มูฮัมหมัด อาลีต้องยอมแลกหนักอย่างไม่ต้องสงสัยกับการชกต่อไปจนเกือบ อายุ 40 ปี ความเสียหายของระบบประสาทส่งสัญญาณให้เห็นจนถึงจุดสิ้นสุดในอาชีพของเขา สารพัดหมัดที่เขาต้องรับนับจากวันที่เขาโค่นโฟร์แมนได้นำไปสู่การวินิจฉัย ว่าเขาเป็นโรคพาร์กินสันในปี 1984 ตามมาด้วยความถดถอยของสภาพร่างกายและจิตใจในเวลาต่อมา การยืนหยัดไม่ใช่การตัดสินใจที่ดีที่สุดเสมอไป ไม่ใช่อย่างยิ่งหากไม่มีบริบท ที่มาที่ไป และบริบทก็เปลี่ยนแปลง ความอุตสาหะที่ช่วยให้อาลีกลายเป็นแชมป์ผู้ยิ่งใหญ่ เป็นที่ชื่นชมและศรัทธาในระดับที่แทบจะไร้คู่เปรียบ สิ่งเดียวกันนี้ได้กลายเป็นเครื่องถอดถอนตัวเขาเอง เมื่อมันผลักดันให้เขาละเลยสัญญาณให้อำลาวงการ ในขณะที่คนนอกนั้นมองเห็นสิ่งนี้อย่างชัดเจน จากหนังสือ #ศาสตร์แห่งการตัดสินใจเมื่อไหร่ควรยอมยกธง #Quit #ThePowerOfKnowingWhenToWalkAway