บุญ” หรือ “ปุญญ” แปลว่า ชำระ มีความหมายตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานว่า “เครื่องชำระสันดาน ความดี คุณงามความดี กุศลความสุข ความประพฤติชอบทางกาย วาจาและใจ ความสะอาด ความผ่องแผ้วแห่งจิต”

“บุญ” อาจกล่าวอธิบายได้ ๓ ประการ คือ

๑. กล่าวโดยเหตุ “บุญ” คือ การกระทำความดีตามหลักคำสอนในพระพุทธศาสนา อันหมายถึงการทำกิจใด ๆ ที่เป็นการชำระหรือล้างจิตใจให้บริสุทธิ์ ผ่องใส หมดจดจากมลทินเครื่องเศร้าหมอง อันได้แก่ โลภะ โทสะและโมหะ เพื่อให้ได้ความสุขกายสบายใจ

๒. กล่าวโดยผล “บุญ” คือ ความสุขอันเกิดขึ้นจากใจที่สงบ เมื่อเกิดขึ้นในจิตใจแล้ว ทำให้จิตใจใสสะอาดปราศจากความเศร้าหมองขุ่นมัว คิดพูดและทำสิ่งที่ดี ที่ถูก ที่ควร ที่เป็นประโยชน์

๓. กล่าวโดยสภาพ “บุญ” คือ จิตใจที่บริสุทธิ์ผ่องใส อันเกิดจากการที่จิตใจได้รับการชำระล้างจากการทำบุญหรือการทำความดีนั่นเอง