หั่นหัวหอมแบบคณิตศาสตร์: เมื่อความสม่ำเสมอคือเป้าหมาย
หลายคนอาจคิดว่าการหั่นหัวหอมคือเรื่องของทักษะในครัว แต่สำหรับนักคณิตศาสตร์และเชฟอย่าง J. Kenji López-Alt มันคือโจทย์ที่แก้ได้ด้วยสมการ
การหั่นแบบทั่วไป—แนวตั้ง—ให้ชิ้นที่ใกล้เคียงกันตรงกลาง แต่ด้านล่างกลับใหญ่เกินไป ส่วนการหั่นแบบรัศมี (radial) ก็มีปัญหาอีกแบบ คือชิ้นด้านนอกใหญ่กว่าด้านในมาก
เพื่อหาวิธีที่ดีที่สุด ทีมงานจาก The Pudding ทดลองหั่นหัวหอมจำลองที่มี 10 ชั้น ด้วยวิธีต่าง ๆ แล้วคำนวณความเบี่ยงเบนมาตรฐานของขนาดชิ้นหอม
ผลคือ การหั่นแบบรัศมีโดยเล็งไปที่จุดลึกประมาณ 96% ของรัศมีหัวหอมจากด้านบน ให้ค่าความเบี่ยงเบนต่ำที่สุดที่ 29.5% ซึ่งหมายถึงชิ้นหอมที่สม่ำเสมอที่สุด
แม้จะมีการวิเคราะห์เชิงทฤษฎีโดย Dr. Dylan Poulsen ว่าค่าคงที่ของหัวหอมอยู่ที่ ~55.731% ของรัศมี แต่ในโลกจริงที่เราหั่นได้แค่ 10 ครั้ง การเล็งลึกถึง 96% กลับให้ผลดีที่สุด
อย่างไรก็ตาม Kenji ก็ย้ำว่า “ความสม่ำเสมอของชิ้นหอมสำคัญแค่ในอินเทอร์เน็ต ไม่ใช่ในครัวจริง” เพราะสุดท้ายแล้ว รสชาติอาหารไม่ได้ขึ้นอยู่กับความเป๊ะของการหั่น
https://pudding.cool/2025/08/onions/
หลายคนอาจคิดว่าการหั่นหัวหอมคือเรื่องของทักษะในครัว แต่สำหรับนักคณิตศาสตร์และเชฟอย่าง J. Kenji López-Alt มันคือโจทย์ที่แก้ได้ด้วยสมการ
การหั่นแบบทั่วไป—แนวตั้ง—ให้ชิ้นที่ใกล้เคียงกันตรงกลาง แต่ด้านล่างกลับใหญ่เกินไป ส่วนการหั่นแบบรัศมี (radial) ก็มีปัญหาอีกแบบ คือชิ้นด้านนอกใหญ่กว่าด้านในมาก
เพื่อหาวิธีที่ดีที่สุด ทีมงานจาก The Pudding ทดลองหั่นหัวหอมจำลองที่มี 10 ชั้น ด้วยวิธีต่าง ๆ แล้วคำนวณความเบี่ยงเบนมาตรฐานของขนาดชิ้นหอม
ผลคือ การหั่นแบบรัศมีโดยเล็งไปที่จุดลึกประมาณ 96% ของรัศมีหัวหอมจากด้านบน ให้ค่าความเบี่ยงเบนต่ำที่สุดที่ 29.5% ซึ่งหมายถึงชิ้นหอมที่สม่ำเสมอที่สุด
แม้จะมีการวิเคราะห์เชิงทฤษฎีโดย Dr. Dylan Poulsen ว่าค่าคงที่ของหัวหอมอยู่ที่ ~55.731% ของรัศมี แต่ในโลกจริงที่เราหั่นได้แค่ 10 ครั้ง การเล็งลึกถึง 96% กลับให้ผลดีที่สุด
อย่างไรก็ตาม Kenji ก็ย้ำว่า “ความสม่ำเสมอของชิ้นหอมสำคัญแค่ในอินเทอร์เน็ต ไม่ใช่ในครัวจริง” เพราะสุดท้ายแล้ว รสชาติอาหารไม่ได้ขึ้นอยู่กับความเป๊ะของการหั่น
https://pudding.cool/2025/08/onions/
🧠 หั่นหัวหอมแบบคณิตศาสตร์: เมื่อความสม่ำเสมอคือเป้าหมาย
หลายคนอาจคิดว่าการหั่นหัวหอมคือเรื่องของทักษะในครัว แต่สำหรับนักคณิตศาสตร์และเชฟอย่าง J. Kenji López-Alt มันคือโจทย์ที่แก้ได้ด้วยสมการ
การหั่นแบบทั่วไป—แนวตั้ง—ให้ชิ้นที่ใกล้เคียงกันตรงกลาง แต่ด้านล่างกลับใหญ่เกินไป ส่วนการหั่นแบบรัศมี (radial) ก็มีปัญหาอีกแบบ คือชิ้นด้านนอกใหญ่กว่าด้านในมาก
เพื่อหาวิธีที่ดีที่สุด ทีมงานจาก The Pudding ทดลองหั่นหัวหอมจำลองที่มี 10 ชั้น ด้วยวิธีต่าง ๆ แล้วคำนวณความเบี่ยงเบนมาตรฐานของขนาดชิ้นหอม
ผลคือ การหั่นแบบรัศมีโดยเล็งไปที่จุดลึกประมาณ 96% ของรัศมีหัวหอมจากด้านบน ให้ค่าความเบี่ยงเบนต่ำที่สุดที่ 29.5% ซึ่งหมายถึงชิ้นหอมที่สม่ำเสมอที่สุด
แม้จะมีการวิเคราะห์เชิงทฤษฎีโดย Dr. Dylan Poulsen ว่าค่าคงที่ของหัวหอมอยู่ที่ ~55.731% ของรัศมี แต่ในโลกจริงที่เราหั่นได้แค่ 10 ครั้ง การเล็งลึกถึง 96% กลับให้ผลดีที่สุด
อย่างไรก็ตาม Kenji ก็ย้ำว่า “ความสม่ำเสมอของชิ้นหอมสำคัญแค่ในอินเทอร์เน็ต ไม่ใช่ในครัวจริง” เพราะสุดท้ายแล้ว รสชาติอาหารไม่ได้ขึ้นอยู่กับความเป๊ะของการหั่น
https://pudding.cool/2025/08/onions/
0 Comments
0 Shares
49 Views
0 Reviews