พล.ท.บุญสิน พาดกลาง แม่ทัพภาคที่ ๒ หรือ "แม่ทัพกุ้ง"

ท่านเกิดที่หนองคาย แล้วมาเติบโตที่จังหวัดอุดรธานี

บิดาของท่านเป็นตำรวจชั้นผู้น้อยยศสิบตำรวจเอก (ส.ต.อ.)มีลูก ๕ คน ค่าใช้จ่ายภายในบ้านไม่เคยพอใช้

แม่ของท่านจึงหารายได้จุนเจือครอบครัวด้วยการเป็นแม่ค้าขายผักในตลาด

พี่ชายของท่าน ๓ คนเป็นตำรวจตระเวนชายแดน

ตอนแรกเด็กชายบุญสินไม่รู้จะทำอะไร ก็เลยไปอยู่ร้านซ่อมรถ

แต่ดันไปใส่โซ่ผิดด้าน ทำให้โซ่ขาด ก็เลยตัดสินใจไปเรียนวิทยาลัยเทคนิคอุดรธานี แผนกเครื่องยนต์

ต่อมาเด็กชายบุญสินคิดอยากจะไปสอบเตรียมทหารด้วยวุฒิการศึกษาป.ว.ช. (ไม่ใช่สายสามัญเหมือนนักเรียนเตรียมทหารส่วนใหญ่ทั่วไปที่มักมาจากเด็กเรียน)

เด็กชายบุญสินเรียนจบสายอาชีพ แต่ไปสอบแข่งกับนักเรียนหัวกะทิจากทั่วประเทศในปีแรกนั้น

สอบผ่านข้อเขียน แต่สอบตกรอบสอบสัมภาษณ์และการทดสอบความสามารถทางร่างกาย

จึงต้องกลับมาเตรียมตัวใหม่ ด้วยความพากเพียรอันไม่ลดละ

ในปีต่อมาท่านแม่ทัพกุ้งได้กลับไปสมัครสอบเตรียมทหารอีกครั้ง

ตอนนั้นฐานะทางบ้านลำบากมาก แม่ของท่านไม่มีเงินซื้อกระเป๋าให้

ท่านจึงเอาของใส่ลงใน "ย่ามพระ" แทนกระเป๋า!

และก็มีแต่ท่านคนเดียวที่มีย่ามพระสีเหลืองแทนกระเป๋าตอนไปสอบเตรียมทหารในปีนั้น

ปรากฏว่าคราวนี้สอบติด!

ด้วยเหตุที่ท่านมีอายุมากกว่านักเรียนเตรียมทหารรุ่นเดียวกันนี้เอง

แม่ทัพกุ้งจึงเกษียณอายุราชการในเดือนกันยายนนี้ ในขณะที่พล.อ.พนา แคล้วปลอดทุกข์ ผบ.ทบ.จะยังอยู่ต่อไปได้อีก ๒ ปี

ตอนเป็นนักเรียนเตรียมทหาร (น.ต.ท.) จำต้องมีการเลือกเหล่าว่าจะเป็นทหารบก ทหารเรือ ทหารอากาศหรือตำรวจ

ท่านเองตอนนั้นก็ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเป็นทหารหรือเป็นตำรวจ

วันหนึ่งมีพระธุดงค์รูปหนึ่งมาพักปักกลดใกล้ๆบ้าน

แม่ของท่านซึ่งแม้จะเป็นภรรยาตำรวจชั้นผู้น้อยและยากจน แต่ก็มีความศรัทธาในพระรัตนตรัยที่มั่นคง

แม่ของท่านได้พาลูกชายไปถวายภัตตาหารพระธุดงค์รูปนั้นกับตนด้วย โดยที่ไม่รู้ว่าท่านเป็นใครมาจากไหน ไม่รู้แม้กระทั่งชื่อจนบัดนี้

แม่ของท่านได้กราบเรียนถามพระธุดงค์รูปนั้นว่าลูกชายของตนจะเป็นทหารหรือตำรวจดี

พระธุดงค์ลึกลับได้เพ่งไปในขันน้ำมนต์แล้วก็พูดออกมาว่า

"ไอ้หนูคนนี้ต้องเป็นทหารเท่านั้น และต้องเป็นทหารบก เขาใส่ชุดทหารมาตั้งแต่เกิด"

คำพูดของพระธุดงค์รูปนั้น เสมือนชะตาชีวิตจะถูกลิขิตว่าเขาจะต้องได้มีภารกิจสำคัญบางอย่างในวันข้างหน้า

เขาเองไม่รู้ว่าโรงเรียนนายร้อยตำรวจสามพรานนั้นไปทางไหน แต่โรงเรียนนายร้อยจ.ป.ร.ที่ถนนราชดำเนินนอกนั้นยังพอจะหาทางไปถูก

ชีวิตของนนร.บุญสิน พาดกลาง จึงเหมือนมีอะไรกำหนดไว้แล้วบนเส้นทาง

ที่น่าแปลกก็คือพระธุดงค์รูปนั้นไม่รู้ว่าท่านเป็นใคร มาจากไหน..จนทุกวันนี้

แต่จากการที่ได้ค้นคว้าอย่างสุดความสามารถแล้ว พอจะสรุปได้ว่า

พระธุดงค์ลึกลับรูปนั้นน่าจะเป็น "หลวงปู่เทพโลกอุดร!"

แม่ทัพกุ้งท่านเคยเป็นผู้การกรมทหารพรานที่ภาคใต้

ก่อนจะค่อยๆไต่เต้ามาเป็นแม่ทัพภาค ๒ ที่ประชาชนคนไทยต่างยกย่องและนับถือในความเป็นชายเชื้อชาติทหารอย่างแท้จริง

ท่านได้สร้างชื่อเสียงและเกียรติประวัติให้กับกองทัพไทยอย่างงดงาม

จากชีวิตเด็กบ้านนอก พ่อเป็นตำรวจเงินเดือนน้อยนิด แม่ต้องหาบผักไปนั่งขายในตลาด

ไม่ได้เรียนสายสามัญโก้ๆเหมือนใครเขา เรียนจบเทคนิคช่างยนต์ แต่หาญกล้าไปสอบเตรียมทหาร

วันไปสอบก็มีแต่ค่ารถ เดินทางเข้ากรุงเทพฯคนเดียว

กระเป๋าใส่เสื้อผ้าก็ไม่มีเหมือนคนอื่น

แม่ของท่านต้องเอาย่ามพระสีเหลืองแทนกระเป๋าและมีแต่ฝ้ายผูกแขนอวยพรให้ลูกชาย

สุดท้ายลูกชายก็สอบเตรียมทหารได้ เป็นนักเรียนนายร้อย และกลายเป็นแม่ทัพผู้เกรียงไกร

นับว่าท่านเกิดมาเพื่อมีภารกิจที่ยิ่งใหญ่

ดุจดวงดาวที่ส่องแสงในคืนเดือนมืด

เกิดมาเพื่อกู้ศักดิ์ศรีและอธิปไตยของไทยโดยแท้

ขอบคุณในความเสียสละ อดทน มุ่งมั่น เด็ดเดี่ยว ในหน้าที่อย่างไม่มีความลังเล

เป็นหลักให้กับพวกเราทุกคนในยามที่ดวงชะตาของประเทศชาติกำลังอ่อนแอ

ดุจขุนพลแม่ทัพทหารเอกของสมเด็จพระนเรศวรที่ช่วยพระองค์ท่านกอบกู้เอกราชชาติไทยเมื่อครั้งอดีตกาล...

เครดิต:พระโลกธาตุหยกขาว