มีการทดลองรถไทม์แมชชีน

โง้บ "รถนี้ต้องใช้ได้แน่นอนเราเชื่อใจเจ้า"

ม้อกผู้สร้าง "แหง๋ เราเก่งอะนะ อย่างว่า"

ไม่รอช้าทั้ง 2 ก็ขึ้นรถและขับไปซักพักก็วาบไปยุคอดีต 26 ปีที่แล้ว

โง้บ "ไปบ้านพ่อเราเบย"

ณ บ้านพ่อโง้บ

พ่อ "เจ้าคือลูกเราที่มาจากอนาคต เราแน่ใจ"

ม้อก "เหลวไหลไร้สาระ การย้อนอดีตมีจริงที่ไหนกัน"

พ่อ "การเดินทางข้ามเวลาไม่มีจริงสินะ เค เราเพี้ยนไปเอง"

ม้อก "ใช้ไม่ได้ ไม่คิดว่าสิ่งที่เป็นไปไม่ได้จะเป็นไปได้"

พ่อ "เราใจแคบเกินไป เลิกมีชีวิตละ"

แล้วพ่อก็กระโดดแยกร่างเป็น 8 ส่วนตายลง

โง้บ "แสดงว่าเราจะไม่ได้เกิดมาแล้ว"

ม้อก "เสียใจด้วย ไม่ใช่ความผิดใครละกัน อย่าโทษตัวเองเลย"

โง้บ "อือ ว่าแต่ทำไมร่างเราไม่หาย..."

พูดไม่ทันจบร่างโง้บก็หายไป

ม้อก "ทั้ง ๆ ที่ต้องหายไปทันทีที่พ่อตายแท้ ๆ แสดงว่าต้องมีเงื่อนงำไรบางอย่าง"

ม้อกจึงไปยังโรงเรียนอนุบาลเฟวแก้ค่า

ม้อก "หลังจากที่เราเล่าเรื่องราวทั้งหมดแล้วมีใครคิดหาคำตอบได้บ้าง"

นักเรียน 33 "เป็นเพราะค่าการส่งผลมีความเฉื่อยแน่นอน"

ม้อก "มั่นใจงี้เราเชื่อเบย"

3 ปีต่อมานักเรียน 33 ก็ได้รับรางวัล ณ เวที

นักเรียน 33 "แม้โลกจะค้นพบแล้วว่าที่เราพูดมานั้นผิด..."

ไม่ทันขาดคำนักเรียน 33 ก็ถูกยึดรางวัลและถูกเชิญออกจากงานในทันที

นักเรียน 33 "พอเราไม่มีค่าแล้วก็โดนไล่ยังกะหมูกะหมา"

ม้อก "แหง๋อยู่แล้ว"