เริ่มบันทึก 2 กรกฎาคม 2568
หลังจากเห็นม้วนเทปเพลง ทั้งแบบเทปมีลิขสิทธิ์ และแบบเหมือนจะมีลิขสิทธิ์ ทุกม้วนที่เสียท่า ตกผ่านมาถึงมือผมด้วยการขอเงินพ่อแม่ไปซื้อทั้งแบบขอกันดื้อ ๆ และแบบหักจากค่าขนม ค่าใช้จ่ายรายเดือน รวม ๆ แล้วก็เอามาประกอบเป็นโลงให้ตัวเองนอนเล่น/นอนจริงได้แน่นอน

มันชวนให้นึกไปถึงคนตัวเล็กที่แม้จะมีเรื่องอะไรให้บอกเล่า แต่กลับไม่มีพื้นที่ให้แสดงออกมา ม้วนเทปเพลงหลากแนว มันถูกบันทึกเสียงเอาไว้ในตัวตนเรียบร้อยแล้ว แต่หากความสะดวกสบาย/ความทันสมัย/ความล้าสมัย หรือจะความอะไรก็ตาม ทำให้มันไม่มีความเป็นแมสมีเดีย

เครื่องเล่นเทปเองก็เอาตัวไม่รอดเหมือนกัน จากแมสโปรดักเมื่อวันวาน กลายเป็นแรโปรดักในวันนี้ เมื่อเทปไม่มีเครื่องเล่น มันก็ไม่เหลือทางแสดงสุนทรีย์แห่งเสียง แต่มันไม่สูญสิ้นสุนทรียภาพ สุนทรีย์แห่งอดีต พลังบวกเล็ก ๆ มักจะวูบขึ้นมา แทบจะทันทีที่ผมหยิบมันมาดู เปิดตลับ หยิบปกเทปมาสัมผัส พลิกดูสังขารที่ยังมีชีวิตของม้วนเทป จากชั้นไม้ ทีละม้วน ทีละม้วน และ...