เรารู้สึกกลัวความจริง หรือเรารู้สึกกลัวความคิดเกี่ยวกับความจริง? เรากลัวสิ่งที่มันเป็นจริง หรือเรากลัวสิ่งที่เราคิดว่ามันเป็น? ยกตัวอย่าง เช่น ความตาย เรากลัวความตายหรือความคิดเรื่องความตาย? ความจริงเป็น อย่างหนึ่งและความคิดเรื่องความจริงนั้นเป็นอีกอย่างหนึ่ง เรากลัวคำว่าความตายหรือความจริงของความตาย? เพราะว่าเมื่อเรากลัวถ้อยคำ กลัวความคิด เราไม่มีวันที่จะเข้าใจความจริง เราจะไม่เคยมองความจริง เราจะไม่มีความสัมพันธ์โดยตรงกับความจริง ต่อเมื่อเราเชื่อมอย่างเป็นเนื้อเดียวอย่างสมบูรณ์ กับความจริงเท่านั้นที่ความกลัวจะสลายไป หากเราไม่เป็นเนื้อเดียวกับความจริง เมื่อนั้นความกลัวจะยังคงมีอยู่ และความเป็นหนึ่งเดียวกับความจริงย่อม เป็นไปไม่ได้ตราบเท่าที่เรายังมีความคิด ความเห็น ทฤษฎี เกี่ยวกับความจริง ดังนั้นเราจำเป็นต้องชัดเจนว่าเรากลัวถ้อยคำ ความคิด หรือความจริง เมื่อเรา เผชิญกับความจริงอย่างตรงไปตรงมา เราไม่มีอะไรที่จะต้องเข้าใจมัน ความจริงอยู่ตรงนั้น และเราจะสามารถอยู่กับมันได้ หากเรากลัวถ้อยคำ เราจะต้องเข้าใจถ้อยคำ เข้าไปสู่กระบวนการทั้งหมดของถ้อยคำหรือศัพท์ที่คำนั้นแสดง ความคิดเห็นของเรา ความคิดของเรา ประสบการณ์ของเรา ความรู้ของเราในเรื่องความจริงนั่นเองที่สร้างความกลัว ตราบเท่าที่มีการใช้คำพูดกับความจริง การตั้งชื่อให้กับความจริงและดังนั้นก็จะมีการกำหนดหรือตำหนิ และตราบใดความคิดยังเป็นตัวตัดสินความจริงในฐานะผู้สังเกต ตราบนั้น ความกลัวจะยังคงมีอยู่ ความคิดเป็นผลของอดีต มันมีชีวิตอยู่ได้เพราะการใช้ถ้อยคำ โดยสัญลักษณ์ โดยมโนภาพ ตราบเท่าที่ความคิดยังคงระลึกและเป็นล่ามให้แก่ความจริง ความกลัวจะยังคงอยู่ จากหนังสือ #TheBookOfLife #แห่งอิสรภาพของชีวิต