#สัมผัสที่เท่าไรก็ไม่ทราบ# ..ผู้เขียนเคยปฏิบัติสมาธิ อย่างจริงจัง และทุกวัน อยู่ช่วงระยะเวลาสักร่วมปีได้..(แต่สวดมนต์นี่สวดทุกวันอยู่แล้วถ้าไม่ได้ดื่ม) ..ผู้เขียนเป็นคนไม่กลัวผี...อาจด้วยคำสอนของพ่อผู้เขียนเองตอนเด็ก คือสมัยนั้นจะกลัวไปหมด.8-9 ขวบ...พ่อสอนว่า ดูให้แน่ก่อนลูก อย่าคิดเอาเอง.อย่าหลอกตัวเอง..ถ้าดูแล้วมันใช่ ค่อยกลัวก็ยังไม่สาย....คำพูดประโยคนี้เอง..เปลี่ยนตัวตนไปเลย...ความกลัว พอมันถูกก้าวข้ามไปได้..อะไรก็ง่ายละ....จึงมีนิสัย ชาลเลนจ์สารพัดสิ่ง..ติดตัวมาตลอด...กลับมาเข้า..ผู้เขียนเคยเขียนไปคราวที่แล้ว เรื่องผลของการทำสมาธิ ที่เรื่อง เลข 20 (เพจนี้ หรือ รู้ให้ทันวงการพระเครื่อง..ไม่แน่ใจ) ..แบะนี่คืออีกประสบการณ์จริง...ที่พบเจอด้วยตนเอง.คืนนั้นระหว่างทางกลับบ้าน...ภรรยาเป็นคนขับ เราก็นั่งปกติ...ถนนสายเลี่ยงเมืองปากเกร็ด. .ตรงนั้นมืดมาก...สิ่งที่เกิดขึ้นคือ มีผู้หญิงวิ่งให้รถเราชน.....เราตะโกนดังลั่นเลย....เบรค ...!! ...ภรรยา งง เขาตวาดเลย...อะไร ..!! ตกใจ...!! ..เราก็บอก คนตัดหน้าไม่เห็นเหรอ...จอดสิ...เขาก็ตอบไม่มี...มีอะไรที่ไหน..เราบอกจอดๆ..จะได้ช่วยเขา...ก็จอด...เดินย้อนไปดู...ไม่มีอะไร? ....คำตอบคือ เป็นร่างคน..เป็นผู้หญิงชัดเจน...แต่โปร่งแสง...แบบในภาพประกอบ...นี่คือ ประสบการณ์ครั้งแรกที่เห็นเป็นตัว...ที่เห็นแบบ หางตา แวปๆ นับไม่ถ้วน. เพราะผู้เขียนเดินทาง และนอนโรงแรม ตจว.บ่อย..ไอ้แบบ เสียงน้ำ กลิ่น กุกๆ แบบนั้น ชินแล้ว...