“ฉันเชื่อว่าเขาเพียงแต่ไม่สามารถแสดงความรักอย่างชัดเจนได้ ไม่ใช่ว่าเขาไม่คิด มีพ่อที่ไหนไม่รักลูกบ้างล่ะ” หญิงนางนั้นประสานมือ ไว้ตรงปากใหญ่ๆ ของสปอนจ์บ็อบที่ยิ้มกว้าง ผมสองสามปอยสยาย อยู่ที่หน้าอกถูกแสงแดดที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่างส่องจนเป็นสีแดงอยู่ รำไร "ลองคิดย้อนกลับมา พ่อคนหนึ่งต้องยับยั้งใจเท่าไรถึงจะสะกด ความคิดถึงที่มีต่อลูกได้ พวกเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันมาแค่วันสองวัน เดือนสองเดือน เขาเป็นพ่อของเด็กคนนี้มาแล้วเจ็ดปี ตอนนี้ก็ยังเป็น ในวันหน้าก็ยังเป็น ฉันสร้างเวยป๋อให้เขาโดยใช้ชื่อว่า 'ภูเขาเหนือภูเขา แล้วลูกก็จะทิ้งข้อความเอาไว้บนเวยป๋ออันนี้ทุกวัน พูดทุกสิ่งที่อยาก บอกกับพ่อ ฉันเอาไอดีกับพาสเวิร์ดบอกเขาไปแล้ว เขาทำความเข้าใจ สถานการณ์ของลูกผ่านเวยป๋ออันนี้ได้ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องโทร. หรือพบหน้า ถึงแม้ตอนนี้จะเป็นฉันที่กำลังใช้ไอดีนี้ แต่ฉันหวังว่าวัน หนึ่งเขาจะเอาไอดีนี้ไปเล่น หรือเล่นต่อไอดีอันนี้ ไม่ก็บอกความจริงแก่ ลูกเอง จากหนังสือ #เจ้าแม่จัดหารัก