ประเทศอยู่เย็นเป็นสุขได้เพราะ ๓ สถาบันหลัก คือ ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ โดยมีทหารเป็นรั้วปกปักรักษาอธิปไตยของชาติและประชาชน

มาถึงยุคประชาธิปไตยตามก้นอเมริกา ซึ่งมีประธานาธิบดีเป็นใหญ่ ก็พยายามล้มล้างสถาบันพระมหากษัตริย์ให้เหลือเพียงเป็นสัญลักษณ์ โดยการยุแยก ใส่ร้ายต่าง ๆ นา ๆ ผ่านกลุ่มคนรุ่นใหม่ และนักวิชาการในสถาบันอุดมศึกษา ซึ่งไร้รากเรียนรู้ในประวัติศาสตร์ชาติตน ขาดความภาคภูมิใจในมาตุภูมิของตน เป็น กองหน้าทะลวงฟัน ด้วยความเขลา เบาปัญญา ขาดสติยั้งคิด จึงก่อความเดือดร้อนให้ตนและครอบครัว ติดคุกติดตาราง บ้างก็หนีไปอยู่ต่างแดน ซึ่งจะไม่มีแผ่นดินใดในโลกน่าอยู่เหมือนแผ่นดินไทย
ทหารของพระราชา ซึ่งเป็นจอมทัพไทย ไม่คิดรังแกประชาชน ไม่คิดปฏิวัติแบ่งชิงอำนาจของประชาชน

ที่ผ่านมาเมื่อบ้านเมืองวุ่นวายจากการโกงกิน การไม่ยอมรับกระบวนการยุติธรรม การใช้อำนาจบาทใหญ่ของนักการเมืองเลว ทหารก็ต้องออกมาแก้ปัญหา เพื่อรักษาชาติไว้ให้มั่นคง แม้บางกลุ่มจะไม่ถูกใจ ด่าเช้าด่าเย็น สร้างความทุกข์ใจให้แก่ตนเองอย่างแสนสาหัส มองไม่เห็นความดีของคนตั้งใจรักษาชาติแม้แต่น้อย แต่ทหารก็ยังอดทน เตรียมกำลังตั้งมั่น เมื่อชาติและประชาชนเดือดร้อน ทหารก็ออกมาช่วยเหลือทันที