มีเหตุต้องมางานขาวดำ และได้เจอเด็กน้อยร่างตุ๊ต๊ะที่อยู่ดี ๆ ก็มานั่งโต๊ะหน้าแล้วหันมาถาม lit nit ว่า "ลุง ลุงมีคำคมบาดใจไหม ?" .... lit nit ก็นึกในใจ ตายห่าแล้วเด็กน้อยมันจะลองภูมิเราหรือเปล่าวะ แล้วกระทันหันขนาดนี้ใครจะไปคิดทัน ทำไงดี ๆ ! .... สายตาเด็กน้อยรอคอยด้วยความหวังจะได้คำคมบาดใจสักหนึ่งบท ในภาวะกดดันตอนนั้นสายตา lit nit เหลือบไปเห็นตาลปัตรพระ ไม่เสียภูมิแล้วกู เอาวะ "หนู หนูฟังนะลูกบทนี้ต้องคมบาดใจแน่ ไปไม่กลับ หลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มี หนีไม่พ้น" .... เด็กอ้วนกับเพื่อนมองตา lit nit นิ่ง ๆ ปริบ ๆ อยู่พักใหญ่ด้วยอาการเงียบงัน ก่อนจะหันไปพูดคุยกันเรื่องอื่นโดยไม่สนใจ lit nit อีกเลย ทำอย่างกับว่าเมื่อกี๊ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น ปล่อยให้ lit nit งง ๆ โง่ ๆ อยู่กับคำถามที่วกไปวนมา #ประโยคนี้ไม่คมไม่บาดใจเลยเหรอวะ !