โอ้คิดถึงนักหนาจวนจะบ้าอยู่แล้ว
เมื่อคอยแห้วคอยหายคอยแหงนอยู่หลายหน
คอยหันหน้าขวาซ้ายโดยมิวายกังวล
เฝ้าคอยคนที่ชื่อย่อว่าปอปลา
เช้าจนสายบ่ายคล้อยนั่งคอยจนค่ำ
ให้เงียบงำละห้อยน่าเหนื่อยนอยด์หนักหนา
ไร้ข่าวคราวเศร้าสร้อยได้แต่คอยแก้วตา
นึกอยากฆ่าตัวตายซะให้หายโศกตรม
คิดถึงโอ้คิดถึงพี่รำพึงพร่ำเพ้อ
เธอเธอเธอเธอเธอเฝ้าละเมอเสียงขรม
เธอจ๋าเธอเธอจ๋าโอ้แม่สาวตากลม
เธอไปนั่งตากลมให้ใครชมอยู่หนใด
ใจอยากเจอะอยากเจอคิดถึงเธอคนนี้
ห่างกันไปเกือบปีคนดีรู้บ้างไหม
กลับมาเถิดรีบมาอยากเห็นหน้าไวไว
ขาดเธอแทบขาดใจอยากอยู่ใกล้ตาคม
คิดถึงโอ้คิดถึงพี่รำพึงพร่ำเพ้อ
เธอเธอเธอเธอเธอเฝ้าละเมอเสียงขรม
เธอจ๋าเธอเธอจ๋าโอ้แม่สาวตากลม
เธอไปนั่งตากลมให้ใครชมอยู่หนใด
ใจอยากเจอะอยากเจอคิดถึงเธอคนนี้
ห่างกันไปเกือบปีคนดีรู้บ้างไหม
กลับมาเถิดรีบมาอยากเห็นหน้าไวไว
ร้องเพลงนี้ส่งให้ฝากไปกับสายลม