ย้อนไปเมื่อหลายเดือนก่อน...
ผมตั้งใจว่าจะต้องให้ทานให้ได้ทุกวัน และทำตามกำลัง ผมเริ่มทำทานทุกวัน วันละ10บาท ผมอธิษฐานไว้ว่า ขอให้ข้าพเจ้าได้มีกำลังเพิ่มขึ้นที่จะทำทานได้ทุกวัน
เมื่อเวลาผ่านไป ผมก็ได้เพิ่มขนาดของท่านให้มากขึ้นอีก จากวันละ10บาทเป็นวันละ20 ... 30 ... 40 และผมก็ยังตั้งใจที่จะเพิ่มกำลังให้มากขึ้นอีก อนาคตจะเป็นวันละเท่าไหร่ยังไม่รู้ รู้แต่ว่าจะเพิ่มกำลังการให้ไปตลอดจนตาย
โดยเงินทานในปัจจุบัน ก็จะแบ่งออกเป็น2ส่วน ตอนเช้าก่อนออกไปทำงานจะทำทานไว้ในเขตพระศาสนา และ กลับมาจากการทำงานจะให้ทานเพื่อนอกเขตพระศาสนาช่วยเหลือจุนเจือโลก

ธรรมชาติ หรือ ที่เรียกว่าอานิสงค์ของการให้ทานเป็นประจำ คือ เราในฐานะผู้ให้จะมีกำลังในการให้ที่มากขึ้น
สามารถเริ่มจาก 1บาท 2บาท ที่สำคัญคือ ทำทุกวันอย่าให้ขาด
ถ้าลืมจริงๆขาดไป วันต่อไปต้องทบเข้าไป อย่างน้อย2เท่า และตั้งใจว่าจะไม่ขาดอีก ให้ตั้งสติตั้งแต่ตื่น ไม่ได้ให้ทานไม่ออกบ้านและ ก่อนนอน ต้องทำทานก่อนไม่งั้นไม่นอน

เดี๋ยวโพสท์หน้าจะมาว่าเรื่องศีล

ให้ทานเป็นกิจวัตรทุกวันอย่าให้ขาด ทำวันละเล็กวันละน้อยตามกำลัง เมื่อมีโอกาสก็นำเงินหรือซื้อของกินของใช้ไปถวายเป็นสังฆทาน ขออธิษฐานบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้สร้างทาน รักษาศีล เจริญจิตภาวนา ขอทุกท่านที่ได้กล่าวอนุโมทนา ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ หรือ อมนุษย์ จงมีส่วนในกุศลผลบุญนี้ด้วยกันทุกท่าน สาธุ

ใครเป็นคนออกไอเดียให้นายน้อยของพวกเราไปนั่งอ่านไอแพดให้ ปธน.อิหร่านฟัง
#ล่ามไม่มีหรืออย่างไร
#อายคอนแทคก็หาย
#เฟริสท์อิมเพรสชั่นก็ไม่เกิด
#กระทรวงต่างประเทศแกล้งนายน้อย

ผลไม้ที่เราได้กินในวันนี้
ไม่ได้มาจากต้นที่เราปลูกในวันนี้
ผมเขื่อในเรื่องของการสร้างเหตุ เชื่อว่า โลกนี้ไม่มีความบังเอิญ ทุกสิ่งทุกอย่างทุกเรื่องราว ล้วนมาจากตัวเราเองเป็นผู้สร้างเหตุเอาไว้ทั้งสิ้น
จะรู้หรือไม่รู้ก็ตาม จะจำได้หรือจำไม่ได้ก็ตาม ล้วนเป็นสิ่งที่เราทำไว้ด้วยตนเองทั้งหมด
เพราะฉะนั้น เราจึงสามารถกำหนดขีวิตของเราเองได้100% และยอมรับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเราได้ทุกเรื่อง
ถ้าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องดี ก็บอกขอบคุณกับตัวเองที่สร้างเหตุที่ดีไว้และทำเหตุนั่นให้ต่อเนื่องต่อไป
แต่ถ้าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องไม่ดี ก็ต้องโทษตัวเองที่ทำเหตุที่ไม่ดีไว้ และบอกกับตัวเองให้ระวัง อย่าทำเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก