กายเรานี้ ทุกคน เป็นกรรมเก่า
ปรุงแต่งเอา อยู่อาศัย จึงรักษา
เฝ้าดูแล ด้วยสติ ตลอดเวลา
หากเผลิอเรอ เลิกรักษา กายต้องพัง
อย่าเลินเล่อ หลงทำ กรรมอกุศล
จนลืมตน ขาดสติ หมดสิ้นหวัง
เลิกพึ่งธรรม ไม่พึ่งตน กรรมใหม่ทำ
ล้วนกรรมดำ นั้นทำตน ลำบากกาย
ด้วยเหตุนี้ ต้องมีสติ ตามรู้ลม
ไม่ซุกซน เห็นกายในกาย ไม่เสียหาย
ลมสุดท้าย เบื่อหน่ายแล้ว ค่อยทิ้งกาย
ไม่ยึดไว้ ไม่ปรุงใหม่ สิ้นอวิชชา
ปรุงแต่งเอา อยู่อาศัย จึงรักษา
เฝ้าดูแล ด้วยสติ ตลอดเวลา
หากเผลิอเรอ เลิกรักษา กายต้องพัง
อย่าเลินเล่อ หลงทำ กรรมอกุศล
จนลืมตน ขาดสติ หมดสิ้นหวัง
เลิกพึ่งธรรม ไม่พึ่งตน กรรมใหม่ทำ
ล้วนกรรมดำ นั้นทำตน ลำบากกาย
ด้วยเหตุนี้ ต้องมีสติ ตามรู้ลม
ไม่ซุกซน เห็นกายในกาย ไม่เสียหาย
ลมสุดท้าย เบื่อหน่ายแล้ว ค่อยทิ้งกาย
ไม่ยึดไว้ ไม่ปรุงใหม่ สิ้นอวิชชา
กายเรานี้ ทุกคน เป็นกรรมเก่า
ปรุงแต่งเอา อยู่อาศัย จึงรักษา
เฝ้าดูแล ด้วยสติ ตลอดเวลา
หากเผลิอเรอ เลิกรักษา กายต้องพัง
อย่าเลินเล่อ หลงทำ กรรมอกุศล
จนลืมตน ขาดสติ หมดสิ้นหวัง
เลิกพึ่งธรรม ไม่พึ่งตน กรรมใหม่ทำ
ล้วนกรรมดำ นั้นทำตน ลำบากกาย
ด้วยเหตุนี้ ต้องมีสติ ตามรู้ลม
ไม่ซุกซน เห็นกายในกาย ไม่เสียหาย
ลมสุดท้าย เบื่อหน่ายแล้ว ค่อยทิ้งกาย
ไม่ยึดไว้ ไม่ปรุงใหม่ สิ้นอวิชชา
English