...ในครอบครัวหนึ่งๆ...
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดไม่ใช่ความยากจน
ทว่าคือวิธีพูดที่ทำให้หายใจไม่ออก

ทั้งที่อยากแสดงความใส่ใจ
กลับกลายเป็นการต่อว่าตำหนิ

ทั้งที่อยากแก้ปัญหา
กลับกลายทำให้ความขัดแย้ง
ที่ฝุ่นจับมานานปะทุรุนแรงขึ้น

พูดไม่เป็น ไม่พูดกันดีดี
ครอบครัวลักษณะนี้แทบหาความสุขไม่ได้

สื่อสารโดยการตะคอกใส่กัน
ในถ้อยคำมีเพียงการจับผิดหาความ
พูดไม่เกินสองคำก็ทะเลาะกัน

บ้านคือสถานที่พูดเรื่องความรัก
ไม่ใช่สถานที่ถกเหตุผล

ต่อให้ความสัมพันธ์ลึกซึ้งเพียงใด
ก็ไม่อาจทนฟังคำพูดร้ายๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ครอบครัวที่เต็มไปด้วยความรุนแรงทางวาจา
แม้จะร่ำรวยเพียงใดก็ทำให้คนอยากหลบหนี

บ้านที่มีความสุขความหรรษา
ต่อให้ซอมซ่อเพียงใดก็ทำให้คนรักอาลัย

ถ้าเป็นคนที่รักบ้านจริง
คิดจะบริหารครอบครัวให้ดีแล้ว เริ่มจากวันนี้

ทำสิ่งที่ถนอมรักใส่ใจ กล่าววาจาที่ให้ใจสบาย
บ้านสุข ทุกเรื่องราวจะรุ่งเรือง