เหมือนสิ้นรสหมดรักเธอจึงยักท่า
ไม่มองมาเหมือนเคยทำเป็นเฉยไฉ
ฉันพลาดพลั้งเพียงนิดทำเธอผิดใจ
แปรเปลี่ยนไปเป็นโกรธคิดลงโทษทัณฑ์
พอสิ้นรสหมดหวานเธอก็พาลเกลียด
จ้องหยามเหยียดให้ย่อยยับถึงคับขัน
ให้เนืองนองน้ำตาจำต้องจาบัลย์
แสนโศกศัลย์ไม่สร่างเจ็บซะจนปางตาย
คนอกหักรักร้างก็อย่างว่า
เที่ยวมองหาที่พึ่งไม่ผึ่งผาย
ขอยินยอมน้อมรับไม่อับอาย
แค่ระบายออกบ้างเป็นบางวัน
พอสิ้นรสหมดหวานเธอก็พาลเกลียด
จ้องหยามเหยียดให้ย่อยยับถึงคับขัน
ให้เนืองนองน้ำตาจำต้องจาบัลย์
แสนโศกศัลย์ไม่สร่างเจ็บซะจนปางตาย
ไม่มองมาเหมือนเคยทำเป็นเฉยไฉ
ฉันพลาดพลั้งเพียงนิดทำเธอผิดใจ
แปรเปลี่ยนไปเป็นโกรธคิดลงโทษทัณฑ์
พอสิ้นรสหมดหวานเธอก็พาลเกลียด
จ้องหยามเหยียดให้ย่อยยับถึงคับขัน
ให้เนืองนองน้ำตาจำต้องจาบัลย์
แสนโศกศัลย์ไม่สร่างเจ็บซะจนปางตาย
คนอกหักรักร้างก็อย่างว่า
เที่ยวมองหาที่พึ่งไม่ผึ่งผาย
ขอยินยอมน้อมรับไม่อับอาย
แค่ระบายออกบ้างเป็นบางวัน
พอสิ้นรสหมดหวานเธอก็พาลเกลียด
จ้องหยามเหยียดให้ย่อยยับถึงคับขัน
ให้เนืองนองน้ำตาจำต้องจาบัลย์
แสนโศกศัลย์ไม่สร่างเจ็บซะจนปางตาย
เหมือนสิ้นรสหมดรักเธอจึงยักท่า
ไม่มองมาเหมือนเคยทำเป็นเฉยไฉ
ฉันพลาดพลั้งเพียงนิดทำเธอผิดใจ
แปรเปลี่ยนไปเป็นโกรธคิดลงโทษทัณฑ์
พอสิ้นรสหมดหวานเธอก็พาลเกลียด
จ้องหยามเหยียดให้ย่อยยับถึงคับขัน
ให้เนืองนองน้ำตาจำต้องจาบัลย์
แสนโศกศัลย์ไม่สร่างเจ็บซะจนปางตาย
คนอกหักรักร้างก็อย่างว่า
เที่ยวมองหาที่พึ่งไม่ผึ่งผาย
ขอยินยอมน้อมรับไม่อับอาย
แค่ระบายออกบ้างเป็นบางวัน
พอสิ้นรสหมดหวานเธอก็พาลเกลียด
จ้องหยามเหยียดให้ย่อยยับถึงคับขัน
ให้เนืองนองน้ำตาจำต้องจาบัลย์
แสนโศกศัลย์ไม่สร่างเจ็บซะจนปางตาย

0 Comments
0 Shares
89 Views
0 Reviews