เมื่อซื้อรองเท้าบูธไม่ถูกเวล่ำเวลามันจึงเกิดเหตุการณ์นี้ .... เจ๊แม่ค้ากำลังบ่นปนด่าลูกน้องด้วยอารมณ์หงุดหงิด เพราะลูกน้องหน้าบึ้งจนน่าตบกบาล ขณะนั้น lit nit เลือกรองเท้าบูธเสร็จก็มาวางบนเคาเตอร์ข้างหน้าเจ๊ ด้วยจิตวิญญาณของแม่ค้าผู้ให้บริการ เจ๊รีบปรับโทนเสียงให้อ่อนนุ่มอย่างกะทันหัน "พี่ลองสวมดูแล้วใช่ไหมคะพอดีกับหน้าหรือเปล่า ?" lit nit สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะตอบเพื่อดึงสติเจ๊ให้อยู่กับร่องกับรอย "ลองดูแล้วครับรองเท้าบูธคู่นี้พอดีกับหน้าผมเปะเหมือนจับวางเลยครับ !" .... คราวนี้อีเจ๊รนไม่ได้สติเข้าไปใหญ่ "สมาเต๊อะเจ้าน๊องไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นไม่ใช่รองเท้าพอดีกับหน้าพี่หรือเปล่าแต่หน้าพี่พอดีกับรองเท้าหรือเปล่า โอ๊ะไม่ใช่ ๆ !" อีเจ๊ตบหน้าผากฉาด สบัดหัวไปมา ก่อนจะหันไปตาเขียวใส่ลูกน้องพร้อมกับชี้มือเน้นเขี้ยวเน้นฟัน ประหนึ่งจะบอกว่าเพราะหน้ามึงนี่แหละทำให้กูรวนแบบนี้ "ขอสมาอีกทีเถอะพี่ น้องไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นจริง ๆ เดี๋ยวคู่นี้น้องลดราคาให้ข้างละยี่สิบนะถือซะว่าเป็นคำขอโทษนะพี่นะ !" แหมถ้ารู้ว่าหน้าเราพอดีกับสนเท้าแบบนี้แล้วได้ลดราคาตั้งสี่สิบบาท มีหรือ lit nit จะไม่ยอม #หน้าเรานี่มันนะหน้าทองแท้ ๆ ผับผ่าซิ !