นเดือดร้อน และก็ถูกผู้อื่นเกลียดชัง ซึ่งส่งผลให้คนในตระกูลของตนต้องรับกรรรมที่ตนเองได้เคยก่อเอาไว้ในอดีต ซึ่งคนในตระกุลไม่มีส่วนรู้เห็นในการกระทำของตนเองเลย แต่กลับต้องมารับกรรมแทนตนเองอีก ซึ่งคนแบบนี้นั้น ตายไปคงต้องตกนรกหมกไหม้อย่างแน่นอน
สุดท้ายนี้ เมื่อกล่าวถึงเรื่องของความตายนั้น "ไม่ว่าใครก็ต้องตายด้วยกันทั้งนั้น มันเป็นสัจธรรม" สุดแท้แต่ใครจะเลือกเดินไปในเส้นทางไหน
ผมขอให้ข้อคิดคุณ
ในเมื่อคุณรู้อย่างนี้แล้ว แล้วคุณจะเลือกที่จะตายในแบบไหนกัน?
ผมหวังว่าคุณคงจะเลือกเดินในเส้นทางที่ถูกนะครับ

ภิกษุที่เลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยเดรัจฉานวิชา ผลคือ ท่านจะไม่ได้บรรลุมรรคผลนิพพาน เพราะการเลี้ยงชีพของภิกษุคือการขอ และเขาให้ด้วยศรัทธา ภิกษุจึงควรนำเวลาไปศึกษาปริยัติหรือปฏิบัติธรรม ซึ่งคือการทำธุระในพระพุทธศาสนา (คันถธุระและวิปัสสนาธุระ) หากท่านละเลยไม่นำเวลาไปปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ท่านจะห่างจากมรรคผลนิพพาน คือเดินไปคนละทางกับกิจที่ควรทำเพื่อมรรคผลนิพพาน โทษของภิกษุผู้เลี้ยงชีพด้วยเดรัจฉานวิชาจึงมีแค่นี้

เดรัจฉานวิชาไม่ใช่อันตรายิกธรรมที่ขวางกั้นพระนิพพานนะ เพราะการขวางกั้นพระนิพพานหมายถึงชาตินี้นิพพานไม่ได้เลย มีเหตุขวางกั้น เช่น อนันตริยกรรม ผู้กระทำอนันตริยกรรม ไม่ว่าจะเพียงปฏิบัติเท่าไหร่ ก็บรรลุมรรคผลไม่ได้ เช่นเดียวกับพระเจ้าอชาติศัตรู แต่เดรัจฉานวิชาซึ่งภิกษุใช้เลี้ยงชีพ เพียงแค่ท่านเลิกเสียและหันมาปฏิบัติสติปัฏฐานท่านก็เข้าถึงพระนิพพานได้ ครูนัทจึงย้ำเสมอว่า ไม่ควรใช้คำว่า ขวางพระนิพพาน เดรัจฉานวิชาคือเป็นไปในทางขวาง เยี่ยงลำตัวสัตว์เดรัจฉาน ทางไปพระนิพานอยู่หัว ทางทำมาหากินอยู่หาง มันแค่เป็นคนละทางกัน

พระพุทธเจ้าไม่เคยติเตียนภิกษุที่เลี้ยงชีพด้วยเดรัจฉานวิชาว่าเป็นโมฆะบุรุษ ไม่ทรงปรับอาบัติในเรื่องนี้ อาบัติจะปรับไปในเรื่องรับเงินรับทองที่เกิดจากการเลี้ยงชีพ ดังนั้นในส่วนของเดรัจฉานวิชาจึงไม่มีในส่วนของพระวินัยอาบัติ

ถ้าเราไม่เข้าใจเรื่องนี้ เราจะรู้สึกเกลียดชังเกิดโทสะในใจ และออกมาด่าพระเหมือนที่เด็กและคนแก่คนเฒ่าอีกหลายคนทำ แนวคิดนี้ถูกปลูกฝังมาผิดๆ เนิ่นนานมาแล้วและยังคงสืบทอดต่อกันมา

ด่าพระที่ท่านไม่ได้อาบัติถึงปาราชิก เป็นบาปกรรม เป็นโทษทางธรรมและโทษตามกฎหมาย ถ้ากราดไปหมดจะกลายเป็นดูหมิ่นคณะสงฆ์

เราควรยึดหลักพระธรรมวินัย ไม่ใช่ยึดหลักความพอใจ ผิดถูกอย่างไรควรใช้ใจที่เป็นธรรมวิพากษ์วิจารณ์...

#ราหูอมจันทร์ส่องหล้า

#ผู้เฒ่าตาเดียวกับคนหน้าเหลี่ยม

#จากซาเล้งพ่วงข้างสู่หนทางพระนิพพาน