การอนุโมทนา คือ การยินดีในบุญที่ผู้อื่นทำ เป็นการสร้างบุญให้แก่ตนเองตั้งแต่จิตเริ่มคิดดี ความยินดีที่เกิดจากการเห็นผู้อื่นทำสิ่งดี หรือให้อภัยผู้อื่น ส่งผลให้เรารู้สึกเบาสบายในใจ และเป็นการ "ได้ส่วนบุญ" โดยที่เราไม่ได้ลงมือทำเอง แต่กลับรู้สึกเหมือนเป็นผู้มีส่วนร่วมในบุญนั้น

การอนุโมทนาบุญเต็มรูปแบบเกิดขึ้นเมื่อเรายินดีจากใจ และแสดงออกทั้งทางกาย วาจา และจิตใจ เช่น การพนมมือไหว้ การกล่าวคำอนุโมทนาให้ผู้อื่นรับรู้ นี่คือการทำบุญด้วยความตั้งใจจริงและแสดงออกอย่างชัดเจน การอนุโมทนาบุญในอินเทอร์เน็ตก็เช่นกัน หากเรายินดีด้วยความจริงใจ และอธิบายเหตุผลที่เรายินดี บุญนั้นก็เกิดขึ้นได้อย่างเต็มที่

การอนุโมทนาแล้วจะได้บุญเท่าผู้ที่ทำบุญหรือไม่ ขึ้นอยู่กับความอินของจิตใจ ถ้าคิดอยากทำตามหรือมีใจอยากร่วมบุญ บุญนั้นก็จะเกิดขึ้นในตัวเราได้เต็มที่ แต่หากเพียงรู้สึกดี แต่ไม่ได้อยากทำตามเท่าไร บุญก็อาจเกิดขึ้นเพียงเล็กน้อย

ในกรณีที่เราไม่รู้สึกอนุโมทนา หรือเกิดความหมั่นไส้ สิ่งที่ควรทำคือไม่ต้องฝืนใจ แต่ควรเตือนตนเองว่า นั่นคืออกุศลจิต และอย่าให้จิตนั้นครอบงำจิตใจไปสู่การทำบาป เพราะการขัดขวางหรือไม่ยินดีกับบุญของผู้อื่นอาจสร้างบาปให้ตนเองได้

ดังนั้น การอนุโมทนาบุญควรทำด้วยจิตที่บริสุทธิ์ เพื่อให้จิตใจได้รับความสว่างและเกิดบุญที่แท้จริงในตนเอง