เราคิดแบบนี้ไม่ใช่เพราะเราจิตใจชั่วร้าย เราเงียบ อย่างดื้อด้านเพราะเราเคยเป็นเด็กทารกที่ถึงแม้จะเป็นแค่ระยะสั้นแต่ก็เป็นช่วงที่สำคัญ พูดอีกอย่างคือ ในชั่วขณะหนึ่งเราอยู่ในจุดประหลาดที่เราไม่สามารถพูดได้ คนอื่นๆต้องคอยเดาว่าเรากำลังคิดอะไร และที่สำคัญที่สุดในช่วงหนึ่ง พวกเขาก็เดาค่อนข้างถูกพวกเขาฟังเสียงเราร้องไห้ สังเกต หน้าตาที่ปิ้งตึงของเรา เห็นแขนที่ไขว่คว้าออกไป...พวกเขาลองเดาดูและก็เดาถูก พวกเขาจะไปหยิบนมมาให้ จะเก็บของเล่นที่เราทำหล่นไปบนพื้น อุ้มเราขึ้นไปนั่งบนบ่าแล้วพา เดินไปรอบๆห้องนั่งเล่น เราก็รู้สึกสงบและพอใจ พวกเขาไม่ใช่อัจฉริยะในการเข้าใจกันระหว่างบุคคล พวกเขาแค่เดาถูกเพราะมันง่าย สิ่งที่เราต้องการในตอนนั้นแสนจะเข้าใจ ง่ายและมีอยู่ไม่กี่อย่าง อาหารและเครื่องดื่ม เสื้อผ้าที่สะอาด นอนหลับ สุขอนามัยที่ดี และความสบายใจ จากหนังสือ #คนทํางานผู้มีความฉลาดทางอารมณ์ #TheEmotionallyIntelligentOffice