ค้นหา | Thaitimes

ได้เพิ่มรูปภาพ

2024-10-19 17:36:56 -

บู่บู๊วววว แนะนำตัว

สวัสดี...ฉันชื่อ bubu ออกเสียงว่า บู่บู๊วววว ไม่ใช่ บูบู้ เหมือนลาบูบู้
ฉันเปิดพื้นที่ที่นี่...เพื่อที่ว่า ฉันจะได้บันทึกเรื่องราวต่าง ๆ นานา เหมือนกับที่เราจับปากกาเขียนไดอารี่ลงสมุด..แต่นี่ไม่ใช่ เพราะมันเป็นการเคาะแป้นพิมพ์ แถมยังได้แบ่งปันให้คนอื่นอ่านได้อีก

ฉันเริ่มเขียนบันทึก ตอนที่ฉันอายุ 14 ตอนนั้นมีสมุดเปล่า ๆ อยู่เล่มนึง หน้าปกเคลือบพลาสติก ขนาดประมาณ A5 ในหน้าแรก..มีข้อความตอนหนึ่งว่า "หากฉันเขียนบันทึกไม่ได้อย่างต่อเนื่อง ชีวิตนี้ฉันคงทำอะไรไม่สำเร็จหรอก !!!"

หลังจากนั้น ฉันก็เขียนมายาวเลย ตั้งแต่ม.2 - ม.6 หากนับรวมกันคงเกิน 20 เล่ม
สมุดบันทึกแต่ละเล่ม มีลักษณะต่างกัน บางเล่มน่ารัก บางเล่มเล็ก กะทัดรัด เหมาะมือ
บางเล่มก็ใหญ่ จนเขียนได้เกือบปี

ช่วงเรียนมัธยม เขียนได้เยอะเลย
ช่วงเรียนมหาวิทยาลัย ก็ยังไม่หยุดเขียน
ช่วงเรียนปริญญาโท ก็ยังเขียนต่ออีก แต่เพิ่มเติมคือ มีบล็อคของตัวเองด้วย
ตอนนั้นยังใช้สายโทรศัพท์บ้านต่อเข้ากับอินเตอร์เน็ตอยู่เลย

พอทำงาน ก็ยังเขียนอยู่ แค่รู้เลยว่า เขียนน้อยลง
ยิ่งงานเยอะ ยิ่งเขียนน้อยลง
ได้แต่นั่งมองสมุดบันทึกที่ตัวเองเขียน และสะสมไว้

แต่สุดท้าย...เกิดอะไรขึ้นรู้ม๊ะ???
...
...

ฉันตัดสินใจ ทิ้งสมุดบันทึกเหล่านั้นทิ้ง...
ทิ้งลงในถังขยะจริง ๆ

เพราะฉันคิดว่า....
เรื่องราวที่อยู่ในนั้น มันไม่น่าอ่านนักหรอก
มันเป็นเรื่องราวในใจฉันคนเดียว
หากวันนึง มีคนในครอบครัวฉันหยิบอ่านขึ้นมา..

พวกเค้าเหล่านั้นคงเสียใจ!!!

เพราะงั้น ฉันเลยตัดสินใจ "ทิ้งมันไปซะ"

ถึงจะทิ้งสมุดบันทึกเหล่านั้น แต่ฉันก็ไม่หยุดเขียนนะ
ชอบเขียน เขียนได้อย่างอิสระ เขียนโดยไม่มีคำวิพากษ์วิจารณ์จากใคร ๆ
เขียนไปตามหัวใจ...

ฉันอยากเขียน..เพื่อที่ว่าวันนึงฉันอาจจะได้เป็นนักเขียนจริง ๆ ก็ได้ แฮร่!!!

บู่บู๊วววว แนะนำตัว สวัสดี...ฉันชื่อ bubu ออกเสียงว่า บู่บู๊วววว ไม่ใช่ บูบู้ เหมือนลาบูบู้ ฉันเปิดพื้นที่ที่นี่...เพื่อที่ว่า ฉันจะได้บันทึกเรื่องราวต่าง ๆ นานา เหมือนกับที่เราจับปากกาเขียนไดอารี่ลงสมุด..แต่นี่ไม่ใช่ เพราะมันเป็นการเคาะแป้นพิมพ์ แถมยังได้แบ่งปันให้คนอื่นอ่านได้อีก ฉันเริ่มเขียนบันทึก ตอนที่ฉันอายุ 14 ตอนนั้นมีสมุดเปล่า ๆ อยู่เล่มนึง หน้าปกเคลือบพลาสติก ขนาดประมาณ A5 ในหน้าแรก..มีข้อความตอนหนึ่งว่า "หากฉันเขียนบันทึกไม่ได้อย่างต่อเนื่อง ชีวิตนี้ฉันคงทำอะไรไม่สำเร็จหรอก !!!" หลังจากนั้น ฉันก็เขียนมายาวเลย ตั้งแต่ม.2 - ม.6 หากนับรวมกันคงเกิน 20 เล่ม สมุดบันทึกแต่ละเล่ม มีลักษณะต่างกัน บางเล่มน่ารัก บางเล่มเล็ก กะทัดรัด เหมาะมือ บางเล่มก็ใหญ่ จนเขียนได้เกือบปี ช่วงเรียนมัธยม เขียนได้เยอะเลย ช่วงเรียนมหาวิทยาลัย ก็ยังไม่หยุดเขียน ช่วงเรียนปริญญาโท ก็ยังเขียนต่ออีก แต่เพิ่มเติมคือ มีบล็อคของตัวเองด้วย ตอนนั้นยังใช้สายโทรศัพท์บ้านต่อเข้ากับอินเตอร์เน็ตอยู่เลย พอทำงาน ก็ยังเขียนอยู่ แค่รู้เลยว่า เขียนน้อยลง ยิ่งงานเยอะ ยิ่งเขียนน้อยลง ได้แต่นั่งมองสมุดบันทึกที่ตัวเองเขียน และสะสมไว้ แต่สุดท้าย...เกิดอะไรขึ้นรู้ม๊ะ??? ... ... ฉันตัดสินใจ ทิ้งสมุดบันทึกเหล่านั้นทิ้ง... ทิ้งลงในถังขยะจริง ๆ เพราะฉันคิดว่า.... เรื่องราวที่อยู่ในนั้น มันไม่น่าอ่านนักหรอก มันเป็นเรื่องราวในใจฉันคนเดียว หากวันนึง มีคนในครอบครัวฉันหยิบอ่านขึ้นมา.. พวกเค้าเหล่านั้นคงเสียใจ!!! เพราะงั้น ฉันเลยตัดสินใจ "ทิ้งมันไปซะ" ถึงจะทิ้งสมุดบันทึกเหล่านั้น แต่ฉันก็ไม่หยุดเขียนนะ ชอบเขียน เขียนได้อย่างอิสระ เขียนโดยไม่มีคำวิพากษ์วิจารณ์จากใคร ๆ เขียนไปตามหัวใจ... ฉันอยากเขียน..เพื่อที่ว่าวันนึงฉันอาจจะได้เป็นนักเขียนจริง ๆ ก็ได้ แฮร่!!!

0 ความคิดเห็น 1 การแบ่งปัน 307 มุมมอง 0 รีวิว