ที่พุทธคยา ช่วง หกโมงเย็น ปลายเดือนกุมภาพันธ์ 2568ขณะที่ต่อแถวเพื่อเข้าไปไหว้พระพุทธเมตตา ภายในองค์พระเจดีย์วันนั้นแถวยาวมาก ประมาณร้อยกว่าเมตรตั้งแต่องค์พระเจดีย์ถึงเสาอโศก( ตีนบันไดที่ลงมาจากประตูเข้า) แถวหักศอกไปทาง สระมุจลินทร์จำลองเนื่องจากแถวยาวมาก คิดว่าคงนานกว่าจะได้เข้าถึงพระพุทธเมตตา ในใจไม่ต้องการให้ใครแซงคิว จึงคิดว่าถ้าใครแซงคิวต่อหน้าจะถามว่า What country are you from? Bad manner!และทันใดนั้นหนุ่มอินเดียคนหนึ่งนอกแถว ก็ทักมาเป็นภาษาไทย "คนไทยใช่ไหม ผมทำงานที่ประเทศไทย 5ปี ที่ รพ.จุฬา พระพุทธเมตตาจะปิดแล้ว อยากเข้าไป ตามผมมา" เขาชวนผมงงๆ แต่ก็ออกจากแถวเดินตามเขาไป แม้ตอนแรกจะลังเลนิดหน่อยเมื่อเดินตามเขาไปถึงประตูทางเข้า ยามผู้หญิง โยกเอียงคอ อนุญาตให้เดินเข้าไปได้ ทางช่องทางเดินออกผมส่ายหัว No No!แล้วคนที่พาผมมาก็ขอเงินบริจาคค่าสนับสนุนการศึกษา เขาบอก บริจาคจริง ไม่โกหก แต่ผมไม่เชื่อ ให้เขาไป250 รูปี เขาบอกต้อง 500 รูปี ผมไม่ให้ เพิ่ม บอกให้ได้แค่นี้ แล้วผมก็กลับมาต่อแถวเหมือนเดิมไงล่ะ! ถูกพระทดสอบ แค่เพียงคิดในใจนะนี่