อยู่ในสังคมเดียวกันที่ต้องพบปะกันบ่อย ไม่ได้จำเป็นว่าจะต้องเป็นเพื่อนกัน หรือต้องสนิท เราสังเกตคนที่เคารพตัวเองพอ มีดีกับตัว จะไม่จำเป็นเลยจะต้องคอยไปหา "เกาะ" ใครคนอื่น เพื่อให้รู้สึกมีตัวตนขึ้นมา อย่าพยายามมาครอบงำเราเป็นพวกได้ไหม ภายนอกที่อาจดูเป็นคนหัวอ่อนคงชักจูงง่าย ใช้ประโยชน์ก็ง่าย คนพาลจำพวกนึงมันก็มักจะพาตัวเข้ามาอย่างนี้ทุกที มันไม่รู้ว่าเราก็คนจริง ถึงจะ detect ความปลอมได้ไวและชัดเจนพอ แต่การจะหลีกเลี่ยงและปฏิเสธ มันก็รบกวนพลังงานเราไม่น้อยเลย ยิ่งมองออกถึงความดื้อด้านเขา มันไปคุเอาความสงบใจของเราให้ฟุ้งกระจาย พวกที่ทำอย่างหนึ่งพูดอย่างหนึ่ง ทำอะไรทำไม่จริง ไม่รักษาระเบียบ ดีแต่พูดนี่ไม่ถูกโรคอย่างแรง แล้วเขาจะชอบนึกว่าเอาตัวเองรอดได้ด้วยคำพูดด้วยนะ ไม่รู้ตัวเลยว่าการกระทำมันฟ้องเจ้าของ ไม่รู้จักพัฒนาตัวเอง สังเกตคนอื่นก็เลี่ยงๆ คนนี้ ใครๆ เขาโฟกัสแต่เรื่องของตัวเองไปกัน อยากทำอย่างนั้นได้มั่ง เราเองก็ไม่อยากรับพลังงานลบจำพวกนี้เข้ามาในชีวิตเลย ต้องทำใจกลางๆ ไม่ชอบไม่เกลียด ขณะเดียวกันไม่อยากคบคนพาลค่ะ นึกถึงตอนที่บอกเขาแก้ไขบางเรื่อง เจอเถียงกลับแบบคนที่สอนไม่ได้ เถอะ ในเมื่อ เมตตา กรุณา มุฑิตา แล้วก็เท่านั้น ใช้ "เดินหนี" ล่ะ เหมาะสมกับเหตุการณ์และบุคคล