#ประสบการณ์ขนลุก# สัก 17 ปีก่อน ..ผู้เขียนได้ไปฉลองปีใหม่ ที่ อ.ดอยสะเก็ด กับพรรคพวก ที่ไปจากกรุงเทพฯจำนวนนึง...ขับรถจากกรุงเทพ ถึง รีสอร์ท ตี 4 กว่า..เราก็เข้าห้อง เป็นบ้านหลัง มี 2 ชั้น..มีหลายห้องนอน..เราก็เลือกนอนชั้นล่าง เพราะขี้เกียจขึ้นแล้ว ขับรถมาตั้งหลายชั่วโมง...เอนตัวนอน...ประสาทค้าง...คือ ระวังมาตลอดทาง...ใครขับรถทางไกล จะทราบความรู้สึกนี้...นอนไปสักพัก มีเสียงกระดานไม้ลั่น เหมือนมีคนเดินอยู่บนหัวเรา...ก็เดินไปหาเพื่อนที่มาด้วยกัน ที่เขาอยู่ห้องถัดไป..ข้างล่างเหมือนกัน...มากันแค่ 2 คน...ที่เหลือตามมาทีหลังจองบ้านไว้ 3 หลัง...เราก็ถามเขาบอก มีคนมาเพิ่มแล้วก็เหรอ...เขาก็บอก...ไม่มีนะ..เราก็ถามต่อ...เมื่อกี้ขึ้นไปข้างบนเหรอ...เขาบอกปล่าว...อาบน้ำเพิ่งเสร็จ...เอาละ ความสงสัยเริ่มเกิด...แต่คิด เข้าค่อยว่ากัน...ก็เดินกลับห้องไปนอน...สักพักเดียว มีเสียงไม้เสียดสีกันอีก...บนหัวเรา เหมือนมีคนเดิน (ลืมบอกไป เป็นบ้านไม้ทั้งหลัง) ...เราก็คิดเออ..เช้าค่อยว่ากัน...พอตื่นมา..เดินขึ้นไปสำรวจ...สิ่งที่เจอ...มีโกฏิกระดูกเล็กๆ อยู่ในตู้เสื้อผ้า....เราก็นึก...ทำไมเอามาไว้ที่นี่ ไม่เก็บที่อื่น...แล้วก็ตั้งใจแล้วว่าคืนนี้ เราไม่นอนนี่แน่ กลับไปนอนในเมืองดีกว่า (อ่อในเมืองมีบ้านพักของญาติกันอยู่) ...ก็กินดื่มกันไปยาวจน เราก็เล่าเรื่องเช้ามืดให้ฟัง..แต่ไม่มีใครเชื่อ..จนถึง พอ countdown เสร็จ เที่ยงคืนกว่า..เราบอกขอลงไปนอนในเมือง...ก็ขับรถออกมา...ใครเคยไปดอยสะเก็ดจะทราบว่า ลักษณะจะโค้ง ตามภูเขา...ก็ขับไป...พอออกจากโค้ง เจอศาลเพียงตา..ตั้งอยู่ก็ไม่คิดอะไร....ก็ขับต่อไปอีกสัก 5 นาที...หลุดโค้งมาก็เจอศาลเพียงตาอีก..ก็ยังไม่ฉุกคิดอะไร...ทีนี้ รอบที่ 3 ....เฮ้ย ศาลเพียงตา มันอันเดิมนี่......ไม่ปกติแล้ว...เราเอาสร้อยพระที่คอ...มากำแล้วบอกว่า ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คุ้มครองข้าพเจ้า...เปิดทางให้ที....!! ...อีกแค่เพียง 2 นาที ก็ถึงถนนหลัก...มีไฟถนนชัดเจน...เราก็ดูเวลา...ตั้งแต่จากรีสอร์ทเราใช้เวลาไป 30 กว่านาที...ทั้งๆที่ตอนขาขึ้นไป เราใช้เวลาไม่น่าเกิน 10 นาที....กำหนดการคือ อยู่กัน สองคืน...รวมทั้งคณะ น่าจะประมาณ 10 คน...พอผ่านคืนแรก ..รุ่งขึ้นก็ไปนัดกินข้าวกันในเมือง...เขารีบบอกเลย...ย้ายกันออกมาหมดแล้ว ลงมานอนในเมือง...เราถามเจออะไร? ...เขาบอก..หลายอย่าง..แต่กลับกรุงเทพค่อยเล่า..(แต่หลังจากดลับมาก็ลืมถาม).สรุปบ้าน 3 หลัง ที่จอง 2 คืน..ทิ้งหมด เสียเงินฟรี...#ประสบการณ์ตรงที่เกิดกับตนเอง..

#ประสบการณ์ขนลุก# ...วันนั้นเป็นงานฉลองปีใหม่ จัดที่รีสอร์ทของพรรคพวกกันที่นครนายก..เขาบอกมาสัก 6 โมงเย็นก็ได้ จัดห้องให้แล้ว เราก็ตอบตกลง..ตอนกลางวันก็ปฏิบัติภารกิจปกติ..วันนี้ซื้อรถ Benz คืนกลับมาจากลูกค้าที่เคยซื้อเราไป..เอามาขายคืน 1 คัน ชื่อ พี่โจํก เป็นพ่อตานักร้องดังท่านนึง...ตอนซื้อแกเล่าว่า จะเอาให้ให้คนขับพาพ่อแกไปหาหมอ..เท่าที่เราจำได้...แกยังสอนเราทำธุรกิจ ทำคอนโดแบบ private เกรด A+ ในที่ 200 ตรว. ทำเล สุขุมวิท ต้นๆ พร้อมพงศ์ สาธร อะไรทำนองนั้น...ซึ่งแกทำมาตลอด...คือ เป็น small size จบงานเร็ว...ชั้นนึงมีแค่ 2 ห้อง ทำแค่ 5 ชั้น...เราก็นึกเข้าท่าดี..กลับเข้าเรื่องดีกว่า..เวลาผ่านไปหลายเดือน...แกก็โทรมา..บอกรับซื้อคืนไหม? ถ้ารับก็มาเอา..ถ้าไม่สะดวกขายคนอื่นก็ได้ ไม่เป็นไร..เราบอกสะดวกครับ...ก็ไปหาแกที่ ซ.พร้อมพงศ์ เอารถกลับ...เวลาก็จะ 4 โมงเย็นแล้ว..ไปนครนายกเลยดีกว่า..ตามนัด..ไปถึงก็กินดื่มกันปกติ...ยาวไปจนถึงประมาณตี 1 และเพื่อนของเพื่อนที่ร่วมโต๊ะ พอเมาแล้วเริ่มโอ๋อวด แวะคนนั้นคนนี้...เราสะกิดบอกเพื่อน..มาคุยข้างนอกหน่อย..เราก็บอกไล่มันไปนอน..เดี๋ยวไม่กูก็ใครทนไม่ได้จะมีปัญหา...เขาก็พยายามไปคุย..มันก็ไม่ยอม..และก็ทำกริยาเดิมต่อ..เราทุบโต๊ะแล้วลุกขึ้น แต่ยังไม่ทันทำอะไร ..เพื่อนคนนึงลากเราออกจากตรงนั้น...รายละเอียดไม่ขอกล่าว จนเราบอกว่า กลับดีกว่า..ไม่งั้นพรุ่งนี้ก็เจอมันอีก...และก็ขับ benz คันที่เพิ่งซื้อมา กลับ กทม....ตี 2 นครนายก ท่านนึกภาพดู...เงียบขนาดไหน.....เราก็ขับไปเรื่อยๆ สักพักก็มองกระจกหลังปกติ...ตามสัญขาติญาณคนขับรถ...พระสังถัมจั๋งช่วย....!! ...เป็นชายแก่ นั่งอยู่เบาะหลัง....!! ..มันจ้าสะเหลือเกิน...เอาไงดีวะ...เปิดกระจก เปิดเพลงดังๆ คิดว่ากลับไปนครนายกหรือลุยต่อเข้า กทม.เลย....สุดท้าย มีทางเลือกว่า ดูอีกที ถ้ายังอยู่...กลับรถ...ถ้าไม่มี ก็ไปต่อ.....ฮึดทีนึง แล้วก็มองกระจก...ไม่มีแล้ว.....ก็ตามนั้น เข้ากรุงเทพเลย ปรับกระจกหลังให้ไปทางอื่นแบบไม่ต้องดูเลย..อากาศก็หนาว กระจกก็ไม่อยากปิด มันจะเงียบไป ....ก็ถึงจุดหมายโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากนั้น โทรหาพี่โจ๊กอ้อมๆว่า ได้รถใหม่รุ่นไหนครับ เลยขายคันนี้มา...แกตอบ อ๋อปล่าว พอดีไม่ได้ใช้แล้ว..คุณพ่อเสียไปแล้ว..สักครึ่งเดือน...!!!..จบ..