จากหลักฐานพระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ที่ทรงพระนิพนธ์เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๒๘ พระราชทาน แก่พระราชโอรสที่ศึกษาในประเทศยุโรปข้อ ๒ ได้กล่าวถึงเงินพระราชโอรสใช้ในการ ศึกษาเล่าเรียนดังมีข้อความต่อไปนี้

“...เงินค่าที่จะใช้สอยในการเล่าเรียนกินอยู่ นุ่งห่มทั้งปวงนั้น จะใช้เงินพระคลังข้างที่ คือเงินที่เป็นส่วนสิทธิขาดแต่ตัวพ่อเอง ไม่ใช้เงินสำหรับจ่ายราชการแผ่นดิน... การซึ่งใช้เงินพระคลังข้างที่ไม่ใช่เงินแผ่นดิน อย่างเช่นเคยจ่ายให้เจ้านายและบุตร ข้าราชการไปเล่าเรียนแต่ก่อนนั้น เพราะเห็นว่ามีลูกมากด้วยกัน

การซึ่งให้มีโอกาสและให้ทุนทรัพย์ซึ่งจะได้เล่าเรียนวิชานี้ เป็นทรัพย์มรดก อันประเสริฐดีกว่าทรัพย์สินเงินทองอื่น ๆ ด้วยเป็นของติดตัวอยู่ได้ไม่มีอันตรายที่จะ เสื่อมสูญ ลูกคนใดที่มีสติปัญญาเฉลียวฉลาดก็ดี หรือไม่มีสติปัญญาเฉลียวฉลาด ก็ดี ก็จะต้องส่งไปเรียนวิชาทุกคน

....ถ้าใช้เงินแผ่นดินสำหรับให้ไปเล่าเรียนแก่ผู้มีสติปัญญาเฉลียวฉลาด กลับมา ไม่ได้ทำราชการคุ้มกับเงินที่ลงไป ก็จะเป็นที่ติเตียนของคนบางจำพวกว่ามีลูกมากไป จนต้องใช้เงินแผ่นดินเป็นค่าเล่าเรียนมากมายเหลือเกินแล้วซ้ำไม่ไม่เลือกเฟ้นเอาแต่ ที่เฉลียวฉลาดจะได้ราชการ คนโง่เง่าก็เอาไปเล่าเรียนให้เปลืองเงิน”

จากหนังสือ ศึกชิงพระคลังข้างที่ 2475