สนธิเล่าเรื่อง "ทนายตั้ม" ทำตัวผู้จัดการมรดก ส่อง GPS รถเบนซ์ เปิดแผนลวงเข้าป่า-ล่องแพ
.
รายการสนธิเล่าเรื่องเช้านี้ พบทนายตั้มเป็นผู้จัดการมรดก เขียนพินัยกรรมเอง ก่อนเริ่มซื้อรถเบนซ์ พบให้พยานเซ็นเฉพาะหน้าสุดท้าย ไม่คืนคู่ฉบับ ซื้อรถเบนซ์คุณอ้อย ติด GPS ดูทุกความเคลื่อนไหว แถมชักชวนไปเที่ยวไกลๆ ไปเชียงราย แม้กระทั่งไปเขื่อนเชี่ยวหลาน สุราษฎร์ธานี ไม่มีสัญญาณมือถือ ผวาหากตายไปอ้างได้ว่าอุบัติเหตุ สุดท้ายทำพินัยกรรมฝ่ายเมืองสกัดกั้น
.
วันนี้ (20 พ.ย.) นายสนธิ ลิ้มทองกุล กล่าวในรายการสนธิเล่าเรื่อง ทางยูทูบ Sondhitalk ถึงความคืบหน้าคดีที่ น.ส.จตุพร อุบลเลิศ หรือคุณอ้อย เศรษฐีชาว อ.ปากช่อง จ.นครราชสีมา แจ้งความดำเนินคดีกับนายษิทรา เบี้ยบังเกิด หรือทนายตั้ม ไฮไสต์สำคัญอยู่ที่การที่ทนายตั้มเป็นผู้จัดการมรดก โดยสรุปดังนี้
.
- คุณอ้อยกล่าวว่า ทนายตั้มต้องการเป็นผู้จัดการมรดกในการเขียนพินัยกรรม พอได้รับการแต่งตั้งก็พยายามชวนคุณอ้อยไปเที่ยวไกลๆ เช่น เขื่อนรัชประภา หรือเขื่อนเชี่ยวหลาน จ.สุราษฎร์ธานี ซึ่งอะไรก็เกิดขึ้นได้โดยไม่มีใครคาดคิด หากคุณอ้อยเสียชีวิต ทนายตั้มจะได้เป็นผู้จัดการมรดก มีอำนาจเด็ดขาดแต่ผู้เดียว แต่โชคดีที่คุณอ้อยไหวตัวทัน
.
- ก่อนหน้านี้บริษัท ษิทรา ลอว์เฟิร์ม จำกัด ได้รับว่าจ้างจากคุณอ้อยเดือนละ 300,000 บาทให้เป็นที่ปรึกษาดูแลผลประโยชน์ธุรกิจ เมื่อ 2 ปีก่อน หลังจากนั้นทนายตั้มอาศัยความไว้ใจจากพี่อ้อยช่วยเหลือดำเนินการ เช่น ยกลูกตัวเองคนหนึ่งให้เป็นลูกบุญธรรม แต่ลูกชายคุณอ้อยไม่เห็นด้วย
.
- เมื่อรู้ว่าคุณอ้อยร่ำรวยเป็นหมื่นล้านบาท และการศึกษาน้อย ร่ำรวยจากการเสี่ยงโชค คุณอ้อยพลาดตรงที่หาทนายความจากเฟซบุ๊ก เห็นว่าทนายตั้มหน้าตาดี เป็นทนายความเพื่อประชาชน แต่คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ นึกไม่ถึงว่าเป็นคนเลวถึงขนาดนั้น
.
- พอได้รับแต่งตั้งเป็นผู้จัดการมรดกแค่ 9 วัน ทนายตั้มก็คิดจะฮุบเงินฮุบทอง ทำพินัยกรรมที่สำนักงาน ษิทรา ลอว์เฟิร์ม มีทั้งหมด 7 ข้อ โดยมีทนายตั้มเป็นผู้เขียนและพิมพ์พินัยกรรม คุณเดวิดสามีคุณอ้อย และคุณน้อย เป็นพยาน ทีแรกไม่ผิดสังเกต แต่ภายหลังพบว่าทนายตั้มไม่ได้ทำงานสมค่าจ้าง ยกครอบครัวเที่ยวหรูอยู่สบาย รวมทั้งสำนักงาน ษิทรา ลอว์เฟิร์ม จัดทริปพาพนักงาน 20 คนเที่ยวญี่ปุ่น ก็ขอเงินคุณอ้อยหลายล้านบาท และขอเงินยิบย่อย
.
- ผ่านไป 1 ปี คุณอ้อยเห็นว่าทำงานไม่คุ้ม ไม่ไหว เลยยกเลิกสัญญาเป็นที่ปรึกษา แต่ทนายตั้มยังตื้อขอต่อสัญญาอีก 1 ปี พร้อมข้อเสนอการลงทุนตามมา เป็นที่มาของเงิน 2 ล้านยูโร ทำแอปฯ นาคี ต่อด้วยคดีสมคบกับนายนุวัฒน์และ น.ส.สาลินีหลอกลวงว่าถูกแฮกคริปโตฯ สูญ 39 ล้านบาท ฉ้อโกงเขียนแบบโรงแรม และอื่นๆ
.
- ทนายตั้มร่างพินัยกรรมคุณอ้อยฉบับใหม่ ทำที่บ้านชีวา ลงวันที่ 7 ส.ค. 2566 แก้ไขจากฉบับแรก แต่พินัยกรรมมีปัญหารายละเอียดสำคัญว่า สินทรัพย์ที่อยู่ต่างประเทศให้ลูกชายคนเดียว แต่ทนายตั้มเป็นผู้จัดการมรดก ก่อนเริ่มซื้อรถเบนซ์ ติด GPS เอาไว้ โดยทนายตั้มติดเอง แสดงว่าจะตามว่ารถคันนี้ไปที่ไหนบ้าง จึงสงสัยว่าทำไมถึงติด GPS เอาไว้ แต่ทนายตั้มยังโกหก
.
- คุณอ้อยกล่าวว่า ทนายตั้มเคยชวนไปเชียงราย อ้างว่าทำบุญที่วัดห้วยปลากั้ง แต่ไม่ไปเพราะไกล เป็นห่วงความปลอดภัยของแฟน และไม่ได้รู้จักคนทางโน้น และชวนไปล่องแพที่ภาคใต้ เขื่อนรัชประภา จ.สุราษฎร์ธานี แต่ไม่ไปเพราะกลัวเป็นน้ำ ไปลำบากเลยปฎิเสธ ไม่ได้คิดเบื้องหน้าเบื้องหลัง พอรู้จากคนใกล้ชิดก็กลัวว่าอยู่ใต้แพ
.
- ในสัญญาติดตั้ง GPS ใช้ชื่อทนายตั้ม ทำสัญญารายปี และมีหลักฐานว่าทนายตั้มแอบดูข้อมูลการเดินทางว่าไปไหนบ้าง เมื่อเดือน ก.ย. ที่ผ่านมาหลังมีเรื่อง นางปทิตตา เบี้ยบังเกิด ภรรยาทนายตั้มยังแอบเข้าไปดู GPS ว่ารถคุณอ้อยเดินทางไปที่ไหน
.
- คุณอ้อยและคุณน้อยพบว่า หลังทำพินัยกรรมฉบับที่ 2 ทนายตั้มยังชักชวนไปเที่ยวแพที่เขื่อนรัชประภา อ้างว่าจะพาไปรู้จักนายตำรวจคนหนึ่งซึ่งเป็นคนใต้ คือ พล.ต.อ.สุรเชชษฐ์ หักพาล หรือโจ๊ก เหมือนกับที่ไปฮ่องกง ไปเจอนายอนุทิน ชาญวีรกุล และนายศักดิ์สยาม ชิดชอบ แต่คุณอ้อยไม่อยากไป เพราะไม่อยากลำบาก และไม่อยากรู้จักใคร
.
- เขื่อนรัชชประภา หรือเขื่อนเชี่ยวหลาน เหมือนถูกตัดขาดจากโลกภายนอก ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์หรืออินเทอร์เน็ต ใครจะทำอะไรก็ไม่มีใครรู้ สมมติกรณีที่จัดการกับเจ้าของมรดกก็ไม่มีใครรู้ อ้างได้ว่าอุบัติเหตุทางน้ำ
.
- หลังจากทำพินัยกรรมฉบับที่ 2 คุณอ้อยและคุณน้อยพยายามทวงถามพินัยกรรมคู่ฉบับก็ไม่นำมาให้ กระทั่งแตกหักเรื่องรถเบนซ์ ได้ทำหนังสือทวงถามพินัยกรรม แต่ทนายตั้มตอบกลับว่า ทำลายไปหมดแล้ว ทั้งที่ไม่ได้ถามหรือทำลายต่อหน้า และพบว่าสัญญามีช่องโหว่ อีกทั้งให้ลงนามเฉพาะหน้าสุดท้าย แทนที่จะลงนามสัญญาทุกหน้า เพราะฉะนั้นเป็นพินัยกรรมปลอมและพินัยกรรมสอดไส้
.
- ต้นปี 2567 หลังจากคุณอ้อยใจสลาย ก็ได้ยกเลิกพินัยกรรมกับทนายตั้มทุกฉบับ แล้วไปทำพินัยกรรมฝ่ายเมือง จัดทำที่อำเภอ มีเจ้าหน้าที่รัฐรับรอง
..............
Sondhi X

#มีเรื่องมาเล่า
#วิธีอบรมลูกของคุณพ่อตัวอย่าง❤️

คุณพ่อเห็นลูกสาวที่อายุเพิ่งครบ 18 ปี ไปเที่ยวแล้วกลับบ้านดึกบ่อยๆ เขาไม่ได้พูดว่าอะไรต่อลูกสาว วันหนึ่งเขาชวนลูกสาวออกไปดื่มเหล้าด้วยกัน ลูกสาวแปลกใจแต่ก็ไปกับพ่อ ที่ร้านเหล้าพ่อริมเหล้าให้ลูกสาวและบอกให้ดื่มเต็มที่ คืนนั้นพ่อลูกสองคนทั้งกินทั้งดื่ม แวะร้านเหล้าถึง 3 ร้าน จนลูกสาวเมาหมดสติ

วันรุ่งขึ้นคุณพ่อออกไปทำงานแต่เช้า เขียนข้อความให้แม่ส่งต่อให้ลูกสาวอ่าน

ลูกจำได้ไหมว่าเมื่อคืนลูกดื่มมากแค่ไหนถึงเมา ลูกดื่มทั้งหมดเบียร์ 2 ขวด และไวน์แดง 5 แก้ว จำไว้นั่นคือขีดจำกัดของลูก สังคมยุคนี้มีคนเลวจำนวนมาก พ่อไม่สามารถอยู่ใกล้ลูกคอยปกป้องลูกตลอดเวลา ลูกต้องเรียนรู้ป้องกันตนเอง พ่อเชื่อว่าลูกทำได้

ลูกสาวอ่านแล้วทั้งซึ้งและละอายใจ เข้าใจว่าคนในครอบครัวเป็นห่วงเธอมาก แต่ไม่ใช้วิธีบังคับในการอบรมเธอ เพราะรู้ว่าเธอจะไม่ยอมรับฟังและปฏิบัติตาม จึงใช้ความรักความห่วงใยในการชี้แนะในการอบรมแทน
#thaitimes

..เรา ประเทศไทยเราล่ะ,เราจะซ่อมแซมประเทศไทยเราจริงจังแบบไหน&กันเสียที.

..พรรคเดโมแครต ถ้าคุณสงสัยว่าทำไมอเมริกาถึงเลือกทรัมป์ ฉันขออธิบายให้ฟัง:

ความจริงก็คือ ชาวอเมริกันเบื่อหน่ายกับเรื่องบ้าๆ ของคุณแล้ว

คุณทำลายชาติและวัฒนธรรมของเรา คุณล้อเลียน ดูถูก และเลือกปฏิบัติต่อเราอย่างเปิดเผย จากนั้นก็เรียกเราว่าพวกเหยียดผิว เหยียดเพศ และพวกนาซี เมื่อเราเริ่มสังเกตเห็น

คุณทำให้สถาบันอันยิ่งใหญ่ของเราเสื่อมเสียชื่อเสียงและเสื่อมทราม รวมถึงสื่อ โซเชียลมีเดีย เทคโนโลยี สถาบันการศึกษา หน่วยข่าวกรอง สุขภาพ ยา ฮอลลีวูด ความบันเทิง กีฬา ทุกอย่าง! คุณใช้ทุกแง่มุมของชีวิตชาวอเมริกันเป็นอาวุธ และใช้มันเพื่อผลักดันวาระฝ่ายซ้ายสุดโต่งของคุณให้พวกเราต้องทนทุกข์ทรมาน

คุณบอกเราว่าทรัมป์เป็นทรัพยากรของรัสเซียที่กำลังจะก่อสงครามโลกครั้งที่ 3 และจะเลวร้ายยิ่งกว่าฮิตเลอร์ จากนั้นคุณก็ใช้สิ่งนั้นเป็นข้ออ้างในการแสดงความเกลียดชังต่อผู้สนับสนุนทรัมป์และก่อจลาจลบนท้องถนน คุณใช้สิ่งนั้นเป็นข้ออ้างในการขัดขวางและทำลายวาระแรกของทรัมป์ และกลายเป็นว่ามันเป็นเรื่องโกหกทั้งหมด
จากนั้นในช่วงโควิด คุณเรียกร้องให้เราทุกคนถูกบังคับให้ทำการทดลองทางการแพทย์โดยไม่ทดลอง คุณต้องการให้ผู้ที่ไม่เห็นด้วยถูกขังไว้ในคุก คุณต้องการให้เด็กๆ ถูกพรากไปจากพ่อแม่ที่ต่อต้านวัคซีน คุณต้องการให้พวกต่อต้านวัคซีนอยู่ในค่าย คุณเชียร์ให้พวกเราต้องตาย จากนั้นก็กลายเป็นว่าคุณคิดผิดเกี่ยวกับทุกอย่าง ตั้งแต่แหล่งกำเนิดที่มนุษย์สร้างขึ้น ไปจนถึงหน้ากาก วัคซีน การเว้นระยะห่างทางสังคม ไอเวอร์เมกติน HCQ ภูมิคุ้มกันตามธรรมชาติ และทุกสิ่งทุกอย่าง

จากนั้นในช่วงยูเครน คุณบอกเราว่ายูเครนเป็นปราการของประชาธิปไตย และพวกเขาต้องการเงินภาษีของเราทั้งหมดอย่างมาก จากนั้นก็กลายเป็นว่ายูเครนเป็นหนึ่งในประเทศที่ทุจริตมากที่สุดในโลก โดยมีกองกำลังทหารนาซีตามตัวอักษร และที่จริงแล้วเป็นเพียงปฏิบัติการฟอกเงินเพื่อขโมยเงินจากผู้เสียภาษีชาวอเมริกัน คุณต้องการปกป้องพรมแดนของยูเครนมากกว่าของเราเอง คุณส่งเงินหลายแสนล้านดอลลาร์ไปยังอีกฟากของโลก ในขณะที่ชาวอเมริกันต้องทนทุกข์ ซึ่งทั้งหมดนี้ล้วนขึ้นอยู่กับคำโกหก

นอกจากนี้ยังมีเรื่องของ Epstein, Diddy และการค้ามนุษย์อีกด้วย พวกคุณทุกคนบอกเราอย่างรุนแรงว่าการค้ามนุษย์เป็นเพียงเรื่องหลอกลวง พวกคุณบอกเราว่าชายแดนปลอดภัย และพวกคุณบอกเราว่าใครก็ตามที่ตั้งคำถามถึงเรื่องนี้คือพวกนักทฤษฎีสมคบคิดที่ไถ่ถอนไม่ได้และน่ารังเกียจ (และเป็นขยะ) พวกคุณบอกว่าใครก็ตามที่ดูรายการ "Sound of Freedom" ล้วนเป็นพวกหัวรุนแรง QAnon และเป็นภัยคุกคามต่อประชาธิปไตย จากนั้นมันก็กลายเป็นเรื่องจริง และชนชั้นสูงก็มีส่วนร่วมในอาชญากรรมที่เลวร้ายต่อเด็กๆ จริงๆ หลังจากที่คุณบอกเรามาหลายสิบปีว่าเรื่องนี้ไม่เป็นความจริง พวกคุณปกปิดอาชญากรรมที่เลวร้ายที่สุดที่จินตนาการได้ เพื่อผลประโยชน์ทางการเมือง

ฉันทำแบบนี้ได้เป็นวันๆ แต่ฉันคิดว่าคุณคงเข้าใจประเด็นแล้ว ชาวอเมริกันตื่นตัวต่อกลลวงและความชั่วร้ายที่เกิดขึ้นรอบตัวเรา และเราจะไม่ทนอีกต่อไป ดังนั้นเราจึงจ้างโดนัลด์ เจ. ทรัมป์และทีมผู้รักชาติของเขาเพื่อแก้ไขสถานการณ์ และนำอเมริกากลับคืนสู่ความยิ่งใหญ่อีกครั้ง

นี่คือความเป็นจริงของสถานการณ์ คุณเป็นคนเลว และคุณถูกหลอก ยิ่งคุณตื่นรู้เร็วเท่าไหร่ คุณก็จะยิ่งสามารถเข้าร่วมกับเราในการซ่อมแซมประเทศนี้ได้เร็วขึ้นเท่านั้น หรือคุณสามารถเลือกที่จะปฏิเสธความจริง และใช้ชีวิตที่เหลือของคุณไปกับความเกลียดชังที่ขึ้นอยู่กับคำโกหก

ทางเลือกเป็นของคุณ

ลงชื่อ: ผู้รักชาติอเมริกันที่แท้จริง

@realDonaldTrump ขอบคุณสำหรับความกล้าหาญและการยืนหยัดเพื่ออเมริกาและมวลมนุษยชาติ ขอพระเจ้าอวยพรอเมริกา 🙏🏼🇺🇸ฟ

โลภ ลวง โกง รวย หายนะ

ขอบพระคุณเจ้าของบทความชีวิตตนเอง ผู้แปล และเพื่อนสนิทที่กรุณาส่งมาให้ครับ

ความร่ำรวยที่มาจากการหลอกลวงคนอื่นเป็นเหมือนสิ่งเสพติด เมื่อความโลภเริ่มเข้าครอบงำจิตใจ มันไม่ใช่แค่เรื่องของการหาเงินอีกต่อไป แต่จะกลายเป็นความต้องการที่ไม่มีที่สิ้นสุด และจุดจบของมันมีเพียงหนึ่งเดียว คือความหายนะ

"เงินไม่ได้เปลี่ยนคุณ มันเพียงแค่ขยายสิ่งที่คุณเป็นอยู่แล้วให้ชัดเจนขึ้น ถ้าคุณเป็นคนเลวอยู่แล้ว เงินจะทำให้คุณเป็นคนเลวยิ่งกว่าเดิม"

นี่คือสิ่งที่จอร์แดน เบลฟอร์ท (Jordan Belfort) เจ้าของเรื่องราวใน "The Wolf of Wall Street" พยายามอธิบายให้เราเข้าใจกลไกความคิดของคนที่ฉ้อโกงจนหาเงินมหาศาลได้เพียงชั่วข้ามคืน

เงินไม่ได้เป็นตัวเปลี่ยนแปลงความคิดหรือนิสัยบุคคลใดๆ แต่เพียงทำให้สิ่งที่เป็นอยู่แล้วภายในตัวคนเหล่านั้นปรากฏชัดเจนขึ้นไปอีก หากคนมีจริยธรรมไม่ดีหรือเห็นแก่ตัวอยู่แล้ว เมื่อมีเงินมากขึ้น สิ่งเหล่านั้นก็จะยิ่งขยายตัว

"ฉันหาเงินมาได้เยอะมาก มากจนเกินปกติ ตั้งแต่อายุยังน้อย และฉันหามันมาโดยใช้กลอุบายทุกอย่างที่มี ค้นหาช่องว่างสีเทาในกฎหมาย ในพื้นที่ที่คนอื่นกลัวจะเข้าไป และนั่นคือวิธีที่คุณจะเอาชนะ โดยการทำสิ่งที่คนอื่นกลัวที่จะทำ”

เบลฟอร์ท เป็นอดีตนายหน้าค้าหุ้นและนักธุรกิจผู้ที่มีชื่อเสียงโด่งดังจากการสร้างอาณาจักรการเงินที่เต็มไปด้วยการทุจริต การฉ้อโกงหุ้น และการฟอกเงิน

เบลฟอร์ทถูกจับกุมในปี 1999 หลังจากสารภาพผิดในข้อหาฉ้อโกงนักลงทุนหลายล้านดอลลาร์

ในปี 2007 เรื่องราวของเขาถูกถ่ายทอดลงในหนังสือ "The Wolf of Wall Street" ได้รับความนิยมจนถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์ในปี 2013 ซึ่งกำกับโดย มาร์ติน สกอร์เซซี (Martin Scorsese) และนำแสดงโดย ลีโอนาร์โด ดิคาปริโอ (Leonardo DiCaprio)

ปัจจุบัน เบลฟอร์ทเป็นนักพูดสร้างแรงบันดาลใจ เขาเดินทางไปทั่วโลกเพื่อให้คำแนะนำด้านธุรกิจและการใช้ชีวิตอย่างมีจริยธรรม

“สิ่งที่ฉันไม่เคยเข้าใจคือเมื่อคุณเดินเข้าสู่เส้นทางนั้น มันจะไม่มีทางหวนกลับได้ มันจะกลืนกินคุณ เปลี่ยนแปลงตัวตนคุณ และทันใดนั้น คุณก็ไม่ใช่เจ้าของเงินอีกต่อไป แต่เงินต่างหากที่เป็นเจ้าของคุณ"

เบลฟอร์ทกล่าวว่า การที่เราสามารถรวยได้อย่างรวดเร็ว ในเวลาเพียงไม่กี่สัปดาห์หรือเดือน มันกลายเป็นสิ่งที่ชวนให้หลงใหล เหมือนกับสิ่งเสพติด ที่ต้องการมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ยิ่งเราได้มันมากเท่าไร ในที่สุดมันก็จะเข้ามากลืนกินเรา จนสุดท้ายพบว่าตัวเองกำลังไล่ตามบางสิ่งที่ไม่มีวันพอ

“และเมื่อถึงจุดสุดท้ายแล้ว เงินทั้งหมดในโลกก็ไม่สามารถซื้อจิตวิญญาณของเราคืนมาได้”

ความร่ำรวยที่มาจากสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ไม่สามารถซื้อตัวตนหรือความสงบสุขในจิตใจคืนมาได้ แม้ว่าภายนอกจะดูเหมือนประสบความสำเร็จ แต่ข้างในกลับเต็มไปด้วยความว่างเปล่า และการสูญเสียจริยธรรมของตนเอง

”ไม่ว่าจะหาเงินได้มากแค่ไหน หรือประสบความสำเร็จเพียงใด มันก็ไม่เคยพอ ฉันกำลังไล่ตามบางสิ่งที่ฉันไม่มีวันครอบครองได้จริงๆ เพราะความสุขและความสมบูรณ์ในชีวิตไม่ใช่สิ่งที่สามารถซื้อได้ด้วยเงิน"

แต่มันไม่ใช่ว่าเราจะไม่พยายามไขว่คว้าหาเงินหาความมั่งคั่งให้กับตนเอง เขากล่าวว่าความยากจนไม่ใช่สิ่งที่ต้องยกย่อง แต่การเป็นคนร่ำรวยจากการฉ้อโกงก็ไม่ใช่สิ่งที่ต้องเชิดชูเช่นกัน

ความท้าทายที่แท้จริงในชีวิตคือการหาความสำเร็จโดยที่ยังคงยึดมั่นในคุณค่าของตัวเอง

สิ่งที่สำคัญจริงๆ คือการหาวิธีที่จะประสบความสำเร็จในชีวิตโดยไม่ละทิ้งคุณค่าทางศีลธรรมของตนเอง ความสำเร็จที่แท้จริงไม่ใช่แค่การสะสมทรัพย์สินหรือเงินทอง แต่แต่มันเกี่ยวกับสิ่งที่เราทำออกมา มันดีกับคนรอบข้างหรือไม่

อย่าให้คนเลวลอยนวล.

ผลการวิเคราะห์การตายกระทันหันที่เกิดขึ้นพร้อมกันกับ ที่มีการเริ่มใช้วัคซีนทั่วโลก
(รูปที่ 1)
แต่แม้มีหลักฐานจากการชันสูตรศพผู้เสียชีวิตซึ่งพบว่ามีการอักเสบในกล้ามเนื้อหัวใจ มีการ สร้างโปรตีนประหลาดขึ้น และตัดประเด็นอื่นออกไปทั้งหมดรวมทั้งการติดเชื้อโควิด แต่ก็เป็นเพียงจำนวนเป็น หลาย 100 รายเท่านั้น

การที่ไม่สามารถชันสูตรศพในลักษณะละเอียดละออเช่นนั้นได้ ต้องเสียค่าใช้จ่ายหลาย 100,000 บาท ทำให้การเชื่อมโยงสาเหตุการตายกระทันหันเป็นหมื่นเป็นแสนคนไม่สามารถสรุปได้ 100%

อย่างไรก็ตาม รายงานที่เห็นนี้ (รูป ที่2) ในวารสารรังสีวิทยา radiology ที่เป็นวารสารมาตรฐานทางการของสมาคม เป็นการแสดงผลการศึกษาโดยการใช้เวชศาสตร์นิวเคลียร์ตรวจกล้ามเนื้อหัวใจของผู้ที่ไม่ได้ฉีดวัคซีนจำนวน 300 รายเทียบกับผู้ที่ได้รับวัคซีนไปแล้ว 700 รายและทำการติดตามไปพบว่าผู้ที่ไม่ได้ฉีดวัคซีนไม่มีกล้ามเนื้อหัวใจอักเสบ แต่ผู้ที่ฉีดวัคซีนนั้นมีการอักเสบเกิดขึ้นจริง
ทั้งนี้การวิเคราะห์นี้ทำในบุคคลที่ไม่ได้มีอาการทางหัวใจใดๆ แสดงว่าคนที่ได้รับวัคซีนมีหัวใจอักเสบคุกรุ่น อยู่อย่างที่รู้ตัว และข้อสำคัญก็คือจะมีการตัดกระแสไฟฟ้าที่ควบคุมการเต้นของหัวใจอย่างฉับพลันเมื่อใดก็ได้ ตามที่พบในเนื้อเยื่อหัวใจของศพที่เสียชีวิตกระทันหันที่มีการชันสูตรไปแล้ว (รูปที่3)

วิดีโอคลิปนี้ของรายการนี้
https://www.youtube.com/live/-FwufEXowrE?si=BUJHif05p9bjGchg

ทำไมเราต้องสนใจเรื่องนี้
1- เพราะเราตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกัน
2-เพราะเราจะต้องเรียกร้องให้มีการประเมินความปลอดภัยของการใช้เทคโนโลยีนี้
3-เพราะเราต้องเรียกร้องให้มีการเยียวยาครอบครัวผู้เสียหาย
4-เพราะเราต้องเรียกร้องให้หยุดการใช้เทคโนโลยีนี้จนกว่าจะพิสูจน์ได้ว่ามีความปลอดภัยสูงสุดโดยการแก้ไขการผลิต การปรับแต่งอนุภาคไขมันนาโน และการปรับแต่งตัว mRNA และพิสูจน์ว่าไม่มีการปนเปื้อนใดๆ เช่น sv40 ที่ไม่ต้องมี large T antigen ก็ได้แต่ยังคงมียีนส์อื่น ที่สามารถทำให้อยู่คงกระพันและเสียบเข้าไปในโครโมโซมมนุษย์ได้
นอกจากนั้นยังสามารถแพร่ออกไปจากตัวเซลล์ผ่านทางกลไกต่างๆ เช่น exosome
5- การวิเคราะห์ล่าสุดยังพบว่าวัคซีนมีการปนเปื้อนด้วยสารอันตรายพิษ และ สารโลหะหนักอยู่ด้วยซึ่งการฉีดซ้ำซากย่อมส่งผลต่อร่างกาย
6- แล้วเราจะอยู่รอดได้อย่างไร เข้าใกล้มังสวิรัติ ลด ถึงกับงดกินสัตว์บกถ้าทำได้ กิน ผักผลไม้กากใย แป้งน้อยหน่อย ออกกำลัง แดด สมุนไพรหลายชนิดที่มีขายอย่างถูกกฎหมายจากสถาบันหลายแห่ง ม รังสิต รพ อภัยภูเบศร์เบศร ห้างยาสมุนไพร ตั้งแต่ ขมิ้นชัน รางจืด และใชั ฟ้าทะลายโจร(เฉพาะเวลามีไข้ไม่สบาย) ขิงข่าตะไคร้ กระชายขาวพริกไทยดำ

ผู้เฒ่า ผู้สูงวัยอย่างหมอ คงไม่เท่าไหร่ ภาวนาตายทันที ห่วงอยู่แต่ ลูกหลานเหลนคนไทย

#ข้อสำคัญ อย่าให้คนเลวลอยนวล

ศ นพ ธีระวัฒน์ เหมะจุฑา
ที่ปรึกษาวิทยาลัยการแพทย์แผนตะวันออก
มหาวิทยาลัยรังสิต

..จริงๆประเทศไทยในนามชื่อว่าแผ่นดินไทยนี้ มันอุดมสมบูรณ์อย่างมาก ไม่แพ้ชาติใดๆบนโลกนีัเลย,แต่เรามีผู้ปกครองที่กาก ขลาดเขลา ขี้กาก ใจขี้ขลาด เห็นแก่ตัว เอาแต่ได้ กอบโกยเข้าแค่วงศ์โคตรตระกูลมันผ่านการมีอำนาจ ได้อำนาจ มีตำแหน่งในการปกครองแผ่นดินนี้และใช้ไปทางที่เลวชั่วแทน,ไม่คิดถึงคนในประเทศชาติตนด้วยส้นตีนมันสมองของชนชั้นอำมาตย์ปกครองเก่านี้มองประชาชนยังเป็นเพียงทาส&ขี้ข้า&ไพร่เก่าๆเดิมๆคนรับใช้ สไตล์ศักดินาเก่า การหมอบกราบมันชอบนักคนเชื้อชาติตระกูลนี้ในไทยเราและสืบเป็นทายาทอสูรสูบทรัพยากรมีค่าสมบัติชาติส่วนรวมไปไว้กับตัวโดนอันมากเป็นอันมากที่เห็นคือผ่านระบบผูกขาด&เผด็จการผูกขาดนั้นเอง ไม่รวมอีลิทศักดินาต่างชาติมาจับมือสุ่มหัวกันปล้นแผ่นดินไทยเรานี้อีกแบบเห็นชัดเจนตัวพ่อคือบ่อน้ำมันบ่อปิโตรเลียมไทยเราและบ่อทองคำเรา เพียง2ตย.นี้ก็เพียงพอแล้ว,การปกครองในไทยเราถึงปัจจุบันจึงถือว่าล้มเหลว,เป็นเพียงการสิ้นชาติสิ้นอธิปไตยสิ้นอิสระภาพแห่งตนคนไทยเรารวมทั้งสิ้นสมบัติสิ้นของมีค่าสิ้นทรัพยากรมีค่าบนแผ่นดินไทยตนด้วย มีแต่ชื่อ มีแต่ว่าสถานะชื่อว่าบ้าน แต่ทั้งหมดมันยึด ปล้น ครอบครองเอาไปสิ้นจนหมด คงมั่นคงไว้แต่ความทุกข์ความยากจน ดิ้นรนเป็นทาสแรงงาน ทาสหนี้สินต่างๆแก่เหล่ามันผู้ปกครองที่ควบคุมกลไกทั้งระบบของเดอะแก๊งมันเอง,ทหารรัฐประหารในอดีตเรื่อยมาอาจสรุปได้ว่าคือคนของอีลิทชนชั้นปกครองชั่วอาจทัังฝ่ายคนเลวฝั่งไทยเองและอีลิทต่างชาติด้วยที่อยู่เบื้องหลังการยึดอำนาจเพราะกลัวจะเสียผลประโยชน์จึงลงมือก่อน,ฉีกรัฐธรรมนูญเป็นว่าเล่นแบบโชว์ออฟแต่ไม่ยอมฉีกพรบ.ทาสบ่อน้ำมันหรือยึดบ่อน้ำมันคืน ไม่แตะสักขนเล็บแมวขนหมาฝรั่ง,จึงถือว่าเหี้ยหมด มิใช่ทหาร&เหล่าคณะคนไทยห่าอะไรที่ยึดอำนาจจากระบบประชาธิปไตยที่มักชอบแอบอ้างก่อการนั้นเลย,มันคือคณะก่อการอีลิท นอมินีพวกชนชั้นไทยและอีลิทชนชั้นต่างชาติที่สมคบคิดกัน,ปล้นคนไทยให้ยากจนนี้ล่ะ,อิหร่านขายน้ำมันลิตระ1-2บาทจะเบนซินหรือดีเชล ไทยเหี้ยขายแพง คณะยึดอำนาจที่ผ่านๆมาคือคณะสาระเลวมิได้รักษาอธิปไตยชาติไทยจริงห่าอะไรแค่รักษาผลประโยชน์พวกห่านี้ล่ะ.และของพวกมันกันเองด้วย,แผ่นดินไทยร่ำรวยกว่าหมื่นกว่าแสนล้านล้านบาทหรือ1×10¹²⁰ก็ว่า ร่ำรวยขนาดนั้นเลยล่ะแต่สาระเลวปกครองให้ประชาชนยากจนมั่นคง.

22/10/67

พ่อลูกคู่หนึ่งอาศัยอยู่ที่ชายป่า พ่อมีอาชีพปลูกผักและเก็บไปขายในเมือง
ส่วนลูกชายอายุ 10 ขวบมีหน้าที่สำคัญคือ ไปโรงเรียนและตั้งใจศึกษาหาความรู้

ลูกชายของคนปลูกผักเป็นเด็กเรียนดีมีมารยาท เป็นที่รักใคร่ของครูบาอาจารย์ และผู้ใหญ่ที่พบเห็น
แต่มาในระยะหลัง ผู้เป็นพ่อสังเกตเห็นว่า ลูกมักจะกลับมาบ้านด้วยใบหน้าที่่บึ้งตึง
เหมือนมีเรื่องขุ่นมัวในใจ จึงเรียกเข้ามาคุยด้วยในเย็นวันหนึ่ง

“ลูกรัก ระยะหลังมานี้พ่อรู้สึกว่าลูกไม่ค่อยมีความสุขนัก หน้าตาของลูกบึ้งตึงไม่ชวนมอง
โดยเฉพาะเวลาที่กลับจากโรงเรียน มีอะไรเกิดขึ้นกับลูก บอกความจริงกับพ่อมาเถิด”

ลูกชายไม่่คิดปิดบังพ่อของเขาอยู่แล้ว เพียงแต่ที่ผ่านมาเขาเห็นว่า พ่อเหนื่อยเพราะทำงานหนัก
จึงไม่อยากรบกวนให้ต้องมากังวลด้วยเรื่องของตนอีก แต่เมื่อพ่อเอ่ยปากถามมาเช่นนี้ เขาก็จำเป็นต้องพูดความจริงออกไป

” ที่ห้องของผมมีนักเรียนย้ายมาใหม่ครับ เขาเป็นลูกคนมีเงิน แต่ชอบดูถูกคน
และมักรังแกเพื่อนที่อ่อนแอกว่าเสมอ เมื่อเขาเห็นว่าผมสอบได้คะแนนดี และได้รับคำชมจากครูบ่อย ๆ
เขาก็มักพูดจาถากถาง และคอยกลั่นแกล้งผมอยู่ตลอดเวลา”

ลูกชายระบายให้พ่อของเขาฟังอย่างคับแค้นใจ

” แล้วลูกทำอย่างไรเมือโดนเขาแกล้ง” ผู้เป็นพ่อถามต่อ

” ผมพยายามไม่สนใจ แต่เขาก็ไม่ยอมลดละ ผมคิดว่าผมคงทนเขาไปได้อีกไม่นานหรอกครับพ่อ
สักวันผมจะต่อยเขา เอาให้เลือดของเขาไหลออกมาล้างปากเสียๆ ของเขาบ้าง”

พูดจบ ผู้เป็นลูกก็ตกใจวูบขึ้นมาทันที เพราะนึกได้ว่าตนเองเผลอใช้คำพูดที่รุนแรงออกไป
เขาเหลือบมองหน้าพ่อ คิดว่าพ่อจะต้องโกรธมากแน่ๆ เพราะพ่อสอนเขาให้เป็นผู้ชายที่สุภาพบุรุษ ไม่ทำตัวเกกมะเหรกเกเร
หาเรื่องชกต่อยกับใคร ทว่า……..พ่อของเขากลับไม่ได้พูดหรือแสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา!
ลูกชายชั่งใจดูท่าทีของพ่ออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อว่า

” ผมรู้ว่าพ่อไม่ชอบให้ผมก้าวร้าว แต่ผมทนไม่ไหวแล้วครับ ผมอยากให้พวกคนที่ทำกับผมรู้จักความเจ็บปวด
และอับอายบ้าง มันจะได้รู้ว่าคนอื่นรู้สึกอย่างไรเวลาที่ถูกกลั่นแกล้ง”

ผู้เป็นพ่อมองหน้าลูกชายแล้วยิ้มน้อย ๆ เขาบอกแก่ลูกด้วยเรื่องที่ไม่เกี่ยวกันเลยว่า

” อีกสามวันจะเป็นวันเกิด ครบสิบเอ็ดขวบของลูก ตัวพ่อเองก็ยากจน ไม่เคยให้ของขวัญอะไรลูกเลย
แต่ปีนี้เป็นปีแรกที่พ่อจะให้ของขวัญแก่ลูก”

ลูกชายรู้สึกงุนงงที่จู่ ๆ พ่อก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา อย่างไรก็ตามเขารู้สึกดีใจมาก และเฝ้านับวันรอให้วันเกิดในอีกสามวัน
มาถึงเร็ว ๆ ครั้นเมื่อถึงวันเกิดของลูกชาย คนปลูกผักก็นำของขวัญมามอบให้แก่ลูกชายของเขาตามสัญญา
เป็นกล่องกระดาษสีขาว และ สีดำ ขนาดใหญ่ อย่างละ 1 กล่อง

” พ่อครับ ทำไมต้องให้ของขวัญแก่ผมตั้งสองชิ้นล่ะครับ ถึงผมจะอยากได้ของขวัญจากพ่อ แต่แค่ชิ้นเดียวก็น่าจะพอแล้ว”
ลูกชายกล่าวด้วยความเกรงใจ ด้วยรู้ว่าพ่อขายผักแต่ละครั้งได้เงินไม่มากนัก

” ลูกรัก พ่อตั้งใจมอบของขวัญให้ลูกเช่นนี้เอง เพราะมันจำเป็นแก่ตัวลูกทั้งสองกล่อง จงรับไปจาก พ่อเถิด”

ลูกชายก้มลงกราบเท้าพ่อและกล่าวคำขอบคุณอย่างซาบซึ้งใจ จากนั้นเขาจึงลงมือแกะเชือกที่ผูกกล่องกระดาษสีขาวออก
แต่ก็พบว่า ในกล่องสีขาวนั้นไม่มีอะไรอยู่เลย เขาหันไปมองหน้าพ่อเป็นเชิงคำถาม

” เปิดกล่องสีดำด้วยสิลูกรัก” พ่อของเขากล่าวแทนคำตอบ

ลูกชายรีบแกะเชือกที่ผูกกล่องสีดำออก แต่ในกล่องสีดำก็ไม่มีอะไรเลยเช่นเดียวกับกล่องสีขาว

นอกจากรูขนาดใหญ่ที่ถูกเจาะเอาไว้ตรงก้นกล่องเท่านั้น

” พ่อครับ ไม่มีอะไรอยู่เลยนี่ครับ !!!! ” ลูกชายบอกกับพ่อของเขา

“พ่อลืมใส่ของลงไปหรือเปล่าครับ หรือเพราะว่ากล่องกระดาษสีดำก้นรั่ว ของที่พ่อใส่ไว้ก็เลยหล่นหายไปโดยที่พ่อไม่รู้ครับ”

ผู้เป็นพ่อยิ้มอย่างใจดี ก่อนจะเดินไปนั่งข้าง ๆ ลูกชายพร้อมกับบอกว่า

” พ่อคงให้ของขวัญแก่ลูกได้แค่กล่องกระดาษสองใบนี้ แต่ของที่อยู่ข้างใน ! ลูกจะต้องเป็นผู้ใส่มันลงไปเอง
กล่องกระดาษสีขาวเป็นกล่องแห่งความสุข ต่อไปนี้เมื่อไรก็ตามที่ลูกได้พบกับสิ่งดี ๆว หรือเรื่องที่ทำให้ลูกมีความสุข
ขอให้ลูกเขียนมันลงไปในเศษกระดาษและนำมาใส่ไว้ในกล่องสีขาว

ส่วนกล่องสีดำคือกล่องแห่งความทุกข์
ไม่ว่าอะไรที่ทำให้จิตใจของลูกเป็นทุกข์ มัวหมอง ให้ลูกเขียนและนำมาใส่ไว้ในกล่องสีดำ
แล้ววันหนึ่ง เราจะมาเปิดกล่องทั้งสองใบนี้ดูด้วยกัน”

แม้จะไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อจะต้องให้ทำเช่นนี้ แต่ลูกชายก็ยอมทำตามคำขอของพ่อแต่โดยดี
ทุก ๆ วันเขาจะนำเศษกระดาษมากมายที่เขียนเรื่องราวดี ๆ ในชีวิตหย่อนลงไปในกล่องสีขาว
และเอาเศษกระดาษอีกมากมายที่เขียนเรื่องราวไม่ดีหย่อนลงไปกล่องสีดำ โดยผู้เป็นพ่อคอยเฝ้ามองการกระทำนี้อยู่เงียบ ๆ

สามเดือนผ่านไป เย็นวันหนึ่งลูกชายกลับมาจากโรงเรียนด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่านยิ่งกว่าวันไหน ๆ
เขาโยนกระเป๋านักเรียนลงบนเก้าอี้ด้วยความกราดเกรี้ยว และทำท่าจะผลุนผลันออกจากบ้านไปอีกครั้ง
แต่คนปลูกผักสังเกตเห็นก่อน เขาปราดเข้าไป ฉุดตัวลูกชายไว้และสอบถามว่าเกิดอะไรขึ้น

” ผมทนไม่ไหวแล้วครับพ่อ พวกคนเลวคนนั้นมันดูถูกพวกเรา มันว่าพ่อเป็นแค่คนปลูกผักยากจน มันว่าเราสองคนเป็นคนชั้นต่ำไม่มีเกียรติ
แล้วมันยังขโมยหนังสือเรียนของผมไปทิ้งในถังขยะด้วย ผมจะไปจัดการมัน จะทำให้มันเจ็บและจำไปจนตายเลยที่มันบังอาจมาดูถูกพ่อ”

คนปลูกผักไม่ได้โกรธตามลูกชาย เขาเพียงแต่ถามลูกว่า “วันนี้ลูกเขียนเรื่องสุข และทุกข์ใส่ในกล่องสีขาวและกล่องสีดำหรือยัง”

ลูกชายประกาศเสียงกร้าวทันทีว่า ” ผมจะไปจัดการพวกคนนั้นก่อน ให้มันรู้ว่าเราจะไม่ยอมให้มันมาดูถูกเราได้อีก”

” ลูกต้องไปเขียนก่อน” พ่อบอกเสียงเรียบ “เพราะวันนี้เราจะเปิดกล่องนั้นออกดูด้วยกัน”

ลูกชายมองหน้าพ่ออย่างฉงน ไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อจะต้องให้เปิดกล่องพวกนั้นในเวลานี้ด้วย
แต่เขาไม่ใช่เด็กดื้อ จึงยอมข่มอารมณ์โกรธลงชั่วคราวแล้วทำตามที่พ่อบอก

หลังจากหย่อนกระดาษความสุขความทุกข์ลงในกล่องกระดาษสีขาวสีดำเรียบร้อยแล้ว
ผู้เป็นพ่อจึงบอกให้ลูกชายยกกล่องกระดาษสีขาวมาวางไว้บนโต๊ะหน้าบ้าน

” โอ้โห แค่สาม! เดือนที่ผมใส่เศษกระดาษลงไป ผมไม่คิดเลยว่าจะทำให้กล่องสีขาวหนักได้ขนาดนี้”
ลูกชายอุทานอย่างคาดไม่ถึง ผู้เป็นพ่อยิ้ม และบอกว่า ” ทีนี้ลูกไปยกกล่องสีดำมาวางตรงนี้ด้วยสิ”

” กล่องสีดำน่าจะหนักกว่านี้อีกนะครับ เพราะว่าผมใส่เรื่องไม่ดีของคนที่ชอบแกล้งผมเอาไว้มากทีเดียว”

แต่ทันทีที่ลูกชายยกกล่องกระดาษสีดำขึ้นจากที่ตั้งเดิมของมัน เศษกระดาษมากมายที่เคยอัดแน่นอยู่ภายในก็ร่วงพรูออกมาจากก้นกล่อง บัดนี้ กล่องกระดาษสีดำก็เบาหวิวไร้น้ำหนัก เพราะไม่มีอะไรคงเหลืออยู่ในนั้นแล้ว ลูกชายหันไปมองหน้าพ่อ

” ผมลืมไปเสียสนิทเลยครับว่ากล่องใบนี้มีรูอยู่ด้วย เดี๋ยวผมจะเก็บเศษกระดาษพวกนี้ไปใส่กล่องใบใหม่นะครับ”

แต่ผู้เป็นพ่อบอกว่า

“เก็บไปทำไมล่ะลูก เมื่อมันร่วงออกมาจากกล่องแล้วมันก็คือขยะ ใส่กลับเข้าไปไม่ได้อีก ลูกไปเอาไม้กวาดมากวาดมันทิ้งไปให้หมดเถิด
ต่อไปกล่องแห่งความทุกข์ของลูกจะได้ว่างเปล่า ไม่มีความขุ่นข้องหมองใจเหลืออยู่อีก ในขณะที่กล่องแห่งความสุขของลูก
จะเต็มไปด้วยความสุขตลอดเวลา”

อันที่จริง เมื่อลูกบอกพ่อว่า ลูกทนคนที่กลั่นแกล้งทำร้ายลูกไม่ไหวนั้น พ่อก็ไม่เห็นว่าทำไมลูกจะต้องทนเขาด้วย
เพราะเรื่องนี้ไม่มีอะไรต้องทนเลย เพียงแค่ลูกไม่เก็บเอาสิ่งแย่ ๆ ที่เขาทำกับลูกมาขังไว้กับตัวเอง ไม่ต้องไปทำความรู้จักมัน
ความทุกข์นั้นก็ระรานหัวใจของลูกไม่ได้

ดูในกล่องสีขาวสิลูก ความสุขความภูมิใจของลูกตั้งมากมายก็อัดแน่นอยู่ในนั้น ทำไมลูกถึงมองข้ามไป ละทิ้งความทุกข์ซึ่งไร้ประโยชน์
กับชีวิตของลูก แล้วอยู่กับสิ่งที่ทำให้ลูกเป็นสุขไม่ดีกว่าหรือ”

ลูกชายมองหน้าพ่ออย่างอัศจรรย์ใจ เขาเพิ่งเข้าใจความหมายของกล่องกระดาษสองใบนั้นอย่างแจ่มชัดในวันนี้เอง

ความโกรธขึ้งที่มีต่อเพื่อนคนนั้นค่อย ๆ จางหาย หัวใจผ่อนคลายไม่บีบรัดเหมือนเมื่อครู่ ความเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นได้ก็เพราะ กล่องแห่งความทุกข์ของเขาว่างเปล่าแล้วนั่นเอง

………………………………………………………………………

ช่างน่าฉงนจริง ๆ ที่คนเรามักจะจดจำเรื่องราวที่ทำให้ตนเองเจ็บปวดได้แม่นยำ และยาวนานกว่าความสุขอีกตั้งมากมายที่เราเคยรู้จัก

สิ่งที่คนปลูกผักมอบให้เป็นของขวัญแก่ลูกชายไม่ใช่แค่กล่องกระดาษสีขาวหรือสีดำ แต่เป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตให้มีความสุข
ด้วยการละทิ้งความทุกข์ แล้วทำความรู้จักกับความสุขที่มีให้มากกว่าเดิม เพียงการให้ที่แสนจะธรรมดาครั้งเดียวนี้
ก็ทำให้ลูกของเขารู้จักความสุขไปจนตลอดชีวิต

เราอาจจะเลี่ยงคนสกปรกที่ชอบโยนขยะและความโสโครกใส่หน้าบ้านเราไม่ได้ แต่เราก็เลือกที่จะไม่ก้มลงเก็บมันเข้ามาไว้ในบ้าน
และกวาดมันทิ้งไปอย่างไม่แยแสได้

แน่นอนว่าการรับมือกับคนพวกนี้เป็นเรื่องน่าเบื่อหน่าย แต่ถ้าเราทำได้ต่อไปความสกปรกก็จะหายไปจากหน้าบ้านของเราเองโดยที่เราไม่ต้องทำอะไรเลย
.

22/10/67

พ่อลูกคู่หนึ่งอาศัยอยู่ที่ชายป่า พ่อมีอาชีพปลูกผักและเก็บไปขายในเมือง
ส่วนลูกชายอายุ 10 ขวบมีหน้าที่สำคัญคือ ไปโรงเรียนและตั้งใจศึกษาหาความรู้

ลูกชายของคนปลูกผักเป็นเด็กเรียนดีมีมารยาท เป็นที่รักใคร่ของครูบาอาจารย์ และผู้ใหญ่ที่พบเห็น
แต่มาในระยะหลัง ผู้เป็นพ่อสังเกตเห็นว่า ลูกมักจะกลับมาบ้านด้วยใบหน้าที่่บึ้งตึง
เหมือนมีเรื่องขุ่นมัวในใจ จึงเรียกเข้ามาคุยด้วยในเย็นวันหนึ่ง

“ลูกรัก ระยะหลังมานี้พ่อรู้สึกว่าลูกไม่ค่อยมีความสุขนัก หน้าตาของลูกบึ้งตึงไม่ชวนมอง
โดยเฉพาะเวลาที่กลับจากโรงเรียน มีอะไรเกิดขึ้นกับลูก บอกความจริงกับพ่อมาเถิด”

ลูกชายไม่่คิดปิดบังพ่อของเขาอยู่แล้ว เพียงแต่ที่ผ่านมาเขาเห็นว่า พ่อเหนื่อยเพราะทำงานหนัก
จึงไม่อยากรบกวนให้ต้องมากังวลด้วยเรื่องของตนอีก แต่เมื่อพ่อเอ่ยปากถามมาเช่นนี้ เขาก็จำเป็นต้องพูดความจริงออกไป

” ที่ห้องของผมมีนักเรียนย้ายมาใหม่ครับ เขาเป็นลูกคนมีเงิน แต่ชอบดูถูกคน
และมักรังแกเพื่อนที่อ่อนแอกว่าเสมอ เมื่อเขาเห็นว่าผมสอบได้คะแนนดี และได้รับคำชมจากครูบ่อย ๆ
เขาก็มักพูดจาถากถาง และคอยกลั่นแกล้งผมอยู่ตลอดเวลา”

ลูกชายระบายให้พ่อของเขาฟังอย่างคับแค้นใจ

” แล้วลูกทำอย่างไรเมือโดนเขาแกล้ง” ผู้เป็นพ่อถามต่อ

” ผมพยายามไม่สนใจ แต่เขาก็ไม่ยอมลดละ ผมคิดว่าผมคงทนเขาไปได้อีกไม่นานหรอกครับพ่อ
สักวันผมจะต่อยเขา เอาให้เลือดของเขาไหลออกมาล้างปากเสียๆ ของเขาบ้าง”

พูดจบ ผู้เป็นลูกก็ตกใจวูบขึ้นมาทันที เพราะนึกได้ว่าตนเองเผลอใช้คำพูดที่รุนแรงออกไป
เขาเหลือบมองหน้าพ่อ คิดว่าพ่อจะต้องโกรธมากแน่ๆ เพราะพ่อสอนเขาให้เป็นผู้ชายที่สุภาพบุรุษ ไม่ทำตัวเกกมะเหรกเกเร
หาเรื่องชกต่อยกับใคร ทว่า……..พ่อของเขากลับไม่ได้พูดหรือแสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา!
ลูกชายชั่งใจดูท่าทีของพ่ออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อว่า

” ผมรู้ว่าพ่อไม่ชอบให้ผมก้าวร้าว แต่ผมทนไม่ไหวแล้วครับ ผมอยากให้พวกคนที่ทำกับผมรู้จักความเจ็บปวด
และอับอายบ้าง มันจะได้รู้ว่าคนอื่นรู้สึกอย่างไรเวลาที่ถูกกลั่นแกล้ง”

ผู้เป็นพ่อมองหน้าลูกชายแล้วยิ้มน้อย ๆ เขาบอกแก่ลูกด้วยเรื่องที่ไม่เกี่ยวกันเลยว่า

” อีกสามวันจะเป็นวันเกิด ครบสิบเอ็ดขวบของลูก ตัวพ่อเองก็ยากจน ไม่เคยให้ของขวัญอะไรลูกเลย
แต่ปีนี้เป็นปีแรกที่พ่อจะให้ของขวัญแก่ลูก”

ลูกชายรู้สึกงุนงงที่จู่ ๆ พ่อก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา อย่างไรก็ตามเขารู้สึกดีใจมาก และเฝ้านับวันรอให้วันเกิดในอีกสามวัน
มาถึงเร็ว ๆ ครั้นเมื่อถึงวันเกิดของลูกชาย คนปลูกผักก็นำของขวัญมามอบให้แก่ลูกชายของเขาตามสัญญา
เป็นกล่องกระดาษสีขาว และ สีดำ ขนาดใหญ่ อย่างละ 1 กล่อง

” พ่อครับ ทำไมต้องให้ของขวัญแก่ผมตั้งสองชิ้นล่ะครับ ถึงผมจะอยากได้ของขวัญจากพ่อ แต่แค่ชิ้นเดียวก็น่าจะพอแล้ว”
ลูกชายกล่าวด้วยความเกรงใจ ด้วยรู้ว่าพ่อขายผักแต่ละครั้งได้เงินไม่มากนัก

” ลูกรัก พ่อตั้งใจมอบของขวัญให้ลูกเช่นนี้เอง เพราะมันจำเป็นแก่ตัวลูกทั้งสองกล่อง จงรับไปจาก พ่อเถิด”

ลูกชายก้มลงกราบเท้าพ่อและกล่าวคำขอบคุณอย่างซาบซึ้งใจ จากนั้นเขาจึงลงมือแกะเชือกที่ผูกกล่องกระดาษสีขาวออก
แต่ก็พบว่า ในกล่องสีขาวนั้นไม่มีอะไรอยู่เลย เขาหันไปมองหน้าพ่อเป็นเชิงคำถาม

” เปิดกล่องสีดำด้วยสิลูกรัก” พ่อของเขากล่าวแทนคำตอบ

ลูกชายรีบแกะเชือกที่ผูกกล่องสีดำออก แต่ในกล่องสีดำก็ไม่มีอะไรเลยเช่นเดียวกับกล่องสีขาว

นอกจากรูขนาดใหญ่ที่ถูกเจาะเอาไว้ตรงก้นกล่องเท่านั้น

” พ่อครับ ไม่มีอะไรอยู่เลยนี่ครับ !!!! ” ลูกชายบอกกับพ่อของเขา

“พ่อลืมใส่ของลงไปหรือเปล่าครับ หรือเพราะว่ากล่องกระดาษสีดำก้นรั่ว ของที่พ่อใส่ไว้ก็เลยหล่นหายไปโดยที่พ่อไม่รู้ครับ”

ผู้เป็นพ่อยิ้มอย่างใจดี ก่อนจะเดินไปนั่งข้าง ๆ ลูกชายพร้อมกับบอกว่า

” พ่อคงให้ของขวัญแก่ลูกได้แค่กล่องกระดาษสองใบนี้ แต่ของที่อยู่ข้างใน ! ลูกจะต้องเป็นผู้ใส่มันลงไปเอง
กล่องกระดาษสีขาวเป็นกล่องแห่งความสุข ต่อไปนี้เมื่อไรก็ตามที่ลูกได้พบกับสิ่งดี ๆว หรือเรื่องที่ทำให้ลูกมีความสุข
ขอให้ลูกเขียนมันลงไปในเศษกระดาษและนำมาใส่ไว้ในกล่องสีขาว

ส่วนกล่องสีดำคือกล่องแห่งความทุกข์
ไม่ว่าอะไรที่ทำให้จิตใจของลูกเป็นทุกข์ มัวหมอง ให้ลูกเขียนและนำมาใส่ไว้ในกล่องสีดำ
แล้ววันหนึ่ง เราจะมาเปิดกล่องทั้งสองใบนี้ดูด้วยกัน”

แม้จะไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อจะต้องให้ทำเช่นนี้ แต่ลูกชายก็ยอมทำตามคำขอของพ่อแต่โดยดี
ทุก ๆ วันเขาจะนำเศษกระดาษมากมายที่เขียนเรื่องราวดี ๆ ในชีวิตหย่อนลงไปในกล่องสีขาว
และเอาเศษกระดาษอีกมากมายที่เขียนเรื่องราวไม่ดีหย่อนลงไปกล่องสีดำ โดยผู้เป็นพ่อคอยเฝ้ามองการกระทำนี้อยู่เงียบ ๆ

สามเดือนผ่านไป เย็นวันหนึ่งลูกชายกลับมาจากโรงเรียนด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่านยิ่งกว่าวันไหน ๆ
เขาโยนกระเป๋านักเรียนลงบนเก้าอี้ด้วยความกราดเกรี้ยว และทำท่าจะผลุนผลันออกจากบ้านไปอีกครั้ง
แต่คนปลูกผักสังเกตเห็นก่อน เขาปราดเข้าไป ฉุดตัวลูกชายไว้และสอบถามว่าเกิดอะไรขึ้น

” ผมทนไม่ไหวแล้วครับพ่อ พวกคนเลวคนนั้นมันดูถูกพวกเรา มันว่าพ่อเป็นแค่คนปลูกผักยากจน มันว่าเราสองคนเป็นคนชั้นต่ำไม่มีเกียรติ
แล้วมันยังขโมยหนังสือเรียนของผมไปทิ้งในถังขยะด้วย ผมจะไปจัดการมัน จะทำให้มันเจ็บและจำไปจนตายเลยที่มันบังอาจมาดูถูกพ่อ”

คนปลูกผักไม่ได้โกรธตามลูกชาย เขาเพียงแต่ถามลูกว่า “วันนี้ลูกเขียนเรื่องสุข และทุกข์ใส่ในกล่องสีขาวและกล่องสีดำหรือยัง”

ลูกชายประกาศเสียงกร้าวทันทีว่า ” ผมจะไปจัดการพวกคนนั้นก่อน ให้มันรู้ว่าเราจะไม่ยอมให้มันมาดูถูกเราได้อีก”

” ลูกต้องไปเขียนก่อน” พ่อบอกเสียงเรียบ “เพราะวันนี้เราจะเปิดกล่องนั้นออกดูด้วยกัน”

ลูกชายมองหน้าพ่ออย่างฉงน ไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อจะต้องให้เปิดกล่องพวกนั้นในเวลานี้ด้วย
แต่เขาไม่ใช่เด็กดื้อ จึงยอมข่มอารมณ์โกรธลงชั่วคราวแล้วทำตามที่พ่อบอก

หลังจากหย่อนกระดาษความสุขความทุกข์ลงในกล่องกระดาษสีขาวสีดำเรียบร้อยแล้ว
ผู้เป็นพ่อจึงบอกให้ลูกชายยกกล่องกระดาษสีขาวมาวางไว้บนโต๊ะหน้าบ้าน

” โอ้โห แค่สาม! เดือนที่ผมใส่เศษกระดาษลงไป ผมไม่คิดเลยว่าจะทำให้กล่องสีขาวหนักได้ขนาดนี้”
ลูกชายอุทานอย่างคาดไม่ถึง ผู้เป็นพ่อยิ้ม และบอกว่า ” ทีนี้ลูกไปยกกล่องสีดำมาวางตรงนี้ด้วยสิ”

” กล่องสีดำน่าจะหนักกว่านี้อีกนะครับ เพราะว่าผมใส่เรื่องไม่ดีของคนที่ชอบแกล้งผมเอาไว้มากทีเดียว”

แต่ทันทีที่ลูกชายยกกล่องกระดาษสีดำขึ้นจากที่ตั้งเดิมของมัน เศษกระดาษมากมายที่เคยอัดแน่นอยู่ภายในก็ร่วงพรูออกมาจากก้นกล่อง บัดนี้ กล่องกระดาษสีดำก็เบาหวิวไร้น้ำหนัก เพราะไม่มีอะไรคงเหลืออยู่ในนั้นแล้ว ลูกชายหันไปมองหน้าพ่อ

” ผมลืมไปเสียสนิทเลยครับว่ากล่องใบนี้มีรูอยู่ด้วย เดี๋ยวผมจะเก็บเศษกระดาษพวกนี้ไปใส่กล่องใบใหม่นะครับ”

แต่ผู้เป็นพ่อบอกว่า

“เก็บไปทำไมล่ะลูก เมื่อมันร่วงออกมาจากกล่องแล้วมันก็คือขยะ ใส่กลับเข้าไปไม่ได้อีก ลูกไปเอาไม้กวาดมากวาดมันทิ้งไปให้หมดเถิด
ต่อไปกล่องแห่งความทุกข์ของลูกจะได้ว่างเปล่า ไม่มีความขุ่นข้องหมองใจเหลืออยู่อีก ในขณะที่กล่องแห่งความสุขของลูก
จะเต็มไปด้วยความสุขตลอดเวลา”

อันที่จริง เมื่อลูกบอกพ่อว่า ลูกทนคนที่กลั่นแกล้งทำร้ายลูกไม่ไหวนั้น พ่อก็ไม่เห็นว่าทำไมลูกจะต้องทนเขาด้วย
เพราะเรื่องนี้ไม่มีอะไรต้องทนเลย เพียงแค่ลูกไม่เก็บเอาสิ่งแย่ ๆ ที่เขาทำกับลูกมาขังไว้กับตัวเอง ไม่ต้องไปทำความรู้จักมัน
ความทุกข์นั้นก็ระรานหัวใจของลูกไม่ได้

ดูในกล่องสีขาวสิลูก ความสุขความภูมิใจของลูกตั้งมากมายก็อัดแน่นอยู่ในนั้น ทำไมลูกถึงมองข้ามไป ละทิ้งความทุกข์ซึ่งไร้ประโยชน์
กับชีวิตของลูก แล้วอยู่กับสิ่งที่ทำให้ลูกเป็นสุขไม่ดีกว่าหรือ”

ลูกชายมองหน้าพ่ออย่างอัศจรรย์ใจ เขาเพิ่งเข้าใจความหมายของกล่องกระดาษสองใบนั้นอย่างแจ่มชัดในวันนี้เอง

ความโกรธขึ้งที่มีต่อเพื่อนคนนั้นค่อย ๆ จางหาย หัวใจผ่อนคลายไม่บีบรัดเหมือนเมื่อครู่ ความเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นได้ก็เพราะ กล่องแห่งความทุกข์ของเขาว่างเปล่าแล้วนั่นเอง

………………………………………………………………………

ช่างน่าฉงนจริง ๆ ที่คนเรามักจะจดจำเรื่องราวที่ทำให้ตนเองเจ็บปวดได้แม่นยำ และยาวนานกว่าความสุขอีกตั้งมากมายที่เราเคยรู้จัก

สิ่งที่คนปลูกผักมอบให้เป็นของขวัญแก่ลูกชายไม่ใช่แค่กล่องกระดาษสีขาวหรือสีดำ แต่เป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตให้มีความสุข
ด้วยการละทิ้งความทุกข์ แล้วทำความรู้จักกับความสุขที่มีให้มากกว่าเดิม เพียงการให้ที่แสนจะธรรมดาครั้งเดียวนี้
ก็ทำให้ลูกของเขารู้จักความสุขไปจนตลอดชีวิต

เราอาจจะเลี่ยงคนสกปรกที่ชอบโยนขยะและความโสโครกใส่หน้าบ้านเราไม่ได้ แต่เราก็เลือกที่จะไม่ก้มลงเก็บมันเข้ามาไว้ในบ้าน
และกวาดมันทิ้งไปอย่างไม่แยแสได้

แน่นอนว่าการรับมือกับคนพวกนี้เป็นเรื่องน่าเบื่อหน่าย แต่ถ้าเราทำได้ต่อไปความสกปรกก็จะหายไปจากหน้าบ้านของเราเองโดยที่เราไม่ต้องทำอะไรเลย


.

พระว.วชิรเมธีพลาดหนักรับนิมนต์ดิไอคอน
ปลายจีวรเฉียดตารางนิดเดียว
หลังจากที่พระว.ไปเทศน์แล้วปล่อยมุกอวยดิไอคอน แค่อวยเล่นๆ
ตอนสถานการณ์เดิมมันก็ไม่เป็นประเด็น แต่พอเรื่องแดงออกมาแล้วว่าดิไอคอน
เป็นองค์กรอาชญากรสูบเลือดคนจนแค่พูดเล่นมันก็เลยเป็นปัญหาขึ้นมา
ให้คนวิพากษ์วิจารณ์กันหนักมากโดยหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
พระว.โพสต์ด่าหนุ่มกรรชัยแรงเกินเบอร์ถึงขั้นฟาดว่าหนุ่มกรรชัยเดี๋ยวนี้ทําตัวเป็นศาลเตี้ย
เป็นทั้งฆตกต่อเนื่องในคนคนเดียวโพสต์แบบนี้มีแต่ทําตัวเองพังซ้ำพระว.จึงรีบลบโพสต์แทบไม่ทัน
แต่นั่นก็ช้าเกินไป
กลายเป็นเรื่องพระเปิดสงครามน้ําลายกับพิธีกรดัง
ในสถานการณ์กวาดล้างดิไอคอนการที่สื่อหรือสังคมจะตรวจสอบอย่างเข้มข้นในทุกๆประเด็นถือว่าเป็นเรื่องธรรมดามาก
เพราะว.ซึ่งเป็นหนึ่งในส่วนร่วม
ที่อาจมีส่วนได้เสียก็ต้องโดนสแกนอย่างไม่มีทางเลี่ยง
ในเมื่อเคยไปอยู่ตรงนั้นพูดไว้แบบนั้นการโดนทดสอบหนนี้เผยให้เห็นว่าพระว.ยังไม่นิ่งพอ
เกิดความหวั่นไหวว่าสังคมจะมองท่านเสียเสียหายหาย
ที่สําคัญมือกฎหมายจะเอิ้อมมาถึงท่านหรือไม่
พระว.ถือว่าพลาดแล้วพลาดอีกจริงๆ
เรื่องนี้คนเลวตัวจริงเสียงจริงก็คือthe iconจึงหลอกนิมนต์พระว.เพื่อสร้างภาพลักษณ์
องค์กรแหกตาเหยื่อล้วงเงินจากกระเป๋าเหยื่อ
หลังจากสงครามกําลังดุเดือด
อดีตพระอย่างแพรรี่ ไพรวัลย์ชี้ทางออกเรียบง่ายให้พระว.ยอมรับต่อสาธารณชนไปว่าพลาดแล้ว
มองคนผิดจนตกเป็นเครื่องมือหลอกลวงของthe iconก็แค่นี้
จากนี้ไปพระว.ก็ต้องพึ่งธรรมะให้เยอะๆ
สงบจิตตัวเองให้นิ่งกว่าเดิม
จะถูกพิธีกร ทนายความอินฟลูหน้าไหนแซะต่อเพื่อความบันเทิงก็ต้องใช้อุเบกขาเพื่อให้ทนได้
ท่านไม่ได้หลอกลวงใครศาลเตี้ยไหนๆก็ทําอะไรท่านไม่ได้หรอก
หรือว่าท่านทํา?
ติดตามข่าวซีฟๆแบบนี้ได้ที่คิงส์โพธิ์ดํา
#คิงส์โพธิ์ดำ
#theicon

ก็ต้องถามว่าทุกวันนี้ เราอยู่ในระบอบการปกครองที่เรียกว่า ประชาธิปไตย ใช่หรือไม่...???
.
ประชาธิปไตย ขาดออกจากหลัก นิติรัฐ ได้รึเปล่าหล่ะ...???
.
คนทำผิด ไม่ควรถูกลงโทษหรือ...???
.
ประเทศไทย ควรปกครอง โดยปราศจาก กฎหมายหรือ...???
.
ระบอบการปกครองในยุคสมัยใหม่นี้ ไม่ว่าจะ ประชาธิปไตย หรือ คอมมิวนิสต์ เขาก็เริ่มต้นที่ หลักนิติรัฐ กันทั้งนั้น
.
ถ้าไม่มี กฎหมาย บัญญัติ สิทธิ หน้าที่ และ รองรับ เสรีภาพ ของบุคคลไว้....
.
สัตว์สังคม ที่อาศัยรวมกลุ่มกัน เช่น มนุษย์ ซึ่งมีทั้ง คนดี คนเลว และ คนเห็นแก่ตัว อาศัยอยู่รวมกัน ก็คงทะเลาะเบาะแว้งกัน ไม่มีที่สิ้นสุด...
.
เพื่อให้สังคม สงบสุขร่มเย็น เขาถึง ต้องมีกฎหมายไว้เพื่อการนี้ไงหล่ะ...
.
เพราะมันจะมี มนุษย์บางจำพวก ที่ปากเรียกร้องคนเท่ากัน แต่ ชอบยกยอตัวเอง ว่า ดีกว่า รุ่นใหม่กว่า มีอารยธรรมมากกว่า แล้วกดคนอื่น ว่า ไดโนเสาร์ โบราณเต่าล้านปี
.
คนพวกนี้ ชอบทำอะไรตามอำเภอใจ โดยไม่ว่าจะทำชั่วขนาดไหนมา พอท่องคาถา "ประชาธิปไตย" "สิทธิ-เสรีภาพ" จะราวกับว่า ได้ลงไปชุบตัวในบ่อทอง จนกลายเป็น "ผู้วิเศษ" ไป
.
อ้างแต่ คะแนนเสียง...
.
คะแนนเสียง สามารถ บอกความชมชอบของผู้คนได้...
.
แต่...คะแนนเสียง ไม่สามารถ บอกความถูก-ผิด ได้
.
ดังนั้นถึงต้องมีคนกลางที่เรียกว่า ศาลยุติธรรม ขึ้นมาตัดสินคดีความต่างๆยังไงหล่ะ...
.
และ ในเมื่อ ศาล เอง ก็เป็นคน มีเลือดเนื้อ มีจิตใจ ดังนั้นเพื่อความไม่ลำเอียง...
.
ศาลเอง ก็ไม่สามารถ ตัดสินคดีไปตามอำเภอใจตนได้ ต้องทำตามที่ กฎหมาย และ กฎระเบียบ กำหนดไว้เท่านั้น...!!!
.
เป็นที่มาของ อำนาจ อธิปไตย ทั้ง 3 ขา (บริหาร นิติบัญญัติ ตุลาการ) ในการปกครองประเทศ ที่แยกจากกันเด็ดขาด แต่ สามารถ คานอำนาจกัันได้ ตามหลักการ Check and Balance ยังไงหล่ะ...!!!
.
เรียกร้องประชาธิปไตย แต่ พยายามด้อยค่า หนึ่งเสาหลักอำนาจอธิปไตย ทำลายระบบคานอำนาจ ตามหลักการประชาธิปไตย เสียเอง...
.
แปลกนะ...!!!
.
ผมว่า วิญญูชน คนทั่วไป ที่เรียนจบกฎหมาย ไม่น่าจะไม่รู้เรื่องพวกนี้ เพราะ หลักการพวกนี้ เด็กปี 1-2 ก็ต้องรู้ ต้องเข้าใจกันหมดแล้ว...
.
เว้นเสียแต่ว่า...
.
จะจงใจ...
.
1.แกล้งโง่
2.ให้ข้อมูลไม่ครบ
3.เขางอกจนโง้ง จริงๆ
.
ผมเคย ดูหนัง ดูซีรีย์ ส่วนใหญ่พอ โจร หรือ ตัวโกง มันแพ้ตอนท้ายเรื่อง...
.
โจรมันมักจะตะโกน "ข้าไม่ผิด"
.
พวกมันจะพูดในทำนองที่ว่า ที่มัน "ชั่ว" มาทั้งเรื่อง ตลอด 30 ตอน โผล่หน้ามา ทุกฉาก ต้องฆ่าคน ใส่ร้ายคน...
.
"ไม่ว่าจะทำอะไรมา ยังไงกูก็ไม่ผิด"
.
นี่แหล่ะครับ "คนชั่ว"
.
ในเมื่อ กฎหมาย คือ ศีลธรรม ที่เขียนเป็นตัวหนังสือ...
.
หรือว่า ในเมื่อ คนมันไม่มี ศีลธรรม เสียแล้ว กฎหมาย ไม่ต้องมันก็ได้...???
.
🤣🤣🤣🤣
.
ส่วนตัว ผมไม่ ถวิลหา "สังคมโจร" ครับ...
...
...
อ่อ..."ล้มล้างการปกครอง" ที่ศาลท่านเคยว่าไว้เนี่ย ให้ไปดูที่คำว่า "เซาะกร่อนบ่อนทำลาย" ครับ...
.
หมายความว่า การกระทำที่ ค่อยๆทำให้เกิดขึ้น เช่น...
.
ทำให้คนเสื่อมคลายความศรัทธาใน สถาบันพระมหากษัตริย์ ด้วยการ "ปล่อยข่าวเท็จ" โจมตี สถาบันพระมหากษัตริย์ อยู่เป็นนิจ
.
ทำให้คนที่เล่น โซเชียลมีเดีย มาเห็น บ่อยๆ ซ้ำๆ จากหลายช่องทาง หลายเพจ ซึ่งเป็นเครือข่ายเดียวกัน จนผู้คนเกิดหลงเชื่อ
.
ทำให้ ผู้คนหมดศรัทธาลง จาก สถาบันพระมหากษัตริย์
.
อย่าลืมนะครับ ประเทศไทย ปกครองในระบอบ Institution Monarchy หรือ ระบอบราชาธิปไตยที่มีรัฐธรรมนูญ
.
ซึ่งถือเป็น รูปแบบหนึ่ง ในการปกครองระบอบประชาธิปไตย
.
หรือ ใครจะเรียกว่า ระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ก็ได้
.
การที่คุณจะแยก สถาบันพระมหากษัตริย์ ออกจาก การปกครอง ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง หรือ เสื่อมเสียศรัทธา ไปเสียจากประชาชน ด้วยความเท็จ...
.
นั่นแหล่ะครับ คือการ "เซาะกร่อนบ่อนทำลาย" และ เป็นการล้มล้างการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข...!!!
.
เป็นการกระทำที่ค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆทำ ไม่ใช้ การใช้กำลังแบบฉับพลัน เช่น การเอามีดออกมาฟัน หรือ การเอาปืนออกมายิง
.
แบบนี้เป็นต้น ครับ
.
สันดานแบบนี้ ไม่รู้พวกไหนกันนะที่ชอบทำ...!!!
.
เน๊าะ...!!!
.
🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣
🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣

สิ่งที่อยากเห็นให้เกิดมีขึ้นในสังคมไทยมากที่สุด

ประเทศไทยควรมีคุกพิเศษเฉพาะสำหรับกักขังผู้กระทำความผิดในคดีร้ายแรงที่ได้รับโทษจำคุกตลอดชีวิตเสียที

โดยคุกแห่งนี้ควรเป็นคุกแยกเดี่ยวที่ไม่ให้ผู้ต้องขังแต่ละคนได้มีโอกาสพบเจอผู้ต้องขังรายอื่นด้วย เป็นการตัดวงจรไม่ให้ได้รับเสนอชื่อเพื่อลดหย่อนผ่อนโทษจนสุดท้ายพ้นออกจากที่คุมขังมาได้ไม่ทันไร ก็กลับไปก่อคดีทำร้ายสังคม ให้คนดีเขาต้องอยู่อย่างหวาดผวาอีก

กี่รายแล้วเล่าที่มีประวัติก่ออาชญากรรมซ้ำซาก อาทิฆ่าข่มขืน เข้าออกคุกราวกับไปเที่ยวสวนสนุก ไม่นานพ้นโทษก็ทำร้ายเหยื่อรายใหม่วนเวียนไม่รู้จะไปจบลงตรงไหน

คนบางคนเขาไม่พร้อมที่จะกลับตัว เขาอ่อนแอเกินกว่าจะกล้าฝืนอำนาจมืดในใจตัวที่ถูกกิเลสครอบงำ ดังนั้นการช่วยที่ดีที่สุด คือช่วยให้เขาอยู่ในที่อันเหมาะสมซึ่งต้องมีการกักบริเวณให้จำกัดพฤติกรรม ไม่ให้สามารถก่อความเดือดร้อนต่อใครได้อีก

ไม่ใช่ปล่อยให้ออกมาอาละวาดอย่างย่ามใจ เพราะรู้ว่าถึงถูกจับได้ติดคุกไม่นานก็ได้ออกมาแล้ว

📌เราควรต้องช่วยคนดี ก่อนจะคิดช่วยคนเลว เพราะคนดีนั้นแน่นอนว่าไม่ทำร้ายทั้งคนดีหรือคนเลว แต่คนเลวทำร้ายได้ทั้งคนเลวด้วยกันและคนดี

#thaitimes
#ข้อคิด
#แง่คิด
#บันทึก
#คนดี
#คนเลว
#นักโทษ

#ลูกจีนรักชาติไทย
#คนไทยรักความถูกต้อง
#กรรมยุติธรรมเสมอ
#คนเลวแพ้ภัยตนเองแน่นอนที่สุด

ระบบถูกสร้างมาโดย "คน"

เมื่อคนสร้างระบบ คือ คนดี = ได้ระบบที่ดี
เมื่อคนสร้างระบบ คือ คนเลว = ได้ระบบที่เลว

ดังนั้น ระบบที่ดี จะมาจากคนเลวนั้น ไม่ได้ ....

🍂 มุมมอง..ที่งดงาม

เรื่องจริงที่เกิดขึ้นที่อเมริกา
วันหนึ่งคุณแม่ผิวขาวพาลูกชายอายุ 6 ขวบออกจากบ้าน เธอได้เรียกรถแท๊กซี่มาคันหนึ่ง ปรากฏว่า..คนขับเป็นชายผิวดำ

เด็กน้อยคนนี้ไม่เคยพบกับคนดำมาก่อน เมื่อได้พบเจอกับชายผิวดำก็รู้สึกกลัว พร้อมกันนั้นก็ได้ถามคุณแม่ออกไปว่า
"ชายคนนี้เป็นคนชั่วร้ายใช่ไหมครับ
ทำไมถึงได้ตัวดำขนาดนี้?"

ชายผิวดำเมื่อได้ฟังก็รู้สึกเสียใจเป็นอย่างยิ่ง ในขณะเดียวกันนั้น คุณแม่ผิวขาวก็ได้บอกกับลูกชายว่า..
"คุณลุงไม่ใช่คนชั่วร้ายจ้า คุณลุงเป็นคนดี"
เด็กน้อยเงียบไปสักครู่แล้วถามต่อไปว่า
"ถ้าไม่ได้เป็นคนชั่วร้าย เขาต้องทำอะไรที่เลวร้ายแน่ๆ ไม่งั้นพระเจ้าไม่ลงโทษเขาอย่างนี้หรอก! "
เมื่อชายคนดำได้ยินน้ำตาก็คลอเบ้า

เขาอยากรู้ว่าแม่ของเด็กน้อย จะตอบลูกของนางว่าอย่างไร?

คุณแม่ตอบลูกชายไปว่า...
"คุณลุงเป็นคนดีและไม่ได้ทำอะไรเลวร้ายเลย ดอกไม้ที่อยู่ในสวนหลังบ้านของเรา
มีทั้งสีแดง สีขาว สีเหลือง...... ใช่ไหมจ๊ะ? "
"ใช่ครับ ๆ"
"แล้วเมล็ดพันธุ์ของดอกไม้ต่างก็เป็นสีดำใช่ไหมจ๊ะ?"
เด็กน้อยคิดสักครู่หนึ่งก็ตอบออกไปว่า..
"ใช่ครับ มันเป็นสีดำ"

"เมล็ดพันธุ์สีดำ ออกดอกสีสันงดงาม ทำให้โลกนี้มีสีสันหลากหลายใช่ไหมจ๊ะ?"

"ใช่ครับ" เด็กน้อยรู้สึกเข้าใจในทันที
"ถ้าอย่างนั้นคุณลุงคนขับรถก็ไม่ใช่คนเลวร้ายนะสิครับ ขอบคุณคุณลุงมากครับ เพราะคุณลุงทำให้โลกนี้มีสีสัน ผมจะอธิษฐานให้คุณลุงครับ" เด็กน้อยผู้ไร้เดียงสาทำการอธิษฐานให้คุณลุงในทันที

คนขับแท๊กซี่ร้องไห้ออกมาไม่หยุด พลางคิดในใจ
"คนดำถูกดูถูกจากคนทั้งโลก แต่มาวันนี้ คำสอนของคุณแม่ผิวขาว ที่สอนลูกของเธอ ทำให้ลูกของเธอไม่กลัวฉันอีกต่อไป
อีกทั้งอธิษฐานเพื่อฉันอีก ต้องขอบคุณเธอจริงๆ"

เมื่อถึงจุดหมาย ชายผิวดำไม่ยอมรับเงินค่ารถ เขาบอกกับเธอว่า...
"ตอนเป็นเด็กผมก็เคยถามคำถามนี้กับแม่
แม่บอกกับผมว่า พวกเราคือคนดำ ถูกสาปมาให้เป็นคนชนชั้นต่ำ หากแม่ตอบผมเหมือนที่คุณตอบลูกของคุณ ชีวิตผมคงไม่เป็นเหมือนวันนี้"

……………………………………………………

แบ่งปันความรัก มอบรักยิ่งใหญ่
ให้กับทุกคน ทุกสิ่ง เท่าที่ทำได้
โลกจะสดใสขึ้นเยอะเลย

.........................................................

เรื่องราวมากมายในชีวิต
....จากเพจ คนเฒ่าเล่าเรื่องโดยธิดา