การอุทิศส่วนกุศลให้ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว มีหลักการที่อาจทำให้เข้าใจง่ายขึ้นสำหรับลูกคือ:

สิ่งที่เราอุทิศไปนั้นคือ "บุญ" ซึ่งไม่ใช่อาหารหรือสิ่งของทางกายภาพ แต่เป็นพลังแห่งความสุขและความสว่างที่จิตวิญญาณสามารถสัมผัสได้ บุญนี้ช่วยให้จิตวิญญาณที่ทุกข์สามารถผ่อนคลายและมีความสุขขึ้น หรือหากจิตวิญญาณนั้นสุขอยู่แล้ว บุญที่อุทิศไปก็ช่วยเพิ่มความปลื้มปีติและทำให้รู้สึกว่าได้รับความรักและความปรารถนาดีจากญาติที่ยังระลึกถึง

แต่การอุทิศส่วนกุศลนี้จะมีผลก็ต่อเมื่อจิตวิญญาณนั้นมีจิตพร้อมรับ ส่วนนี้เหมือนการที่เรายื่นสิ่งของให้ใครบางคน ซึ่งจะได้หรือไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าเขาพร้อมรับหรือไม่ และการรับนั้นจะมีผลอย่างไรขึ้นอยู่กับภาวะของผู้ล่วงลับ เช่น หากเป็นเทวดาที่มีฐานะสูงอยู่แล้ว อาจไม่ได้รู้สึกเปลี่ยนแปลงมากจากบุญเล็กน้อย แต่ถ้าผู้ล่วงลับตกอยู่ในสภาวะที่ต้องการบุญ ก็จะได้รับประโยชน์มาก

การทำบุญอุทิศให้นั้น จึงเป็นการกระทำที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความกตัญญู และให้ทำไปด้วยใจที่ไม่หวังผลว่าอีกฝ่ายจะได้รับหรือไม่ เพราะสิ่งที่แน่นอนคือ เราได้รับความสุขและความสว่างจากการทำบุญนั้นเสมอ