ความเห็นผิดหรือมิจฉาทิฏฐิ หมายถึง คนตาบอด มองไม่เห็นความจริงของโลก ว่า สรรพสิ่งในโลกไม่เที่ยง(อนิจจัง) แตกดับ(ทุกขัง) และไม่มีตัวตน(อนัตตา) แต่กลับเห็นว่า โลกนี้เที่ยง มีตัวตน จึงหลงยึดวิญญาณ รูป เวทนา สัญญา สังขาร ว่า เป็นของตน เป็นตน เป็นตัวของตน จึงมีความพอใจในรสอร่อยทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ มีราคะ(กำหนัด) มีความเพลิน(นันทิ) มีความอยาก(ตัณหา) แล้วก็หลงยึดมั่นอยู่ เปรียบเหมือนคนตาบอดห่มผ้าขาวเปื้อนฝ่น

คนใด"เห็นผิด"เพียงข้อเดียว เป็นเหตุให้ จริยธรรมอีก 9 ข้อ ก็พลอยทุจริตไปด้วย นั้นคือ จะมีความคิดอาฆาตแค้นพยาบาท คิดโลภเพ็งเล็งในอุปกรณ์แห่งทรัพย์ของชาติ ซึ่งเรียกว่า "มโนกรรมทุจริต"... บุคคลตัวอย่างในเรื่องนี้ ไม่มีใครเหมาะสมเท่ากับ ทักสิน ชินวัตร

วจีกรรมก็จะทุจริตไปตามมโนกรรม พูดโกหกบิดเบือน พูดส่อเสียดให้แตกแยก พูดหยาบ(พูดข้ามขั้นตอน..เช่น พูดว่า "แจกเงินแล้ว เศรษฐกิจจะดีขึ้น") พูดเพ้อเจ้อ(ไม่ประกอบด้วยหลักการ, เหตุผล, ประโยชน์ใด ๆ นอกจากความสนุกสนาน)

กายกรรมก็จะทุจริตไปตามมโนกรรม คือ จะฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ผิดลูกเมียคนอื่น เป็นเรื่องปกติ

ลองหาดูซิ บุคคลตัวอย่าง สุจริตในข้อใดบ้าง ?....