เมื่อหมอลิสเตอร์เดินทางมาถึงเขาก็ได้เรียนรู้ว่าเด็กชาย เจมส์โดนรถม้าเทียมเกวียนวิ่งทับไปบนขาด้านซ้าย หมอลิสเตอร์ จึงเริ่มสำรวจดูบาดแผลที่ขาของเด็กชาย ก่อนจะพบสิ่งที่เขากลัวมากที่สุดนั่นคือ กระดูกขาซ้ายของเจมส์หักร่วมกับมีบาดแผลเปิดที่ผิวหนัง การหักของกระดูกที่มีแผลเปิดออกสู่ภายนอกเช่นนี้ ปัจจุบันทางการแพทย์จะเรียกว่า กระดูกหักแบบแผลเปิด(open fracture) ที่เรียกว่า open เพราะอากาศสามารถผ่านแผล ที่เปิดนี้ลงไปถึงกระดูกที่หักได้และนั่นก็หมายถึงความเสี่ยงของ การติดเชื้อของกระดูกที่เพิ่มขึ้น สำหรับในยุคของหมอลิสเตอร์ที่ยังไม่มียาปฏิชีวนะใช้นั้น กระดูกหักเช่นนี้เกือบร้อยละร้อยจะตามมาด้วยแผลเน่าเป็นหนอง กระดูกติดเชื้อ ซึ่งวิธีรักษาเดียว ที่พอจะทำได้คือตัดขาข้างนั้นทิ้งไป แต่ใช่ว่าตัดขาแล้วทุกอย่างจะจบ เพราะหลังตัดขาเสร็จ โอกาสที่เด็กคนนี้จะมีการติดเชื้อในกระแสเลือดแล้วเสียชีวิตจะสูงถึง 50 เปอร์เซ็นต์ อย่าว่าแต่ตัดขาเลยครับ ยุคนั้นแค่ผ่าตัดปลายนิ้วเล็กๆโอกาสเสียชีวิต ก็จะอยู่ที่ประมาณ 50 เปอร์เซ็นต์แล้ว ถึงขนาดหมอผ่าตัดคุยกันเองว่าผู้ป่วยที่ขึ้นเตียงผ่าตัดของเราโอกาสตายยังมากกว่า ส่งพวกเขาไปรบในสงครามเสียอีก จากหนังสือ #สงครามที่ไม่มีวันชนะ