เจ้านายดี ๆ ไม่ได้เกิดจากความตามใจ แต่เกิดจากความเข้าใจคน

เวลาพูดถึง “เจ้านายดี ๆ”
คนจำนวนมากจะนึกถึงคนที่ให้เงินดี งานเบา
ขอหยุดได้ตามใจ ขอเข้าเลทก็ไม่ว่า
ทักแชตนอกเวลาแล้วเงียบ ก็ยังไม่ถือสา

แต่...เจ้านายแบบนั้น
อาจทำให้บริษัทเจ๊งได้ในไม่ช้า

เพราะความจริงของ “คน” ก็คือ...
คนส่วนใหญ่ขี้เกียจมากกว่าขยัน
ชอบหลบงานมากกว่าวิ่งเข้าหางาน
และหาทางต่อต้านมากกว่ายอมทำตาม
หากไม่มีใคร “จับบังเหียน” อย่างจริงจัง

เจ้านายดี ๆ
จึงไม่ใช่คนตามใจจนเปื่อย
แต่เป็นคนที่รู้ว่า “เวลาไหนควรปลอบ และเวลาไหนควรเฆี่ยน”

เขาเคยเป็นลูกน้องมาก่อน
เลยเข้าใจดีว่า

บางทีคนแค่เหนื่อย ต้องการคำปลอบ

บางทีคนเริ่มเหลิง ต้องการไม้เรียว

บางทีคนเริ่มหลงทาง ต้องการคนสะกิดแรง ๆ

ลูกน้องดี ๆ ที่เคยถูกดูแลมาดี
เมื่อโตเป็นเจ้านาย
จะเข้าใจว่าคนเรา “มีขึ้นมีลง”
ไม่ใช่ดีได้ตลอดไป
และไม่ใช่แย่แล้วจะไม่มีวันลุกขึ้นใหม่

เจ้านายที่ดี
จึงไม่ใช่คนที่ใจดีตลอดเวลา
แต่คือคนที่ “เข้าใจธรรมชาติของมนุษย์”
และใช้ความเข้าใจนั้น ขัดเกลาให้คนในทีม “เติบโตเป็นคนจริง”