บางทีผมดูติดลังเลไปหน่อย เพราะเวลาที่คนในครอบครัว คนรอบข้างเดินผ่าน ผมเลยลังเลไม่สามารถทำอะไรได้ หรือทำอะไรแล้วไม่มีสมาธิจดจ่อ แต่กลับต้องมาจดจ่อกับแรงกดดันของคนรอบข้างที่เดินผ่านไปผ่านมา โลกแห่งความเป็นจริงไม่ได้เป็นอย่างที่คนในครอบครัวคิดเสมอไป บงการทุกอย่าง จำกัดอนาคตลูก เอาลูกไปเปรียบเทียบกับลูกเพื่อน คือจะให้สอบงานราชการ ให้ทำงานประจำเป็นลูกจ้างโดนเอารัดเอาเปรียบฝ่ายเดียว มันเพื่ออนาคตตรงไหน คือเลียแข้งเลียขาผู้หลักผู้ใหญ่เพื่อให้เติบโตในตำแหน่ง ถ้าไม่เลียแข้งเลียขาเอาอกเอาใจประจบสอพลอนาย อนาคตไม่เหลืออะไรแล้ว ถ้าเลียแข้งเลียขาเอาอกเอาใจประจบสอพลอไปก็ได้อนาคตที่ไม่โปร่งใส อนาคตที่อัปยศ อนาคตที่ตนเองขาดความสามารถ อนาคตปลอมๆ ส่วนตัวผมเลือกว่าให้อนาคตของผมเป็นแบบไหนก็ได้ แต่อย่าเป็นแบบที่ครอบครัวคาดหวังไว้ก็พอ มันไม่ใช่อนาคตจริงๆ
เคลียร์ภารกิจคั่งค้างอยู่ดีๆก็ดีเลย์เพราะคนรอบข้างคอยจับตาดูผม หากผมทำอะไรนอกจากอ่านหนังสือเตรียมสอบราชการ เขาก็มาดูถูก แถม Toxic ทันที คือผมลังเลมานานแล้ว และลังเลมามากพอแล้ว และจะไม่ลังเลอีก