บทที่ 1: รอยร้าวกลางคืนพายุ

ในคืนหนึ่งที่ฝนตกไม่ลืมหูลืมตา กลุ่มตำรวจจากหน่วยพิเศษได้บุกเข้าตรวจสอบบริษัทไฮเทค "เจนีซิส แล็บ" ผู้บุกเบิกเทคโนโลยีการโคลนนิ่งระดับโลก การบุกครั้งนี้นำโดย "ร.ต.อ. สิงห์" นายตำรวจพ่อเลี้ยงเดี่ยวผู้แข็งกร้าว แต่ซ่อนความอ่อนโยนลึกไว้ในใจ สิ่งที่พบในห้องทดลองลับใต้ดินทำให้ทุกคนตะลึง: ถังบรรจุภัณฑ์จำนวนนับร้อยเรียงราย ภายในมีร่างมนุษย์ที่เหมือนกันราวกับแกะ แต่ทั้งหมดอยู่ในสภาพหลับใหลไร้จิตวิญญาณ

ในความวุ่นวาย สิงห์พบสิ่งที่ไม่คาดคิด นั่นคือ "หนูดี" ลูกสาวบุญธรรมวัยสิบเจ็ดปีของเขา ยืนอยู่กลางห้องควบคุมหลักด้วยท่าทางเยือกเย็น ไม่ไยดีต่อความโกลาหลรอบตัว ในมือเธอถือแท็บเล็ตที่แสดงข้อมูลทางพันธุกรรมซับซ้อน

"หนูดี นี่เธอทำอะไรที่นี่?" สิงห์ถามด้วยเสียงสั่นเครือ

"พ่อคะ" หนูดีหันมา ยิ้มเบาๆ "หนูกำลังตามหาความจริงของตัวเอง"

บทที่ 2: ความลับแห่งโอปปาติกะกำเนิด

จากการสอบสวน ทำให้รู้ว่าหนูดีไม่ใช่เด็กธรรมดา เธอคือ "โอปปาติกะวิญญาณ" ระดับสูงที่ถือกำเนิดผ่านกระบวนการโคลนนิ่ง โดยไม่ต้องอาศัยพ่อแม่ตามธรรมชาติ การถือกำเนิดแบบโอปปาติกะในพระพุทธศาสนา คือการที่วิญญาณเกิดขึ้นทันทีโดยไม่มีช่วงเป็นทารก ในบริบทนี้ หนูดีคือการรวมกันของเทคโนโลยีขั้นสูงและกฎแห่งกรรม

ดร.อัจฉริยะ ผู้ก่อตั้งเจนีซิส แล็บ อธิบายต่อศาลในภายหลัง: "เราไม่ได้สร้างชีวิต เราเพียงจัดเตรียมภาชนะที่เหมาะสม สำหรับวิญญาณที่กำลังแสวงหาที่เกิด บางวิญญาณมีพลังกรรมหนาแน่น ต้องการร่างที่สมบูรณ์แบบเพื่อรองรับการถือกำเนิด"

บทที่ 3: สองพิภพในร่างเดียวกัน

ขณะการสอบสวนลึกเข้าถึงแก่น สิงห์ค้นพบความจริงที่น่าหวาดหวั่น ภายในตัวหนูดีมี "สองจิต" อาศัยอยู่ร่วมกัน

จิตแรกคือ "มารพิฆาต" ผู้ยิ่งใหญ่แห่งความตาย เกิดจากสังขารและตัณหาของวิญญาณนับไม่ถ้วนที่ถูกทดลอง ปรารถนาจะทำลายล้างโลกมนุษย์ที่เต็มไปด้วยกิเลส

จิตที่สองคือ "เทพพิทักษ์" ผู้ดูแลคุ้มครองโลก เกิดจากเมตตาบารมีของวิญญาณระดับพรหมที่ต้องการถ่วงดุล ปรารถนาจะปกป้องมนุษย์ให้พ้นจากความทุกข์

ทั้งสองคือพลังกรรมที่ตรงข้ามกัน แต่ต้องอาศัยร่างเดียวกันคือหนูดี เป็นสมุฏฐานแห่งการดำรงอยู่

บทที่ 4: ศึกตัดสินในสวนพุทธธรรม

คืนหนึ่ง หนูดีหายไปจากบ้าน สิงห์ตามพบเธอที่สวนพุทธธรรมใกล้เมือง ในสภาพที่กำลังต่อสู้กับสองพลังภายในตัวเอง

"พ่อคะ" หนูดีพูดด้วยเสียงที่แบ่งเป็นสองสำนวนสลับกัน "ช่วยหนูตัดสินใจที ระหว่างการทำลายล้างเพื่อเริ่มใหม่ กับการยอมรับความไม่สมบูรณ์แบบของมนุษย์"

สิงห์ไม่ตอบ แต่ก้าวเข้าไปกอดเธอแน่น "พ่อรักหนู ไม่ว่าหนูจะเป็นใคร ก็เป็นลูกของพ่อเสมอ"

บทที่ 5: ทางออกแห่งมัชฌิมาปฏิปทา

ภายใต้ความรักที่ไม่แบ่งแยกของสิงห์ หนูดีค้นพบทางสายกลาง เธอไม่เลือกเป็น either มารหรือเทพ แต่เลือกเป็น "ผู้ตื่นรู้" ผู้เข้าใจในธรรมชาติแห่งความเป็นไตรลักษณ์ของสรรพสิ่ง

มารพิฆาตและเทพพิทักษ์ค่อยๆ หลอมรวมเป็นพลังงานบริสุทธิ์ในตัวเธอ ไม่ใช่เพื่อทำลายหรือปกป้อง แต่เพื่อ "เข้าใจ" และ "เปลี่ยนแปลง" อย่างสันติ

บทสรุปแห่งกรรม

เรื่องราวสอนให้เห็นว่า ไม่ว่าเทคโนโลยีจะก้าวหน้าเพียงใด ก็ไม่อาจก้าวพ้นกฎแห่งกรรมได้ การกำเนิดแบบโอปปาติกะในบริบทสมัยใหม่ อาจเป็นเพียงรูปแบบใหม่ของการเวียนว่ายตายเกิด

สิ่งที่สำคัญไม่ใช่ "รูปแบบ" การเกิด แต่คือ "จิตใจ" และ "เจตนา" ระหว่างทางแห่งการเกิด แก่ เจ็บ ตาย ดังพุทธพจน์ที่ว่า "กรรมเป็นของๆ สัตว์ทั้งหลาย กรรมเป็นแดนเกิด กรรมเป็นเผ่าพันธุ์ กรรมเป็นที่พึ่งอาศัย"

และบางครั้ง ความรักแท้ที่ไม่แบ่งแยก ก็อาจเป็นแสงสว่างที่นำทางวิญญาณให้พบความสงบ แม้ในกลางวงจรแห่งสังสารวัฏ