ให้แยกแยะระหว่าง "พรสวรรค์" ที่มีมา ตามธรรมชาติออกจาก “สิ่งที่สามารถเรียนเพิ่มเติมได้ เราสามารถเรียนรู้ฝึกฝนสิ่งไม่ชำนาญแล้วทำได้ดีขึ้น แต่สิ่งนั้นไม่ใช่จุดแข็งของเราอยู่ดี เพราะพรสวรรค์เป็นสิ่งที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด หรือก่อร่างมาตั้งแต่ในวัยเด็กกระทั่งกลายมาเป็นตัวเราที่แตกต่างจากคนอื่น เช่น เพื่อนบางคนสามารถทักทายคนที่เพิ่งเจอกันราวสนิทสนมมาสามสิบปี ซึ่งสำหรับเราเป็นเรื่องยากมาก ความสามารถนี้เกิดจากนิสัยส่วนตัว เกิดจากการทำซ้ำๆตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก เกิดจากสภาพแวดล้อมต่างๆ นานาที่ทำให้คนคนหนึ่งปฏิบัติได้ไหลลื่นและเป็นธรรมชาติ เพื่อนคนนี้อาจเหมาะกับอาชีพพนักงานขายหรือ อาชีพที่ต้องสร้างสัมพันธ์กับลูกค้า เขาจะทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ และมีความสุขมาก ในแบบที่คนฝึกมาก็ทำไม่ได้ จากหนังสือ #ความลับของความสุข