สุมาอี้อดทนรอโอกาสอยู่หลายปี กระทั่งในปี ค.ศ. 249 สุมาอี้แจ้งราชสำนักว่าป่วยหนัก โจซองต้องการตรวจสอบว่าสุมาอี้ป่วยจริงหรือแกล้งป่วย จึงส่งคนสนิทของตนไปเยี่ยมถึงบ้าน สุมาอี้ทราบเช่นนั้นจึงทำทีแสร้งป่วยได้เสมือนจริงมาก ทั้งยังแสดงท่าทีว่ามีอาการเลอะเลือน ต้องให้คนป้อนข้าวต้มให้ แล้วก็แกล้งกินจนเลอะ อีกฝ่ายหลงเชื่อจึงกลับไปรายงานตามที่เห็น โจซองก็ประมาทคิดว่าสุมาอี้ป่วยหนักเช่นนี้คงใกล้ตายแน่แล้ว แต่ที่จริงเป็นแผนล่อให้โจซองตายใจ กระทั่งวันหนึ่งโจซองจัดขบวนออกล่าสัตว์แล้ว ทูลเชิญฮ่องเต้โจซองและเหล่าขุนนางทั้งหลายออกเดินทางไปพร้อมกันที่นอกเมือง แต่นี่ก็เป็นโอกาสของสุมาอี้แล้ว เนื่องจากระหว่างที่โจซองใช้อำนาจตาม อำเภอใจนั้น สุมาอี้ได้รวบรวมกองทหารเอาไว้อย่างลับๆหลายปี อีกทั้งก่อนหน้านี้สุมาอี้เคยนำทัพทำศึกกับขงเบ้งติดต่อกันหลายปี สร้างบารมีกับเหล่าขุนพลและนายทหารไว้มาก ขุนนางหลายคนในราชสำนักก็ยืนข้างเขา ดังนั้นเมื่อถึงเวลาที่พวกโจซองนำคนออกไปล่าสัตว์ สุมาอี้จึงสั่งทหารสามพันคนของ ตนเข้าควบคุมจุดสำคัญในเมืองหลวง แล้วตัวเขาก็เข้าเฝ้าพระนางกวยไทเฮา แจ้งว่าสาเหตุที่ต้องลงมือทำในครั้งนี้ เป็นเพราะโจซองบริหารบ้านเมืองอย่างเลวร้าย ทั้งยังทุจริตและทำตนเหนือฮ่องเต้ ไทเฮาก็จำต้องทำตามคำของสุมาอี้ ซึ่งก็ทำให้การยึดอำนาจของสุมาอี้ถูกต้องชอบธรรมมากขึ้น พวกโจซองที่ออกไปนอกเมืองกว่าจะรู้ว่าพวกตนเสียท่าก็สายไปแล้ว จากหนังสือ #คิดอย่างจีน