Posts Directory | Thaitimes

added video General

2025-02-08 23:39:26 -

✨พระนางพิชัยกรุบึงสามพันจังหวัดอุตรดิตถ์ เชื่อกันว่า สร้างขึ้นในยุคสมัยเดียวกันกับพระนางพญาแห่งเมืองพิษณุโลก พุทธลักษณะและศิลปะเชิงช่างแสดงพุทธกิริยาปางมารวิชัยในกรอบสามเหลี่ยมที่มีความคล้ายคลึงกัน ดังนั้นในด้านพุทธคุณจึงมีทั้งคงกระพัน มหาอำนาจ เมตตามหานิยม แบบเดียวกันกับพระนางพญาที่เลื่องชื่อทุกประการ.

0 Comments 0 Shares 42 Views 0 0 Reviews

added a photo

2025-02-09 00:26:32 -

📌 แก่นของการปฏิบัติธรรม → ลดอัตตา ไม่ใช่เพิ่มอัตตา

🌱 ทางโลก: "ดีกว่า" มักเพิ่มอัตตา → ก่อทุกข์

คำว่า "ฉันเหนือกว่า" "ฉันรู้มากกว่า" "ฉันปฏิบัติดีกว่า"

ทำให้จิตใจยึดมั่นถือมั่น → เปราะบาง หงุดหงิดง่าย โกรธง่าย

อัตตายิ่งโต → ความทุกข์ยิ่งมาก

ความสุขที่ได้จากการเหนือกว่าคนอื่น → สุขที่ไม่ยั่งยืน

🌿 ทางธรรม: "ดีกว่า" ควรเป็นการลดอัตตา → นำไปสู่ความสงบ

คำว่า "ปฏิบัติเพื่อคลายตัวกู"

ยิ่งปฏิบัติ ยิ่งลดตัวตน → ใจเบา ใจสว่าง

ไม่เทียบใคร ไม่อวดดี ไม่แข่งธรรม

เป้าหมายสูงสุดของธรรมะ → พ้นจากอัตตา

---

📌 3 ระดับของการปฏิบัติธรรม

📍 ระดับที่ 1: ปฏิบัติธรรมเพื่อ "เอาบาป" (เพิ่มอัตตา)

🔴 ลักษณะของการปฏิบัติที่ผิดทาง

ใช้ธรรมะเป็นเครื่องมือ อวดดี ดูถูกคนอื่น

เชื่อว่าตัวเอง รู้มากกว่า ใจบริสุทธิ์กว่า ธรรมสูงส่งกว่า

แข่งขันเปรียบเทียบ "ใครปฏิบัติได้ลึกกว่า ใครเข้าถึงก่อน"

อัตตาหนาขึ้นเรื่อยๆ → หงุดหงิดง่าย โกรธง่าย พูดจาหยาบคาย

ทำบุญไป แต่จิตยังเต็มไปด้วยมานะ

🚨 ผลลัพธ์:

กลายเป็นคนที่เคร่งศาสนาแต่ใจแข็งกระด้าง

ปฏิบัติแล้วใจ "ไม่เบา ไม่โปร่ง" → แปลว่าผิดทาง

จิตฟุ้งซ่าน เพราะธรรมะกลายเป็นการแข่งขัน

---

📍 ระดับที่ 2: ปฏิบัติธรรมเพื่อ "เอาบุญ" (ยึดติดปีติสุข)

⚪ ลักษณะของการปฏิบัติที่ก้าวหน้า แต่ยังติดสุข

ทำบุญ รักษาศีล นั่งสมาธิ เพื่อให้ใจสงบ

ติดสุขจากสมาธิ → หลงคิดว่าความสุขจากสมาธิคือเป้าหมาย

ถ้าวันไหนสมาธิดี → ดีใจ

ถ้าวันไหนสมาธิไม่ดี → หงุดหงิด

🚨 ปัญหา:

ยัง "ยึด" ปีติ สุข ความสงบ

ยังไม่เห็นว่า ปีติสุขก็ไม่เที่ยง

มีความสุขแต่ยัง "ติดสุข" → ไม่พร้อมปล่อย

---

📍 ระดับที่ 3: ปฏิบัติธรรมเพื่อ "เหนือบุญเหนือบาป" (ล้างตัวตน)

🟢 ลักษณะของการปฏิบัติที่ถูกต้อง

เห็นทุกอย่างเป็น "อนิจจัง - ทุกขัง - อนัตตา"

ไม่ยึดสุข ไม่ยึดทุกข์

สมาธิได้ก็รู้ → สมาธิหายก็รู้

สุขก็รู้ว่า เดี๋ยวหาย

ทุกข์ก็รู้ว่า เดี๋ยวผ่านไป

ไม่อวด ไม่แข่งขัน ไม่เปรียบเทียบ

ใจใส ใจโล่ง เบา ไม่มีภาระ

✅ เป้าหมายของการปฏิบัติธรรมที่แท้จริง
→ "ไม่เพิ่มอัตตา ไม่เพิ่มตัวกู"
→ "ไม่มีอะไรให้แข่ง ไม่มีอะไรให้ยึด"
→ "ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ"

---

📌 วิธีปฏิบัติธรรมให้ถูกทาง

1️⃣ หมั่นสังเกตจิต → ถามตัวเองเสมอ

ตอนนี้ใจเบาหรือหนัก?

กำลังเปรียบเทียบตัวเองกับใครไหม?

มีความพองตัว หยิ่งทะนงไหม?

2️⃣ ฝึกเห็น "อนิจจัง" ในทุกอย่าง

สมาธิได้ → ไม่ยึด

สมาธิหาย → ไม่หงุดหงิด

สุขได้ → ไม่หลง

ทุกข์มา → ไม่ต้าน

3️⃣ ลดเปรียบเทียบ → ไม่ต้องไปแข่งกับใคร

อย่ามองว่าตัวเองดีกว่าใคร

อย่ามองว่าตัวเองเข้าใจมากกว่าใคร

อย่ามองว่าตัวเองมีธรรมสูงกว่าใคร

4️⃣ ปฏิบัติธรรมแบบเงียบๆ → ไม่ต้องอวด ไม่ต้องโชว์

ไม่ต้องโพสต์ว่า "ฉันปฏิบัติดี"

ไม่ต้องบอกใครว่า "ฉันเข้าถึงธรรม"

ธรรมะไม่ใช่เรื่องโอ้อวด แต่เป็นเรื่องของการละวาง

---

📌 สรุป → ปฏิบัติธรรมให้ถูกต้อง

💡 อย่าปฏิบัติธรรมเพื่อสร้าง “ตัวกู” ที่สูงส่งขึ้นมาใหม่
💡 ปฏิบัติธรรมเพื่อให้ “ตัวกู” ค่อยๆจางหายไป
💡 ปฏิบัติธรรมแล้วใจควรเบา ไม่ใช่แข็งกระด้าง
💡 อย่าปฏิบัติเพื่อเปรียบเทียบ แต่ให้ปฏิบัติเพื่อลดอัตตา

👉 ถ้าปฏิบัติแล้วอัตตาลดลง → ถูกทาง
👉 ถ้าปฏิบัติแล้วอัตตาเพิ่มขึ้น → กลับไปเริ่มใหม่!

📌 แก่นของการปฏิบัติธรรม → ลดอัตตา ไม่ใช่เพิ่มอัตตา 🌱 ทางโลก: "ดีกว่า" มักเพิ่มอัตตา → ก่อทุกข์ คำว่า "ฉันเหนือกว่า" "ฉันรู้มากกว่า" "ฉันปฏิบัติดีกว่า" ทำให้จิตใจยึดมั่นถือมั่น → เปราะบาง หงุดหงิดง่าย โกรธง่าย อัตตายิ่งโต → ความทุกข์ยิ่งมาก ความสุขที่ได้จากการเหนือกว่าคนอื่น → สุขที่ไม่ยั่งยืน 🌿 ทางธรรม: "ดีกว่า" ควรเป็นการลดอัตตา → นำไปสู่ความสงบ คำว่า "ปฏิบัติเพื่อคลายตัวกู" ยิ่งปฏิบัติ ยิ่งลดตัวตน → ใจเบา ใจสว่าง ไม่เทียบใคร ไม่อวดดี ไม่แข่งธรรม เป้าหมายสูงสุดของธรรมะ → พ้นจากอัตตา --- 📌 3 ระดับของการปฏิบัติธรรม 📍 ระดับที่ 1: ปฏิบัติธรรมเพื่อ "เอาบาป" (เพิ่มอัตตา) 🔴 ลักษณะของการปฏิบัติที่ผิดทาง ใช้ธรรมะเป็นเครื่องมือ อวดดี ดูถูกคนอื่น เชื่อว่าตัวเอง รู้มากกว่า ใจบริสุทธิ์กว่า ธรรมสูงส่งกว่า แข่งขันเปรียบเทียบ "ใครปฏิบัติได้ลึกกว่า ใครเข้าถึงก่อน" อัตตาหนาขึ้นเรื่อยๆ → หงุดหงิดง่าย โกรธง่าย พูดจาหยาบคาย ทำบุญไป แต่จิตยังเต็มไปด้วยมานะ 🚨 ผลลัพธ์: กลายเป็นคนที่เคร่งศาสนาแต่ใจแข็งกระด้าง ปฏิบัติแล้วใจ "ไม่เบา ไม่โปร่ง" → แปลว่าผิดทาง จิตฟุ้งซ่าน เพราะธรรมะกลายเป็นการแข่งขัน --- 📍 ระดับที่ 2: ปฏิบัติธรรมเพื่อ "เอาบุญ" (ยึดติดปีติสุข) ⚪ ลักษณะของการปฏิบัติที่ก้าวหน้า แต่ยังติดสุข ทำบุญ รักษาศีล นั่งสมาธิ เพื่อให้ใจสงบ ติดสุขจากสมาธิ → หลงคิดว่าความสุขจากสมาธิคือเป้าหมาย ถ้าวันไหนสมาธิดี → ดีใจ ถ้าวันไหนสมาธิไม่ดี → หงุดหงิด 🚨 ปัญหา: ยัง "ยึด" ปีติ สุข ความสงบ ยังไม่เห็นว่า ปีติสุขก็ไม่เที่ยง มีความสุขแต่ยัง "ติดสุข" → ไม่พร้อมปล่อย --- 📍 ระดับที่ 3: ปฏิบัติธรรมเพื่อ "เหนือบุญเหนือบาป" (ล้างตัวตน) 🟢 ลักษณะของการปฏิบัติที่ถูกต้อง เห็นทุกอย่างเป็น "อนิจจัง - ทุกขัง - อนัตตา" ไม่ยึดสุข ไม่ยึดทุกข์ สมาธิได้ก็รู้ → สมาธิหายก็รู้ สุขก็รู้ว่า เดี๋ยวหาย ทุกข์ก็รู้ว่า เดี๋ยวผ่านไป ไม่อวด ไม่แข่งขัน ไม่เปรียบเทียบ ใจใส ใจโล่ง เบา ไม่มีภาระ ✅ เป้าหมายของการปฏิบัติธรรมที่แท้จริง → "ไม่เพิ่มอัตตา ไม่เพิ่มตัวกู" → "ไม่มีอะไรให้แข่ง ไม่มีอะไรให้ยึด" → "ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ" --- 📌 วิธีปฏิบัติธรรมให้ถูกทาง 1️⃣ หมั่นสังเกตจิต → ถามตัวเองเสมอ ตอนนี้ใจเบาหรือหนัก? กำลังเปรียบเทียบตัวเองกับใครไหม? มีความพองตัว หยิ่งทะนงไหม? 2️⃣ ฝึกเห็น "อนิจจัง" ในทุกอย่าง สมาธิได้ → ไม่ยึด สมาธิหาย → ไม่หงุดหงิด สุขได้ → ไม่หลง ทุกข์มา → ไม่ต้าน 3️⃣ ลดเปรียบเทียบ → ไม่ต้องไปแข่งกับใคร อย่ามองว่าตัวเองดีกว่าใคร อย่ามองว่าตัวเองเข้าใจมากกว่าใคร อย่ามองว่าตัวเองมีธรรมสูงกว่าใคร 4️⃣ ปฏิบัติธรรมแบบเงียบๆ → ไม่ต้องอวด ไม่ต้องโชว์ ไม่ต้องโพสต์ว่า "ฉันปฏิบัติดี" ไม่ต้องบอกใครว่า "ฉันเข้าถึงธรรม" ธรรมะไม่ใช่เรื่องโอ้อวด แต่เป็นเรื่องของการละวาง --- 📌 สรุป → ปฏิบัติธรรมให้ถูกต้อง 💡 อย่าปฏิบัติธรรมเพื่อสร้าง “ตัวกู” ที่สูงส่งขึ้นมาใหม่ 💡 ปฏิบัติธรรมเพื่อให้ “ตัวกู” ค่อยๆจางหายไป 💡 ปฏิบัติธรรมแล้วใจควรเบา ไม่ใช่แข็งกระด้าง 💡 อย่าปฏิบัติเพื่อเปรียบเทียบ แต่ให้ปฏิบัติเพื่อลดอัตตา 👉 ถ้าปฏิบัติแล้วอัตตาลดลง → ถูกทาง 👉 ถ้าปฏิบัติแล้วอัตตาเพิ่มขึ้น → กลับไปเริ่มใหม่!

0 Comments 0 Shares 39 Views 0 Reviews