มีการศึกษาล่าสุดของนักวิจัยที่ใช้ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ของ NASA เพื่อสร้างแบบจำลองใหม่ของ Oort Cloud ซึ่งอยู่ไกลออกไปจากวงโคจรของดาวพลูโต Oort Cloud เป็นพื้นที่ที่เต็มไปด้วยวัตถุที่เป็นน้ำแข็งซึ่งโคจรรอบดวงอาทิตย์ และเป็นที่มาของดาวหางระยะยาวที่บางครั้งจะพุ่งเข้าสู่ระบบสุริยะของเรา Oort Cloud เริ่มต้นที่ระยะประมาณ 2,000 ถึง 5,000 หน่วยดาราศาสตร์ (AU) จากดวงอาทิตย์ โดย 1 AU คือระยะทางเฉลี่ยระหว่างโลกและดวงอาทิตย์ ขอบเขตด้านนอกของ Oort Cloud ยาวถึง 10,000 ถึง 100,000 AU ซึ่งอยู่ไกลเกินกว่าที่เราจะเห็นได้ แต่สามารถอนุมานได้จากดาวหางที่มาจากพื้นที่นี้ จนถึงขณะนี้ นักวิทยาศาสตร์รู้ว่า Oort Cloud มีอยู่จริงแต่ไม่เข้าใจรูปร่างของมันมากนัก อย่างไรก็ตาม นักวิจัยจาก Southwest Research Institute และ American Museum of Natural History ได้เสนอว่าโครงสร้างภายในของ Oort Cloud อาจเป็น เกลียว คล้ายกับกาแล็กซีขนาดจิ๋ว นักวิจัยได้ศึกษาปรากฏการณ์ที่เรียกว่า "galactic tide" ซึ่งเป็นผลรวมของแรงดึงดูดจากดาวฤกษ์ หลุมดำ และมวลรวมอื่น ๆ ภายในกาแล็กซี่ทางช้างเผือก สำหรับวัตถุที่อยู่ใกล้ดวงอาทิตย์ แรงเหล่านี้ไม่สำคัญเท่าแรงดึงดูดของดวงอาทิตย์ แต่ใน Oort Cloud แรงเหล่านี้กลายเป็นปัจจัยหลัก โดยใช้ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ Pleiades ของ NASA ทีมวิจัยได้รันการจำลองที่รวม galactic tide และผลกระทบอื่น ๆ เป็นเวลาหลายพันล้านปี ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่า Oort Cloud มีโครงสร้างเป็นแผ่นเกลียวขนาดประมาณ 15,000 AU โดยมีเกลียวสองเส้น ซึ่งทำให้ Oort Cloud ดูเหมือนกับกาแล็กซีขนาดเล็กและแปลกจากรูปแบบที่เคยเห็นในโมเดลส่วนใหญ่ในปัจจุบัน สาเหตุของการเกิดเกลียวนี้มาจากปรากฏการณ์ที่เรียกว่า Kozai-Lidov effect ซึ่งเป็นปรากฏการณ์แรงดึงดูดที่ทำให้เกิดการสั่นไหวระยะยาวในวงโคจรของวัตถุใน Oort Cloud ในขณะที่แรงดึงดูดจากดาวเคราะห์ในระบบสุริยะของเรามีผลกระทบน้อยมาก การจับภาพเพื่อยืนยันโครงสร้างนี้เป็นความท้าทายใหญ่ วิธีหนึ่งที่อาจใช้ได้คือการติดตามวัตถุใน Oort Cloud จำนวนมากในระยะยาว อีกวิธีหนึ่งคือการตรวจจับแสงที่มองเห็นร่วมกันของพวกมันในขณะที่กรองแสงจากแหล่งอื่นออกไป แต่น่าเสียดายว่าทั้งสองวิธีนี้ยังไม่มีการลงทุนที่เพียงพอ https://www.techspot.com/news/106898-nasa-supercomputer-suggests-oort-cloud-may-spiral-like.html