การเอาแต่สนใจความมั่งคั่งที่เพิ่มขึ้นทั้งที่ประชากรหลายร้อยล้านคนยังใช้ชีวิตอยู่กับความยากจนอาจจะดูแปลกไปสักหน่อย แต่ความจริงแล้วสัดส่วนของประชากรที่ยังชีพด้วยเงินไม่ถึง 1 ดอลลาร์ต่อวันสดลงจาก 40 เปอร์เซ็นต์ในปี 1981 เหลือเพียง 18 เปอร์เซ็นต์ในปี 2004 และคาดว่าจะลดลงเหลือ 12 เปอร์เซ็นต์ในปี 2015 การเติบโตของจีนเพียงประเทศเดียวทำให้ประชาชนกว่า 400 ล้านคนหลุดพ้นจากความยากจน ส่วนประเทศอื่นๆ ที่มีประชากรคิดรวมกันเป็นสัดส่วน 80 เปอร์ เซ็นต์ของโลกก็ล้วนมีปัญหาความยากจนน้อยลง ขณะที่ประเทศที่ยากจนสุดขีดจนต้องมีการแก้ไขอย่างเร่งด่วนลดลงเหลือแค่ 50 ประเทศ ส่วนในอีก 142 ประเทศที่เหลือ ซึ่งรวมถึงจีน อินเดีย บราซิล รัสเซีย อินโดนีเซีย ตุรกี เคนยา และแอฟริกาใต้นั้น คนจนกำลังปรับตัวให้เข้ากับระบบเศรษฐกิจที่กำลังเติบโตอย่างค่อยเป็นค่อยไป นับเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่เราได้เห็นเศรษฐกิจทั่วโลกเติบโตขึ้นอย่างแท้จริง ซึ่งทำให้เกิดระบบสากลที่ประเทศต่างๆ ไม่ใช่ผู้ถูกกระทำหรือผู้สังเกตการณ์อีกต่อไปแล้ว แต่เป็นผู้เล่นที่มีบทบาทเป็นของตัวเองต่างหาก การจัด ระเบียบโลกอย่างแท้จริงจึงถือกำเนิดขึ้น จากหนังสือ #เมื่อโลกไม่ได้หมุนรอบอเมริกา #ThePostAmericanWorld