ฉันมักจะฉงน ฉงาย และตั้งคำถามกลับว่า ถามทำไม
คำถามย้อนเวลาน่ะ
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะบอกตัวเองว่าอะไร หรืออยากแก้ไขอะไรไหม หรือจะไม่ทำอะไรไหม ถ้ามีโอกาสให้ย้อนเวลาได้ จะกลับไปทำอะไร
ที่ฉันสงสัย จะย้อนไปทำไม ที่ผ่านไปแล้ว ก็จบลงตรงนั้นแล้ว หากเจ็บปวดตอนนี้ก็ทุเลา หรือหายดีแล้วนี่ จะย้อนไปเริ่มเจ็บอีกทำไม หากมีความสุข ก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันสุขอย่างนั้นไม่ได้นานหรอก
ทุกอย่างผ่านไปแล้ว มันมีข้อเสีย แต่ก็ข้อดีอยู่
หากย้อนได้ ฉันในเวลานั้น อายุแค่นั้น ประสบการณ์ชีวิตแค่นั้น สิ่งแวดล้อมแบบนั้น เชื่อว่าตัวเองก็ต้องทำแบเดิมอีกอยู่ดี ตัดสินใจผิด ขี้ขลาด ไม่มั่นใจ กลัว แล้วความเจ็บปวด ความผิดหวังก็ถาโถมมาใส่ฉันอีกครั่ง ฉันจะกลับไปเริ่มความรู้สึกเจ็บปวดในตอนนั้นอีกครั้งทำไม
เป็นแบบนี้แหละ เป็นฉันแบบนี้ในปัจจุบันนี้แหละ แม้จะไม่ดีทุกอย่าง แต่มีบางอย่างที่ฉันได้เรียนรู้แล้ว
๑๖ ก.ย. ๖๗

มนุษย์เรานี้มีทุกข์เพียงสองประการ
ปราถนาแล้วมิเคยสมใจ
สมหวังแล้วไซร้ กลับต้องสูญเสีย
๑๔ ก.ย. ๖๗