📚รีเบคก้า


ดีใจที่ห้องสมุดมี และดีใจที่ยืมมาอ่าน แม้นอรรถรสอาจจะได้ไม่เต็มที่เพราะเคยดูหนังที่ฮิตช์ค็อกสร้างมาก่อน ถึงอย่างนั้นก็ยังสัมผัสได้ถึงความเป็นสุดยอดของนิยายยอดเยี่ยมแห่งยุคเรื่องหนึ่ง ไม่สงสัยแล้วว่าเหตุใดจึงยังไม่ถูกลืม เพราะความดีงามของเรื่องนั้นสามารถข้ามผ่านกาลเวลามาใกล้ 90 ปีเต็มที

ขนาดพอรู้เรื่องคร่าวๆแม้นจำไม่ได้มากเพราะหนังดูไว้นานหลายปีแล้ว แต่เมื่อได้จับฉบับหนังสือก็ยังอดลุ้นระทึกตามไปกับตัวละครนำไม่ได้ ต้องสรรเสริญผู้เขียนคือ ดาฟเน ดู โมริเยร์ ที่ให้กำเนิดรีเบคก้าขึ้นมาอวดโฉมสู่สายตานักอ่านในบรรณพิภพ

หนังสือพิมพ์ในไทยครั้งแรกตั้งแต่ปี พ.ศ.2511 ฉบับที่อ่านนี้เป็นของ สนพ.สร้างสรรค์-วิชาการ เป็นพิมพ์ครั้งที่ 7 เมื่อปี พ.ศ.2538 หนา 387 หน้า มีช่วงระหว่างหน้าที่ 283-298 ทำเอาใจวูบ เพราะกำลังดำเนินเรื่องถึงช่วงจุดสูงสุดที่จะเฉลยปม เลขหน้าข้าม ทีแรกก็เศร้าว่าหน้าหายเยอะขนาดนี้คงจะพลาดอะไรสำคัญไปเยอะ พลิกตรวจดูจึงรู้ว่า เป็นความผิดพลาดของการเข้าเล่ม ที่ทำให้ต้องเปิดพลิกกลับอ่านแบบญี่ปุ่นจากขวามาซ้ายประมาณ 16 หน้า จึงกลับสู่การอ่านแบบปกติได้ น่าจะเป็นทั้งล็อตในการพิมพ์หรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ

สองประการที่ลดคุณค่าของนิยายเล่มนี้ในฉบับพิมพ์ของสร้างสรรค์คือ หนึ่ง ตัวอักษรที่เลือกใช้ได้ทรมานสายตาคนอ่านอย่างมากคือทั้งเล็กและบาง เมื่อบวกกับแถวยาวเหยียดที่เบียดกันเป็นพรืด นาน ๆ จึงจะพบย่อหน้าสักครั้ง จึงต้องใช้พลังสมาธิและความพยายามอย่างยิ่งกว่าจะอ่านจบ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะความดีงามในตัวของนิยายเองที่ทำให้อยากอ่านต่อ อาจยอมแพ้เสียก่อน และสอง กระดาษที่ใช้คุณภาพไม่ดีเลย ความหนาแน่นของเนื้อเยื่อกระดาษบางมาก

🔻

เนื้อเรื่องโดยย่อ

หญิงสาววัยสัก20ปี ที่เป็นผู้มีบุคลิกใสซื่อ มีความเป็นตัวของตัวเองอย่างบริสุทธิ์ตามธรรมชาตินางหนึ่ง พ่อแม่ตายไปตั้งแต่ยังเล็ก จึงจำต้องหาเลี้ยงตนเองมาแบบอัตคัด จนได้มาติดตามเป็นหญิงรับใช้ให้กับคุณนายอึ่งอ่างนางหนึ่ง(ขออภัย เธอมีชื่อแต่ลักษณะภายนอกที่ถูกบรรยายทำให้นึกไปถึงอึ่งจริง ๆ นะ) ซึ่งคุณนายคนนี้ก็มีนิสัยแย่ ชอบจิกใช้งานหญิงสาว และพูดจาเหยียบย่ำน้ำใจบ่อย อีกทั้งชอบทำตัวเจ๋อแจ้น เที่ยวปั้นหน้าไปคุยกับคนในแวดวงสังคม ไม่ใช่เพื่ออะไรมากไปกว่าตักตวงข่าวสารมาพูดนินทาต่อให้คนอื่นฟังด้วยความสนุกปากตามพื้นนิสัยเดิม ซึ่งสถานที่ที่ทำให้นางเอกและพระเอกได้พบกันครั้งแรกคือที่ โรงแรมแห่งหนึ่งในมอนติคาโล คุณนายอึ่งอ่างถือวิสาสะไปคุยด้วยกับหนุ่มใหญ่เจ้าของคฤหาสน์ มันเดอลีย์ ที่กำลังอยู่ในระหว่างท่องเที่ยวเพื่อลืมเลือนเรื่องอดีตเกี่ยวกับภรรยาสาวที่เสียชีวิตไปไม่นาน ในห้องอาหารชั้นล่างซึ่งนางเอกก็จำต้องอยู่ใกล้ชิดร่วมโต๊ะแม้นไม่อยาก เพราะอับอายแทนผู้ว่าจ้างของตน ด้วยเธอเป็นคนหน้าบางและมีสมบัติผู้ดีมากกว่าคุณนายอึ่งอ่าง ทั้งที่โดนกดและดูถูกว่าเป็นพวกชั้นล่าง

ก็การพบหน้าคราวนั้นเองคือจุดเริ่มต้นแห่งเรื่องราวชวนฝัน ที่ประจวบเหมาะว่าวันต่อมาเจ้านายเธอมีไข้ไม่สบาย หมอให้พักสักสองสัปดาห์ในห้อง จึงเป็นโอกาสให้นางเอกของเรื่องพอจะมีเวลาเป็นของตนเอง ได้ใช้ชีวิตอิสระในตอนลงมากินข้าวที่ห้องอาหารชั้นล่าง ซึ่งก็พอดีได้พบพระเอกเป็นครั้งที่สอง แม้จะเจียมตัวไม่กล้าไปทักหรือร่วมโต๊ะ แต่สุดท้ายเหตุการณ์ก็พาไปให้พระเอกคือมิสเตอร์ เดอวินเตอร์ ตะล่อมพูดจนเธอยอมมานั่งกินอาหารโต๊ะเดียวกับเขา และได้พูดคุยพอเป็นที่รู้เรื่องความเป็นมาของฝ่ายสาว และในโอกาสต่อมาจากวันนั้น กลายเป็นว่าช่วงเวลาที่คุณนายอึ่งอ่างนอนแซ่วบนเตียง ที่ก็ไม่ได้ป่วยอะไรมาก แต่อยากหาเหตุให้คนอื่นมาเยี่ยมจะได้ชวนคุยนินทาสารพัดกับเล่นไพ่นั้น เปิดโอกาสให้นางเอกได้สานความสัมพันธ์อันดีกับพระเอกที่ยังคงมีมาดสุขุม ลึกลับ ครุ่นคิดตลอดเวลา และไม่ค่อยพูดจาหรือเปิดเผยเรื่องราวของตน จนฝ่ายหญิงเริ่มมีความรู้สึกที่ดีกับฝ่ายชายอย่างมาก ถึงขั้นที่เรียกว่ารักแรก ทุกวันพระเอกจะพบกับนางเอกที่ห้องอาหาร กินด้วยกันแล้วพาไปนั่งรถแล่นกินลมชมวิวไปตามที่ต่างๆ

แต่แล้วเมื่ออาการของเจ้านายดีขึ้น วันหนึ่งก็สั่งนางเอกว่าให้รีบไปจองตั๋วรถไฟ เพราะลูกสาวของนางติดต่อมาว่าจะไปนิวยอร์ก และเจ้านายก็จะตามไปอยู่ด้วย แน่นอนว่าต้องเอานางเอกตามไปรับใช้ เมื่อทราบข่าวเธอถึงกับหัวใจสลาย เข่าอ่อน เหมือนความสุขที่เพิ่งปรากฏไม่นานในชีวิตกำลังจะสูญสลายไปตลอดกาล เธอพยายามจะลงไปพบเจอพระเอก แต่เขาไม่อยู่ไปทำธุระ ทำให้ในเธอรุ่มร้อนเป็นไฟ ในวันเดินทางที่ถูกใช้ให้ไปเปลี่ยนตั๋วเพื่อเลื่อนเที่ยวรถให้เร็วขึ้นจากช่วงสายเป็นช่วงเช้า เธอสิ้นหวังแล้ว แต่ไม่อาจตัดใจจากไปทั้งยังไม่ได้บอกลา จึงอาศัยช่วงที่เจ้านายสั่งให้มาติดต่อเปลี่ยนเที่ยวนั้น วิ่งหน้าตั้งไปเคาะห้องที่รู้ว่าพระเอกพักอยู่เพื่อจะบอกให้ทราบ และเมื่อพระเอกได้ฟัง จึงถามว่าทำไมเธอต้องปล่อยชีวิตให้เป็นไปตามแต่เจ้านายจะบงการ เธอบอกเพราะเธอต้องใช้เงิน และการทำงานรับใช้ทั้งที่ไม่อยากก็เพื่อแลกกับค่าจ้างน้อยนิด พระเอกยื่นข้อเสนอให้เลือก ว่าเธอจะไปกับคุณนายอึ่งอ่างหรือจะไปกับเขา เธอไม่เข้าใจ เขาบอกอีกครั้งให้ชัดว่าเธอจะเลือกไปกับเขาในฐานะมิสซิส เดอวินเตอร์หรือไม่

นั่นเอง คือการเดินทางครั้งใหม่ของนางเอก หลังเธอตกลงใจจะไปกับเขาเพราะความรัก ทั้งสองแต่งงานกันอย่างที่ไม่มีการสวมชุด เข้าโบสถ์หรือการเลี้ยงฉลอง เพราะเขาไม่ปรารถนา แล้วไปฮันนีมูนต่อที่อิตาลีอยู่หลายสัปดาห์ ก่อนที่ท้ายสุดจะตรงไปที่คฤหาสน์มันเดอลีย์อันแสนไกล งดงามตั้งตระหง่านอยู่ภายในวงล้อมของป่ารก ที่ซึ่งเธอต้องกลายจากนางสาวต็อกต๋อย ไร้ชื่อเสียง ไร้เงิน ไร้ศักดิ์ฐานะใดๆ ไปเป็นคุณนายภริยาคนใหม่ของเจ้าของคฤหาสน์หรูเก่าแก่ ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ด้วยตัวคนเดียวโดดเดี่ยว และต้องเผชิญหน้ากับการต้อนรับอันเย็นชา และน่ากลัวของหญิงสาวผู้เป็นต้นห้องคนเก่าของมิสซิส เดอวินเตอร์คนที่ตายไปแล้ว อันมีนามว่า รีเบคกา กับบริวารรับใช้ชายหญิงอีกหลายคนที่ล้วนแล้วแต่มีอะไรที่เหมือนจะให้ความรู้สึกที่ไม่น่าไว้ใจ หดหู่ เร้นลับ

ท่ามกลางความใหญ่โตกว้างขวางของห้องหับนับไม่ถ้วน ดอกไม้ป่านานาพรรณ อีกไม้ป่ายืนต้นรกชัฏ กับชายหาดและอ่าวที่เงียบเชียบ ดูเปลี่ยวเหงาวังเวง เสียงคลื่นทะเลที่ซัดเข้าหาฝั่ง กระทบโขดหิน ความดำมืดของบรรยากาศที่ทึบทึม ผู้คนที่จะเป็นมิตรก็ไม่ใช่ จะศัตรูก็ไม่เชิง กับเงาร่างของภรรยาสาวคนเก่าที่เพิ่งตายไปไม่นานของคนรักของเธอ ที่เหมือนยังมีชีวิตและปรากฏตัวไปทั่วทุกแห่ง

นางเอกที่ยังอายุน้อยมาก กับพระเอกในวัย42 จะฟันฝ่าอุปสรรคและนำพาชีวิตรักไปรอดหรือไม่ ในขณะที่มีพี่สาวของสามีและพี่เขย อีกทั้งผู้จัดการงานทั่วไปของสามี คล้ายจะอยู่ฝ่ายเดียวกับเธอ และเอาใจช่วยให้ชีวิตของคนทั้งคู่เดินหน้าต่อไปได้ แต่ทว่าปริศนาทั้งหลายเกี่ยวกับคุณนายคนเก่า คือรีเบคกา และอุปสรรคจากแม่บ้านที่แสดงตนชัดว่าชิงชังรังเกียจ และหาเรื่องคอยสร้างปัญหาให้ ล้วนเป็นปราการใหญ่ที่ทำให้ผู้อ่านต้องลุ้นเอาใจช่วยเธอไปอย่างตื่นเต้น

🔶️

เชื่อว่าคนที่ไม่เคยรู้เรื่องราว ไม่เคยดูหนังมาก่อน จะได้รับอรรถรสความสนุกเต็มที่มากสุด ส่วนผู้เคยดูหนังแล้วก็ยังคงจะได้รับความสนุกได้ ในแง่ของการได้ทบทวนเก็บเกี่ยวรายละเอียดอีกครั้ง หากใครที่มีไว้ในกองดองแต่ยังไม่ได้อ่าน น่าเสียดายอย่างมาก

ผู้แต่งมีอัจฉริยภาพในการเขียนบรรยายฉากอย่างแท้จริง ขอชื่นชมและสรรเสริญ โดนเฉพาะฉากที่พูดถึงนกชนิดต่าง ๆ พรรณไม้หลากหลายชนิดที่ขึ้นและปลูกไว้รายรอบคฤหาสน์ รายละเอียดของชนิดอาหาร เครื่องประกอบ เฟอร์นิเจอร์ของตกแต่ง คือมีความรอบรู้อย่างลึกจริง ทำให้คนอ่านเห็นภาพตามชัดเจน ยิ่งใครที่รู้จักอาหารประเภทต่าง ๆ เหล่านั้น รู้จักดอกไม้มากมายหลายชนิดที่กล่าวถึง คงจะยิ่งดำดิ่งเห็นภาพชัดราวกับเห็นลอยอยู่ตรงหน้า

การใช้รูปแบบของอุปมาโวหารเชิงเปรียบเทียบช่างเป็นภาษาที่งดงาม แม้จะโบราณแต่เข้ากันมากกับยุคสมัยและบรรยากาศตามท้องเรื่อง ยิ่งบวกกับโครงเรื่องและแก่นที่แน่นเปรี๊ยะ อีกทั้งวิธีการเล่าอันน่าทึ่ง ซึ่งไม่ใช่ใครที่เป็นนักเขียนโดยทั่วไปก็สามารถทำได้ แน่นอนว่านักเขียนทุกคนล้วนปรารถนาให้ตนสามารถสร้างสรรค์งานเขียนดีเยี่ยมชนิดเป็นมาสเตอร์พีซของตนเองได้สักเล่มในชั่วชีวิตที่ผลิตงาน แต่มีไม่กี่คนเท่านั้นที่ทำสำเร็จ และผมเชื่อว่า ดาฟเน ดู โมริเยร์ คือหนึ่งในนั้นได้อย่างเต็มภาคภูมิ ฉบับแปลไทยนี้ทำได้ดีทีเดียว แม้จะพบว่ามีบางคำออกจะแปลก ๆ ในความรู้สึกอยู่บ้าง เช่นใช้คำว่า กระท้อน ในความหมายที่สื่อถึงการ สะท้อน และอีก 2-3 คำ แต่พอเข้าใจได้ ไม่แน่ว่าในยุคสมัยที่ผู้แปลแปลไว้ คำไทยบางคำในเวลานั้นอาจใช้และสะกดต่างไปจากปัจจุบัน ซึ่งก็ได้แต่คาดเดาเพราะผมไม่มีความรู้มากพอในด้านนี้

เรื่องนี้ทำให้เข้าใจถึงข้อด้อยที่น่ากำจัดหรือปรับปรุงแก้ไขให้ไม่มีอยู่ในอุปนิสัยของใครคนไหนก็ตามคือ "การคิดเองเออเอง" ซึ่งจะพบเห็นได้เยอะมากในตัวตนของนางเอก แทบจะตลอดทั้งเรื่อง ซึ่งเป็นจุดตายที่มีส่วนจะทำให้ชีวิตรักของนางอาจต้องถึงกาลอับปางอย่างน่าหวดเสียว และผู้หญิงส่วนใหญ่ก็มักจะเป็นกันด้วยสิ ความคิดระแวง คิดเป็นตุเป็นตะ คิดหมกมุ่นเพ้อฝันไปล่วงหน้าและมักเป็นไปในทางร้ายนั้น ได้แสดงให้เห็นอิทธิพลของมันชัดเจนยิ่งในเรื่อง ว่าส่งผลกระทบให้เกิดปัญหาตามมาอย่างไม่น่าเชื่อ สิ่งนี้จะเป็นประโยชน์อย่างมากหากผู้อ่านจะนำมาสำรวจตรวจตรากับการดำเนินชีวิตตนเอง ที่จะไม่ให้มี "อิตถีภาวะ"มากเกินไปแม้ในเพศชายก็ตาม

มีบ้างทีอ่านแล้วอาจจะรู้สึก "ลำไย" ในอุปนิสัยของนางเอก ที่เธอจะอะไรกันนักหนานะกับแทบทุกเรื่อง แต่ก็ดีที่ผู้เขียนได้สร้างเหตุแล้วให้ตัวละครของตน ได้รู้จักเรียนรู้จากความผิดพลาดของตนเองแล้วพัฒนาเติบโตขึ้นในช่วงหลัง ที่ไม่อ่อนวัย ใจใสไร้เดียงสาดังเช่นตอนต้นเรื่อง

เป็นความชาญฉลาดในการวางผังอย่างดี ที่ให้เหตุการณ์แต่ละเหตุการณ์ค่อยๆเปิดเผยให้ตัวนางเอกและคนอ่านได้ค่อยๆ รู้เรื่องเกี่ยวกับรีเบคกาเพิ่มขึ้นทีละน้อย ๆ เต็มไปด้วยความหวาดระแวง แคลงใจ จนนำไปสู่ความน่าตื่นตะลึงในช่วงที่เฉลยความจริงให้นางเอกและผู้อ่านทราบไปพร้อมกัน ต่อจากนั้นอีกร้อยกว่าหน้า ก็เป็นช่วงที่ไม่ได้มีแผ่วลงเลยแม้แต่น้อย มีแต่เร่งเร้า เขย่าขวัญ สั่นประสาท ให้ต้องตามลุ้นระทึกเอาใจช่วยให้พระนางผ่านพ้นเรื่องร้ายแรงไปได้ด้วยดีเถิด แต่ละหน้า แต่ละบทสนทนาล้วนแต่พาเราให้ตื่นตัว ตื่นเต้นไปกับอุปสรรคต่อเนื่องที่ดาหน้าเข้าใส่ทั้งสองอย่างต่อเนื่อง ราวคลื่นทะเลที่ซัดหาฝั่งลูกแล้วลูกเล่า เหมือนโดนคลื่นพาลอยขึ้นไปจนสูงแล้วบัดดลก็จับโยนลงมาสู่เบื้องต่ำ ก่อนจะถูกม้วนลอยขึ้นไปที่สูงใหม่

ที่ชอบมากที่สุดคือวิธีที่ผู้เขียนเลือกใช้ในการหาทางพาให้พระนางดิ้นรนไปตามทางที่ถูกตัวร้ายนำไป ไม่อาจเป็นตัวของตัวเอง ไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่า จำนนต่อสิ่งที่ปรากฏและจู่โจม แต่แล้วก็พาให้ตัวละครและเรื่องราวทั้งหมดดำเนินไปสู่จุดอันคลี่คลายอย่างชนิดที่ต้องร้องในใจว่า คิดได้ยังไง ไม่มีจุดตำหนิได้เลย เพราะไม่ใช่ตอนจบที่เหมือนไม่รู้จะจัดการกับปมที่สร้างมาอย่างไรแล้วก็ใส่วิธีจัดการเข้ามาแบบไม่สนใจอะไร แต่ทุกอย่างคือถูกวางมาแล้วแต่แรก อย่างมีระเบียบ และเงียบเชียบ บอกใบ้ไว้แต่ไม่กระโตกกระตาก มีความลุ่มลึก ที่ถ้าหากใครมีเวลามากพอ ควรอ่านอย่างช้า ๆ เพื่อเก็บละเอียดทุกประโยคแล้วจะได้พบกับความไม่ธรรมดาของนิยานเรื่องนี้ที่น่าอึ้ง ชวนหลงใหลตั้งแต่เปิดเรื่องมาด้วยท่อนอมตะที่ว่า

"เมื่อคืนนี้ดิฉันฝันว่า ได้ไปที่คฤหาสน์มันเดอลีย์อีกครั้งหนึ่ง"

สุดท้ายคือ การที่ตลอดทั้งเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ เรากลับไม่ได้รู้เลยว่าผู้เล่าเรื่องคือ ดิฉันนั้น แท้จริงชื่อเรียงเสียงไรกันแน่ เรารู้จักกับรีเบคกา ราวกับมีชีวิตทั้งที่ตายไปแล้ว กลับกันนางเอกหรือ ดิฉัน ที่ใกล้ชิดกับคนอ่านมากสุดราวกับคือตัวเราเองที่ยังไม่ตายนั้น เหมือนใกล้แต่ก็ไกล คือเป็นใครก็ได้ไม่ว่าผู้อ่านคือชายหรือหญิง เมื่อได้อ่านเรื่องนี้แล้วอดไม่ได้จะนำตนเองไปสวมเป็น ดิฉัน ไม่มากก็น้อย

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ป.ล. (คนที่ยังไม่เคยอ่านหรือดูหนังมาเลย ควรข้าม)

เรื่องนี้มีฉบับฝาแฝด ที่ได้รับแรงบันดาลใจ จนนักเขียนนิยายไทยท่านหนึ่ง นำโครงเรื่องมาดัดแปลง กลายเป็นนิยายแปลงชื่อ คุณหญิงสีวิกา ที่ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. 2534 สนพ.หมึกจีน เคยได้รับการนำไปสร้างเป็นละครช่อง 7 นำแสดงโดยคุณแอน อังคณา ทิมดี รับบทคุณหญิงสีวิกา และคุณจอห์นนี่ แอนโฟเน่ รับบทสามี ส่วนภรรยาสาวคนใหม่รับบทโดย คุณลูกศร ธนาภรณ์ รัตนเสน ผมยังได้รับชมเมื่อครั้งเรียนช่วงมัธยมปลายพอจำได้ ตอนนั้นก็สนุกนะ เพราะอยากทราบความจริงที่อยู่เบื้องหลัง ต้องตามอ่านจากไทยรัฐทุกวัน ซึ่งในเรื่องตัวคุณหญิงสีวิกามีอาการของคนที่ศัพท์เฉพาะใช้คำว่า "ฮิสทีเรีย" สมัยนั้นถึงกับมีดราม่ากันใหญ่โตว่าเรื่องนี้ไม่ใช่นิยายที่ควรนำมาทำเป็นละครฉายทางทีวีช่วงหลังข่าวภาคค่ำจบ ยุคนั้นละครมีประมาณชั่วโมงเดียว เริ่มสักสามทุ่มไปจบสี่ทุ่ม สุดท้ายกระแสต่อต้านเยอะจนไม่แน่ใจว่าถูกตัดทอนให้ตอนสั้นลงแล้วรีบตัดจบเอาดื้อ ๆ หรือไม่ จำไม่ค่อยได้แล้ว

#thaitimes
#รีเบคกา
#นิยายแปล
#นิยาย
#ลึกลับ
#ความวิปริตทางเพศ
#มอนติคาโล
#ท่องเที่ยว
#บ้านริมหาด
#คฤหาสน์
#หนังสือดี
#หนังสือน่าอ่าน
#วรรณกรรมคลาสสิก

“สุริยะ”ถกร่วมคณะกรรมการกองทุนเงินช่วยเหลือผู้ประสบสาธารณภัย เร่งเยียวยาครอบครัวผู้เสียชีวิต-บาดเจ็บ กรณีเสียชีวิตรับชดเชยกองทุนฯ-ประกันภัยรถ รายละ 2.4 ล้าน สั่งวางมาตรการป้องกันเกิดซ้ำ เรียกรถบัสใช้ CNG ตรวจสภาพซ้ำทุกคัน
อ่านต่อ..https://news1live.com/detail/9670000093001

#News1feed #News1 #Sondhitalk #คุยทุกเรื่องกับสนธิ #Thaitimes

01-10-67/01 : หมี CNN / "สัปยุทธ์ทะลุฟ้า" พลิกตำราไม่ทัน! กลยุทธเหนือเมฆ บีบจนเหี้ยนายใหญ่ต้องออกตัว! อย่าลืมน่ะ อีไก่งวง จีน โสมแดง คิวบา แอฟริกาใต้ ยังไม่ออกโรง? ตัวละครลับยังมีมาไม่สิ้นสุด อสรพิษ NATO ไส้ศึก หนอนบ่อนไส้ ยังไม่เปิดตัว ทุกอย่างรอ "คบไฟ โอลิมปัส" มาถึงก่อน ใครก้าวพลาด จะถูกรุมประณาม แล้วถูกโดดเดี่ยวจากโลกตลอดกาล ขั้วใหม่ไม่เร่งรีบ เพราะเป็นฝ่ายนำไปไกลโขอยู่ ส่วนเหี้ยไม่มีอะไรจะเสีย เพราะเสียหมาไปไม่รู้กี่ครั้งแล้ว เวลาเห็นข่าวสารรอบโลก ให้จำเอาไว้ว่า สคริปต์มาจากที่เดียวกันทั้งหมด นั่นคือ "REUTER" ซึ่งออกจากเตา เขียนบทโดยวอชิงตัน ดังนั้น เคยเชื่อตรงกันข้ามในสิ่งที่เห็นได้ยิน นั่นคือ "บรรลุธรรม" แล้วจ๊ะ ไม่ต้องแปลเยอะ อะไรที่เหี้ยทำ แอบอ้าง แล้วฝ่ายตรงกันข้ามออกมายอมรับ นั่นให้จำเอาไว้ว่า "ผิดปกติ" ยามศึก ไม่มีใครเล่นหน้าเดียวดอกน่ะ แผนซ้อนแผนมีมาเป็น 1000 ปี ไม่ใช่เรื่องใหม่ โลกยุคใหม่ตามโซเชี่ยล มันปั่นหัวคนง่ายดาย แค่ใช้สติ ลองคิดเองว่า หากอียิวมันฆ่าได้จริง ผู้นำทั่วโลกที่เป็นศัตรูมันมาเป็น 100 ปี คงตายห่ากันหมดโลกแล้ว เรื่องมาแดงตอน ปีเดียว ชิงกันตายห่า 3-4 คน พร้อมกัน ถามจริง "มันง่ายดายขนาดนั้นเชียวเหรอ?" มรึงคิดว่าอิหร่าน อิรัก ซีเรีย เลบานอน ปาเลสไตน์ เยเมน ที่ไล่ขย่มเหี้ยยิวทุกวันนี้ มันจะไม่รู้ว่าอียิวมีของอะไรบ้าง? อาวุธเหี้ยมะกันเต็มคลังแสง เค้าอ่านมันออกหมดนานแล้ว ว่ามรึงจะใช้อะไร ทำยังไง? ไอ้ที่คุยระเบิดบังเกอร์ห่าเหวเนี่ย มันไม่ใช่เรื่องใหม่ มรึงใช้มาตั้งแต่สงครามอัฟกานิสถานแล้ว สื่อยิวตีข่าวปั่นควาย เพราะควายไม่รู้ว่า ใต้ดินของโลกอาหรับ มันลึกมากกว่านั้นเยอะ หาไม่แล้ว พวกมรึงคงฆ่าฮามาสตายห่าหมดไปนานแล้ว ยิงเป็น 100 ลูก ยังเข้าไม่ถึงเลย เพราะมันลึก และซับซ้อนกว่านั้นเยอะ ไม่มีใครชี้ตำแหน่งได้ถูกต้องแม่นยำ กว่าจะยิงถึง มรึงก็ถูกสกัดก่อนแล้ว ทั้งหมดคือแผนตบตา ก็เหมือนไรซี ขึ้นฮอ 2 ครั้งติดไงล่ะ โปรดสังเกตุ การตายของผู้นำ ล้วนเกิดจากภายในแผ่นดินตัวเองทั้งสิ้น หรือชาติพันธมิตร นั่นแปลว่า มันจัดฉากง่ายไงล่ะ? ก็เหมือนผีพริโกซินจะตายห่าที่ไหนก็ได้ แต่ต้องมาตายเฉพาะในแผ่นดินรัสเซียเท่านั้น? มรึงโดนต้มเปื่อยไม่รู้เท่าไหร่แล้ว ความจำสั้นกันจัง เหมือนตอนรถถัง WAGNER ก่อกบฎ สื่อตีกันมันส์หยด แล้วเสียหมาทุกเจ้าไงล่ะ? WAGNER ไปโผล่เบลารุสเฉย แผนการมันมี ไม่มีอะไรง่ายดายขนาดนั้นดอก ไม่งั้น อิหร่านเชือดอียิวเหี้ยตายห่าไปนานแล้ว ไอ้ที่รอ คือรอทั้งโลกลงแขก? ชนะแบบไหนกันล่ะ ถึงเรียกว่าเบ็ดเสร็จเด็ดขาดจริง! ไม่มีฟื้น! อัพเดท สถานการณ์ล่าสุด ทั้ง 2 ฝ่าย ประเมินกำลังกันพอหอมปากหอมคอกันแล้ว ชาวยิวอพยพหนีตายออกจากตอนเหนือหมดแล้ว นั่นคือสัญญานสงครามเต็มรูปแบบ ขณะที่ตอนกลาง ทั้งเทลอาวีฟ ไฮฟา เยรูซาเล็ม ถูกนวดรายวัน อ่อนยวบไปเยอะ สนามบินพัง คลังแสงระเบิด ตึกบัญชาการอีมดสัดหาย ทำไมฮามาส จะไม่รู้ ว่าอียิวเหี้ย มันสร้างบังเกอร์ หลุมหลบภัยใต้ดินไว้ที่ไหน? ใครชำนาญเป็นขอมดำดินมากกว่ากันล่ะ? ใครขุดใต้ดินให้อียิว ก็เชลยชาวปาเลสไตน์ทั้งนั้น เค้ามีนกรู้ สายลับสอดไส้คาราเมลทั้ง 2 ฝั่ง รู้ไส้ รู้พุงกันดี การจะฆ่าผู้นำอีกฝั่ง มันไม่ง่ายดายดอก การตายของคาเมเนอีในเบื้องหน้า มรึงดูเอาไว้เลย เพื่อส่งไม้ต่อให้ลูกชายคนโตชัดเจน แถวบ้านเรียก "วางมือ" แล้วจะเป็นการประกาศสงครามใหญ่ทันที ทุกอย่างมันมีแผนการรองรับทั้งหมด ไม่ใช่เดินมั่วซั่ว ผู้นำทุกคนที่แกล้งตายไป คือเดินออกจากเกมส์นี้ เพื่อไปอยู่เบื้องหลัง ชงต่อให้มือสังหารตัวจริงเข้ามาทำหน้าที่ เหตุผลคือ 1.กระแสล้างแค้น 2.ชี้ให้โลกเห็นเต็ม 2 ตา ใครคือก่อการร้ายโลกตัวจริง 3.สร้างความสามัคคีเป็นหมู่คณะในชาติมุสลิม 4.โยกย้ายเปลี่ยนฐานกำลังใหม่ แผนสับขาหลอก เพื่อเบี่ยงเบนประเด็นที่ใหญ่กว่า สำคัญกว่า ทำให้ศัตรูสับสน 5.หลักฐานเช็คบิลอียิว ทั้งในเวทีโลก และทั้งทวีป ส่งศาลโลกฟันซ้ำ ข้ามวิกแป๊บ : ชั่วแค่ไหน เหี้ยแค่ไหน ขายชาติแค่ไหน ใหญ่คับฟ้าแค่ไหน ก็หนีไม่พ้นบ่วงกรรม อีทนง จ่อเดินเข้าคุก คดีจำปีหอมหวานแดร๊กอร่อย เวลาเหี้ยมันทำเหี้ย มันสาแก่ใจ มันผยอง มันกร่างสุดติ่ง มรึงทุกข์ทรมานเหลือเกิน มรึงเจ็บช้ำน้ำใจเหลือหลาย แล้วเวลาพวกมันเดินเข้าคุก ในบั้นปลายชีวิตเนี่ย มรึงรู้มั้ยว่า "ทุกข์ยิ่งกว่า" ถั่วดำรอรับ ส้นตรีนรอเรียก หมาที่ไม่มีใครแล? แค่ระดับขี้ข้า ชดใช้กรรมไป ส่วนระดับนายใหญ่หนีอยู่แล้ว ยอมจ่ายหนักซื้อเวลาต่อชีวิต แต่สุดท้ายก็ต้องไปตายห่านอกแผ่นดินพ่อกู เพราะไม่ต้องมาเป็นเสนียดแผ่นดินไปตลอดกาลทั้งวงศ์ตระกูลอัปรีย์จัญไร เวลาเหี้ยมันทุกข์ มันกินไม่ได้ นอนไม่หลับ หวาดระแวงตลอดเวลา มันคงไม่มาบอกมรึงดอก? คนที่ยังหลงกับภาพมายา ไม่หลุดพ้นซักทีคือมีกรรม "เพราะดวงตายังไม่เห็นธรรม" จำเอาไว้ว่า คนลงโทษ ไม่ใช่มรึงหรือกู แต่เป็นสวรรค์ ไม่ว่าจะทางกฎหมาย ศาล หรือฟ้าดินลงโทษ เป็นมะเร็ง เอดส์ ตายห่า ก็เป็นวิถีแห่งสวรรค์เค้า บุญย่อมมี สะสมมาช้านาน เอามาเททิ้งชาตินี้ ชาติเดียว เพราะขาดสติ สนองตัณหาจนลืมตัว สรุปคือ "ไอ้พวกเหี้ยมันไม่คู่ควรให้มรึงกับกูต้องมานั่งทุกข์ใจแทนมันดอกน่ะ" แสงทำงานดีกว่าคน ปล่อยแสงดำเนินต่อไป ทุกอย่างมีกรอบเวลา กูเคยบอกไปแล้ว!

ปล.ไม่สังเกตุบ้างเหรอ? ช่วงนี้ รัสเซีย จีน นิ่งสงบ สยบความเคลื่อนไหว รู้มั้ยว่า รัสเซียเขมือบแผ่นดินอียูเครนไปเท่าไหร่แล้ว กินรวบแบบไร้เสียง ไม่เป็นข่าว เพราะมันทะลวงง่าย ไม่มีใครต้าน หนีตายกันหมดแล้ว! ส่วนจีน นิ่งเป็น วางหมากล้อมเหี้ยไว้หมดทั้งแปซิฟิค เอเซียใต้ มรึงเข้ามารัศมี 3000 กม. ได้แดร๊กตงเฟิง FOR U แน่ ดีออก? อีปินส์ หายเข้ากลีบเมฆเฉย หลังรัสเซีย จีน อิหร่าน ซ้อมรบร่วมกันครั้งใหญ่ ตบขี้ข้าหางแถวเผ่นหางจุกตูด แค่เศษเสี้ยว อย่าริเสนอหน้ามาท้ากู อาเซียนไม่ยุ่ง ใครล้ำเส้นรับผิดชอบกันเอง? ทุกวันนี้ มีแต่โลกตอแหล เช้ามา เย็นมา อียิวถล่มอย่างงั้น อีเหี้ยมะกันสั่งลุยอย่างงี้ แต่โลกความเป็นจริง ข้อเท็จจริง สิ่งที่เกิดขึ้นจริง คืออิสราเอลแตกแล้ว ชาวยิวกว่า 2 ล้านล่าสุด อพยพหนีตายหมดแล้ว เทลอาวีฟ ไฮฟา เยรูซาเล็ม กลายเป็นสนามซ้อมยิงเป้าเช้าเย็น ไซเรนดังจนแบตหมด ดังยาวทั้งคืน ไม่มีดอกที่สื่อขี้ข้ายิวมันจะมาบอกเรื่องพวกนี้ ว่า "นายกู กำลังจะตายคาตรีน" ดีแต่ยิงข่าวปล่อย หลอกควายไปวันวัน ใครเชื่อ เขาก็งอกขึ้นมา ก็เท่านั้นเอง? เคยบอกแล้วว่า สิ่งที่ตอแหลไม่ได้ คือให้ดูผลลัพธ์ ใครบุกใครอยู่ ใครเอาใครอยู่ ใครได้เปรียบกลศึกสงคราม ใครที่นำโลกอยู่เวลานี้? เมื่อโลกไม่มีดอลล่าร์ ยูโร เงินเยน อีก มรึงจะเดินต่อไปยังไง? ทุกอย่างขั้วใหม่เค้าวางแผนระยะยาวต่อไว้นานแล้ว ช่วงนี้ มันคือการตัดสินใจครั้งสำคัญ "ขั้วใหม่" พร้อมจะเด็ดหัวเหี้ยให้เด็ดขาดแล้วรึยัง? ไม่ใช่อยู่ที่อียิว เพราะเป็นฝ่ายตั้งรับ รอโดน หากจะแช่สงครามลากยาวปาหี่ไปจนถึงปีหน้า กูบอกได้เลย ตะวันตกไม่ต้องทำมาหาแดร๊กแล้ว เพราะเครื่องบิน เดินเรือขนส่ง โลจิสติคโลก ถูกปิดเส้นทางลำเลียงสิ้นเพราะสงครามเป็นเหตุ กระทบทั้งโลก แต่เอเซียเฟื่องฟู เพราะมีทุกอย่าง พึ่งพาตัวเองได้ ทั้งโลกจึงต้องแห่มาขอร่วมเอเซียไงล่ะ ภาพใหญ่ที่จะเกิดจะมาทรงนี้ แนวทางการรบจะเริ่มเปลี่ยน ผู้คนเบื่อหน่าย ทหารตายฟรี ครอบครัวเดือดร้อน ทั้งโลกต่อต้านสงคราม ทั้งโลกต่อต้าน NATO ทั้งโลกไม่เอาอียิวสลัดหมา พ่วงอเมริกา อังกฤษ ขี้ข้าชิ่งหนีหายวับ 7 ตค. ผบตร.คนใหม่ ตามกฎหมายใหม่ นายกฯ เลือกจริงแต่แต่งตั้งไม่ได้ ต้องผ่านกตร.เท่านั้น พลิกโผ บิ๊กต่ายล้างไพ่ ม้ามืดเทวดาชั้น 14 แห้วแดร๊ก แสงเริ่มเห็นชัด ล้างบางต้องมา ล้างเหี้ยต้องมี ตำหนวนเสียหมามาเป็นชาติแล้ว ถึงมือใหม่ ยุคใหม่ หัวต้องดีก่อน หางถึงจะกระดิกตาม จับตาดู การกระทำดีกว่าคำพูด! กระบวนการยุติธรรมต้นทางก็คือมรึงเนี่ยแหละ มีเหรอ ที่เบื้องบนจะไม่รู้ติ้นลึกหนาบาง ทุกอย่างเป็นไปตามมติสวรรค์ บทกลียุคมันเป็นภาคบังคับ กลียุคไม่มา โลกก็จะไม่มีวันเปลี่ยนได้ ทุกอย่างคือ "ภาพมายา"

หมี CNN(อย่าต๊กกะใจ สิ่งใหม่กำลังจะเข้ามา การล้างบางสิ่งชั่วร้ายย่อมใช้เวลา เมื่อแสงทำงาน มันจะไปไวมาไวเสมอ ทุกเรื่องราวที่มรึงเจ็บช้ำน้ำใจ จะถูกปลดปล่อย ยามเมื่อแสงสีทองผ่องอำไพสาดส่องถึง พวกสัดนรกจะลงขุมนรกตามพ่อของมันไปอย่างรวดเร็ว มรึงเริ่มเห็นเด่นชัดมากขึ้นทุกวันนี้ ไม่มีอะไรได้ดั่งใจ คนชั่วมันก็มีวิถีของมัน วิถีสวรรค์ก็มีหนทางของเค้าเช่นกัน ต่างฝ่ายต่างทำหน้าที่ของตน บทละครพลิกได้ตลอดเวลา เพราะมันคือวิบากกรรมที่ทั้งโลกต้องชดใช้ กับการเพิกเฉยที่ผ่านมานับ 100 ปี จงดูอย่างใจสงบ เพราะไม่ว่าเรื่องมันจะหนักหนาซักแค่ไหน สุดท้าย "แล้วมันก็ผ่านไป" ดั่งชีวิตมรึงที่มีขึ้น มีลง นั่นแหละ ชั่ว 7 ที ดี 7 หน จำเอาไว้เพ่น้อง)
01 ตุลาคม 67
12.28 น. https://linevoom.line.me/post/1172777976310793878

------------------------------------------------------------------------—
เข้าถ้ำ RONIN คลิกที่ LINK ตามนี้ :
https://liff.line.me/1645278921-kWRPP32q/?accountId=hfs0310u

**เพจหลักของหมี CNN คือ**
https://www.minds.com/mheecnn2/

เพจ VK ของรัสเซีย พิมคำว่า Frank Mheecnn
www.vk.com/id448335733

**เพจหมี CNN ใน Twitter ตัวใหม่ล่าสุด!**
https://twitter.com/CnnMhee

**เพจหมี CNN ใน FB ห้องปิด ตัวใหม่ล่าสุด!**
https://www.facebook.com/chatchai.sathitsit.77

🔥🔥ตลาดหุ้นเอเชียผันผวนในวันจันทร์
เนื่องจากความขัดแย้งในตะวันออกกลาง
ขัดขวางมาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจเพิ่มเติมในจีน

🚩ขณะที่ดัชนี Nikkei ร่วงลง 4.1% เนื่องด้วยมีความกังวลว่า
นายกรัฐมนตรี คนใหม่ของญี่ปุ่น จะสนับสนุน
ให้ปรับอัตราดอกเบี้ยให้เป็นปกติ

ที่มา : Reuters

#หุ้นติดดอย #การลงทุน #ตลาดหุ้นเอเชีย #thaitimes

22-09-67/01 : หมี CNN / "ตีแสกหน้า" EP.9

01. มติ UN ท่วมท้น สั่งอียิวคืนแผ่นดิน พร้อมชดใช้หนัก คิดว่ามันจะฟังมุย?
02. อีทรัมปป์คลั่งสั่งล้างบาง DEEP STATE โดนเก็บชัวร์ แต่งานนี้ อาจพลิก
03. หมดสภาพ อียิวยอมรับสกัดไฮเปอร์โซนิคไม่ได้เลย รอรับเละท่าเดียว!
04. อีกลมาแค่หมากหลอก ชี้แผนอีตาเพนปฎิวัติ ดึงสงครามกลางเมืองเข้า
05. อีเสี้ยนยาหาทางรอด! ถีบส่งตะวันตก แอบดอดคุยรัสเซีย หวังรอดตาย
06. อีเรืองไกรแค่ตัวเปิด ละครปาหี่ มาเพื่อชงให้ทหารตบ อีแดงรอดยาก!
07. ทหารนาโต้ตายห่าเกลี้ยง ปูตินสั่งเพิ่มโดรน 1.4 ล้าน หวังปูพรมทั่วยุโรป
08. อิหร่านโชว์ โดรนบินไกล 4000 กม. ส่งสัญญานถึงวอชิงตัน มรึงไม่รอด!
09. เหี้ยชง สั่งขี้ข้าอีสวิงกิ้ง ปิดสถานฑูตในขะแมร์ โอนใช้ไทยแทน เสี้ยมดิ
10. อยากได้ 10000 กันจังน่ะมรึง คุกเป็นของผู้เซ็นต์ บาปเป็นของผู้รับ สัส!
11. อั๊ยยะ! เรตติ้งระดับจักรวาล บัตร VIP จาก F1 ถึงหมูเด้ง ไทย SOFT สุด
12. ตกผลึกกันได้แล้ว นโยบายไม่มีจริง ทุกอย่างทำตามใบสั่ง ทำลายไทย
13. ส้มเน่า กบฎพม่า CIA ล้มเจ้า แยกดินแดน แตกอาเซียน คือเรื่องเดียวกัน
14. PROPAGANDA เสี้ยมอาเซียนกลัวจีน เหมือนที่เสี้ยมยุโรปกลัวรัสเซีย
15. ยิวหมดท่า ฝูงบินถูกสอยเละเทะ บุกเวสต์แบงค์ปิดสถานีอัลจาซีร่า หมา
16. รถถังนาโต้หายวับ 2 ใน 3 ดอนบาส FREE ชัวร์ รัสเซียไล่ฆ่าเพิ่ม สะสม
17. ยื้อแล้วชนะขาด ยื้อแล้ว WWIII ไม่มา ยื้อแล้ว ได้แผ่นดินเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
18. สึนามิสูง 200 เมตร ถล่มกรีนแลนด์ 9 วันติด หน้าฉากอ้างโลกร้อน จริงดิ
19. อีสก็อต ไอร์เหนือ รู้ทัน อังกฤษหนี้ท้วมหัวแล้ว ทะลุ 100% GDP ชิ่งสิจ๊ะ
20. หัวเว่ย MATE XT ฆ่าอีไอโฟนตายห่า เปิดนวตกรรมใหม่ ล้ำนอกโลก!

หมายเหตุ : หยุดสงคราม ด้วย สงคราม หากเคยได้ยิน และเข้าใจถ่องแท้ เหตุผลเดียวคือ ฝ่ายนึงต้องการฆ่าล้างบางโลก อีกฝ่ายคือรักษาความเป็นอยู่ของโลก มรึงหยุด เค้าไม่หยุด แล้วใครฉิบหาย? โลกด้วยด้วยตรีนเรา เคยได้ยินมุย? ประเด็นมันไม่ใช่ปลายเหตุที่ว่าสงครามมันเลวร้าย แต่จุดเริ่มต้น ต้นตอต่างหาก ที่ทำให้มันไปสู่สงคราม ไม่เข้าใจแก่นแท้ของการเปลี่ยนแปลง ก็จะไม่มีวันเข้าใจความเป็นไปของจักรวาล ตัวมรึงไม่ใช่คนกำหนด ผู้กำหนด เค้าวางมาเป็น 1000 ปีแล้ว แค่ถึงเวลา และบทบาทที่ต้องเดินไปให้สุดทาง เพื่อให้ผลลัพธ์เป็นไปตามผู้กำหนด หรือวิถีจักรวาล โลกเป็นแค่เศษเสี้ยวของจักรวาล ใยต้องกังวลอะไรให้เยอะ คนดูแลมันมี?

หมี CNN(ศรีธนญชัยฯ การละคร ปาหี่ไม่เว้นวัน อะไรที่บัดซบ ฝ่ายเหี้ยทำหมด เพื่อสิ่งเดียวที่นายใหญ่มันต้องการ คือบั่นทอนความมั่นคงชาติ นโยบายห่าเหวมันไม่มีดอก ทำอะไรก็ได้ ที่จะทำให้ไทยอ่อนแอลงแล้วเหี้ยจะได้เข้ามาเขมือบ ดูภาพใหญ่ก็รู้ ทหารเค้าพร้อมนานแล้ว ถึงเวลาเปิด ก็ต้องเปิด ไม่มีเกรงใจหน้าอินทร์ หน้าพรหมไหนอีกต่อไป ไม่สู้ก็ยกแผ่นดินให้เหี้ยไปเหอะ เค้ามีวิธีการของเค้าพร้อม แค่ดูให้สบายใจ และเชียร์ก็พอ! เรื่องบางเรื่อง มันเกินอำนาจที่มรึงจะทำได้ เบื้องบนไม่ได้อยู่เฉย แค่รอสุกงอม)
22 กันยายน 67
16.15 น.

https://linevoom.line.me/post/1172705724183046224
------------------------------------------------------------------------—
เข้าถ้ำ RONIN คลิกที่ LINK ตามนี้ :
https://liff.line.me/1645278921-kWRPP32q/?accountId=hfs0310u

**เพจหลักของหมี CNN คือ**
https://www.minds.com/mheecnn2/

เพจ VK ของรัสเซีย พิมคำว่า Frank Mheecnn
www.vk.com/id448335733

**เพจหมี CNN ใน Twitter ตัวใหม่ล่าสุด!**
https://twitter.com/CnnMhee

**เพจหมี CNN ใน FB ห้องปิด ตัวใหม่ล่าสุด!**
https://www.facebook.com/chatchai.sathitsit.77

㊗️🏮มาแล้ว จากโป๊ยเซียน
📌“จงอ่านเนื้อเรื่องแล้วเดาว่าเป็นงานของนักเขียนจีนท่านไหนของห้องสมุด!”

.
เริ่ม!!!

-------------

.
📌 อากาศเดือนแปดร้อนอบอ้าวตลอดทั้งวัน มีแต่ตอนกลางคืนเท่านั้นถึงจะเย็นสบายขึ้นบ้าง

ช่วงเวลาที่เงียบสงัด จวนสกุลเฟ่ยคล้ายกับมีม่านหมอกบาง ๆ ปกคลุม รอบจวนเงียบสงัดเสียจนรู้สึกถึงความผิดปกติ
รอบเรือนใหญ่กลับมีแสงไฟสว่างจ้า ระเบียงทางเดินนอกห้องยังมีคนรับใช้ยืนก้มหน้าก้มตาเงียบ ๆ อยู่เป็นแถวยาว ทุกคนยืนอย่างสงบนิ่ง ไม่มีการพูดคุย ไม่มีการเงยหน้าขึ้นมอง
ความเงียบเชียบของค่ำคืนนี้ดูคล้ายกับปกติ แต่ก็เหมือนจะไม่ปกติ
นอกห้องสงบเงียบ แต่ในห้องกลับแตกต่างไปโดยสิ้นเชิง
ห้องด้านในมืดสลัว มีสิ่งของตกเกลื่อนบนพื้นห้อง
เครื่องกระเบื้องที่ตกอยู่บนพื้นแตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ยังมีเชิงเทียน ยังมีม้านั่งที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ
เสียงครางของสตรีผสานไปกับเสียงหายใจหนักหน่วงของบุรุษ ภายในห้องเต็มไปด้วยกลิ่นอายราคะอบอวลไปทั่วห้อง
ร่างของหลี่อันเปียกโชกไปด้วยเหงื่อราวกับชุบตัวอยู่บ่อน้ำ เรือนร่างที่เปลือยเปล่าคุกเข่าโน้มตัวไปด้านหน้าอยู่บนเตียง เสียงหายใจคล้ายติดขัด
เอวเล็กขาวของเนางถูกรวบอยู่ในฝ่ามือใหญ่ที่แข็งแรงราวกับคีมเหล็ก ร่างกายท่อนล่างถูกรุกรานด้วยท่อนเนื้อขนาดใหญ่จนตัวของนางโน้มตัวไปด้านหน้าเป็นจังหวะ ทรวงอกที่เต็มอิ่มไหวไปตามแรงจนเห็นเป็นเนื้อเคลื่อนไหวเป็นระลอก
ชายหนุ่มเร่งความเร็วไปตามอารมณ์โดยมิได้ใส่ใจกับเรื่องอื่นใด
“ช้า ช้าหน่อย ใต้ ใต้เท้า...” เสียงของหลี่อันขาดเป็นห้วง ๆ
นี่เป็นการสูญเสียพรหมจรรย์ครั้งแรก นางยังรับมือไม่ทันอีกทั้งเขายังไม่ให้โอกาสนางได้ปรับตัวก็ช่วงชิงความบริสุทธิ์ของนางไปแล้ว
นางบิดตัวด้วยความรู้สึกอึดอัด หวังจะลดความคับแน่นที่เกิดขึ้น แต่สิ่งที่ได้กลับตรงกันข้าม ยิ่งทำให้ชายที่อยู่ด้านหลังเร่งความเร็วในการเคลื่อนตัวอยู่ร่างของนางมากขึ้น
หลี่อันเปล่งเสียงร้องอย่างตกใจ
ฝ่ามือใหญ่ข้างหนึ่งบีบเค้นหน้าอกที่อวบอิ่ม เนื้อหน้าอกที่มีขนาดใหญ่เกินกว่าจะรวบได้เพียงแค่ฝ่ามือเดียวทะลักไหลออกมาตามง่ามนิ้ว ยอดอกที่ชูชันสัมผัสถูกฝ่ามือหยาบกระด้าง ความเจ็บปวดระคนความเสียวซ่านเหมือนเปลวไฟและน้ำแข็งที่เกิดขึ้นพร้อมกันทำให้ตัวนางบีบรัดสิ่งแปลกปลอมจนทำให้อาวุธที่อยู่ในร่างของนางเคลื่อนตัวได้ลำบาก
หน้าผากของชายหนุ่มมีเหงื่อเม็ดใหญ่ ๆ ไหลลงมาข้างแก้ม ตกมาถึงสะโพกของหลี่อัน
เสียงทุ้มห้าวดังคล้ายเสียงเตือน “อย่าเกร็ง”
หลี่อันหันกลับไปมอง ดวงตาเรียวยาวที่อยู่บนใบหน้าหล่อเหลายามนี้หรี่แคบ ปลายคางและต้นคอเกร็งจนเห็นเส้นเลือดปูดโปน
สายตาของหลี่อันเลื่อนลงมาด้านล่าง เหงื่อจากต้นคอไหลลงมาเรื่อย ๆ จนถึงกล้ามเนื้อหน้าท้องที่เห็นเป็นลอนชัดเจน รวมเข้ากับเหงื่อที่อยู่บริเวณนั้นแล้วไหลลงไปรวมกันด้านล่าง
สีหน้าที่เต็มไปด้วยความปรารถนาและความงดงามของเรือนร่าง กระตุ้นให้หว่างขาของนางชุ่มฉ่ำ หล่อลื่นให้ชายหนุ่มเคลื่อนตัวได้อีกครั้ง
แรงกระแทกทำให้ร่างของหลี่อันเคลื่อนตัวไปด้านหน้าราวกับปลาที่คิดจะกระโดดขึ้นจากน้ำ ริมฝีปากสีสดเผยอขึ้นเพื่อช่วยให้หายใจได้ดีขึ้น
ความร้อนระอุที่เกิดขึ้นร้อนจนนางทนไม่ไหว มีน้ำตาเอ่ออยู่ขอบตา มือซ้ายจับผ้าม่านข้างเตียงเอาไว้ แรงดึงทำให้ผ้าม่านขาดติดมือ
เสียงผ้าขาดถูกกลบด้วยเสียงเนื้อกระทบเนื้อ
ทั้งร้อนแรงทั้งรุนแรง
ความรู้สึกเสียวซ่านแผ่กระจายไปทีละน้อย อารมณ์เริ่มดำดิ่งไปกับจังหวะการรุกเข้ารุกออกของคนที่อยู่ด้านหลัง
เสียงร้องด้วยความสุขสมยามถึงจุดสุดยอดดังออกจากปากหลี่อัน ก่อนร่างของนางจะอ่อนระทวยฟุบลงอยู่บนผ้าห่ม หน้าอกนุ่มนิ่มถูกทับจนแทบจะเปลี่ยนรูป
การเคลื่อนไหวของชายหนุ่มทั้งเร็วทั้งแรง จนกระทั่งถึงจุดที่ปลดปล่อยธารร้อนออกมา
เสียงหายใจแรงของคนทั้งสองดังประสานกัน ส่วนที่ยังประสานกันอยู่ก็ยังคงสอดประสานกันอยู่
หลี่อันรู้สึกสมองว่างเปล่าไปชั่วขณะก่อนเริ่มรู้สึกตัว นางดีใจที่ยุติเสียที ถ้าเป็นเช่นนี้ต่อไป นางคิดว่าตัวเองคงถูกหามออกไปเป็นแน่
แต่นางมิได้สังเกตถึงชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลัง ว่าสายตาของเขาจับจ้องยู่ที่สะโพกกลมกลึงที่ยามนี้เป็นสีแดงเข้ม ก่อนเลื่อนสายตามองยังส่วนที่ยังประสานกันอยู่
หลี่อันสะดุ้งเฮือก เมื่อรับรู้ได้ถึงงสิ่งที่ยังอยู่ในร่างของนางเริ่มพองตัวขึ้นอีกครั้ง
แต่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว เอวบางถูกมือสองข้างรวบเอาไว้ ก่อนจับตัวนางยกสูง บริเวณอ่อนนุ่มที่เพิ่งรับศึกหนักไปเมื่อครู่ ถูกท่อนเนื้อแข็งแรงดันเข้ามาด้านในอีกครั้ง
“ใต้ ใต้เท้า ไม่ ไม่ ข้าน้อย ไม่ไหวแล้ว...” นางพูดด้วยน้ำเสียงที่แทบจะไร้เรี่ยวแรง อีกทั้งสั่นเครือจนแทบจะฟังไม่เป็นคำ
แต่ชายหนุ่มมิได้ใส่ใจ ยังคงกระทำไปตามอำเภอใจ เสียงทุ้มห้าวแหบแห้งดังเพียงว่า “ไม่ไหวก็ต้องทน”
เสียงห้าวทุ้มที่ถูกเค้นออกมานั้นเต็มไปด้วยความเย็นกระด้าง ไร้ความรู้สึกโดยสิ้นเชิง
หลี่อันได้แต่ส่งเสียงสะอื้นไปตามจังหวะการกระแทก นางก่นด่าคนที่อยู่ด้านหลังไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ ความจริงนางอยากจะด่าเขาออกเสียงด้วยซ้ำ
แต่เมื่อคิดถึงคนที่อยู่ด้านหลังเป็นขุนนางกังฉินที่มีความโหดร้ายอำมหิต เดาความคิดไม่ได้ นางไม่กล้าทำอะไรมากไปกว่านี้
นางกลัวเพียงว่า ถ้าด่าออกไป เขาจะจับนางหักคอเสียก่อน ดังนั้นนางกัดริมฝีปากเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้ตัวเองด่าออกไป
ผ่านไปอย่างนี้สองชั่วยามกว่า กว่าพายุจะสงบลงได้
ขณะสะลึมสะลือ ไร้เรี่ยวแรง มีเสียงทุ้มห้าวดังขึ้นอย่างไม่ไยดีว่า “เตรียมน้ำ”
ไม่นานหลังจากนั้นประตูห้องถูกเปิดออก ภายในห้องมืดสลัว มีสาวใช้ถือตะเกียง ยกน้ำเข้ามาในห้อง
ตะเกียงและถังน้ำถูกวางไว้ดีแล้ว สาวใช้ทั้งหลายถอยออกไปอย่างเงียบกริบ ราวกับไม่เคยมีใครเข้ามาแต่อย่างใด
เปลวไฟไหวไปมา หลี่อันรับรู้ได้ว่า ชายที่อยู่ด้านหลังลงจากเตียง นางเงยหน้ามองตาม เห็นแผ่นหลังกว้างเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ที่มีเหงื่อจับอยู่เป็นชั้น
คล้ายกับรับรู้ได้ถึงสายตาที่จับจ้องทำให้ชายหนุ่มหันหลังกลับ
ใบหน้าของเขาหล่อเหลา หากแววตาเต็มไปด้วยความเย็นกระด้างที่แฝงแววอำมหิต
หลี่อันรับรู้ได้ถึงแรงกดดันเที่แผ่กระจายออกจากตัวของเขาได้อย่างชัดเจนทำให้นางรีบก้มหน้า หลบตา เปล่งเสียงอ่อน ๆ ขึ้นว่า “ใต้เท้า”
ชายหนุ่มดึงสายตากลับมา เม้มริมฝีปากเดินออกไปด้านนอก
เขาเช็ดตัวอย่างลวก ๆ สวมเสื้อผ้าแล้วค่อยออกไปจากห้อง
ทันทีที่ประตูห้องปิดเข้าหากัน หลี่อันลอบถอนหายใจ ความหวาดหวั่นที่มีอยู่เมื่อครู่หายวับไปทันที
นางนอนอยู่บนเตียงที่ยุ่งเหยิงอย่างเหม่อลอย ดวงตาจับจ้องอยู่บนเพดานเตียง
กลิ่นความใคร่ยังอบอวลอยู่ในห้องจนทำให้นางรู้สึกไม่สบายตัว
หลี่อันแทบไม่มีเรี่ยวแรง เริ่มปวดศีรษะจึงมิได้สนใจกับกลิ่นเหล่านี้ แต่นางรู้สึกอะไรบางอย่างขาดหายไป เป็นสิ่งที่สำคัญมากแต่นางก็นึกไม่ออก
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร ประตูถูกเปิดออกอีกครั้ง ครั้งนี้มีสาวใช้เข้ามาสองคน
สาวใช้ทั้งสองเป็นสาวใช้ที่คอยรับใช้ใกล้ชิดหลี่อัน
สาวใช้หยุดยืนอยู่นอกผ้าม่าน เตือนเบา ๆ ว่า “อนุเก้า ควรกลับเรือนฉงอันได้แล้วเจ้าค่ะ”
หลี่อันจับผ้าห่มคลุมตัวเอาไว้แล้วลุกขึ้นนั่งปัดผ้าม่านออกอย่างไร้เรี่ยวแรง มองสาวใช้ทั้งสองก่อนออกคำสั่งเสียงแผ่วว่า “ช่วยประคองข้าหน่อย”
สาวใช้ทั้งสองเข้ามาประคอง เมื่อเห็นจ้ำแดง ๆ ตามเนื้อตัวของหลี่อันแล้วก็หน้าแดงก่ำ
พวกนางไม่กล้ามองให้มากกว่านั้น สาวใช้นางหนึ่งเดินไหยิบเสื้อผ้าที่กองอยู่บนพื้นขึ้นมา แต่ปรากฏว่าขาดวิ่นจนใส่ไม่ได้ รีบเอ่ยว่า “บ่าวจะกลับไปหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่มาเจ้าค่ะ”
หลี่อันมองเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งแล้วพลันนึกไปถึงสองชั่วยามก่อนที่นางจะเข้ามาในห้อง
เวลาก่อนยามหนึ่ง หนึ่งเค่อ พ่อบ้านมาหานางที่เรือนฉงอันอย่างรีบร้อน บอกให้นางไปรับใช้ที่เรือนใหญ่
พ่อบ้านให้นางเตรียมตัวไม่ถึงหนึ่งเค่อ เดินนำหน้าพานางไปยังเรือนใหญ่
เมื่อมาถึงก็ให้นางเข้าในห้องที่มืดสลัว
เมื่อเข้ามาในห้อง นางเห็นสภาพเละเทะบนพื้นได้อย่างเลือนราง
ไม่เพียงในห้องจะอยู่ในสภาพที่ไม่น่าดู ในความมืดมิดยังมีความรู้สึกที่อึดอัด ยังมีบรรยากาศที่ร้อนระอุแฝงอยู่
นางเงยหน้ามองสภาพภายในห้องอย่างตั้งใจ จากความมืดมิดเห็นห้องด้านในที่มีม่านทิ้งตัวแบ่งเขตแดนอยู่หลางชั้น เห็นเงาราง ๆ นั่งอยู่ขอบเตียง
ยังมีเสียงหายใจหนักแรงๆ ดังมาจากหลังผ้าม่านพร้อมกับมีกลิ่นอายบางอย่างที่นางบรรยายไม่ภถูก
หลี่อันยืนอยู่หน้าผ้าม่านเนื้อบาง ลังเลไปชั่วครู่ก่อนเอ่ยเสียงแผ่วว่า “ใต้เท้า”
คนที่อยู่ด้านในย่อมไม่อาจเป็นใครอื่นนอกจาก “สามี” ของนาง
ขุนนางใหญ่ผู้ทำหน้าที่เป็นผู้สำเร็จราชการ อีกทั้งยังเป็นผู้บัญชาการสำนักตุลาการทหาร... เสวียนเฟิง
ชายที่นั่งอยู่หลังผ้าม่านเงยหน้าขึ้นมองหลี่อัน
แม้จะมีผ้าม่านขวางอยู่หลายชั้นแต่หลี่อันรับรู้ได้ถึงสายตาร้อนแรงที่มองมา
แม้สายตานั้นจะร้อนแรงแต่บรรยากาศรอบตัวของเขากลับมีแต่ความเย็นยะเยือกราวกับอยู่ท่ามกลางสายหมอกในเหมันตฤดูอีกทั้งยังมีรังสีอำมหิตแฝงอยู่
หลี่อันตัวเกร็งด้วยความรู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นมาทันที
เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ มีเสียงทุ้มต่ำดังผ่านผ้าม่าน “เข้ามา”
หลี่อันลังเลไปเล็กน้อยสุดท้ายยังคงปัดผ้าม่านที่ขวางกั้น เข้าไปห้องด้านใน
แม้นางจะมองเพียงแวบเดียวแต่ก็เข้าใจถึงสถานการณ์ภายในได้เป็นอย่างดี
ห้องภายในและภายนอกแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ภายนอกมีแต่สิ่งของเกลื่อนพื้น แต่ด้านในกลับสะอาดเรียบร้อย เพียงแต่มีบรรยากาศอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก หลี่อันมิได้สบสายตากับเขา นางหลุบตาเล็กน้อย เห็นแผ่นอกแข็งแรงที่ถูกใต้เสื้อตัวในที่ถูกแหวกออกจนกว้าง …
เขานั่งแยกขาออกจากกัน วางมือสองข้างที่เห็นเส้นเอ็นเด่นชัดอยู่บนหน้าตัก มีสิ่งหนึ่งที่น่าตระหนกชูชันอยู่เบื้องหน้า
หลี่อันลอบกลืนน้ำลาย นางไม่กล้าสอดส่ายสายตาไปเรื่อยเปื่อย รีบก้มหน้ามองพื้น
ทว่าชายที่นั่งอยู่กลับไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ กับการเปลี่ยนแปลงทางร่างกาย
หลี่อันยืนก้มหน้าอยู่ห่างจากชายผู้นั้นสองก้าว รับรู้ได้ถึงสายตาที่จ้องเขม็งมาที่ร่างของตน
“เข้าจวนเมื่อใด” เขาถาม
น้ำเสียงห้าวทุ้มดังกระทบโสตประสาท หลี่อันจำต้องตอบกลับ “เรียนใต้เท้า ข้าน้อยเข้าจวนเมื่อครึ่งปีก่อนเจ้าค่ะ”
หลังจากตอบคำถามไปแล้ว สิ่งที่ตามมาคือความเงียบงัน
แม้จะเป็นเวลาเพียงสั้น ๆ แต่กลับยาวนานในความรู้สึก
หลังจากนั้นไม่นาน ข้อมือของหลี่อันถูกฝ่ามือร้อนระอุดึงเข้ามาอยู่ชิดแผงอกกว้างที่มีเหงื่อออกเต็ม
ร้อน!
ไม่ใช่อุณหภูมิที่คนทั่วไปควรจะมี
แม้จะตกอยู่ในสถานการณ์ที่หมิ่นเหม่แต่หลี่อันกลับวิเคราะห์ถึงสิ่งที่เห็นได้อย่างชัดเจน
ภายในห้องที่อยู่ในสภาพเละเทะนั้น เห็นได้ว่าเป็นฝีมือของเขาผู้นี้ ยังมีการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายและอุณหภูมิที่สูงกว่าปกติ
หลี่อันคาดเดาอย่างคนใจกล้าอย่างที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ว่า เขาผู้นี้คงถูกคนวางยาปลุกกำหนัดเข้าให้แล้ว
แต่คนที่มีความระมัดระวังตัวสูงอย่างเสวียนเฟิงเหตุใดจึงตกหลุมพรางได้
นางยังไม่ทันได้ขบคิดต่อไป เสวียนเฟิงจับข้อมือสองข้างของนางผูกเข้าด้วยกัน
หลี่อันตกใจ คิดจะขัดขืน หากข้อมือของนางถูกจับเอาไว้แน่
“อย่าขยับ!” เสียงตวาดดังขึ้น ฝ่ามือที่แข็งแรงข้างหนึ่งเปลี่ยนตำแหน่งมาจับต้นคอของนางแทน
ความร้อนจากฝ่ามือแข็งแรงทำให้หลี่อันตัวแข็งทื่อ ไม่กล้าขยับตัวแต่อย่างใด
เมื่อนึกได้ว่า คนอย่างเสวียนเฟิงไม่เคยให้ใครเข้าใกล้ตัวเขาได้ อีกทั้งยังมีตำแหน่งเป็นขุนนางใหญ่ มีคนลอบสังหารอยู่ตลอดเวลา การกระทำของเขาเช่นนี้แสดงว่าไม่เชื่อใจนาง
เรื่องที่ตามมาหลังจากนั้นก็เป็นอย่างที่รู้กัน
หลี่อันเลื่อนสายตาจากเสื้อผ้าขาดวิ่นที่สาวใช้ถืออยู่ มาดูข้อมือที่ยังรู้สึกเจ็บอยู่ พลางมองไปยังอ่างน้ำอุ่นที่ยังไม่มีใครใช้ภายในห้อง
จากนั้นออกคำสั่งว่า “พวกเจ้าออกไปก่อน ข้าจะเช็ดตัวสักหน่อย”
ห้องนี้มิใช่ห้องนอนของใต้เท้าเสวียน สาวใช้ทั้งสองล่าถอยออกไปอย่างรวดเร็ว
หลี่อันปรับลมหายใจอยู่หลายครั้งก่อนลงจากเตียง เดินไปหน้าที่วางอ่างน้ำอย่างเชื่องช้า หยิบผ้าแห้งที่วางอยู่ข้าง ๆ มาชุบน้ำ บิดหมาด ๆ เช็ดร่องรอยที่หลงเหลืออยู่ตามเนื้อตัวอย่างเบามือ
ขณะที่เช็ดตัวอยู่นั้น ความคิดของหลี่อันล่องลอยไปไกล
นี่เป็นประสบการณ์บนเตียงครั้งแรก แต่เหตุใดหลังจากผ่านไปแล้ว นางจึงได้มีความเยือกเย็นได้ถึงเพียงนี้
หลี่อันเกิดความสงสัยในตัวเองขึ้นมาไม่น้อย
หรือเพราะก่อนนี้ที่นางอยู่ในหอฟงเยว่ได้รับการอบรมสั่งสอนเกี่ยวกับเรื่องหญิงชายมาโดยเฉพาะ จึงทำให้นางมิได้ตื่นตระหนกมากนัก
หลี่อันมาจากหอฟงเยว่ที่เป็นสถานเริงรมย์ มีแต่ความต่ำต้อย แต่ว่านางจำอะไรไม่ได้
สองเดือนก่อน ในงานวันเกิดของเสวียนเฟิง มีคนร้ายเข้ามาลอบสังหารเขา
เกิดความวุ่นวายภายในงานเลี้ยง สร้างความตื่นกลัวให้กับทุกคนที่อยู่ในงาน มีเพียงเสวียนเฟิงที่นั่งดื่มสุราราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ส่วนนางถูกใครไม่รู้ผลักจนตกบันไดระหว่างที่ชุลมุนจนศีรษะแตกมีเลือดไหลออกมา จากนั้นเมื่อนางรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้งก็จำเรื่องอะไรไม่ได้แล้ว
นางไม่ได้บอกใครเรื่องที่ตนเองสูญเสียความจำ
หลี่อันคอยสังเกตดูเหตุการณ์ต่าง ๆ หลังจากผ่านไปอีกหลายวันก็เริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้
อดีตฮ่องเต้สวรรคต ได้แต่งตั้งผู้บัญชาการสำนักงานตุลาการทหารเสวียนเฟิงเป็นขุนนางผู้สำเร็จราชการ
เสวียนเฟิงที่มีตำแหน่งเป็นผู้สำเร็จราชการมีความเด็ดขาดอำมหิต กุมอำนาจทางการทหารส่วนใหญ่ ดังนั้นขุนนางบุ๋นบู๊ในราชสำนักไม่มีใครไม่เกรงกลัวเขา คนที่คิดจะเอาชีวิตของเขาจึงมีมากมายนับไม่ถ้วน
ในขณะเดียวกันคนที่คิดจะประจบเอาใจเขาก็มีไม่น้อยเช่นกัน
คนที่คิดเอาใจเสวียนเฟิงย่อมหนีไม่พ้นการมอบเงินทองของมีค่า ไปจนถึงหญิงงาม
หลี่อันเป็นหญิงงามที่ถูกผู้ช่วยเจ้าเมืองหวายโจวส่งมาให้เสวียนเฟิงเพื่อประจบเอาใจ ตอนนั้นภายในจวนสกุลเสวียนมีอนุแปดคนแล้ว หลี่อันเป็นคนที่เก้า
ด้วยอุปนิสัยของเสวียนเฟิง เขาเป็นคนที่มีความระแวง ไม่เข้าใกล้หญิงสาวคนใด อย่าว่าแต่หลี่อัน แม้แต่หญิงงามแปดคนที่อยู่มาก่อนนางก็ยังไม่มีใครได้ร่วมเตียงกับเขามาก่อน
ไม่ว่าจะเป็นหญิงงามหรือเป็นของมีค่าใด ๆ เสวียนเฟิงไม่เคยปฏิเสธ ดังนั้นคนเหล่านั้นจึงได้ส่งหญิงงาม ส่งสิ่งของให้เสวียนเฟิงด้วยความคิดที่ว่า หญิงงามที่ตนเองส่งให้นั้นเป็นที่สนใจของเขา
หลังจากหลี่อันความจำเสื่อมจนถึงวันนี้ก็เป็นเวลาสองเดือน สองเดือนที่ผ่านมา นางเคยพบเสวียนเฟิงครั้งเดียว ส่วนคืนนี้เป็นครั้งที่สอง
ที่นางถูกเรียกตัวมาพบเขาคืนนี้คงเป็นเพราะสองเดือนก่อนในงานเลี้ยงวันเกิดของเขา ในบรรดาหญิงงามสิบคนที่อยู่ในงานเลี้ยงมีนางเพียงคนเดียวที่หกล้ม ได้รับบาดเจ็บ นางคิดว่าเสวียนเฟิงคงจำนางได้จากเรื่องนั้น
เมื่อเช็ดตัวดีแล้ว สาวใช้นำเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้
หลี่อันแต่งตัวเรียบร้อยค่อยออกจากห้อง
ยามสาม แล้ว ท้องฟ้าเริ่มเห็นแสงรำไร ด้านนอกดูเหมือนจะไร้ผู้คน แต่หลี่อันรับรู้ได้ว่า มิได้มีความเงียบงันเหมือนกับที่เห็นภายนอก
สาวใช้ประคองตัวนางเดินออกมาที่ระเบียงทางเดิน ก่อนลงบันไดหินอย่างเชื่องช้า
ท้องฟ้ายังไม่สว่างดี ทำให้อากาศภายนอกค่อนข้างเย็น สาวใช้คนหนึ่งนำเสื้อคลุมเนื้อบางคลุมบนตัวหลี่อัน
เมื่อออกจากเรือนใหญ่ สาวใช้ที่ชื่อว่าลวี่หลัวประคองตัวหลี่อัน ส่วนปี้อวี้เดินถือโคมไฟส่องทางอยู่ด้านหน้า
ลวี่หลัวพ่นลมหายใจออกอย่างระมัดระวังก่อนกระซิบว่า “อนุเก้า ตอนที่บ่าวกลับไปหยิบเสื้อผ้ามาให้ท่าน ได้ให้คนเตรียมน้ำร้อนไว้แล้ว”
หลี่อันรับคำเบา ๆ น้ำเสียงของนางเหมือนคนไร้เรี่ยวแรง
สาวใช้สองคนนี้ถูกส่งมารับใช้หลี่อันตอนที่นางเข้ามาในจวนไม่นาน ทั้งสองคนนี้คอยรับใช้นางได้ครึ่งปีแล้ว
เดิมทีสาวใช้ทั้งสองมีความตื่นเต้นดีใจที่เจ้านายของตนได้รับใช้ใกล้ชิดใต้เท้าจริง ๆ เป็นคนแรก แต่เมื่อเห็นร่อยรองตามตัวของอนุเก้าแล้ว ความดีใจที่มีมาก่อนหน้านี้ก็หายวับไป
พวกนางลืมไปเสียสนิทว่า ใต้เท้าเป็นคนที่ไร้ความเมตตา ไร้ความเห็นใจผู้อื่น
ยามปกติเขาก็เป็นคนน่ากลัวอยู่แล้ว แล้วเรื่องบนเตียงจะไม่ยิ่งน่ากลัวเข้าไปใหญ่หรือ!
คิดไปคิดมา สาวใช้ทั้งสองรู้สึกเสียใจจนน้ำตาคลออยู่ขอบตา
คืนนี้ อนุเก้าคงจะทรมานไม่น้อย
ถ้าเกิดต่อไปใต้เท้ายังเรียกหาอนุเก้าอีก นางจะต้องรับความทรมานไปอีกเท่าไร

❤️ เป็นไฟล์ดิบแปลสด ยังไม่ผ่านพิสูจน์อักษรคำผิดเพียบ
❤️ มีการเปลี่ยนชื่อพระนาง สถานที่ ไม่ให้เดาถูก 555

.

ทุกวันนี้ มือถือ หรือบางคนจะเรียกว่า Smart Phone เป็นอีกอุปกรณ์ที่ติดยิ่งกว่า สามี ภรรยากันอีก แต่มันมีเทคนิคหนึ่งที่ช่วยให้คุณสามารถใช้มือถือเครื่องปัจจุบันให้ใช้งานได้ยาวนาน เพราะถ้าไม่ดูแลมันก็จะพังได้ง่ายแต่จะมีวิธีอะไรบ้าง
นายTechTips มี 10 วิธีมาฝากกันครับ

ติดฟิล์มใส่เคส
เรื่องแรกหลายคนซื้อมือถือมาแล้วก็มักจะซื้อเคส และ ติดฟิล์มกันรอยเพื่อให้เกิดความสวยงามและป้องกันกันความเสียหายจากการตกได้ ถือว่าเป็นวิธีพื้นฐานสำหรับคนที่อยากดูแลรักษาเครื่องให้อยู่ได้นานๆ

หมั่นทำความสะอาดเครื่อง และพอร์ตเชื่อมต่อ
อย่าลืมนะครับถ้าใส่อุปกรณ์กันไปแล้วไม่ได้หมายถึงสามารถป้องกันความสกปรกได้ ดังนั้นเราควรเอามือถือมาทำความสะอาดให้ถูกทุกซอกมุมได้บ้างไม่ว่าจะใช้น้ำยาทำความสะอาด เพื่อให้มือถือเกิดความสะอาดเสมอ ส่วนพอร์ตเราสามารถใช้คอตตอนบัด เช็ดเบาๆ ได้เช่นเดียวกัน

หลีกเลี่ยงการวางมือถือในที่ชื้น / ความร้อนสูง
สิ่งหนึ่งที่มือถือมถูกเลยคือความชื้นและความร้อน ต่อให้บางรุ่นกันน้ำแล้วก็ตาม ดังนั้นการเก็บมือถือใกล้กับที่ชื้นก็อาจจะทำให้พังได้ ดังนั้นถ้าหลีกเลี่ยงได้ก็ดี และอีกเรื่องหลายคนเผลอคือการเก็บมือถือในรถ อันนี้ถ้าเครื่องเกิดความร้อนอาจจะทำให้เครื่องเกิดความเสียหายได้ และส่งผลต่อแบตเตอรี่ได้ครับ

หลีกเลี่ยงการเก็บมือถือที่เจอสิ่งขีดข่วน
แม้ว่าเราจะติดเคสและฟิล์มกันรอยอย่างดี แต่จะดีกว่าไหมถ้าเราเก็บเครื่องไม่ให้เกิดรอยได้ง่ายๆ เช่น พวกเหรียญ, ชองชิ้นเล็กของผู้หญิง ที่อาจจะทำให้เครื่องเป็นรอยหรือสีติดได้

ควรเคลียร์พื้นที่จำบ้าง
นอกจากเรื่องตัวเครื่องที่ต้องดูแลให้สวยงามแล้ว การจัดการภายในก็จำเป็น เพราะมันก็ส่งผลกับการทำงานของเครื่องได้ สิ่งแรกที่จะมีผลสุดคือ พื้นที่ความจำ เราควรจะดูแล เช่นลบไฟล์ภาพ ที่ถ่ายเสีย หรือ โอนเก็บไปที่พื้นที่ความจำภายนอก เช่น Flash Drive, SSD หรือระบบ Cloud เช่น One Drive, Google Drive, iCloud เป็นต้น

Reset เครื่องบ้างหากทำได้
หากเคลียร์ความจำแล้วยังไม่เร็วขึ้น บางทีก็ไม่รู้จะไปลบตั้งค่าหรือไฟล์ดาวน์โหลดอะไร การกด Reset ก็เป็นทางเลือกที่ดี โดยการกดลบนั้นมีให้เลือกหลากหลายแบบ ตั้งแต่การเปลี่ยนการตั้งค่า, การลบแค่ภายใน App และการลบทั้งหมด ก็สามารถทำได้ครับ

หลีกเลี่ยงการดาวน์โหลด Apps นอก Store ที่มีในเครื่อง
เดี๋ยวนี้ Apps มีหลากหลายที่ไม่ว่าจะเป็น App Store, Galaxy Store, HUAWEI AppGallery, Google Play Store มักจะได้รับความไว้วางใจจากนักพัฒนา และผู้ผลิตเครื่อง การที่ดาวน์โหลดที่อยู่ข้างนอกที่ไม่ผ่านการตรวจสอบ ก็อาจจะทำให้คุณอาจจะตกเป็นเหยื่อของมิจฉาชีพได้ด้วยครับ ดังนั้น ไม่ควรดาวน์โหลด AppStore นอก Store นะครับ

อัปเดต Software บ้าง
อย่าลืมว่า Smart Phone ที่คุณใช้งาน มันทำงานบนระบบปฏิบัติการที่มักจะมีอะไรอัปเดตเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ และ ปิดช่องโหว่ความปลอดภัยมากขึ้น ดังนั้นอย่าลืมหมั่นเช็ค Software ของเครื่องไว้บ้างก็ดี

อะไรพังแล้วก็ซ่อมได้
สุดท้ายหากคุณใช้งานแล้วเกิดความเสียหายจริงๆ การซ่อมมือถือก็เป็นอีกทางเลือกที่สามารถช่วยประหยัดเงินในกระเป๋าคุณได้ เช่นเดี๋ยวนี้การซ่อมหน้าจออาจจะมีราคาไม่ถึง 1 ใน 3 ของเครื่องแล้วใครที่อยากใช้เครื่องเดิม ไม่อยากย้ายข้อมูลสำคัญบ่อยๆ การเลือกที่จะซ่อมก็เป็นทางเลือกที่ดีครับ

แต่อย่าลืมว่าการถนอมมือถือพวกนี้เป็นการยืดอายุการใช้งานมือถือให้ใช้งานยาวนานเท่านั้น หากคุณใช้งานสักพักยังไงก็ต้องถึงเวลาเปลี่ยนอยู่ดี แค่ทำให้คุณมีเวลาอยู่กับมือถือที่คุณตั้งใจเลือกมากขึ้นครับ

มีคำถามอะไรเกี่ยวกับเทคโนโลยีถาม นายTechTips ได้เลยจ้า
#TechTips

อะไรที่มันเครียดก็ปล่อยวางมันบ้างนะ มาเที่ยวแบบผมดีกว่า😄😄😄

#แท่นชาร์จแบตและวางมือถือติดตั้งหน้ารถมอเตอร์ไซต์?ฺ

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ปชป
นำโดยเฉลิมชัย เข้าวินหว่ะ
งานนี้ชวนขวางมติพรรคไม่ได้
ก็พรรคปชปโดนยึดหน้าตาเฉย
ก็เป็นการเมืองที่แปลกใหม่
ในทางดีหรือซั่วก็คิดกันไป
ก็จะเห็นภาพลุงชวนเป็นพรรคร่วม
แต่ก็จะอภิปรายขวางมติรัฐบาลทุกรอบเช่นกัน
ส่วนพรรคฝ่ายค้าน ก็จะเห็นโหวตสนับสนุนรัฐบาลเช่นกัน
นัวมาก สนุกมาก ประเทศชาติเป็นยังไงต่อ
ก็ต้องเฝ้าดูกันต่อไป
ขยับอะไรก็ขยับไป
แต่อย่าแตะต้องสถาบัน และไม่เอาสิ่งซั่วร้ายเข้ามาในประเทศก็พอ
#คิงส์โพธิ์แดง

รีโพสต์ทัศนะของ วีระ ธีรภัทร จากเพจเฟซบุ๊ก สำนักพิมพ์โรนิน 25 สิงหาคม 2567

“ คอลัมน์ ปากท้องชาวบ้าน

ไม่มีอะไรจะเละไปกว่านี้(แล้ว)

แม้ว่าผมจะไม่ห่วงเรื่องอุทกภัยที่เกิดขึ้นในหลายจังหวัดในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือในขณะนี้ก็ตาม

แต่ก็อดคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในปี ๒๕๕๔ ไม่ได้

หลังการเลือกตั้งในเดือนกรกฎาคมในปีนั้น พรรคเพื่อไทยเอาชนะพรรคประชาธิปัตย์แบบถล่มทลายสามารถจัดตั้งรัฐบาลโดยมีคุณยิ่งลักษณ์ ชินวัตร เป็นนายกรัฐมนตรีได้สำเร็จ

อุทกภัยน้ำท่วมใหญ่ตามมาพร้อมกับการเป็นรัฐบาลคุณยิ่งลักษณ์ ชินวัตร นั่นเลยกลายเป็นบททดสอบความสามารถในการบริหารจัดการของรัฐบาลใหม่แบบชนิดไม่ทันได้ตั้งตัว

ผลเป็นไงคงพอจำกันได้

บัดนี้เราได้รัฐบาลใหม่ มีคุณแพทองธาร ชินวัตร เป็นนายกรัฐมนตรี แม้ว่าในขณะนี้ยังยุ่งขิงอยู่กับการสรรหาบุคคลมาเป็นรัฐมนตรีในคณะรัฐบาลไม่เสร็จ (อันนี้เละเทะมาก) ยังไม่สามารถเข้ามาบริหารราชการแผ่นดินและปฏิบัติหน้าที่ได้อย่างเต็มรูปแบบ

แต่น้ำเหนือก็หลากมาแล้ว แม้จะไม่น่ากลัวสำหรับคนกรุงเทพและปริมณฑลเหมือนกับเมื่อสิบสามปีก่อนหน้านี้ก็ตามที

อะไรมันจะซ้ำซากกันได้ถึงขนาดนี้

แต่นั่นก็ไม่ใช่ประเด็นข้อใหญ่ในความของเรื่องที่ผมจะคุยอะไรให้ฟังวันนี้ ครับ

ในช่วงหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมามีอะไรต่อมิอะไรเกิดขึ้นมากมาย หลายเรื่องไม่คิดว่าจะเป็นไปได้ถึงขนาดนั้น แม้ผมจะพอเข้าใจต้นสายปลายเหตุพอสมควร

ผมเลยอยากจะเล่าอะไรต่อมิอะไรให้คุณฟังแบบเพลินๆ เท่าที่จะคิดได้เป็นสำคัญ

แน่นอนล่ะครับว่ารายการ Vision For Thailand ในช่วงหัวค่ำของคืนวันพฤหัสบดีที่ ๒๒ สิงหาคมที่คุณทักษิณ ชินวัตร ไปแสดงวิสัยทัศน์ท่ามกลางคนมีอำนาจในแวดวงการเมืองและธุรกิจภาคเอกชนจำนวนมากนั้น ย่อมอยู่ในความสนใจของผู้คน จนลืมกันไปหมดว่าวันดังกล่าวตรงกับวันครบรอบหนึ่งปีของการเดินทางกลับประเทศไทยของคุณทักษิณ

ความเป็นคุณทักษิณ ความเป็นผู้นำทางจิตวิญญาณของพรรคเพื่อไทย และด้วยอำนาจวาสนาบารมีที่สะสมมาอย่างต่อเนื่องยาวนาน แม้จะพร่องไปบ้างในช่วงสิบห้าปีที่ลี้ภัยทางการเมืองในต่างแดน

สิ่งที่คุณทักษิณคิดจึงมองข้ามไม่ได้

ทักษิณคิดเพื่อไทยทำอย่างที่รู้ๆ กัน

ผมและคนอื่นๆ อีกไม่น้อยจึงเสียยอมเวลาฟังสิ่งที่คุณทักษิณคิดและอยากให้เกิดกับสังคมไทยในอนาคตตลอดหนึ่งชั่วโมงเศษที่แกคุยอยู่คนเดียวด้วยความตั้งอกตั้งใจ

สำหรับผมสิ่งที่คุณทักษิณคิดออกมาดังๆ ไม่ใช่เรื่องใหม่เป็นประเด็นปัญหาที่เราพอรู้พอทราบกันอยู่ แต่ความน่าสนใจอยู่ตรงที่ว่าสิ่งที่คุณทักษิณ รัฐบาลพรรคเพื่อไทยจะเอาไปทำหรืออย่างน้อยก็เอาไปคิดต่อว่าจะทำต่อไปเป็นประเด็นที่น่าสนใจมากเป็นพิเศษ

ตรงนี้จึงมีความหมายมากกว่าการแสดงความคิดเห็นของคนทั่วไป

แม้ว่าข้อเสนอจำนวนมากเป็นเรื่องที่ผมพอทราบมาก่อน ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง โครงการดิจิทัลวอลเลต การชี้นำให้ธนาคารแห่งประเทศไทยลดดอกเบี้ยและเพิ่มการให้สินเชื่อเพื่อเป็นการเติมสภาพคล่องให้กับภาคเศรษฐกิจ โครงการแลนด์บริดจ์ โครงการค่าโดยสารรถไฟฟ้า ๒๐ บาทตลอดสาย โครงการเอ็นเทอร์เทนเมนท์คอมเพล็กซ์ กองทุนวายุภักษ์ ฯลฯ ล้วนเป็นประเด็นที่จะต้องมีการตัดสินใจและขับเคลื่อนกันต่อไปในรัฐบาลของคุณแพทองธาร ชินวัตร ต่อไป

นี่จึงเป็นข้อเสนอคำแนะนำที่ไม่ธรรมดาเพราะสามารถจะกลายเป็นนโยบายของรัฐบาลได้อย่างแยบคาย

ผมจะไม่วิพากษ์วิจารณ์อะไรในเรื่องที่ว่าในตอนนี้ อยากจะรอดูก่อนว่าข้อเสนอดังกล่าวจะกลายเป็นนโยบายและมาตรการของรัฐบาลคุณแพทองธารในเนื้อหารายละเอียดอย่างไรให้ชัดเจนเสียก่อน

แถมอันที่จริงแล้วในช่วงนี้ต้องบอกว่า ผมอยู่ในช่วงที่ผ่อนคลายมากมีเวลาเหลือมากขึ้น แถมได้ทำสิ่งที่ไม่ได้ทำมานานมากแล้วอีกต่างหาก

ลำดับแรกเลย งานในฐานะกรรมาธิการวิสามัญพิจารณางบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณพ.ศ.๒๕๖๘ ซึ่งผมต้องไปประชุมรวมกันถึง ๔๐ ครั้งตลอดระยะเวลาสองเดือนเต็มๆ ที่ผ่านมา (นับหนึ่งวันจันทร์ที่ ๒๔ มิถุนายน) ถือว่าจบสิ้นแล้วในแง่ของกระบวนการพิจารณา แม้ยังไม่จบเสียทีเดียวเพราะต้องมีพิธีกรรมอีกเล็กน้อยในสัปดาห์นี้และสัปดาห์หน้า

วันพุธที่ ๒๘ สิงหาคมจะเป็นการประชุมครั้งที่ ๔๑ ซึ่งเป็นครั้งสุดท้ายของกรรมาธิการเพื่อตรวจทานและลงมติรับร่างพรบ.งบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณพ.ศ.๒๕๖๘ ว่าจะเอาแบบไหน? อย่างไร? โดยมีกรรมาธิการและสส.จำนวนไม่น้อย ได้สงวนความเห็นและขอแปรญัตติเพื่อจะไปอภิปรายในสภาผู้แทนราษฎร ก่อนที่จะมีการลงมติให้ความเห็นชอบในวาระที่ ๒ และ ๓ ในช่วงวันที่ ๓-๕ กันยายนที่จะถึงนี้

อันนี้น่าสนใจติดตามฟังกันครับ

งานที่ว่านี้ดำเนินไปโดยยังไม่มีรัฐบาลใหม่ มีแต่เพียงนายกรัฐมนตรีที่ยังไม่สามารถเข้าปฏิบัติหน้าที่บริหารราชการแผ่นดินได้

นี่ต้องบอกว่าเป็นเรื่องแปลก แม้ผมจะเข้าใจว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้นก็ตามที

ลำดับถัดมา ผมไปร่วมรายการ BOT Press Trip 2024 ที่โรงแรม Andaz แถวหาดจอมเทียน จังหวัดชลบุรี แม้จะห่างเหินจากการไปร่วมงานในฐานะสื่อมวลชนกับธนาคารแห่งประเทศไทยแบบนี้มานานมากแล้ว แต่ที่ผมอยากไปก็เพราะว่างานนี้มีประเด็นที่ผมอยากสอบถามให้แน่ใจว่าอะไรเป็นอะไรจากปากของผู้บริหารธนาคารแห่งประเทศไทยด้วยตัวเอง ซึ่งเป็นโอกาสดีมากเพราะว่าไปกันครบถ้วนเกือบทั้งหมด เหมือนเราไปเดินห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อของที่ต้องการได้ทั้งหมดในสถานที่เพียงแห่งเดียว

ผู้บริหารธนาคารแห่งประเทศไทย นำโดยคุณเศรษฐพุฒิ สุทธิวาทนฤพุฒิ ผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทย (ปีหน้าครบวาระห้าปีเป็นต่อไม่ได้) พร้อมกับรองผู้ว่าการและผู้ช่วยผู้ว่าการ ๑๑ คนโดยไม่รวมระดับผู้บริหารระดับปฏิบัติการในฝ่ายต่างๆ ที่มากันเป็นกองทัพ

อะไรที่ผมสงสัยไม่แน่ใจในเรื่องนโยบายการเงินที่ธนาคารแห่งประเทศไทยบริหารจัดการอยู่ในเวลานี้ จึงถือโอกาสไปร่วมงานนี้ สอบถามพูดคุยกับคนที่ดูแลนโยบายและคนที่ลงมือปฏิบัติการจริงเพื่อให้เกิดความชัดเจนและได้ข้อมูลที่ต้องการครบถ้วน

เอาเป็นว่าเรื่องระหว่างรัฐบาล กระทรวงการคลังและธนาคารแห่งประเทศไทย ที่เคยปีนเกลียวกันในช่วงรัฐบาลคุณเศรษฐา ทวีสิน ที่ผ่านมาและที่อาจจะมีการปะทะปะทั่งกันในช่วงรัฐบาลคุณแพทองธาร ชินวัตร ในอนาคตอันใกล้นี้

ผมพอเข้าใจต้นสายปลายเหตุแล้ว

เรื่องหลายเรื่องที่รัฐบาลอยากทำแล้วทำไม่ได้ เรื่องหลายเรื่องที่ถกเถียงกันระหว่างรัฐบาลกับธนาคารแห่งประเทศไทย ว่าควรทำแบบไหนไม่ควรทำแบบไหน ไม่ว่าจะเป็นโครงการดิจิตอลวอลเลต การปรับลดอัตราดอกเบี้ยนโบบาย ฯลฯ

การได้พูดคุยกับคนที่เกี่ยวข้องโดยตรง ทำให้ผมพอปะติดปะต่อภาพได้เกือบครบถ้วนตามที่ต้องการแล้ว

จะเอาไปทำอะไรต่อที่ไหน? อย่างไร? และเมื่อไหร่? เดี๋ยวค่อยมาว่ากันครับ

ผมยังมีเรื่องอยากจะเล่าให้ฟังเพิ่มเติมแบบลงรายละเอียดสักหน่อย เพื่อบันทึกเป็นข้อมูลเอาไว้ตรงนี้เพื่อให้คุณๆ ได้ติดตามความเป็นไปของสถานการณ์ทางด้านเศรษฐกิจการเงินการคลังได้อย่างครบถ้วนอยู่เรื่องหนึ่งที่สำคัญและจำเป็นควรรู้ควรทราบอย่างยิ่ง

เรื่องของเรื่องก็คือในช่วงสุดท้ายของการพิจารณางบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณพ.ศ.๒๕๖๘ เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา ทางรัฐบาลโดยสำนักงบประมาณได้เสนอขอเปลี่ยนแปลงรายการจัดสรรเงินงบประมาณให้กับรัฐวิสาหกิจที่เป็นสถาบันการเงินของรัฐ ๕ แห่งเป็นเงินรวมกัน ๓๕,๐๐๐ ล้านบาท

รายการที่ว่านั้นเป็นการตั้งงบประมาณชำระคืนเงินต้นและชดเชยดอกเบี้ยที่ให้หน่วยงานของรัฐออกเงินไปให้ก่อนตามมาตรา ๒๘ ของพรบ.วินัยการเงินการคลังของรัฐ แต่ได้มีการเปลี่ยนแปลงโดยโอนย้ายไปเป็นรายการในงบกลางแทน โดยระบุว่าเป็นค่าใช้จ่ายเพื่อการกระตุ้นเศรษฐกิจและสร้างความเข็มแข็งของเศรษฐกิจ (อันนี้เป็นชื่อของโครงการดิจิตอลวอลเลตที่รัฐบาลจะทำในเอกสารงบประมาณ) เพิ่มเติมจากที่มีอยู่แล้ว ๑๕๒,๗๐๐ ล้านบาท

นั่นเลยทำให้ค่าใช้จ่ายสำหรับโครงการดิจิตอลวอลเลตในปีงบประมาณรายจ่ายปี ๒๕๖๘ เพิ่มเป็น ๑๘๗,๗๐๐ ล้านบาทเรียบร้อยแล้ว แต่จะหาจากไหนสำหรับส่วนที่เหลืออีก ๙๗,๓๐๐ ล้านบาทเพื่อให้ครบ ๒๘๕,๐๐๐ ล้านบาท

อันนี้น่าสนใจ

ผมอยากให้ข้อมูลตรงนี้เพิ่มเติมว่า การเปลี่ยนแปลงโอนย้ายรายจ่ายที่จะจัดสรรให้รัฐวิหาหกิจที่เป็นสถาบันการเงินของรัฐ ๕ แห่งที่ว่าไปไว้ที่อื่นนั้น ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตรดูเหมือนจะเจอหนักกว่าใครเพื่อน เพราะเงินที่คาดว่าจะได้รับการชำระคืนเงินต้นและชดเชยดอกเบี้ยที่ธ.ก.ส.แบกรับภาระอยู่ประมาณ ๓๑,๒๐๐ ล้านบาท (จากยอดทั้งหมดประมาณ ๗๐๐,๐๐๐ ล้านบาท) จะถูกเลื่อนออกไป

แบบนี้อธิบายแบบชาวบ้านก็คือรัฐบาลขอต๊ะหนี้ที่มีกับธ.ก.ส.ไว้ก่อน ส่วนจะชำระคืนเงินต้นและชดเชยดอกเบี้ยให้เมื่อไหร่? ค่อยไปว่ากันในอนาคต

เรื่องนี้ผมคัดค้านอย่างเต็มที่ตอนที่ถกเถียงกันในที่ประชุมของคณะกรรมาธิการฯ

แต่เมื่อเสียงข้างมากของกรรมาธิการวิสามัญฯ โดยเฉพาะกรรมาธิการที่มาในสัดส่วนของคณะรัฐมนตรีและพรรคร่วมฝ่ายรัฐบาลได้ลงมติให้เป็นไปตามนั้น ผมจึงกลายเป็นกรรมาธิการเสียงข้างน้อยในกรณีนี้

แม้ว่าเรื่องนี้ยังไม่จบจะต้องไปว่ากันต่อในที่ประชุมวาระที่ ๒ และ ๓ เพื่อให้สส.ลงมติให้ความเห็นชอบสุดท้ายก็ตามที

แต่เรื่องนี้บอกเราได้อย่างหนึ่งว่าโครงการดิจิตอลวอลเลตยังเดินหน้าเต็มตัว แม้จะปรับเปลี่ยนไปเป็นการจ่ายเงินสดให้กลุ่มเปราะบางไปก่อนในเฟสแรกหรือระลอกแรก (หลักๆ คือผู้มีบัตรสวัสดิการแห่งรัฐของผู้มีรายได้น้อย) ทั้งเพื่อให้ทันใช้เงินให้หมดภายในปีงบประมาณรายจ่ายปี ๒๕๖๗ ซึ่งจะสิ้นสุดภายในเดือนกันยายนที่จะถึงนี้

ส่วนจะเป็นเท่าไหร่กันแน่ระหว่างวงเงิน ๑๔๕,๐๐๐ หรือ ๑๖๕,๐๐๐ ล้านบาทนั้นคงต้องรอรัฐบาลแถลงนโยบายรัฐสภาต่อไปถึงจะชัดเจน

พายุหมุนทางเศรษฐกิจที่พูดๆ กันก่อนหน้านี้คงไม่ใช่แล้วสำหรับตอนนี้

แต่ก็อย่างที่บอกมาโดยตลอดแหละครับว่า ผมจะไม่หมกมุ่นอยู่กับเรื่องใดเรื่องหนึ่งนานเกินความจำเป็น

แม้จะมีเรื่องอะไรต่อมิอะไรมากมายอย่างที่ว่าก็จริง แต่ผมก็แบ่งเวลาเพื่อทำงานที่ผมชอบอยู่เสมอ โชคดีว่าเมื่อวันศุกร์ก่อนที่จะเดินทางมาหาดจอมเทียน เพื่อร่วมงานกับธนาคารแห่งประเทศไทย ทางสำนักพิมพ์โรนินได้ส่งต้นฉบับหนังสือสองเล่มมาให้ผมตรวจทานรอบสุดท้าย

เที่ยวเขมรฉบับพกพา และ ส่องภาพเขียนที่รัสเซีย

ผมก็เลยเพลิดเพลินกับการอ่านหนังสือเล่มตัวอย่างก่อนที่จะส่งไปให้สำนักพิมพ์ไปจัดการให้ทางโรงพิมพ์ดำเนินการพิมพ์เพื่อจำหน่ายจ่ายแจกต่ออีกทอดในอนาคต

แต่ที่น่ายินดีเป็นที่สุดก็คือเมื่อจบการพิจารณางบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณปีพ.ศ.๒๕๖๘ ในช่วงต้นเดือนกันยายน (วันที่ ๓-๕ กันยายน) ก็ได้เวลาที่ผมจะไปพักผ่อนปลีกวิเวกเป็นการชั่วคราวที่ญี่ปุ่น (ดูภาพเขียน-ออนเซน) พร้อมกับวางแผนเดินทางไปรัสเซีย (ดูภาพเขียนกับเที่ยวชมเมือง) ในช่วงต้นเดือนตุลาคม และเตรียมการจะไปเที่ยวเขมรนครวัด-นครธมในช่วงต้นเดือนธันวาคมนี้ไปพร้อมกันด้วย

พ้นจากนั้นจะไปทำอะไรที่ไหนค่อยว่ากันใหม่

เมื่อมองย้อนกลับไปดูสิ่งที่เกิดขึ้นตั้งแต่ต้นปี ๒๕๖๗ มาจนถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าปีนี้เป็นปีที่ดีอีกปีหนึ่งของผม ได้ทำอะไรเยอะแยะไปหมด สะสางงานเก่าเริ่มงานใหม่และก้าวเข้าไปในพรมแดนใหม่ที่ไม่เคยคิดว่าจะต้องเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยอีกต่างหาก

แม้ว่าบ้านเมืองของเรายามนี้ จะไม่มีอะไรให้เละมากไปกว่านี้ได้แล้วก็ตามที

การเจริญอุเบกขาธรรมจึงเป็นทางออกที่ดีที่สุดครับ


ป.ล. เรื่องการฟอร์มคณะรัฐมนตรีของรัฐบาลคุณแพทองธาร ชินวัตร นี่ต้องบอกว่าไม่ง่ายเลยครับ งานนี้เราต้องปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติของการเมืองไทย อย่าเพิ่งรำคาญอย่าไปหงุดหงิด แม้จะดูแล้วเละตุ้มเป๊ะได้ถึงขนาดนี้ พรรคพลังประชารัฐกับพรรคประชาธิปัตย์จะพาตัวเองให้รอดจากสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นความขัดแย้งรุนแรงในภายพรรคในเวลานี้ เพราะประเด็นการร่วมรัฐบาลของพรรคและการเป็นรัฐมนตรีของผู้บริหารของพรรคได้อย่างไร คงจะมีคำตอบภายในเร็ววันนี้

การประชุมของธนาคารกลางสหรัฐในช่วงวันที่ ๑๗-๑๘ กันยายนที่จะถึงนี้ ถ้าหากฟังจากที่นายเจอโรม พาวเวล (Jerome Powell) ประธานธนาคารกลางไปพูดที่เมืองตากอากาศแจคสันโฮล ในรัฐไวโอมิงว่าถึงเวลาต้องปรับนโยบายการเงินด้วยการลดดอกเบี้ยนโยบายได้แล้ว เพราะหมดห่วงเรื่องเงินเฟ้อแล้ว แต่มาห่วงเรื่องการว่างงานแทนจึงทำให้ต้องลดดอกเบี้ย นั่นก็หมายความว่าการลดอัตราดอกเบี้ยนนโยบายของธนาคารกลางสหรัฐที่กำหนดไว้ร้อยละ ๕.๒๕-๕.๕๐ ในปัจจุบันจะเริ่มแล้วตั้งแต่เดือนกันยายนนี้เป็นต้นไป จะลดมากน้อยลดเร็วช้าแค่ไหนไม่สำคัญเท่ากับทิศทางของดอกเบี้ยมีแนวโน้มเป็นขาลงอย่างชัดเจน

ค่าเงิน หุ้น และอะไรที่ผูกโยงกับนโยบายการเงินของสหรัฐคงต้องปรับตัวตามไปด้วย

สำหรับบ้านเราอัตราดอกเบี้ยนโยบายซึ่งในปัจจุบันอยู่ที่ร้อยละ ๒.๕๐ นั้น เท่าที่ฟังจากเกณฑ์ในการตัดสินเรื่องนี้จากผู้บริหารธนาคารแห่งประเทศไทย ซึ่งเป็นกรรมการเสียงข้างน้อยในคณะกรรมการนโยบายการเงิน (กนง.) ที่เจอกันสุดสัปดาห์นี้ คิดว่าคงยังไม่ถึงเวลาปรับลดอัตราดอกเบี้ยนโยบายครับ

งานนี้คงต้องมีเรื่องมีราวเรื่องลดไม่ลดดอกเบี้ยระหว่างรัฐบาลคุณแพทองธาร ชินวัตร กับธนาคารแห่งประเทศไทยไปอีกสักระยะหนึ่งครับ

บันทึกเอาไว้กันลืมว่าเดือนสิงหาคม มีผู้นำสามประเทศในเอเชียต้องเผชิญชะตากรรมที่ทำให้พ้นจากตำแหน่งแตกต่างกันไป ไม่ว่าจะเป็นบังกลาเทศ (เหมือน ๑๔ ตุลาคมปี ๒๕๑๖ ในบ้านเรา) ไทย (คงไม่ต้องบอกอะไรเพิ่มเติม) และญี่ปุ่น ทั้งนี้นายกรัฐมนตรีฟูมิโอ คิชิดะ (Fumio Kishida) ได้ประกาศวางมือลงจากตำแหน่ง ส่วนกระบวนการคัดเลือกคนมาเป็นนายกรัฐมนตรีของพรรคเสรีประชาธิปไตย (LDP) ซึ่งเป็นพรรครัฐบาลของเขาน่าสนใจครับ ถ้ามีเวลาจะหาโอกาสมาคุยให้ฟัง

ขอจบลงตรงนี้ด้วยการแจ้งให้ทราบว่าพรบ.งบประมาณรายจ่ายเพิ่มเติมประจำปีงบประมาณพ.ศ๒๕๖๗ วงเงิน ๑๒๒,๐๐๐ ล้านบาทมีผลบังคับใช้แล้วตั้งแต่วันที่ ๒๓ สิงหาคม หลังจากได้นำประกาศลงในราชกิจจานุเบกษาในวันที่ ๒๒ สิงหาคมที่ผ่านมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ใครที่รอแจกเงินสดเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจ

แต่ไม่ใช่โครงการดิจิตอลเลตเตรียมรับได้เลย


วีระ ธีรภัทร
วันอาทิตย์ที่ ๒๕ สิงหาคม 2567”

ที่มา https://www.facebook.com/share/p/ZPvoLGVkV5QkhJNR/?mibextid=CTbP7E

Thaitimes

หมดราคาคุณหญิง มุสาจนเคยตัว ยิ่งแก่ยิ่งเพ้อเจ้อ ให้ร้ายปรักปรำ ถ้าไม่มีการยกเลิกปาร์ตี้ลิสต์ ช่วยรับผิดชอบด้วยการวางมือวางปากทางเมืองไปเลยนะเจ๊
#คิงส์โพธิ์แดง
#คุณหญิงมุสารัตน์
#สุดารัตน์
#วางมือไปเลยเจ๊