#ประสบการณ์ขนลุก# ...วันนั้นเป็นงานฉลองปีใหม่ จัดที่รีสอร์ทของพรรคพวกกันที่นครนายก..เขาบอกมาสัก 6 โมงเย็นก็ได้ จัดห้องให้แล้ว เราก็ตอบตกลง..ตอนกลางวันก็ปฏิบัติภารกิจปกติ..วันนี้ซื้อรถ Benz คืนกลับมาจากลูกค้าที่เคยซื้อเราไป..เอามาขายคืน 1 คัน ชื่อ พี่โจํก เป็นพ่อตานักร้องดังท่านนึง...ตอนซื้อแกเล่าว่า จะเอาให้ให้คนขับพาพ่อแกไปหาหมอ..เท่าที่เราจำได้...แกยังสอนเราทำธุรกิจ ทำคอนโดแบบ private เกรด A+ ในที่ 200 ตรว. ทำเล สุขุมวิท ต้นๆ พร้อมพงศ์ สาธร อะไรทำนองนั้น...ซึ่งแกทำมาตลอด...คือ เป็น small size จบงานเร็ว...ชั้นนึงมีแค่ 2 ห้อง ทำแค่ 5 ชั้น...เราก็นึกเข้าท่าดี..กลับเข้าเรื่องดีกว่า..เวลาผ่านไปหลายเดือน...แกก็โทรมา..บอกรับซื้อคืนไหม? ถ้ารับก็มาเอา..ถ้าไม่สะดวกขายคนอื่นก็ได้ ไม่เป็นไร..เราบอกสะดวกครับ...ก็ไปหาแกที่ ซ.พร้อมพงศ์ เอารถกลับ...เวลาก็จะ 4 โมงเย็นแล้ว..ไปนครนายกเลยดีกว่า..ตามนัด..ไปถึงก็กินดื่มกันปกติ...ยาวไปจนถึงประมาณตี 1 และเพื่อนของเพื่อนที่ร่วมโต๊ะ พอเมาแล้วเริ่มโอ๋อวด แวะคนนั้นคนนี้...เราสะกิดบอกเพื่อน..มาคุยข้างนอกหน่อย..เราก็บอกไล่มันไปนอน..เดี๋ยวไม่กูก็ใครทนไม่ได้จะมีปัญหา...เขาก็พยายามไปคุย..มันก็ไม่ยอม..และก็ทำกริยาเดิมต่อ..เราทุบโต๊ะแล้วลุกขึ้น แต่ยังไม่ทันทำอะไร ..เพื่อนคนนึงลากเราออกจากตรงนั้น...รายละเอียดไม่ขอกล่าว จนเราบอกว่า กลับดีกว่า..ไม่งั้นพรุ่งนี้ก็เจอมันอีก...และก็ขับ benz คันที่เพิ่งซื้อมา กลับ กทม....ตี 2 นครนายก ท่านนึกภาพดู...เงียบขนาดไหน.....เราก็ขับไปเรื่อยๆ สักพักก็มองกระจกหลังปกติ...ตามสัญขาติญาณคนขับรถ...พระสังถัมจั๋งช่วย....!! ...เป็นชายแก่ นั่งอยู่เบาะหลัง....!! ..มันจ้าสะเหลือเกิน...เอาไงดีวะ...เปิดกระจก เปิดเพลงดังๆ คิดว่ากลับไปนครนายกหรือลุยต่อเข้า กทม.เลย....สุดท้าย มีทางเลือกว่า ดูอีกที ถ้ายังอยู่...กลับรถ...ถ้าไม่มี ก็ไปต่อ.....ฮึดทีนึง แล้วก็มองกระจก...ไม่มีแล้ว.....ก็ตามนั้น เข้ากรุงเทพเลย ปรับกระจกหลังให้ไปทางอื่นแบบไม่ต้องดูเลย..อากาศก็หนาว กระจกก็ไม่อยากปิด มันจะเงียบไป ....ก็ถึงจุดหมายโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากนั้น โทรหาพี่โจ๊กอ้อมๆว่า ได้รถใหม่รุ่นไหนครับ เลยขายคันนี้มา...แกตอบ อ๋อปล่าว พอดีไม่ได้ใช้แล้ว..คุณพ่อเสียไปแล้ว..สักครึ่งเดือน...!!!..จบ..