"เจอคนพูดฟุ้ง…เราจะไม่หลุดตาม!"
คุณเคยรู้สึกไหม?
เวลานั่งคุยกับบางคนทีไร…
จากแค่จะพูดเล่นนิดๆ กลายเป็นหลุดโลกไปครึ่งชั่วโมง
คุยจบแล้ว เหนื่อยใจ ฟุ้งซ่าน ดึงสมาธิกลับมายากสุดๆ
บางทีอยากหลีกเลี่ยง แต่...ก็หนีไม่ได้
เลิกคบก็ไม่ได้ ทำใจไม่ขาด ไปไหนก็เจอกันทุกวัน
จะทำอย่างไรดี?
ก่อนอื่นต้องเข้าใจก่อนว่า
อาการ "หลุดสติ" เริ่มจากการปล่อยใจคิดไปเรื่อย
ไม่ว่าจะตามเขา หรือจากนิสัยเราที่เคยชิน
พูดฟุ้งจนใจแตกซ่าน สมาธิหาย คิดไม่เป็นระเบียบ
และที่สำคัญ…
การฝืนไม่พูด ไม่ฟัง ไม่ฟุ้ง ไม่ได้ช่วยเสมอไป
เพราะมันคือการ “เก็บกด” ไม่ใช่ “ฝึกจิต”
ยิ่งห้าม เหมือนยิ่งยุ
ทางออกที่จริงจังกว่า คือ…
ไม่ต้องหักดิบ ไม่ต้องฝืนพูดให้ช้าลง ไม่ต้องเก็บคำในใจจนอึดอัด
พูดเหมือนเดิม แต่เปลี่ยน “วิธีวางใจ”
จุดเปลี่ยนอยู่ที่ “การตั้งใจล่วงหน้า”
> "วันนี้จะฟังได้นะ จะพูดด้วยก็ได้
แต่ขอ ‘รู้ตัว’ ว่าเราจะหยุดที่ตรงไหน
และจะไม่วนกลับมาจมกับเรื่องนั้นอีก"
เช่น…
ถ้าเขาชวนเม้าท์ดารา
ให้ตั้งใจไว้ว่า... "จะพูดไปสุดแค่ประโยคว่า ‘เออ น่าอายจริงๆ’ แล้วตัดจบ"
ถ้าเขาชวนด่าคนอื่น
ให้ตั้งเป้าว่า… "พอใจเริ่มรู้สึกเกลียดเมื่อไหร่ จะพูดลดความร้อนทันที แล้วเปลี่ยนเรื่อง"
การฝึกแบบนี้คือการ เล็งจิตให้เป็นเส้นตรง
ไม่ปล่อยให้ฟุ้งเป็นวงกลมไม่รู้จบ
ผลลัพธ์คือ…
คุณจะควบคุมบทสนทนาได้ดีขึ้น
รู้สึกมั่นคง ไม่เปลืองพลัง
และสุดท้าย…สมาธิที่เคยหาย ก็จะค่อยๆ กลับมา!
คุณเคยรู้สึกไหม?
เวลานั่งคุยกับบางคนทีไร…
จากแค่จะพูดเล่นนิดๆ กลายเป็นหลุดโลกไปครึ่งชั่วโมง
คุยจบแล้ว เหนื่อยใจ ฟุ้งซ่าน ดึงสมาธิกลับมายากสุดๆ
บางทีอยากหลีกเลี่ยง แต่...ก็หนีไม่ได้
เลิกคบก็ไม่ได้ ทำใจไม่ขาด ไปไหนก็เจอกันทุกวัน
จะทำอย่างไรดี?
ก่อนอื่นต้องเข้าใจก่อนว่า
อาการ "หลุดสติ" เริ่มจากการปล่อยใจคิดไปเรื่อย
ไม่ว่าจะตามเขา หรือจากนิสัยเราที่เคยชิน
พูดฟุ้งจนใจแตกซ่าน สมาธิหาย คิดไม่เป็นระเบียบ
และที่สำคัญ…
การฝืนไม่พูด ไม่ฟัง ไม่ฟุ้ง ไม่ได้ช่วยเสมอไป
เพราะมันคือการ “เก็บกด” ไม่ใช่ “ฝึกจิต”
ยิ่งห้าม เหมือนยิ่งยุ
ทางออกที่จริงจังกว่า คือ…
ไม่ต้องหักดิบ ไม่ต้องฝืนพูดให้ช้าลง ไม่ต้องเก็บคำในใจจนอึดอัด
พูดเหมือนเดิม แต่เปลี่ยน “วิธีวางใจ”
จุดเปลี่ยนอยู่ที่ “การตั้งใจล่วงหน้า”
> "วันนี้จะฟังได้นะ จะพูดด้วยก็ได้
แต่ขอ ‘รู้ตัว’ ว่าเราจะหยุดที่ตรงไหน
และจะไม่วนกลับมาจมกับเรื่องนั้นอีก"
เช่น…
ถ้าเขาชวนเม้าท์ดารา
ให้ตั้งใจไว้ว่า... "จะพูดไปสุดแค่ประโยคว่า ‘เออ น่าอายจริงๆ’ แล้วตัดจบ"
ถ้าเขาชวนด่าคนอื่น
ให้ตั้งเป้าว่า… "พอใจเริ่มรู้สึกเกลียดเมื่อไหร่ จะพูดลดความร้อนทันที แล้วเปลี่ยนเรื่อง"
การฝึกแบบนี้คือการ เล็งจิตให้เป็นเส้นตรง
ไม่ปล่อยให้ฟุ้งเป็นวงกลมไม่รู้จบ
ผลลัพธ์คือ…
คุณจะควบคุมบทสนทนาได้ดีขึ้น
รู้สึกมั่นคง ไม่เปลืองพลัง
และสุดท้าย…สมาธิที่เคยหาย ก็จะค่อยๆ กลับมา!
🌿 "เจอคนพูดฟุ้ง…เราจะไม่หลุดตาม!"
คุณเคยรู้สึกไหม?
เวลานั่งคุยกับบางคนทีไร…
จากแค่จะพูดเล่นนิดๆ กลายเป็นหลุดโลกไปครึ่งชั่วโมง
คุยจบแล้ว เหนื่อยใจ ฟุ้งซ่าน ดึงสมาธิกลับมายากสุดๆ
บางทีอยากหลีกเลี่ยง แต่...ก็หนีไม่ได้
เลิกคบก็ไม่ได้ ทำใจไม่ขาด ไปไหนก็เจอกันทุกวัน
จะทำอย่างไรดี?
ก่อนอื่นต้องเข้าใจก่อนว่า
อาการ "หลุดสติ" เริ่มจากการปล่อยใจคิดไปเรื่อย
ไม่ว่าจะตามเขา หรือจากนิสัยเราที่เคยชิน
พูดฟุ้งจนใจแตกซ่าน สมาธิหาย คิดไม่เป็นระเบียบ
และที่สำคัญ…
การฝืนไม่พูด ไม่ฟัง ไม่ฟุ้ง ไม่ได้ช่วยเสมอไป
เพราะมันคือการ “เก็บกด” ไม่ใช่ “ฝึกจิต”
ยิ่งห้าม เหมือนยิ่งยุ
ทางออกที่จริงจังกว่า คือ…
✅ ไม่ต้องหักดิบ ไม่ต้องฝืนพูดให้ช้าลง ไม่ต้องเก็บคำในใจจนอึดอัด
✅ พูดเหมือนเดิม แต่เปลี่ยน “วิธีวางใจ”
จุดเปลี่ยนอยู่ที่ “การตั้งใจล่วงหน้า”
> 🧭 "วันนี้จะฟังได้นะ จะพูดด้วยก็ได้
แต่ขอ ‘รู้ตัว’ ว่าเราจะหยุดที่ตรงไหน
และจะไม่วนกลับมาจมกับเรื่องนั้นอีก"
เช่น…
ถ้าเขาชวนเม้าท์ดารา
🗣️ ให้ตั้งใจไว้ว่า... "จะพูดไปสุดแค่ประโยคว่า ‘เออ น่าอายจริงๆ’ แล้วตัดจบ"
ถ้าเขาชวนด่าคนอื่น
🧠 ให้ตั้งเป้าว่า… "พอใจเริ่มรู้สึกเกลียดเมื่อไหร่ จะพูดลดความร้อนทันที แล้วเปลี่ยนเรื่อง"
การฝึกแบบนี้คือการ เล็งจิตให้เป็นเส้นตรง
ไม่ปล่อยให้ฟุ้งเป็นวงกลมไม่รู้จบ
ผลลัพธ์คือ…
คุณจะควบคุมบทสนทนาได้ดีขึ้น
รู้สึกมั่นคง ไม่เปลืองพลัง
และสุดท้าย…สมาธิที่เคยหาย ก็จะค่อยๆ กลับมา!
0 Comments
0 Shares
26 Views
0 Reviews