ฟ้าหลังฝนเขาว่างาม แต่บางครั้งมันก็เปลี่ยวเหงาจนอยากพร่ำกวีสักบท
"ฝนหายตะวันหด
จิตใจฟุ้งซ่านไร้ทิศทาง
ที่พึ่งพิงคือสิ่งใด"
"ฝนหายตะวันหด
จิตใจฟุ้งซ่านไร้ทิศทาง
ที่พึ่งพิงคือสิ่งใด"
ฟ้าหลังฝนเขาว่างาม แต่บางครั้งมันก็เปลี่ยวเหงาจนอยากพร่ำกวีสักบท
"ฝนหายตะวันหด
จิตใจฟุ้งซ่านไร้ทิศทาง
ที่พึ่งพิงคือสิ่งใด"
