การแสวงหาคือความโง่ เพราะเรากำลังแสวงหาสิ่งที่เรามีอยู่แล้ว การทำสมาธิเป็นเรื่องโง่ เพราะการทำสมาธิเป็นสภาวะของการไม่ทำอะไรเลย การถามเป็นเรื่องโง่เพราะคำตอบไม่อาจมาจากภายนอกได้ คำตอบต้อง มาจากหัวใจคุณเองเท่านั้น ความจริงแล้วสิ่งที่คุณต้องการรู้ไม่อาจมา ในรูปของคำตอบได้ แต่จะมาพร้อมกับการพัฒนาจิตใจจนเบ่งบาน เป็นการเบ่งบานออกมาจากจิตใจคุณเอง แต่ชั่วขณะที่คุณรู้สึกว่าคุณโง่อยู่นั้น คือปัญญาที่เกิดในชั่วขณะอันหาได้ยากยิ่ง คุณไม่อาจรู้สึกโง่ไปได้ตลอด มิฉะนั้นแล้วคุณจะเป็นผู้ที่ ตรัสรู้ ในธรรมเนียมปฏิบัติของเซน เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกยุคและกับทุกอาจารย์ เมื่อใครบางคนเข้ามาบอกว่าเขาต้องการรู้วิธีเป็นพระพุทธเจ้า แล้วอาจารย์จะตีคนผู้นั้นแรงมาก เพราะนั่นเป็นคำถามที่โง่ แต่บางครั้งเหตุการณ์เช่นนี้ก็เกิดขึ้นได้ หากจิตใจเขาสุกงอม และใกล้จะบรรลุ การตีที่หวดลงไปครั้งแรกของอาจารย์ทำให้ใครคนนั้นรู้แจ้ง เขาสามารถเข้าใจจากการตีนั้นว่า การถามวิธีเป็นพระพุทธเจ้าคือเรื่องโง่เพราะเขาเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว! ในที่สุด สิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้นกับผู้แสวงหาทุกคนในระหว่างนั่ง สมาธิ คุณเห็นลำแสงวาบขึ้นมาโดยฉับพลัน และคุณเข้าใจว่านั่นเป็น เรื่องโง่ แต่นั่นคือปัญญาที่เกิดขึ้นในชั่วขณะอันหาได้ยากยิ่ง มีแต่ผู้มี ปัญญาเท่านั้นที่จะรู้สึกว่าตัวเองโง่ได้ คนโง่ไม่เคยรู้สึกว่าตนเองโง่ คนเหล่านั้นคิดว่าตัวเองฉลาด ในขณะที่คนฉลาดคือคนที่มาถึงจุดที่รู้ว่าทุกอย่างเป็นเรื่องโง่ จากหนังสือ #Everyday #Osho #365วันมหัศจรรย์สมาธิ