อ่านเพิ่มเติม
การเดินทางอันยาวนานกว่า 15 กิโล แมพีพี่และลูกก็มาถึงบ้านของแม่ละ แมพีพี่ "แม่ เปิดประตูที" หลังจากแมพีพี่เคาะประตูก็ไม่มีเสียงตอบรับ ลูก "กริ่งก็มีไม่กดรึ?" แมพีพี่ "ตอนเช้าเราอ่านข่าวเจอคนกดกริ่งแล้วโดนไฟดูดตาย" ลูก "ก็หาไม้แถวนี้มาใช้กดแทนก็ได้เปล่า" แมพีพี่ "เราผิดไปแล้ว" ลูก "ใช่ เจ้าเถียงแพ้แล้ว" ทันใดนั้นเองแม่ของแมพีพี่ก็ออกมา ลูก "จู่ ๆ ก็มา ยายต้องเป็นผีแน่นอน" แมพีพี่ "ดี จะได้ทดลองได้ว่าผีมีลักษณะเป็นยังไง" แม่ "มาพอดีเบย" แมพีพี่ "จะบอกว่าให้ไปช่วยเก็บศพตนที่นอนอืดอยู่ในบ้านใช่มะ" แม่ "เห็นเราเป็นคนอย่างไร" ลูก "เนอะ อุตสาห์เป็นผีสร้างร่างให้คนเห็นได้ แต่กลับไม่มีปัญญาจัดการศพตัวเอง" แล้วแม่ของแมพีพี่ก็เปิดประตูรับ 2 คนเข้ามาในบ้าน แมพีพี่ "สัปดาห์ก่อนก็มาเยี่ยมแม่อะนะ พวกเรายังมากันบ่อยไม่พอใช่มะ" แม่ "อ้าว จะบอกว่าบ่อยไม่พออยู่พอดี งั้นบอกว่าพอดีละกัน" ลูก "เราง่วงละ ขอโหนบาร์เล่นก่อนแล้วค่อยเข้านอนละกัน" แมพิพี่ "ช่วยให้กล่อมให้หลับฝันดีสินะ แทนที่จะยอมรับฝันร้ายบ้างแย่ เคยตัวเกิน" ณ บาร์คู่ ขณะลูกของแมพีพี่โหนอยู่นั้น รอบที่ 30 ก็ได้หลับลงพอดี แม่ "ตกลงเราตายไปแล้วจริง ๆ" แมพีพี่ "ก็รู้ มีไรพิเศษกว่านี้จะบอกอีกมะ?" แม่ "เราโกหกน่ะ แต่ความจริงคือลูกของเจ้าเพิ่งตายไป" แมพีพี่ "หลับระหว่างโหนหัวฟาดพื้นตาย เราเดาได้ก่อนแม่อีก" แม่ "งั้นเรื่องผีใต้เตียงล่ะรู้ยัง" แมพีพี่ "เจ้าพูดแก้เกี้ยวแน่นอน" แม่ "ไม่เชื่อก็ลองก้มดูใต้เตียงได้" แมพีพี่ "ใช้โดรนส่องเอาละกัน" ก็เอาโดรนมาและบังคับให้ลงไปใต้เตียง ปรากฎว่าใบพัดไปโดนสิ่งต่าง ๆ ใต้เตียงมากมาย แม่ "โดรนเจ้าเสียหาย 80% แล้ว" แมพีพี่ "ยะ... แย่ล่ะ" ทันใดนั้นเองโดรนก็ระเบิดและทำให้เตียงแตกกระจายไป แม่ "ผีใต้เตียงเลยพลอยตายไปด้วยเบย" แมพีพี่ "น่าสงสาร ตายไปก็เอาผิดเราไม่ได้ กฎหมายไม่คุ้มครองผีอะนะ" แม่ "ต้องรออนาคตจะดีกว่านี้"
0 ความคิดเห็น 0 การแบ่งปัน 276 มุมมอง 0 รีวิว