🪷 ไม่มีวันไหนที่สูญเปล่า…ถ้าใจเรารู้ทัน บางวัน…อาจไม่ได้ภาวนาได้นาน บางวัน…อาจโกรธจนอยากตอบโต้ บางวัน…อาจฟุ้งซ่านจนหาทางนิ่งไม่เจอ แต่ถ้า แค่เห็น ว่า "ความโกรธนี้" เกิดจากใจที่ไปผูกกับความเจ็บ แล้วรู้ว่าการปล่อยวางทำให้สุขขึ้น หรือ แค่เห็น ว่า "ความฟุ้งซ่านนี้" มาจากภาระชีวิตที่ยังต้องคิดต้องจัดการ แล้วเลิกเพ่งว่าจิตต้องนิ่งให้ได้วันนี้ …ก็ถือว่า “วันนั้นไม่สูญเปล่าแล้ว” ✨ การเจริญสติแบบพุทธ ไม่ใช่การบังคับให้ชีวิตสงบเหมือนเดิมทุกวัน แต่คือการ “เห็นความต่าง” อย่างเข้าใจ เห็นว่าแม้วันนี้จิตจะไม่เหมือนเมื่อวาน แต่ก็เพราะเหตุปัจจัยมันเปลี่ยนไป และถ้ารู้เหตุของการเปลี่ยนแปลงนั้น เราจะค่อยๆ ปล่อยจาก อุปาทาน ที่เคยครอบงำจิตได้จริง แม้วันนั้นจะไม่สงบ แม้จะไม่ได้นั่งนาน แต่ถ้ามี “สติรู้ทันใจ” แม้เพียงครั้งเดียว ก็ถือว่าเราได้ ใช้ชีวิตอยู่เหนือชะตาเดิมแล้ว และนั่นคือสิ่งที่พุทธะเรียกว่า "ปัญญา" 💬 อย่าตั้งสเปคว่าต้องสงบ ต้องนิ่ง ต้องดีขึ้นทุกวัน แต่ให้ตั้งจิตไว้ที่ความจริงว่า "ขอแค่วันนี้…ได้เห็นใจตัวเองอย่างที่เป็น" ก็ไม่มีวันไหนในชีวิต…ที่สูญเปล่าเลย #เจริญสติไม่ใช่การบังคับจิต #แต่คือการเรียนรู้จิตด้วยความเข้าใจ #ธรรมะกลางวันธรรมดา #เห็นใจตัวเองด้วยใจที่เข้าใจ